Βίντεο από την εκδήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας με θέμα: "Αντιρρησίες Συνείδησης: Ισραήλ - Ιράν - Ευρώπη"

Καψόνι η εναλλακτική θητεία

26/05/2012 - 14:46 / 

Εκδήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας για την αντίρρηση συνείδησης

• Τάκης Σκριβάνος

Στο Ιράν ο όρος «αντιρρησίας συνείδησης» δεν υπάρχει καν. Εάν εμφανιστεί κάποιος «τέτοιος», θεωρείται ότι εγκληματεί σε βάρος της κυβέρνησης, και τιμωρείται με φυλάκιση, νοσηλεία και υποχρεωτική λήψη ψυχοφαρμάκων. Αλλά και η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει μια από τις πιο αυστηρές νομοθεσίες παγκοσμίως, όπως ανέφεραν οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας την Παρασκευή στον Χώρο Πολιτισμού @Ρουφ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης (15 Μαΐου).
Ορισμένα στοιχεία: η Ελλάδα, η Τουρκία και η Κύπρος διατηρούν τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της στρατιωτικής θητείας, σε αντίθεση με άλλες βαλκανικές χώρες όπως οι Αλβανία, πΓΔΜ και Βουλγαρία. Επίσης, το άρθρο 220 του ποινικού κώδικα τιμωρεί όσους εκφράζονται δημόσια κατά του στρατού και της θητείας (διάταξη που ευτυχώς πρακτικά δεν εφαρμόζεται πλέον). Στην Ευρώπη, οι πιο αυστηρές κυρώσεις για τους αρνητές προβλέπονται στην Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και στην Τουρκία, ενώ παγκοσμίως στη Νότια Κορέα.
Στη χώρα μας σήμερα, με υπουργική απόφαση η υποχρεωτική θητεία έχει οριστεί στους 9 μήνες και η εναλλακτική στους 15. Όσοι δεν αποδέχονται ούτε την εναλλακτική θητεία, διώκονται μέχρι τα 45 τους και δεν μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, ενώ από το 2010 έχει καθιερωθεί πρόστιμο 6.000 για κάθε ανυποταξία.
Αναφορικά με την εναλλακτική θητεία, ο Άγγελος Νικολόπουλος, γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης, αφού τόνισε πως ο χαρακτήρας είπε ότι «κανείς δεν ξέρει να δώσει πληροφορίες, η στρατολογία έχει άγνοια και παραπέμπει για πληροφορίες στο Ίντερνετ». Και όταν καταφέρει τελικά κανείς να δηλώσει τη θέση του, καλείται να «περάσει» από επιτροπή στο Πεντάγωνο, όπου δέχεται ερωτήσεις του τύπου «αν πηγαίνεις σε πορείες» και «σε ποιο κόμμα ανήκεις».
Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είναι σύμφυτο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας υπογράμμισε η Αλεξία Τσούνη από το Δίκτυο για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.

---

*Περισσότερα για το θέμα μπορείτε να βρείτε στο www.amnesty.org.gr και στο www.antirrisies.gr. 

Πηγή: Athens Voice

Εκδήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας για τους αντιρρησίες συνείδησης

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 25 Μαΐου 2012, 23:25

Το δικαίωμα να μην συμμετέχεις σε κάτι που διαφωνείς, όπως ο στρατός, εκφράστηκε από τους ομιλητές στην εκδήλωση με θέμα «Αντιρρησίες Συνείδησης: Ισραήλ - Ιράν – Ευρώπη», που διοργάνωσε η Διεθνής Αμνηστία με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης (15 Μαΐου).
Ακόμα και σήμερα εκατοντάδες άνθρωποι εξακολουθούν να διώκονται και να φυλακίζονται για την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είναι σύμφυτο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας επισήμανε η Αλεξία Τσούνη από το Δίκτυο για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.

Όπως τονίστηκε στην εκδήλωση, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι από τις λίγες χώρες στην Ευρώπη που η στρατιωτική θητεία είναι ακόμα υποχρεωτική. Συγκεκριμένα, από τους γείτονές μας, ούτε η Αλβανία, ούτε η ΠΓΔΜ, ούτε η Βουλγαρία, ούτε η Ιταλία έχουν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, μόνο η Τουρκία.
Η Ελλάδα, όπως ανέφεραν οι ομιλητές, έχει επίσης από τους πιο σκληρούς νόμους για τη θητεία. Το άρθρο 220 του ποινικού κώδικα τιμωρεί όσους εκφράζονται δημόσια κατά του στρατού και της θητείας, όμως πρακτικά δεν εφαρμόζεται πια. Παρόμοιο άρθρο έχει και η τουρκική δικαιοσύνη. Η ελληνική νομοθεσία ορίζει 24 μήνες για την υποχρεωτική και 36 μήνες για την εναλλακτική, και οι αλλαγές γίνονται με υπουργικές αποφάσεις, όπως αυτό που ισχύει σήμερα, που η υποχρεωτική είναι 9 μήνες και η εναλλακτική 15 μήνες.

Ο Άγγελος Νικολόπουλος, Έλληνας αντιρρησίας συνείδησης, γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης (EBCO), τόνισε πως μόνο η Ελλάδα, η Κύπρος, η Αυστρία και η Φινλανδία έχουν τιμωρητική εναλλακτική θητεία, δηλαδή μεγαλύτερη από την υποχρεωτική. Από τις ευρωπαϊκές χώρες, οι πιο αυστηρές κυρώσεις προβλέπονται για τους αρνητές στην Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και στην Τουρκία, ενώ παγκοσμίως η Νότια Κορέα κρατάει τα σκήπτρα αδιαλλαξίας, αφού φυλακίζει ανεξαιρέτως όποιον αρνείται να υπηρετήσει, είτε για θρησκευτικούς είτε για ιδεολογικούς λόγους.

Παρόμοια και στο Ιράν, όπου, όπως ανέφερε ο Κούσα Μπαχραμί, Ιρανός πρόσφυγας αντιρρησίας συνείδησης, «δεν υπάρχει λέξη για τον αντιρρησία συνείδησης, είναι σαν τον ομοφυλόφιλο, απλώς δεν υπάρχει για το ιρανικό καθεστώς». Θεωρείται έγκλημα κατά της κυβέρνησης και τιμωρείται με φυλάκιση, νοσηλεία και υποχρεωτική λήψη ψυχοφαρμάκων.

Η Σαχάρ Βαρντί, Ισραηλινή αντιρρησίας συνείδησης, υπογράμμισε ότι «ο στρατιώτης στο σημείου ελέγχου («checkpoint») δεν είναι υπεύθυνος για την οικτρή πολιτική της καταπίεσης των παλαιστινίων αμάχων, αλλά παρόλα αυτά, δεν μπορώ να απαλλάξω αυτόν τον στρατιώτη από τις ευθύνες για τις δικές του πράξεις. Εννοώ την ανθρώπινη ευθύνη να μην κάνεις να υποφέρει ένα άλλο ανθρώπινο ον». Η Βαρντί έχει καταδικαστεί 6 φορές, από αυτές 3 σε φυλακίσεις από 1 ως 2 μήνες, και τις υπόλοιπες σε κράτηση σε στρατιωτική βάση. Τελικά, έπειτα από εξαναγκαστική νοσηλεία, αποφυλακίστηκε, επισήμως, λόγω ψυχολογικών προβλημάτων.

Ο κ. Νικολόπουλος περιέγραψε τι αντιμετωπίζει κάποιος που επιλέγει να μην υπηρετήσει στον στρατό στην Ελλάδα: «κανείς δεν ξέρει να σου δώσει πληροφορίες, η στρατολογία έχει άγνοια και σε παραπέμπει για πληροφορίες στο Ίντερνετ. Όταν τελικά καταφέρει κανείς και το δηλώσει, περνά από μια επιτροπή στο Πεντάγωνο, που αποτελείται από 2 στρατιωτικούς, 2 καθηγητές πανεπιστημίου και 1 μέλος του νομικού συμβουλίου του κράτους». Η επιτροπή αυτή, όπως υποστήριξε, δεν κρατάει πρακτικά και εκδίδει μια απλή απόφαση, χωρίς καμία αιτιολογία. «Οι ερωτήσεις είναι απαράδεκτες και άσχετες με το θέμα» υποστήριξε ο κ. Νικολόπουλος, σημειώνοντας: «σε ρωτούν αν πηγαίνεις σε πορείες, σε ποιο κόμμα ανήκεις, τί θα κάνεις αν σε χτυπήσουν στο δρόμο».

Όπως αναφέρθηκε στην εκδήλωση, για τους ολικούς αρνητές στράτευσης, αυτούς δηλαδή που δεν αποδέχονται ούτε την εναλλακτική θητεία, η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη, γιατί διώκονται μέχρι τα 45 τους χρόνια. Αποκλείονται από κάθε νόμιμη εργασία και δεν μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Το Μάιο του 2010 καθιερώθηκε 6.000 ευρώ πρόστιμο για κάθε ανυποταξία. Τα τελευταία χρόνια έχει τετραπλασιαστεί ο αριθμός των ανθρώπων που δηλώνουν αντιρρησίες συνείδησης στην Ελλάδα.

Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 25 Μαΐου 2012, 23:28

Πηγή: zougla.gr

Ακόμα:  enikos.gr , naftemporiki.gr , express.gr  κ.α. 

Αρχική Πηγή: ΑΜΠΕ

Η άγνωστη ιστορία ενός περιφερειακού συμβούλου ως αντιρρησίας συνείδησης

22.05.2012

 ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΜ-Θ

Από τους πρωτεργάτες της εναλλακτικής θητείας, αρνήθηκε το 1987-88 και συμμετείχε σε απεργία διεκδικώντας το δικαίωμα να μην υπηρετήσει στο στρατό  Η εναλλακτική υπηρεσία είναι αναφαίρετο, αναγνωρισμένο από το Σύνταγμα, δικαίωμα, που έγινε Νόμος το 1997 αλλά εφαρμόστηκε το 1998 Ρεπορτάζ Δήμητρα Συμεωνίδου

Ο περιφερειακός σύμβουλος Αν. Μακεδονίας και Θράκης Θανάσης Μακρής

Δήλωσε αντιρρησίας συνείδησης το 1987-88, πιστεύοντας ότι η άρνηση στράτευσης αποτελεί πέρα από ένα ανθρώπινο δικαίωμα και σημαντική συμβολή στην ειρήνη. Ο περιφερειακός σύμβουλος Θανάσης Μακρής και επικεφαλής της παράταξης των Οικολόγων Πράσινων στην Αν. Μακεδονία – Θράκη, μοιράστηκε την προσωπική του ιστορία στην εκδήλωση με θέμα: «Δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης, ένα κατοχυρωμένο, άγνωστο δικαίωμα», που διοργάνωσε στην Κομοτηνή η τοπική ομάδα δράσης του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Μία εμπειρία που περιελάμβανε τη σύλληψή του, τη διαπόμπευση στην τοπική κοινωνία της Καβάλας, αλλά και τη δικαίωσή του ειδικά σήμερα όταν πλέον έχει γίνει απόλυτα παραδεκτό ότι τα εξοπλιστικά και αμυντικά συστήματα επιβαρύνουν δυσανάλογο τον προϋπολογισμό της χώρας μας.  Η Μιμίκα Κριτσανίδου, εκπρόσωπους του Δικτύου Αντιρρησιών Συνείδησης της Διεθνούς Αμνηστίας με μέλη της τοπικής ομάδας δράσης του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας στην Κομοτηνή ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ  Η άγνωστη ιστορία του περιφερειακού συμβούλου ξεκινάει όταν συλλαμβάνεται εξαιτίας της άρνησής του να στρατευτεί, έξι μέρες αφότου είχε εκλεγεί μέλος του κεντρικού συμβουλίου της ΕΦΕΕ (Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος). Αρχικά καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή. «Ζητούσαμε την καθιέρωση μιας εναλλακτικής κοινωνικής θητείας. Μετά από μια πολυήμερη απεργία πείνας, είχε υποσχεθεί η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι θα καθιερώσει την εναλλακτική κοινωνική θητεία που είναι η απαίτηση όλων των διεθνών οργανισμών να υπάρχει η δυνατότητα κάποιος να κάνει εναλλακτική κοινωνική θητεία αντί για στρατιωτική θητεία. Με βάση αυτή την υπόσχεση και την παρουσία νομοσχεδίου στον τύπο, σταματήσαμε την απεργία πείνας που κάναμε μαζί με τον Μιχάλη Μαραγκάκη». Ο Θανάσης Μακρής μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί από τους πρωτεργάτες της εναλλακτικής θητείας και πρωτεργάτης, όπως είπε και στους ιδεολογικούς αντιρρησίες μετά τον Μιχάλη Μαραγκάκη, ο οποίος, όπως τόνισε, «άνοιξε αυτό το κύκλο, τουλάχιστον στους γνωστούς ιδεολογικούς αντιρρησίες, Είχαμε ιδεολογικούς αντιρρησίες και κατά την χούντα και πριν από την χούντα και λίγο μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο στην Ελλάδα, αλλά οι γνωστοί και καταγεγραμμένοι δημόσια ήταν ο Μιχάλης Μαραγκάκης και μετά εγώ». Το βασικό ζήτημα έθετε τότε ο κ. Μακρής αρνούμενος τη στράτευση είναι ότι πέρα από ένα ανθρώπινο δικαίωμα, αποτελεί και σημαντική συμβολή στην ειρήνη. Ανέφερε μάλιστα ότι στην απολογία του τότε είχα παρουσιάσει επιχειρήματα για αυτή του την επιλογή που σήμερα δικαιώνονται, δηλαδή, ότι, «η λογική που κυριαρχεί σε σχέση με τον στρατό και τους εξοπλισμούς θα μας οδηγήσει σε χρεοκοπία. Το έλεγα πριν από 24 χρόνια, δυστυχώς επιβεβαιώνεται».  ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΕΠΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ Η επιλογή του να αρνηθεί τη στράτευσή του σαφώς και επηρέασε τη μετέπειτα ζωή του, όχι μόνο επαγγελματική, αλλά προσωπική. «Η καταδίκη αρχικά μου στέρησε τη δυνατότητα οποιουδήποτε διορισμού. Να σημειώσω ότι μετά από 3 χρόνια με ειδική διάταξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη με ξανακάλεσαν στον στρατό παρανόμως και βγήκα ξανά στην παρανομία με αποτέλεσμα να υποχρεωθώ να εγκαταλείψω το βιβλιοπωλείο που είχα στην Καβάλα. Η δικαίωση ήρθε μετά από 4-5 χρόνια και συγκεκριμένα το 1997 οπότε αναγνωρίστηκε η εναλλακτική κοινωνική θητεία/ Υπήρξε διαγραφή των ποινών μας θεωρώντας ότι υπήρξε αναγνώριση του αγώνα μας». Στο ερώτημα αν μετανιώνει είναι κάθετος «καθόλου, πρέπει να πω ότι νιώθω ότι η ζωή ήταν πολύ εύκολη μαζί μου, την έχω ζήσει, δεν νιώθω ότι κάτι με βαραίνει, είμαι ευτυχισμένος με την ζωή».  Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΝΕΙ ΔΥΣΚΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑ  Εκπροσωπεί τη νεότερη γενιά αντιρρησιών συνείδησης ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, ο οποίος κατέθεσε τον περασμένο Αύγουστο τη σχετική αίτηση στο στρατολογικό γραφείο, οπότε ακολούθησε μια γραφειοκρατική διαδικασία που διήρκησε περίπου 9 μήνες. Ο ίδιος χαρακτήρισε γραφικό τον στρατό και τόνισε ότι η άρνησή του είναι πολιτικού περιεχομένου. Σύμφωνα τη Διεθνής Αμνηστία αντιρρησία συνείδησης είναι κάθε στρατεύσιμο άτομο το οποίο για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης αρνείται να πάρει μέρος άμεσα ή έμμεσα σε πολέμους ή ένοπλες συγκρούσεις και να στρατευτεί. Οι λόγοι συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης μπορεί να πηγάζουν από θρησκευτικά, ηθικά, ανθρωπιστικά, φιλοσοφικά, πολιτικά ή παρόμοια κίνητρα. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης ισχύει και για άτομα που έχουν ήδη στρατευτεί καθώς και για στρατιώτες που υπηρετούν σε επαγγελματικούς στρατούς και διαμορφώνουν αντίρρηση συνείδησης μετά την στράτευση τους.  Σήμερα ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος υπηρετεί εναλλακτική θητεία σε υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών στην Ξάνθη. Όμως και αυτή είναι μια επιλογή που δεν τον ικανοποιεί, αφού όπως είπε, «αν είχα ζήσει αυτή την εμπειρία μέσα από κάποιον άλλο, όχι ο ίδιος, δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να το κάνω, θα προτιμούσα να κηρυχτώ ανυπότακτος, να κάνω ολική άρνηση στράτευσης. Αυτός που αποφασίζει να γίνει αντιρρησίας συνείδησης δεν έχει τα δικαιώματα του εργαζόμενου, αλλά έχει τις υποχρεώσεις, δηλαδή αποφεύγει την καταπίεση του στρατού, αλλά έχει να διαλέξει ανάμεσα σε ένα καταπιεστικού τύπου θεσμό. Γιατί εγώ μπορεί να μην έχω τόσες αρμοδιότητες στην υπηρεσία όσο ένας κρατικός υπάλληλος, αλλά δουλεύω κανονικά 8ώρο ή 6ώρο και αμείβομαι 225 ευρώ τα οποία δεν τα έχω πάρει ακόμη, θα τα πάρω σε 2 μήνες που σημαίνει στην ουσία εγώ αν με είχαν στείλει κάπου αλλού πέρα από την Ξάνθη, που περίμενα να με στείλουν αλλού, δεν θα πήγαινα».  Όσον αφορά στη διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας αυτή με την τελευταία υπουργική απόφαση ορίστηκε στους 15 μήνες.

Πηγή: xronos.gr

Αντίρρηση συνείδησης, ένα «άγνωστο» δικαίωμα

22-05-2012

Εκδήλωση από τη Διεθνή Αμνηστία, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης - Από τις διώξεις και τις φυλακίσεις στην τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης, που είναι η 15η Μαΐου, η Διεθνής Αμνηστία οργάνωσε εκδηλώσεις σε πολλές πόλεις της Ελλάδος, με σκοπό την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση για το συγκεκριμένο δικαίωμα, της αντίρρησης συνείδησης, εν πολλοίς άγνωστο και ξένο προς την ελληνική πραγματικότητα. Στην Κομοτηνή η σχετική εκδήλωση έλαβε χώρα στην αίθουσα του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου την περασμένη Παρασκευή, με ομιλητές την Μιμίκα Κριτσανίδου, μέλος του Δικτύου Αντιρρησιών Συνείδησης του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, τον Θανάση Μακρή από τον Σύνδεσμο Αντιρρησιών Συνείδησης και τον Αλέξανδρο Παπαδόπουλο, ιδεολογικό αντιρρησία συνείδησης, που κατέθεσε τις απόψεις και τις εμπειρίες του.
Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ως αντιρρησία συνείδησης κάθε άτομο το οποίο, για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης, αρνείται να υπηρετήσει θητεία στις ένοπλες δυνάμεις ή να έχει οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε πολέμους ή ένοπλες συρράξεις. Ακόμα και σήμερα σε πολλές χώρες εκατοντάδες άνθρωποι εξακολουθούν να διώκονται και να φυλακίζονται επανειλημμένα για την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία. Στην Ελλάδα καθοριστικής σημασίας υπήρξε η ψήφιση νόμου το 1997, που εισήγαγε μια μορφή πολιτικής κοινωνικής υπηρεσίας ως εναλλακτική της στρατιωτικής. Παρά ταύτα η Διεθνής Αμνηστία κάνει λόγο για προβληματικό νομικό πλαίσιο και έχει επανειλημμένως καλέσει τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν επιτέλους τη νομοθεσία περί αντίρρησης συνείδησης και την πρακτική με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις, και να τερματίσουν αμέσως όλες τις διώξεις, τις ποινές φυλάκισης, τα πρόστιμα και τις διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί επίσης ότι η εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία είχε και συνεχίζει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Θεωρεί ότι ο θεσμός της εναλλακτικής υπηρεσίας πρέπει να είναι καθαρά πολιτικής φύσης, εκτός της αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, και να μην έχει χαρακτήρα τιμωρίας ή διάκρισης εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.

Σωρεία παραλογισμών στο σύστημα εξέτασης των αντιρρησιών συνείδησης

Αυτό που ισχύει σήμερα στην Ελλάδα είναι ο ενδιαφερόμενος, που δηλώνει αντιρρησίας συνείδησης, να εξετάζεται από μια 5μελή επιτροπή, η οποία υπάγεται θεσμικά στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και αποτελείται από 2 στρατιωτικούς, δυο πανεπιστημιακούς και ένα μέλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Μεταξύ άλλων απαιτείται να καταθέσει βεβαιώσεις ότι δεν είναι κείνος ή ότι δεν ανήκει σε κάποια σκοπευτική λέσχη, ενώ προβλέπεται να περάσει και από συνέντευξη. Αρκετούς παραλογισμούς διαπίστωσε σε αυτήν τη διαδικασία η κ. Κριτσανίδου, που αρχικά τόνισε την ανάγκη η συγκεκριμένη επιτροπή να αλλάξει φορέα. Αναρωτήθηκε επίσης πώς είναι δυνατόν τα μέλη της επιτροπής αυτής να κρίνουν τη συνείδηση κάποιου, ώστε να αποφανθούν αν είναι αντιρρησίας συνείδησης ή όχι, ενώ κατήγγειλε ότι κατά πρώτον δεν κρατούνται πρακτικά στη διάρκεια της προφορικής εξέτασης και ότι δεν παρέχεται η δυνατότητα άσκησης έφεσης κατά της απόφασης από τον ενδιαφερόμενο. Κατήγγειλε επίσης πολλές φορές οι αντιρρησίες συνείδησης έρχονται αντιμέτωποι με τη χλεύη και το σαρκασμό από πλευράς των μελών της επιτροπής. Σημειώνεται, βέβαια, ότι όλα τα παραπάνω συμβαίνουν στην περίπτωση, που καταφέρει κανείς να καταθέσει το σχετικό αίτημα να εξεταστεί από την επιτροπή. Κι αυτό διότι, όπως επισήμανε η κ. Κριτσανίδου, «δεν υπάρχει πληροφόρηση στα κέντρα στράτευσης ή στα ΚΕΠ, οι πληροφορίες που παίρνει κανείς είναι ελάχιστες ή με πολύ ψιλά γράμματα σε ένα φυλλάδιο, που κι αυτό δεν παρέχεται».

«Πρέπει η εναλλακτική εργασία να μην είναι τιμωρητική, αλλά στην Ελλάδα είναι»

Τι συμβαίνει όμως όταν ο ενδιαφερόμενος καταφέρει να εξεταστεί από την επιτροπή και να «εγκριθεί» ως αντιρρησίας συνείδησης; Αναλόγως το αίτημα, που κατέθεσε, μπορεί να οριστεί ολικός αντιρρησίας συνείδησης, ώστε να μην έχει οποιαδήποτε πρόσθετη υποχρέωση ή να επιλέξει να προσφέρει εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία. Εναλλακτική υπηρεσία, η οποία όμως είναι τιμωρητική στη χώρα μας, σύμφωνα με τα όσα υποστήριξαν οι ομιλητές στην προχθεσινή εκδήλωση. Κατά πρώτον ο αντιρρησίας συνείδησης ορίζεται κατά κόρον να προσφέρει κοινωνική υπηρεσία σε περιοχές μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα, όπως Αθήνα ή Θεσσαλονίκη, κι επιπλέον εκτός του τόπου κατοικίας ή καταγωγής του. Ο αντιρρησίας συνείδησης λαμβάνει γύρω στα 200 ευρώ το μήνα ως αμοιβή για τις υπηρεσίες του, ενώ συνήθης πρακτική είναι να τοποθετείται όπου το κράτος κρίνει απαραίτητο, ανεξαρτήτως του γνωστικού αντικειμένου του. «Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι πρέπει η εναλλακτική εργασία να μην είναι τιμωρητική», υπογράμμισε η κ. Κριτσανίδου, «αλλά στην Ελλάδα είναι τιμωρητική».

Θανάσης Μακρής, Από την άρνηση στράτευσης στη φυλακή, την απεργία πείνας και τη δικαίωση

Ο κ. Θανάσης Μακρής είναι μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, ένας μάλιστα εκ των πρώτων μελών του. Ο Σύνδεσμος άλλωστε δημιουργήθηκε το 1988, ως μετεξέλιξη των επιτροπών συμπαράστασης στον ίδιο και στο Μιχάλη Μαραγκάκη, των πρώτων Ελλήνων που, με τεράστιο προσωπικό κόστος, διακήρυξαν δημόσια την άρνησή τους να στρατευτούν για μη θρησκευτικούς συνειδησιακούς λόγους. Μεταξύ άλλων ο Σύνδεσμος διεκδικεί την αναγνώριση της αντίρρησης συνείδησης και της άρνησης στράτευσης ως δικαιωμάτων στην Ελλάδα, παρέχει πληροφορίες για την άρνηση στράτευσης στους ενδιαφερόμενους, διεκδικεί τη θεσμοθέτηση δίκαιης εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας και ζητάει την κατάργηση του θεσμού της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.

«Η ειρήνη και η ασφάλεια δεν υπηρετούνται από το στρατό, αλλ’ αντίθετα κινδυνεύουν από αυτόν και από τους εξοπλισμούς»

Την προσωπική του εμπειρία και τα βιώματα κατέθεσε στην προχθεσινή εκδήλωση ο κ. Μακρής, ανατρέχοντας 25 χρόνια πίσω, όταν αποφάσισε να ανοίξει το δρόμο για την αντίρρηση συνείδησης στη χώρα μας. «Έχοντας βαθιά πεποίθηση», εξήγησε, «ότι η ειρήνη και η ασφάλεια της περιοχής και η χώρα μου δεν υπηρετούνται από το στρατό, αλλ’ αντίθετα κινδυνεύουν από αυτόν και από τους εξοπλισμούς, όταν ήρθε η ώρα για να στρατευτώ κηρύχτηκα ανυπόταχτος». «Αν και η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να είχα κρυφτεί», σημείωσε, «άλλα 4 χρόνια πίσω από την αναβολή στράτευσης, που είχα ως φοιτητής». Το 1987 ωστόσο ο ίδιος δήλωσε αρνητής στράτευσης και, ενώ μετά από λίγους μήνες είχε εκλεχτεί στο κεντρικό συμβούλιο της ΕΦΕΕ, τέσσερις ημέρες αργότερα συνελήφθη και οδηγήθηκε σε δίκη, όπου καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση. Κατά της διάρκεια της δίκης ο ίδιος επιχείρησε να εξηγήσει τους λόγους της άρνησής του να στρατευτεί. Μεταξύ άλλων υποστήριξε πως «ο αγώνας των εξοπλισμών θα οδηγήσει αυτή τη χώρα στο να γονατίσει» κι ότι «η υπερχρέωση αυτή θα φτάσει σε τέτοιο σημείο, που θα κινδυνεύσει η χώρα από αυτό και μόνο το λόγο». Πέραν αυτών των επιχειρημάτων, ο κ. Μακρής είχε προβάλει τότε την προσωπική του πεποίθηση ότι «ο στρατός νομιμοποιεί την ύπαρξή του, δημιουργώντας τους λόγους για να υπάρχει, δηλαδή την ένταση».

Παρότι καταδικάστηκε μετά από τη συγκεκριμένη δίκη, η αντίφαση, όπως σημείωσε, ήταν ότι μέσα στην ελληνική βουλή οι ίδιοι οι στρατιωτικοί, που τον καταδίκασαν, εκφράστηκαν με ιδιαίτερα τιμητικά λόγια προς το πρόσωπό του και προς τον αγώνα του, λέγοντας ότι «πολίτες σαν τον Μακρή πρέπει να φυλακιστούν, γιατί δεν είναι ώριμη αυτή η κοινωνία». Ακολούθησε απεργία πείνας του φυλακισμένου πλέον Θανάση Μακρή –μαζί με έναν έτερο συγκροτούμενό του, τον Μιχάλη Μαραγκάκη– μια απεργία πείνας που διήρκησε 56 ημέρες και οδήγησε την τότε κυβέρνηση να περάσει ένα νομοσχέδιο με το οποίο μειωνόταν η ποινή στους 18 μήνες.

«Η κοινωνική θητεία είναι πιο δύσκολη από τη στρατιωτική θητεία και γι’ αυτό δεν την επιλέγουν όσοι θέλουν να λουφάρουν»

Σχολιάζοντας την μετέπειτα αναγνώριση του δικαιώματος της αντίρρησης συνείδησης, ο κ. Μακρής διαπίστωσε πως δεν ευσταθούν τελικά όλα αυτά που λέγανε ότι η αναγνώριση αυτού του δικαιώματος θα κατάστρεφε την άμυνα της χώρα μας. «Η κοινωνική θητεία είναι πιο δύσκολη από τη στρατιωτική θητεία», επισήμανε, «και γι’ αυτό δεν την επιλέγουν όσοι θέλουν να λουφάρουν, την επιλέγουν όσοι πραγματικά πιστεύουν και έχουν λόγους συνείδησης». «Εγώ θα ήθελα φυσικά όλοι να κάνουν κοινωνική θητεία, είτε το πιστεύουν είτε όχι», υπογράμμισε κλείνοντας, «γιατί θεωρώ ότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να υπηρετηθεί καλυτέρα αυτή η χώρα».

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος «Κάποιοι αντιρρησίες συνείδησης είναι πιο πατριώτες από αυτούς που πηγαίνουν στο στρατό και θεωρούν τους εαυτούς τους πατριώτες»


Πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία όμως έναν αντιρρησία συνείδησης; Είναι λιγότερο πατριώτης σε σύγκριση με τους υπόλοιπους όποιος δηλώνει αντιρρησίας συνείδησης. «Συνήθως αυτοί που το έχουν αποφασίσει, δεν τους απασχολεί τι πιστεύει ο περίγυρός τους», υπογράμμισε ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, απαντώντας αφοπλιστικά «εγώ δεν είμαι καθόλου πατριώτης». «Γιατί εξαρτάται κανείς πώς τον μετράει τον πατριωτισμό και ποια έννοια δίνει στην πατρίδα», εξήγησε. «Για άλλον πατρίδα του είναι ένα βουνό, για άλλον πατρίδα είναι ένας φίλος, για άλλον η θάλασσα, για άλλον ένα εργοστάσιο, για άλλον τα αυτοκίνητα και τα διαμερίσματά του. Αλλά μπορεί κάποιοι αντιρρησίες συνείδησης να είναι πιο πατριώτες από αυτούς που πηγαίνουν στο στρατό και θεωρούν τους εαυτούς τους πατριώτες». «Συνήθως τα μεγαλύτερα εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομα μιας πατρίδας ή μιας θρησκείας», κατέληξε.

Συντάκτης:Θωμάς Σταμούλης
e-mail: paratiritis.stamoulis@gmail.com

Πηγή: Παρατηρητής της Θράκης

Εκδήλωση για την Αντίρρηση Συνείδησης – Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης

 


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

16 Μαΐου 2011

Εκδήλωση για την Αντίρρηση Συνείδησης – Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης (15 Μαΐου), η Διεθνής Αμνηστία διοργανώνει εκδήλωση, με θέμα «Αντιρρησίες Συνείδησης: Ισραήλ – Ιράν – Ευρώπη», την Παρασκευή, 25 Μαΐου 2012, ώρα 19:30, στο χώρο πολιτισμού @Ρουφ (Κωνσταντινουπόλεως 10 και Ανδρονίκου 18, Γκάζι, κοντά στο μετρό Κεραμεικός, τηλ. 210 3837191).
Θα μιλήσουν:

• Sahar Vardi, ισραηλινή αντιρρησίας συνείδησης και ακτιβίστρια
• Kusha Bahrami, ιρανός πρόσφυγας αντιρρησίας συνείδησης
• Άγγελος Νικολόπουλος, έλληνας αντιρρησίας συνείδησης, γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης (EBCO)

Τη συζήτηση θα ανοίξει και θα συντονίσει η Αλεξία Τσούνη, Δίκτυο για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης  του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.
Ακόμα και σήμερα εκατοντάδες άνθρωποι εξακολουθούν να διώκονται και να φυλακίζονται επανειλημμένα για την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είναι σύμφυτο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ως αντιρρησία συνείδησης κάθε άτομο το οποίο, για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης, αρνείται να υπηρετήσει θητεία στις ένοπλες δυνάμεις ή να έχει οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε πολέμους ή ένοπλες συρράξεις.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει την απογοήτευσή της για τις συνεχιζόμενες δίκες αντιρρησιών συνείδησης και το προβληματικό νομικό πλαίσιο για την αντίρρηση συνείδησης στην Ελλάδα. Η Διεθνής Αμνηστία έχει επανειλημμένως καλέσει τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν επιτέλους τη νομοθεσία περί αντίρρησης συνείδησης και την πρακτική με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις, και να τερματίσουν αμέσως όλες τις διώξεις, τις ποινές φυλάκισης, τα πρόστιμα και τις διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.
Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί επίσης ότι η εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία είχε και συνεχίζει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Θεωρεί ότι ο θεσμός της εναλλακτικής υπηρεσίας πρέπει να είναι καθαρά πολιτικής φύσης, εκτός της αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης των αιτήσεων των ενδιαφερομένων για αναγνώρισή τους ως αντιρρησιών συνείδησης), και να μην έχει χαρακτήρα τιμωρίας ή διάκρισης εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.
Παρά το γεγονός ότι ο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αναγνωρίσει ρητά ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης προστατεύεται από το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας (υπόθεση Bayatyan v. Armenia, απόφαση 01/06/2011), η Ελλάδα εξακολουθεί να μη συμμορφώνεται με τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης
Πληροφορίες για τους ομιλητές και ομιλήτριες
Η Sahar Vardi, 21 ετών, είναι ακτιβίστρια για την ειρήνη από την Ιερουσαλήμ. Επί περισσότερα από 7 χρόνια δραστηριοποιείται σε διάφορες ομάδες ενάντια στην κατοχή της Παλαιστίνης, όπως οι Αναρχικοί ενάντια στο Τείχος, Taayush, New Profile και πολλές άλλες. Τον Αύγουστο του 2008 αρνήθηκε να υπηρετήσει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Σε επιστολή της προς το Υπουργείο Άμυνας, όπου διακήρυττε την άρνησή της, έγραψε μεταξύ άλλων: «Συνειδητοποιώ ότι ο στρατιώτης στο σημείου ελέγχου («checkpoint») δεν είναι υπεύθυνος για την οικτρή πολιτική της καταπίεσης των παλαιστινίων αμάχων, αλλά παρόλα αυτά, δεν μπορώ να απαλλάξω αυτόν τον στρατιώτη από τις ευθύνες για τις δικές του πράξεις… Εννοώ την ανθρώπινη ευθύνη να μην κάνεις να υποφέρει ένα άλλο ανθρώπινο ον». Η Sahar Vardi έχει καταδικαστεί 6 φορές, 3 σε σύντομες φυλακίσεις, και τις υπόλοιπες σε κράτηση σε στρατιωτική βάση.
Ο Kusha Bahrami, 30 ετών, είναι ιρανός αντιρρησίας συνείδησης που αρνήθηκε να φέρει όπλο κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας (χωρίς δικαίωμα εναλλακτικής υπηρεσίας), το 2004. Έχει διαφύγει στο εξωτερικό και ως πρόσφυγας έχει υποστεί κράτηση επί 8 μήνες στην Τουρκία και 3 μήνες στην Ελλάδα, όπου εκκρεμεί η αίτησή του για πολιτικό άσυλο. Είναι επίσης μέλος του Δ.Σ. του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.
Ο Άγγελος Νικολόπουλος, 29 ετών, είναι έλληνας αντιρρησίας συνείδησης που έχει υπηρετήσει την τιμωρητική εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία σε Κέντρο Εκπαίδευσης Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης Ατόμων με Αναπηρίες. Είναι επίσης μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης και Γενικός Γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης (EBCO).

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Εκδήλωση για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης – Κομοτηνη

Η Διεθνής Αμνηστία διοργανώνει στην Κομοτηνή εκδήλωση σχετικά με το δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης, την Παρασκευή, 18 Μαΐου στις 19.00, στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κομοτηνής (πρώην Ρεξ, Αυτοκράτορος Θεοδοσίου 7) με ομιλητές τους αντιρρησίες συνείδησης Θανάση Μακρή, Αλέξανδρο Παπαδόπουλο και τη Μιμίκα Κριτσανίδου, μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας.  Η είσοδος είναι ελεύθερη.