Την απογοήτευσή της για τις συνεχιζόμενες δίκες αντιρρησιών συνείδησης και το προβληματικό νομικό πλαίσιο για την αντίρρηση συνείδησης στην Ελλάδα εκφράζει η Διεθνής Αμνηστία με την ευκαιρία της σημερινής (15 /05/2011) Παγκόσμιας Ημέρας Αντιρρησιών Συνείδησης.Σε αυτό το πλαίσιο ζητά από την κυβέρνηση την εναρμόνιση του ισχύοντος τιμωρητικού και μεροληπτικού νομικού πλαισίου με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα. Είναι χαρακτηριστικό πως ήδη από την αρχή του 2011, τέσσερις αντιρρησίες συνείδησης, αν και πολίτες, κλήθηκαν σε στρατοδικεία.
Πρόκειται για περιπτώσεις κατά τις οποίες ιδεολογικοί αντιρρησίες συνείδησης καταδικάστηκαν για ανυποταξία σε 8μηνες ποινές φυλάκισης με αναστολή από το Στρατοδικείο Αθηνών, καθώς αρνήθηκαν να υπηρετήσουν τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία. Υπάρχει μάλιστα περίπτωση κατά την οποία ο κατηγορούμενος δεν είναι πλέον υπόχρεος στράτευσης, καθότι 48 ετών σήμερα, κλήθηκε για στρατιωτική θητεία πριν το 1998, όταν δεν υπήρχε ακόμα εναλλακτική υπηρεσία, και αρνήθηκε να στρατευθεί. Άλλη υπόθεση αφορά θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης (χριστιανός μάρτυρας του Ιεχωβά), ο οποίος στην πρώτη του λιποταξία καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 3 ετών με πενταετή αναστολή.
«Η Ελλάδα, παρά τις βελτιώσεις του Νόμου 3883/2010 και την απόφαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας για μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας στους 15 μήνες, εξακολουθεί να αποτυγχάνει να συμμορφωθεί με τις διεθνείς υποχρεώσεις της. Η Ελλάδα συνεχίζει να διατηρεί το θεσμό υπό στρατιωτική αρχή, να δικάζει τους αντιρρησίες συνείδησης σε στρατοδικεία και μάλιστα επανειλημμένα για την ίδια πράξη, να έχει εναλλακτική υπηρεσία τιμωρητικού χαρακτήρα για τη συντριπτική πλειονότητα των στρατεύσιμων, να μην αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στους επαγγελματίες στρατιωτικoύς, και να μην παρέχει επαρκή και έγκαιρη πληροφόρηση για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και τον τρόπο απόκτησης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης», αναφέρει ανάμεσα σε άλλη η Διεθνής Αμνηστία.
Παράλληλα, υπενθυμίζει: «Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης αποτελεί βασικό στοιχείο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Αυτό διασφαλίζεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας (Άρθρα 13 και 14), καθώς και στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Άρθρο 18), στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Άρθρο 18), στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (Άρθρο 9) και στην Αμερικανική Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Άρθρα 12 και 13). Έχει επίσης αναγνωριστεί σε Ψηφίσματα και Συστάσεις που έχουν υιοθετηθεί από τα Ηνωμένα Έθνη, το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης αναγνωρίζεται ρητά στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Άρθρο 10.2) και στην Ιβηροαμερικανική Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Νέων (Άρθρο 12).
Αντίστοιχα, η Διεθνής Αμνηστία απευθύνει συστάσεις για την αντίρρηση συνείδησης σε άλλες χώρες, όπως η Τουρκία, η Αρμενία, το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Λευκορωσία, το Τουρκμενιστάν και η Νότια Κορέα.
Πηγή: TVXS
