Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Τουρκία: Περαιτέρω πληροφόρηση: κρατούμενος συνείδησης αποδρά και ξανασυλλαμβάνεται


Περαιτέρω πληροφόρηση στο UA: 175/10 Index: EUR 44/003/2011 Turkey Ημερομηνία 28 Απριλίου 2011

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΔΡΑΣΗ

Κρατούμενος συνείδησης αποδρά και ξανασυλλαμβάνεται

Στις 21 Απριλίου, ο κρατούμενος συνείδησης Ινάν Σ. διέφυγε από το νοσοκομείο στο οποίο είχε μεταφερθεί από τη φυλακή Μανίσα-Σαρουχανλί. Ξανασυνελλήφθη την επόμενη μέρα, καθώς βρισκόταν με τους φίλους του στην δυτική παραθαλάσσια επαρχία του Ιζμίρ. Ο Ινάν Σ. μεταφέρθηκε στη φυλακή Μπούκα στο Ιζμίρ.

Ο Ινάν Σ. εξέτιε τρεις ποινές για «λιποταξία» από τη στρατιωτική θητεία, στη φυλακή Μανίσα-Σαρουχανλί. Ο δικηγόρος του ανέφερε ότι, μετά την επανασύλληψή του, ο Ινάν Σ. ξεκίνησε απεργία πείνας. Αναμένεται να διωχθεί για απόδραση από τη φυλακή.

Ο Ινάν Σ. βρίσκεται υπό κράτηση από τις 5 Αυγούστου 2010 όταν συνελήφθη στο σπίτι του στη βάση ενός εκκρεμούς εντάλματος σύλληψης για «λιποταξία» από τη στρατιωτική θητεία. Στις 24 Αυγούστου 2010, κρίθηκε ένοχος για «παραβίαση άδειας» από το Στρατοδικείο της Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων Αιγαίου και κρατήθηκε σε στρατιωτική φυλακή. Έχει τρεις προηγούμενες καταδίκες για «λιποταξία».
Στις 8 Οκτωβρίου ο Ινάν Σ. μεταφέρθηκε στη φυλακή Μπούκα, Από τότε ο Ινάν Σ. έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο τουλάχιστον τρεις φορές εξαιτίας της επιδεινούμενης υγείας του μετά από απεργίες πείνας. Είχε στο παρελθόν περιγράψει τις συνθήκες κράτησής του στη φυλακή Μπούκα λέγοντας ότι είναι βρώμικη και γεμάτη ποντίκια.
Στις 26 Νοεμβρίου 2010 ο Ινάν Σ. χαρακτηρίστηκε «ακατάλληλος για στρατιωτική θητεία» από τις στρατιωτικές αρχές και μεταφέρθηκε στη φυλακή Κιουτάχια Γκεντίζ στις 5 Ιανουαρίου 2011. Μεταφέρθηκε στην ημι-ανοικτή φυλακή Μανίσα-Σαρουχανλί στις 5 Απριλίου.
Ο Ινάν Σ. διακήρυξε την αντίρρηση συνείδησής του σε μια επιστολή του προς τις στρατιωτικές αρχές το 2009, στην οποία εξηγούσε ότι για λόγους βαθιάς πεποίθησης αρνήθηκε να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΓΡΑΨΤΕ ΑΜΕΣΑ στα τουρκικά ή στη δική σας γλώσσα:

  • Καλώντας τις αρχές να τον αφήσουν ελεύθερο αμέσως και άνευ όρων, καθώς η Διεθνής Αμνηστία τον θεωρεί κρατούμενο συνείδησης, που κρατείται επειδή άσκησε το δικαίωμά του στην αντίρρηση συνείδησης.
  • Υπενθυμίζοντάς τους ότι ως κράτος μέλος της Διεθνούς Σύμβασης για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να αναγνωρίσει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΕΙΛΤΕ ΕΚΚΛΗΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΙΣ 9 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣ

Ministry of National Defence
Vecdi Gönül
Minister of National Defence
Milli Savunma Bakanlığı
06100 Ankara, Turkey
Fax: +90 312 418 4737
Προσφώνηση: Dear Minister


Prison Governor
Izmir Closed-Open Penal Correction Institution
Barış Mahallesi
Menderes Cad. N:108
Buca, İzmir
Fax: +90 232 487 1365
Email: izmir.btoiccik@adalet.gov.tr
Προσφώνηση: Dear Prison Governor

Και αντίγραφα προς:
Parliamentary Commission on Human Rights
Mehmet Zafer Üskül
Commission Chairperson
TBMM İnsan Hakları İnceleme Komisyonu
Bakanlıklar, 06543 Ankara, Turkey
Fax: +90 312 420 53 94
Email: insanhaklari@tbmm.gov.tr
Προσφώνηση: Dear Mr Usku

Επίσης στείλτε αντίγραφα στους διπλωματικούς αντιπροσώπους που έχουν διαπιστευθεί στη χώρα σας. Παρακαλούμε ελέγξτε με το γραφείο του εθνικού τμήματός σας εάν στείλετε εκκλήσεις μετά την παραπάνω ημερομηνία. Αυτή είναι η τρίτη επικαιροποίηση του εγγράφου UA 175/10 (EUR 44/018/2010). Περαιτέρω πληροφορίες: http://www.amnesty.org/en/library/info/EUR44/024/2010/en

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΔΡΑΣΗ

Κρατούμενος συνείδησης αποδρά και ξανασυλλαμβάνεται

ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Στην εθνική της νομοθεσία, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και δεν υπάρχει πολιτική εναλλακτική στην στρατιωτική θητεία. Οι αντιρρησίες συνείδησης που δημόσια έχουν δηλώσει την άρνησή τους να εκπληρώσουν στρατιωτική θητεία έχουν υποβληθεί σε ποινική δίωξη και φυλάκιση έως και τριών χρόνων. Κατά την απόλυσή τους, συχνά λαμβάνουν νέα χαρτιά κατάταξης και η διαδικασία επαναλαμβάνεται. Η Τουρκία έχει αποτύχει στο να εφαρμόσει την απόφαση του 2006 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που ζήτησε από την Τουρκία να τροποποιήσει την νομοθεσία της για να αποτρέψει τον «πολιτικό θάνατο» των αντιρρησιών συνείδησης που διώκονται επανειλημμένα και καταδικάζονται λόγω της άρνησής τους να εκπληρώσουν στρατιωτική θητεία, που θεωρήθηκε από το Δικαστήριο ως παραβίαση του Άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (απαγόρευση εξευτελιστικής μεταχείρισης).
Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί αντιρρησία συνείδησης κάθε άτομο που, για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης, αρνείται να εκτελέσει θητεία στις ένοπλες δυνάμεις ή άλλη άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε πολέμους ή ένοπλες συρράξεις. Αυτό μπορεί να συμπεριλαμβάνει την άρνηση συμμετοχής σε έναν πόλεμο επειδή κάποιος διαφωνεί με τους σκοπούς του ή τον τρόπο με τον οποίο αυτός διεξάγεται, ακόμα και αν κάποιος δεν αρνείται να λάβει μέρος σε όλους τους πολέμους. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ένα άτομο ως κρατούμενο συνείδησης όταν κρατείται ή βρίσκεται φυλακισμένο μόνο επειδή του αρνούνται το δικαίωμα να καταγράψει την αντίρρηση ή να εκτελέσει μια πραγματικά εναλλακτική πολιτική υπηρεσία. Θα είναι επίσης κρατούμενος συνείδησης εάν φυλακιστεί επειδή έφυγε από τις ένοπλες δυνάμεις χωρίς άδεια για λόγους συνείδησης, εάν έχει κάνει εύλογες ενέργειες για να διασφαλίσει την απελευθέρωση από τις στρατιωτικές υποχρεώσεις.
Το δικαίωμα στην άρνηση της στρατιωτικής θητείας για λόγους συνείδησης ενυπάρχει στην ιδέα της ελευθερίας της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας όπως καταγράφεται σε έναν αριθμό διεθνών οργάνων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και την Διεθνή Σύμβαση για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR) της οποίας η Τουρκία είναι μέλος.
Το 1995, στην Απόφαση 1998/77 η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ έχει δηλώσει ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στη στρατιωτική θητεία προστατεύεται από το Άρθρο 18 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR, δικαίωμα στην ελευθερία της θρησκείας, συνείδησης και πεποίθησης). «Το δικαίωμα του καθενός να έχει αντιρρήσεις συνείδησης στη στρατιωτική θητεία [συνιστά] μια θεμιτή άσκηση του δικαιώματος στην ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας, όπως καταγράφεται στο Άρθρο 18 της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στο Άρθρο 18 της ICCPR». Στην απόφαση, η Επιτροπή επίσης επαναλαμβάνει την έκκλησή της στα κράτη να «παράσχουν στους αντιρρησίες συνείδησης διάφορες μορφές εναλλακτικής υπηρεσίας που να είναι συμβατές με τους λόγους της αντίρρησης συνείδησης, μη μάχιμου ή πολιτικού χαρακτήρα, για το δημόσιο συμφέρον και όχι τιμωρητικής φύσης» και τόνισε ότι τα κράτη θα πρέπει «να μην υποβάλλουν τους αντιρρησίες συνείδησης σε φυλάκιση και σε επαναλαμβανόμενη τιμωρία επειδή δεν εκτελούν στρατιωτική θητεία» υπενθυμίζοντας «ότι κανείς δεν θα πρέπει να υπόκειται ή να τιμωρείται ξανά για ένα αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με την νομοθεσία και την ποινική διαδικασία της κάθε χώρας».
Στις 3 Νοεμβρίου του 2006, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι η δίωξη και καταδίκη δύο αντιρρησιών στην Δημοκρατία της Κορέας λόγω της άρνησής τους να εκτελέσουν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία παραβίασε το Άρθρο 18 της ICCPR καθώς καμία πολιτική εναλλακτική δεν υπήρχε (Communication nos. 1321/2004 και 1322/2004).

Περαιτέρω πληροφόρηση στο UA: 175/10 Index: EUR 44/003/2011 Ημερομηνία Έκδοσης 28 Απριλίου 2011