Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Από το Βιετνάμ στη Νότια Κορέα: ο Muhammad Ali και οι αντιρρησίες συνείδησης σήμερα



Καθώς η υφήλιος πενθεί για τον Muhammad Ali, η Νότια Κορέα συνεχίζει να φυλακίζει εκατοντάδες αντιρρησίες συνείδησης.

Του Ashfaq Khalfan, διευθυντή του Προγράμματος Νομοθεσίας και Πολιτικής της Διεθνούς Αμνηστίας.
Στην κηδεία του Muhammad Ali, την περασμένη εβδομάδα, ένας από τους πιο συγκινητικούς επικήδειους εκφωνήθηκε από τον κωμικό και ηθοποιό Billy Crystal. Υπήρξαν, φυσικά, ανάλαφρες στιγμές. «Ήταν υπέροχος. Ήταν ο πιο τέλειος αθλητής που έχετε δει ποτέ – και αυτά ήταν τα δικά του λόγια», αστειεύτηκε ο Crystal με το συγκεντρωμένο πλήθος. Αλλά υπήρξαν και σοβαρές στιγμές.

Στο απόγειο της καριέρας του, ο Ali αρνήθηκε να αφήσει τα γάντια του για να πάρει ένα όπλο και να συμμετάσχει στον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Η ανάληψη μάχιμου ρόλου, διακήρυξε ο Άλι, θα ήταν προσβολή στις θρησκευτικές και πολιτικές του πεποιθήσεις. «Εκατομμύρια νέοι στην ηλικία μου θεωρήθηκαν στρατεύσιμοι για να συμμετάσχουν σε έναν πόλεμο στον οποίο δεν πιστεύαμε», θυμήθηκε ο Crystal.

Ήταν ο Ali που αντιστάθηκε για λογαριασμό μας, αντιστεκόμενος για τον εαυτό του
Billy Crystal
Αρνούμενος να καταταγεί στο στρατό, βρέθηκε απέναντι στον πιο δύσκολο αντίπαλο μέχρι τότε – την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο Ali πλήρωσε βαρύ τίμημα για την ανυπακοή του. Του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή βαρέων βαρών, το διαβατήριό του και διασύρθηκε ευρέως. Εωσότου τον δικαιώσει το Ανώτατο Δικαστήριο, του είχε απαγορευτεί να μπει στο ρινγκ και αντιμετώπιζε το ενδεχόμενο να περάσει τα καλύτερά του χρόνια πίσω από τα σίδερα.  

Το 1966, την ίδια χρονιά που ο Ali θεωρήθηκε στρατεύσιμος, η οργάνωσή μου, η Διεθνής Αμνηστία, υιοθέτησε ρητά μια πολιτική για τους «αντιρρησίες συνείδησης» - στρατεύσιμους που αρνούνται να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης.

Υιοθέτησε τη θέση ότι οι αντιρρησίες συνείδησης που φυλακίζονταν επειδή αρνούνταν τη στρατιωτική θητεία ήταν «κρατούμενοι συνείδησης». Πέντε χρόνια νωρίτερα, η Αμνηστία είχε ιδρυθεί για να αγωνιστεί για την απελευθέρωση τέτοιων κρατουμένων – ανθρώπων που έχουν φυλακιστεί όχι επειδή διέπραξαν εγκλήματα, αλλά εξαιτίας των ειρηνικά εκφραζόμενων πολιτικών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεών τους, με βάση τη συνείδησή τους.

Ειπώθηκε ότι έχω δύο εναλλακτικές, είτε να πάω στη φυλακή είτε να πάω στο στρατό. Αλλά θα ήθελα να πω ότι υπάρχει και μια άλλη εναλλακτική. Και αυτή η εναλλακτική είναι η δικαιοσύνη
Muhammad Ali
Υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι ανά τον κόσμο που ακόμα στερούνται αυτήν την τρίτη εναλλακτική. Από τότε που αρχίσαμε να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία έχει τεκμηριώσει υποθέσεις, μεταξύ άλλων, στην Αργεντινή, την Κύπρο, την Ερυθραία, το Ισραήλ και τα Κατεχόμενα Εδάφη, την Τουρκία, τη Λευκορωσία, την Ελλάδα, τη Νορβηγία, και, ιδιαίτερα, τη Νότια Κορέα – τη χώρα που έχει σήμερα τους περισσότερους φυλακισμένους αντιρρησίες συνείδησης στον κόσμο.

Ο Song In-ho είναι ένας από τους περισσότερους από 540 Νοτιοκορεάτες που βρίσκονται σήμερα φυλακισμένοι επειδή αρνούνται την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Όπως και στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, είναι ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά. (Οι υπόλοιποι αρνούνται στη βάση άλλων θρησκευτικών πεποιθήσεων, ή επειδή έχουν ηθικούς ή ανθρωπιστικούς λόγους για να το κάνουν). Σύμφωνα με το δόγμα της πίστης τους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιτίθενται σε κάθε μορφή μιλιταρισμού, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής θητείας.

Από την εποχή του πολέμου στην Κορέα, σύμφωνα με το κορεατικό τμήμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, περισσότεροι από 18.000 πιστοί έχουν τεθεί ενώπιον του δυσάρεστου διλήμματος να ακολουθήσουν τις βαθιές πεποιθήσεις τους ή να υπακούσουν στο νόμο. Η ποινή της φυλάκισης παραβιάζει το ανθρώπινο δικαίωμά τους στην ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας.
Ο Song είναι 26 ετών και πρόσφατα αποφοίτησε από το κολλέγιο. Οι καταδίκες των αντιρρησιών συνείδησης σφραγίζουν τη μοίρα τους. Καθώς οι εφέσεις τους συνήθως απορρίπτονται, πολλοί δεν προσπαθούν πια να αμφισβητήσουν τις καταδίκες τους.

Όταν βγουν από τη φυλακή, οι αντιρρησίες συνείδησης δυσκολεύονται να βρουν δουλειά, και περιθωριοποιούνται. «Γεννήθηκα εγκληματίας», είπε ο Song στους ερευνητές της Διεθνούς Αμνηστίας πριν σταλεί στη φυλακή. «Όλη μου τη ζωή ένιωθα φυλακισμένος γιατί γνώριζα ότι θα πάω φυλακή».

Ο πατέρας του Song προσπάθησε να τον αποτρέψει να γίνει αντιρρησίας συνείδησης. Ανήκοντας σε μια παλιότερη γενιά, μεγάλωσε σε μια εποχή όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συχνά υφίσταντο δημόσιους εξευτελισμούς ή ακόμα και ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια. Τώρα δεν υφίστανται πια τέτοια μεταχείριση, αλλά ακόμα περιθωριοποιούνται ως μια  μειονότητα στασιαστών, στιγματισμένοι από ισχυρισμούς περί προδοσίας.

Μετά το θάνατό του, οι Νοτιοκορεάτες θυμήθηκαν πώς ο Muhammad Ali είχε επισκεφθεί τη Σεούλ πριν από σαράντα χρόνια, αφότου είχε νικήσει τον Joe Frazier στο «Θρίλερ της Μανίλα» και είχε ανακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή βαρέων βαρών. Εκεί του επιφυλάχθηκε υποδοχή ήρωα καθώς περιηγούταν στους δρόμους της πρωτεύουσας καθισμένος στο πίσω μέρος ενός ανοιχτού αμαξιού και χαιρετούσε το πλήθος. «Όταν θα επιστρέψω στην Αμερική και στις περιοδείες μου θα λέω στον κόσμο πόσο όμορφη είναι η Κορέα», είχε πει.

Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουν οι αρχές της Νότιας Κορέας τη μνήμη του διάσημου καλεσμένου τους είναι τιμώντας την ελπίδα του ότι η «εναλλακτική της δικαιοσύνης» θα θριαμβεύσει απέναντι στην εναλλακτική της φυλακής για τους αντιρρησίες συνείδησης. Αυτό θα σήμαινε την αποφυλάκιση του Song και άλλων που βρίσκονται σήμερα φυλακισμένοι, την εκκαθάριση του ποινικού τους μητρώου, την αναγνώριση ότι οι πεποιθήσεις τους είναι θεμιτές, αλλά και το να τους δοθεί η δυνατότητα να διαδραματίσουν το ρόλο τους ως πλήρη μέλη της κοινωνίας.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο The Diplomat στις 13 Ιουνίου 2016.

Tribute to the greatest (video)