Απογοήτευση για τις συνεχιζόμενες δίκες αντιρρησιών συνείδησης

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

17 Δεκεμβρίου 2012

Απογοήτευση για τις συνεχιζόμενες δίκες αντιρρησιών συνείδησης

Στις 18/12/2012 δικάζεται από το στρατοδικείο της Λάρισας με την κατηγορία της ανυποταξίας ο Μενέλαος Εξίογλου. Τον Μάιο του 2012 ο Μενέλαος Εξίογλου είχε καταθέσει μαζί με άλλους 6 αρνητές/ αντιρρησίες δημόσια δήλωση σχετικά με την απόφασή του να αρνηθεί τη στρατιωτική θητεία για ιδεολογικούς λόγους (http://www.antirrisies.gr/node/845).

Η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει την απογοήτευσή της για τις συνεχιζόμενες δίκες των αντιρρησιών συνείδησης και το προβληματικό νομικό πλαίσιο για την αντίρρηση συνείδησης στην Ελλάδα.

Εξάλλου, με αφορμή τις πληροφορίες/καταγγελίες για συνεχόμενες πρόσφατες απορρίψεις αιτήσεων για αναγνώριση ατόμων ως αντιρρησιών συνείδησης από τον Υπουργό Άμυνας μετά από σχετική γνωμοδότηση της αρμόδιας ειδικής επιτροπής, η Διεθνής Αμνηστία υπενθυμίζει τις θέσεις της σχετικά με τις διαδικασίες υπαγωγής στο καθεστώς της εναλλακτικής υπηρεσίας.

Η Διεθνής Αμνηστία ζητά η εναλλακτική υπηρεσία να υπόκειται αυστηρά σε πολιτική αρχή, συμπεριλαμβανομένων της εξέτασης των αιτήσεων και κάθε πιθανής επακόλουθης δικαστικής εξέλιξης, μεταξύ άλλων για λόγους αμεροληψίας και ανεξαρτησίας.

Η διαχείριση της εναλλακτικής υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένων της εξέτασης των αιτήσεων και κάθε πιθανής επακόλουθης δικαστικής εξέλιξης, να υπάγεται εξ’ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές και όχι στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπου υπάγεται τώρα. Επί του παρόντος, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας αποφασίζει για τις αιτήσεις (μετά από γνωμοδότηση ειδικής πενταμελούς επιτροπής με δύο στρατιωτικά μέλη).

Η Διεθνής Αμνηστία ζητά να εξαλειφθεί το φαινόμενο των αμφισβητήσιμων γνωμοδοτήσεων της ειδικής επιτροπής, κυρίως για τους μη θρησκευτικούς αιτούντες (λόγω ανεπαρκούς αιτιολόγησης αλλά και καταρχάς λόγω της ίδιας της σύστασης της επιτροπής).

Παρά το γεγονός ότι ο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αναγνωρίσει ρητά ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης προστατεύεται από το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας (υπόθεση Bayatyan v. Armenia, απόφαση 01/06/2011), η Ελλάδα εξακολουθεί να μη συμμορφώνεται με τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ Ο ΙΝΑΝ ΣΟΥΒΕΡ

ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ

Στις 12 Οκτωβρίου ο αντιρρησίας συνείδησης Ινάν Σουβέρ αφέθηκε ελεύθερος από φυλακή στην Κωνσταντινούπολη, στην Τουρκία, στη βάση ότι ο χρόνος που είχε παραμείνει προφυλακισμένος θα πρέπει να αφαιρεθεί από την ποινή του.

Ο αντιρρησίας συνείδησης Ινάν Σουβέρ αφέθηκε ελεύθερος από τη φυλακή Σιλιβρί στις 12 Οκτωβρίου, στη βάση ότι ο χρόνος που είχε παραμείνει προφυλακισμένος θα πρέπει να μετρήσει ως μέρος της ποινής του. Ο δικηγόρος του δήλωσε ότι εκκρεμεί η εκτέλεση άλλης μιας ποινής φυλάκισης σχετικής με την άρνησή του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία.
Στις 12 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια ελέγχου ρουτίνας για ταυτότητα, ο Ινάν Σουβέρ ξανα-συνελήφθη στο διαμέρισμα Μπαγσιλάρ της Κωνσταντινούπολης, μετά την επικύρωση μιας ερήμην καταδίκης σε πέντε μήνες φυλάκιση, για την απόδρασή του τον Απρίλιο του 2011 από νοσοκομείο ενώ εξέτιε ποινή φυλάκισης για την άρνησή του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία.
Ο Ινάν Σουβέρ διακήρυξε τη συνειδησιακή του αντίρρηση σε μια επιστολή προς τις στρατιωτικές αρχές το 2009, στην οποία εξήγησε ότι για λόγους βαθιάς πεποίθησης, αρνήθηκε να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Στις 26 Νοεμβρίου 2010, ο Ινάν Σουβέρ κηρύχτηκε «ακατάλληλος για στρατιωτική θητεία», από τις στρατιωτικές αρχές, και έτσι δεν χρειάζεται πια να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με τον Ινάν Σουβέρ, έχει τιμωρηθεί για την άρνησή του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία από το 2001. Θεωρήθηκε κρατούμενος συνείδησης, φυλακισμένος εξαιτίας της άρνησής του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης.
Εάν ο Ινάν Σουβέρ φυλακιστεί και πάλι εξαιτίας της άρνησής του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία θα τον θεωρήσει και πάλι κρατούμενο συνείδησης.
Δεν χρειάζεται περαιτέρω δράση από το δίκτυο επειγουσών ενεργειών προς το παρόν. Πολλές ευχαριστίες σε όλους όσους έστειλαν εκκλήσεις.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία 

Τουρκία: Περαιτέρω πληροφόρηση: αντιρρησίας συνείδησης ξανα-συλλαμβάνεται: Ιναν Σουβέρ

Περαιτέρω πληροφόρηση στην UA: 175/10 Index: EUR 44/016/2012

Τουρκία

Ημερομηνία: 14 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΔΡΑΣΗ

αντιρρησίας συνείδησης ξανα-συλλαμβάνεται

Στις 12 Σεπτεμβρίου, ο αντιρρησίας συνείδησης Ινάν Σουβέρ συνελήφθη στην Κωνσταντινούπολη κατά τη διάρκεια ελέγχου ρουτίνας για ταυτότητα. Μεταφέρθηκε αρχικά στη φυλακή Μετρίς στην Κωνσταντινούπολη και αναμένεται να μεταφερθεί στη φυλακή Σιλιβρί στις 14 Σεπτεμβρίου. Θεωρείται κρατούμενος συνείδησης.

Στις 12 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια ελέγχου ρουτίνας για ταυτότητα, ο Ινάν Σουβέρ συνελήφθη στη συνοικία Μπαγσιλάρ της Κωνσταντινούπολης, μετά από την επικύρωση της ερήμην καταδίκης σε πεντάμηνη ποινή φυλάκισης για την απόδρασή του, τον Απρίλιο του 2011, από νοσοκομείο ενώ εξέτιε ποινή φυλάκισης για την άρνησή του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία.

Ο Ινάν Σουβέρ διακήρυξε τη συνειδησιακή του αντίρρηση με μια επιστολή προς τις στρατιωτικές αρχές το 2009, στην οποία εξήγησε ότι για λόγους βαθιάς πεποίθησης, αρνήθηκε να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Στις 26 Νοεμβρίου 2010, ο Ινάν Σουβέρ κηρύχτηκε «ακατάλληλος για στρατιωτική θητεία», από τις στρατιωτικές αρχές και έτσι δεν απαιτείται πλέον να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με τον Ινάν Σουβέρ, τιμωρείται για την άρνησή του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία από το 2001. Θεωρείται κρατούμενος συνείδησης, φυλακισμένος μόνον εξαιτίας της άρνησής του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης.

Ο δικηγόρος του Ινάν Σουβέρ αναφέρει ότι η ψυχική του υγεία έχει επιδεινωθεί και ότι πάσχει από οξύ άγχος. Τον Δεκέμβριο του 2011 η Διεθνής Αμνηστία εξέδωσε επείγουσα δράση εκφράζοντας ανησυχίες για την υγεία του Ινάν Σουβέρ, μετά από το συμπέρασμα της Στρατιωτικής Ιατρικής Ακαδημίας του Γκιουλχανέ ότι είχε «ψυχολογική ασθένεια». Η εκ νέου φυλάκισή του θέτει την υγεία του σε περαιτέρω κίνδυνο.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΓΡΑΨΤΕ ΑΜΕΣΑ στα τουρκικά ή τη δική σας γλώσσα:

Καλώντας τις αρχές να τον αφήσουν ελεύθερο άμεσα και χωρίς όρους, καθώς θεωρείται κρατούμενος συνείδησης, που κρατείται λόγω της άσκησης του δικαιώματός του στην αντίρρηση συνείδησης.

Υπενθυμίζοντας στις αρχές ότι, ως κράτος μέλος του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, η Τουρκία υποχρεούται να αναγνωρίσει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΕΙΛΤΕ ΕΚΚΛΗΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΙΣ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 ΠΡΟΣ:

Ministry of National Defence

Ismet Yılmaz

Minister of National Defence

Milli Savunma Bakanlığı

06100 Ankara, Turkey

Fax: +90 312 418 4737

Email: info@msb.gov.tr

Προσφώνηση: Dear Minister

Parliamentary Commission on Human Rights

Ayhan Sefer Üstün

Commission Chairperson

TBMM İnsan Hakları İnceleme Komisyonu

Bakanlıklar, 06543 Ankara, Turkey

Fax: +90 312 420 53 94

Email: insanhaklarikom@tbmm.gov.tr

Προσφώνηση: Dear Mr Üstün

Επίσης στείλτε αντίγραφα στους διπλωματικούς αντιπροσώπους που είναι διαπιστευμένοι στη χώρα σας. Παρακαλούμε εισάγετε τις τοπικές διπλωματικές διευθύνσεις παρακάτω:

-----------------------

Διεύθυνση

Βασιλέως Γεωργίου ΄Β 8

10674 Αθήνα

Τηλέφωνο:

+30 210 726 30 00

Φαξ:

+30 210 722 95 97

Email:

embassy.athens@mfa.gov.tr

Προσφώνηση: Dear Ambassador

------------------

Παρακαλούμε ελέγξτε με το γραφείο του τμήματός σας εάν στείλετε εκκλήσεις μετά την παραπάνω ημερομηνία. Αυτή είναι η πέμπτη επικαιροποίηση της UA 175/10.

Περαιτέρω πληροφόρηση: http://amnesty.org/en/library/info/EUR44/017/2011/en

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΗ

αντιρρησίας συνείδησης ξανα-φυλακίζεται

ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Ο Ινάν Σουβέρ ξεκίνησε τη στρατιωτική του θητεία τον Ιούνιο του 2001. Τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς, έφυγε από την στρατιωτική μονάδα της Σμύρνης, στην οποία ήταν τοποθετημένος και δεν επέστρεψε. Από το 2001 έχει καταδικαστεί τουλάχιστον τρεις φορές για «λιποταξία» και πέρασε χρονικό διάστημα σε στρατιωτική φυλακή. Ο Ινάν Σουβέρ ανέφερε ότι ενώ εξέτιε μια ποινή φυλάκισης για λιποταξία στη Στρατιωτική Φυλακή Σιρινιέρ στη Σμύρνη, ξυλοκοπήθηκε επανειλημμένα από δεσμοφύλακες. Έχει μια εκκρεμούσα ποινή 35 μηνών για τρεις προηγούμενες καταδίκες για «λιποταξία».

Στην εθνική της νομοθεσία, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και δεν υπάρχει διαθέσιμη πολιτική εναλλακτική στη στρατιωτική θητεία. Αντιρρησίες συνείδησης που έχουν δημόσια δηλώσει την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία, έχουν υποβληθεί σε ποινική δίωξη και φυλάκιση έως και για τρία χρόνια. Κατά την αποφυλάκισή τους, συχνά λαμβάνουν νέες κλήσεις κατάταξης και η διαδικασία επαναλαμβάνεται. Η Τουρκία έχει αποτύχει να εφαρμόσει την απόφαση του 2006 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που απαίτησε από την Τουρκία να τροποποιήσει τη νομοθεσία της για να αποτρέψει τον «πολιτικό θάνατο» των αντιρρησιών συνείδησης που επανειλημμένα διώκονται και καταδικάζονται για την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία, που κρίθηκε από το Δικαστήριο ότι παραβιάζει το Άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (απαγόρευση της εξευτελιστικής μεταχείρισης).

Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί αντιρρησία συνείδησης κάθε άτομο που, για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης, αρνείται να υπηρετήσει θητεία στις ένοπλες δυνάμεις, ή οποιαδήποτε άλλη άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε πολέμους ή ένοπλες συγκρούσεις. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει άρνηση για συμμετοχή σε έναν πόλεμο επειδή κάποιος διαφωνεί με τους σκοπούς του ή με τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται, ακόμα και αν κάποιος δεν αντιτίθεται στη συμμετοχή σε όλους τους πολέμους. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ένα άτομο ως κρατούμενο συνείδησης όταν κρατείται ή φυλακίζεται μόνο επειδή του έχουν αρνηθεί το δικαίωμα να καταγράψει την αντίρρησή του ή να υπηρετήσει μια γνήσια εναλλακτική πολιτική υπηρεσία. Θα ήταν επίσης κρατούμενος συνείδησης εάν είχε φυλακιστεί επειδή έφυγε από τις ένοπλες δυνάμεις χωρίς έγκριση, για λόγους συνείδησης, εάν είχε κάνει εύλογες ενέργειες για να διασφαλίσει την απαλλαγή του από στρατιωτικές υποχρεώσεις.

Το δικαίωμα στην άρνηση της στρατιωτικής θητείας για λόγους συνείδησης ενυπάρχει στην έννοια της ελευθερίας της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας όπως κατοχυρώνεται σε μια σειρά διεθνών οργάνων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR) του οποίου η Τουρκία είναι μέλος.

Το 1995 στην απόφαση 1998/77 η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ έχει δηλώσει ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στη στρατιωτική θητεία προστατεύεται από το Άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR, δικαίωμα στην ελευθερία θρησκείας, συνείδησης και πεποίθησης). «Το δικαίωμα του οποιουδήποτε να έχει συνειδησιακές αντιρρήσεις στην στρατιωτική θητεία [συνιστά] μια θεμιτή άσκηση του δικαιώματος στην ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας όπως κατοχυρώνεται στο Άρθρο 18 της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στο Άρθρο 18 της ICCPR». Στην απόφασή της η Επιτροπή επανέλαβε επίσης την έκκλησή της προς τα κράτη να «παρέχουν στους αντιρρησίες συνείδησης διάφορες μορφές εναλλακτικής υπηρεσίας οι οποίες να είναι συμβατές με τους λόγους της αντίρρησης συνείδησης, να είναι ενός μη στρατιωτικού, πολιτικού χαρακτήρα, για το δημόσιο συμφέρον και μη τιμωρητικής φύσης», και υπογράμμισε ότι τα κράτη θα πρέπει «να αποφεύγουν να υποβάλλουν τους αντιρρησίες συνείδησης σε φυλάκιση και επανειλημμένες τιμωρίες επειδή δεν υπηρετούν στρατιωτική θητεία», θυμίζοντας ότι «κανείς δεν θα πρέπει να είναι υπόλογος ή να τιμωρείται επανειλημμένα για ένα αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί τελεσίδικα ή έχει απαλλαγεί σύμφωνα με το νόμο και την ποινική διαδικασία σε κάθε χώρα».

Όνομα: Ινάν Σουβέρ

Φύλο α/θ: α

Περαιτέρω πληροφόρηση στην UA: 175/10

Index: EUR 44/016/2012

Ημερομηνία Έκδοσης: 14 Σεπτεμβρίου 2012

Πηγή: Amnesty International 

ΚΑΝΑΔΑΣ: Γυναίκα απο τις ΗΠΑ κρατείται ως κρατούμενη συνείδησης (FU UA: 263/12)

Στις 20 Σεπτεμβρίου, η αμερικανίδα στρατιωτικός Κίμπερλι Ριβέρα συνελήφθη από τις στρατιωτικές υπηρεσίες των ΗΠΑ κατά την επιστροφή της στη χώρα, μετά την απέλαση της από τον Καναδά. Έκτοτε βρίσκεται υπό κράτηση και θα δικαστεί από στρατοδικείο με την κατηγορία της λιποταξίας, κατηγορία που επιφέρει ποινή φυλάκισης. Δεδομένου ότι κρατείται μόνο λόγω της συνειδητής άρνησης της να συμμετέχει στον πόλεμο του Ιράκ θεωρείται αντιρρησίας συνείδησης.
Σύμφωνα με αναφορές, η Kimberly Rivera συνελήφθη στις 20 Σεπτεμβρίου προσπαθώντας να περάσει από ένα συνοριακό πέρασμα στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Η Rivera επέστρεφε στις ΗΠΑ μετά από την απόρριψη της αίτησης της προς το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο του Καναδά να σταματήσει η απέλαση της, εν αναμονή της έκβασης της αίτησης που είχε υποβάλει να παραμείνει στην χώρα για ανθρωπιστικούς λόγους. Σύμφωνα με τον δικηγόρο της βρίσκεται αντιμέτωπη με ποινή φυλάκισης από δύο έως πέντε χρόνια.
Στις αρχές του 2007 και ενώ βρισκόταν σε άδεια από την μονάδα της στο Ιράκ, η Ριβέρα εγκατέλειψε τον στρατό χωρίς να έχει πάρει έγκριση και πήγε με την οικογένεια της στον Καναδά. Είχε ήδη αποφασίσει ότι δεν μπορούσε πλέον να συμμετάσχει στον πόλεμο του Ιράκ ή σε οποιονδήποτε άλλο πόλεμο, λόγω ηθικών ενστάσεων. Στον Καναδά αιτήθηκε άσυλο ως πρόσφυγας, αλλά η αίτηση της απορρίφτηκε. Τον Ιανουάριο του 2009, διατάχθηκε να φύγει από την χώρα, αλλιώς θα έπρεπε να απελαθεί, διαδικασία που αναβλήθηκε προσωρινά, μέχρι να εξεταστεί η ένσταση που είχε καταθέσει.
Κατά την διάρκεια της παραμονής της στον Καναδά, η Κίμπερλι Ριβέρα είχε μιλήσει δημόσια για την αντίθεση της στον πόλεμο του Ιράκ, και ο δικηγόρος της στην προσπάθεια του να σταματήσει την απέλαση της, προσκόμισε αποδείξεις σύμφωνα με τις οποίες οι αντιρρησίες συνείδησης που δημοσιοποίησαν τις αντιρρήσεις τους για τον πόλεμο αντιμετωπίστηκαν πολύ πιο σκληρά κατά την επιστροφή τους στις ΗΠΑ σε σχέση με άλλους που δεν είχαν μιλήσει.
ΥΠΟΓΡΑΨΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΓΡΑΜΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ:

• Κάλεσε τις αρχές να απελευθερώσουν άμεσα και χωρίς όρους την Κίμπερλι Ριβέρα,
• Τόνισε ότι η Ριβέρα είναι κρατούμενη συνείδησης που κρατείται μόνο εξαιτίας της αντίρρησης της να συμμετάσχει στον πόλεμο του Ιράκ. 

Cease the deportation proceedings against Kimberly Rivera

Secretary of the Army
The Honorable John McHugh
1400 Defense Pentagon
Washington, DC 20301-1400
USA

Dear Secretary McHugh,

Ι am writing to you to urge you that Kimberly Rivera is released immediately and unconditionally, and point out that she is a prisoner of conscience, imprisoned solely for her conscientious objection to participating in the armed conflict in Iraq.

Yours sincerely,

 

Μπες στον ιστότοπο του Ελληνικού Τμήμτος της Διεθνούς Αμνηστίας και υπόγραψε στη σχετική φόρμα.  

ΚΑΝΑΔΑΣ: Γυναίκα απο τις ΗΠΑ πιθανή κρατούμενη συνείδησης (UA 263/12)

Γυναίκα στρατιωτικός και αρνητής του πολέμου στο Ιράκ, η Κίμπερλι Ριβέρα, αντιμετωπίζει άμεσα απέλαση από τον Καναδά προς τις ΗΠΑ, όπου διατρέχει τον κίνδυνο να δικαστεί από στρατοδικείο για λιποταξία και να φυλακιστεί από 2 έως 5 χρόνια. Εάν φυλακιστεί θα είναι κρατούμενη συνείδησης.



Σύμφωνα με μια δήλωση που έκανε η Κίμπερλι Ριβέρα, λίγο πριν η μονάδα της διαταχθεί να μεταβεί στο Ιράκ, τον Οκτώβριο του 2006, άρχισε να έχει αμφιβολίες για τη συμμετοχή της στη σύρραξη αφότου μελέτησε τις διδαχές της Βίβλου για τη βία. Ενόσω ήταν στο Ιράκ, άρχισε να αμφιβάλλει σοβαρά για την αιτιολόγηση υπέρ του πολέμου, τη συμμετοχή της σε αυτόν και το να είναι μέλος του στρατού των ΗΠΑ.
Καθώς βρισκόταν σε άδεια στις ΗΠΑ, τον Ιανουάριο του 2007, η Κίμπερλι Ριβέρα λέει ότι αποφάσισε ότι δεν μπορούσε πλέον ηθικά να συμμετέχει στον πόλεμο του Ιράκ ή σε οποιαδήποτε άλλη σύρραξη και άρχισε να αναζητά τρόπους να πετύχει την απαλλαγή της από τις στρατιωτικές της υποχρεώσεις. Αποφάσισε ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να βγει αδικαιολογήτως απούσα, καθώς αντιλήφθηκε ότι δεν θα αναγνωριζόταν ως αντιρρησίας συνείδησης και φοβήθηκε ότι θα επέστρεφε στο Ιράκ ενόσω θα εξεταζόταν η αίτησή της για να αναγνωριστεί ως τέτοια.
Η Κίμπερλι Ριβέρα πήγε στον Καναδά με την οικογένειά της τον Φεβρουάριο του 2007, για να αποφύγει να σταλεί πίσω στο Ιράκ. Στον Καναδά έκανε αίτηση για προστασία ως πρόσφυγας, αλλά απορρίφθηκε και τον Ιανουάριο του 2009 διατάχθηκε να αποχωρήσει από τη χώρα, ειδάλλως θα αντιμετώπιζε απέλαση. Η απέλασή της αναβλήθηκε καθώς έκανε έφεση εναντίον αυτής της απόφασης.
Η Κίμπερλι Ριβέρα, η οποία μίλησε δημόσια για την αντίθεσή της στην ένοπλη σύγκρουση στο Ιράκ, αντιμετωπίζει τώρα άμεση απέλαση προς τις ΗΠΑ. Κατά την προσπάθεια να σταματήσει την απομάκρυνσή της, ο δικηγόρος της Κίμπερλι Ριβέρα, υπέβαλε στοιχεία για να δείξει ότι εκείνοι που μιλούν δημόσια σχετικά με τις αντιρρήσεις τους στην δράση των ΗΠΑ στο Ιράκ, έχουν υποστεί πιο σκληρή μεταχείριση από εκείνους που δεν το κάνουν, κατά την επιστροφή τους στις ΗΠΑ. Αξιωματούχοι του στρατού φέρονται να έχουν επιβεβαιώσει ότι η Κίμπερλι Ριβέρα θα συλληφθεί και θα διωχθεί μόλις επιστρέψει στη χώρα. Μια αίτηση για αναβολή της απέλασής της για ανθρωπιστικούς λόγους και λόγους ευσπλαχνίας, βασισμένη στο συμφέρον των τεσσάρων παιδιών της, εκκρεμεί.

ΥΠΟΓΡΑΨΕ το παρακάτω γράμμα μέχρι τις 30 σεπτεμβριου:

• Καλώντας τις αρχές να σταματήσουν τις διαδικασίες απέλασης εναντίον της Κίμπερλι Ριβέρα ή τουλάχιστον να αναβάλλουν την απέλασή της μέχρι να εξεταστεί η αίτησή της να παραμείνει στον Καναδά για ανθρωπιστικούς λόγους και λόγους ευσπλαχνίας, η οποία εκκρεμεί.
• Δηλώνοντας ότι η Κίμπερλι Ριβέρα θα θεωρηθεί κρατούμενη συνείδησης εάν φυλακιστεί μόνο εξαιτίας της συνειδησιακής της αντίρρησης να συμμετάσχει στην ένοπλη σύγκρουση στο Ιράκ.

Cease the deportation proceedings against Kimberly Rivera

The Right Honourable Stephen Harper
Office of the Prime Minister
80 Wellington Street
Ottawa, ON K1A 0A2
Canada

Copies to:

The Honorable Jason Kenney, PC MP
Minister of Citizenship Immigration and Multiculturalism
325 East Block
House of Commons
Ottawa, ON K1A 0A6, Canada

Dear Prime Minister,

Ι am writing to you regarding the case of Kimberly Rivera, who faces deportation from Canada to the USA by 20 September where she risks being court-martialled for desertion and jailed for between two to five years. If imprisoned, she would be a prisoner of conscience.

I urge you to cease deportation proceedings against Kimberly Rivera or, at a minimum, defer her deportation until her pending application to remain in Canada on humanitarian and compassionate grounds has been considered. I would also like to remind you as well that Kimberly Rivera will be considered a prisoner of conscience if she were imprisoned solely because of her conscientious objection to participating in the armed conflict in Iraq.

Yours sincerely,

Μπείτε στον ιστότοπο του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας για να υπογράψετε τη σχετική φόρμα. 

Τουρκία: Ώρα να αναγνωριστεί το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ

12 Ιουνίου 2012

Τουρκία: Ώρα να αναγνωριστεί το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης

Η Διεθνής Αμνηστία καλωσορίζει την τελευταία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στην Τουρκία. Το Δικαστήριο έκρινε ομόφωνα ότι το δικαίωμα να μην «υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία» (άρθρο 3), το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη (άρθρο 6) και το δικαίωμα στην «ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας» (άρθρο 9), του αντιρρησία συνείδησης και υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Χαλίλ Σαβντά, είχαν παραβιαστεί.
Είναι η τέταρτη φορά σε λιγότερο από ένα χρόνο που το ΕΔΑΔ έκρινε ότι η Τουρκία έχει παραβιάσει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης, μετά την απόφαση-ορόσημο τον Ιούλιο του 2011 στην υπόθεση Μπαγιατιάν εναντίον Αρμενίας, στην οποία, πρώτη φορά, το Δικαστήριο έκρινε ότι η άρνηση αναγνώρισης του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης στη στρατιωτική θητεία είναι παραβίαση του Άρθρου 9 της Σύμβασης.

Η Τουρκία είναι μία από τις δύο μόλις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης όπου το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης δεν είναι νομικά κατοχυρωμένο.

Ο Χαλίλ Σαβντά διακήρυξε την αντίρρηση συνείδησής του το 2004 και έχει συλληφθεί σε πολλές περιπτώσεις και διωχθεί τρεις φορές, επειδή αρνήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική θητεία. Συνολικά έχει κρατηθεί επί περίπου 17 μήνες μέσα σε πέντε χρόνια μεταξύ του 2004 και του 2009. Ο Χαλίλ Σαβντά ισχυρίστηκε ότι, ενώ ήταν υπό κράτηση το 2007, υπέστη κακομεταχείριση, και ότι μεταξύ άλλων δέχτηκε κλωτσιές και χτυπήματα από τέσσερις αστυνομικούς, του έβαλαν ένα βρώμικο ύφασμα στο στόμα του, κρατήθηκε γυμνός επί τρεις μέρες σε ένα δωμάτιο χωρίς καρέκλες ή κρεβάτι και αναγκάστηκε να κοιμηθεί σε δάπεδο από τσιμέντο χωρίς κουβέρτα. Αυτά τα γεγονότα ποτέ δεν διερευνήθηκαν καταλλήλως.

Η εκδίκαση επαναλαμβάνει την απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Ούλκε εναντίον Τουρκίας του 2006 ότι η επαναλαμβανόμενη δίωξη αντιρρησιών συνείδησης στην Τουρκία προκάλεσε δεινά και πόνο που ξεπερνούν το συνήθη εξευτελισμό μιας ποινικής καταδίκης ή μιας περιόδου κράτησης, θεωρώντας ότι παραβιάζεται το Άρθρο 3 της Σύμβασης. Η επαναλαμβανόμενη δίωξη του Χαλίλ Σαβντά λόγω της άρνησής του να φορέσει στρατιωτική στολή κατά τη διάρκεια της κράτησής του και η δίωξή του σε στρατιωτικό δικαστήριο αποτελούν επίσης παραβίαση του Άρθρου 6.

Μιλώντας στη Διεθνή Αμνηστία μετά από την απόφαση του ΕΔΑΔ, ο Χαλίλ Σαβντά είπε: «Ελπίζω ότι αυτή η απόφαση θα βοηθήσει να ανοίξει ο δρόμος προς την αναγνώριση του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης στην Τουρκία. Χρειάζονται χρόνια για να διεκδικήσει κανείς αποκατάσταση στο ΕΔΑΔ. Η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης πρέπει να αυξήσει την πίεση στην Τουρκία ώστε να τερματίσει αυτές τις παραβιάσεις μια για πάντα και να εφαρμόσει τις αποφάσεις -και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μια νομοθετική αλλαγή. Είμαι ευγνώμων στις διεθνείς οργανώσεις όπως τη War Resisters International και τη Διεθνή Αμνηστία που διεξάγουν εκστρατείες για να πετύχουν αυτή τη σημαντική αλλαγή».

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Ελλάδα: Νέα δίκη αντιρρησία συνείδησης από στρατοδικείο για λιποταξία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

1 Ιουνίου 2012

Ελλάδα: Νέα δίκη αντιρρησία συνείδησης από στρατοδικείο για λιποταξία

Στις 05/06/2012 δικάζεται από το Ναυτοδικείο Πειραιά με την κατηγορία της λιποταξίας για δεύτερη φορά ο Νικόλαος Ξιάρχος, ο οποίος ήταν επαγγελματίας στρατιωτικός και έγινε αντιρρησίας συνείδησης για θρησκευτικούς λόγους, αφού βαφτίστηκε Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά. Την πρώτη φορά, τον Σεπτέμβριο του 2008, ο Νικόλαος Ξιάρχος καταδικάστηκε από το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών σε ποινή φυλάκισης 3 ετών με πενταετή αναστολή για λιποταξία. Στις 16/02/2011 συζητήθηκε στο δικαστικό συμβούλιο του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου Αθηνών η έφεση του Νικολάου Ξιάρχου κατά του παραπεμπτικού βουλεύματος του δικαστικού συμβουλίου του Ναυτοδικείου Πειραιά για την δεύτερη λιποταξία. Tον Μάρτιο του 2011 εκδόθηκε απορριπτικό βούλευμα και του επιβλήθηκε εγγυοδοσία ύψους 3.000 ευρώ την οποία και κατέβαλε.

Στην δίκη της 05/06/2012 θα παρευρεθεί παρατηρητής της Διεθνούς Αμνηστίας. Η Διεθνής Αμνηστία ζητεί να έχει κανείς το δικαίωμα να διεκδικεί την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την κατάταξή του στις Ένοπλες Δυνάμεις, είτε αυτός είναι κληρωτός είτε επαγγελματίας στρατιώτης, με βάση το κατοχυρωμένο δικαίωμα αλλαγής συνείδησης.

Η Διεθνής Αμνηστία παρακολουθεί την υπόθεση της δίωξης του Νικoλάου Ξιάρχου από τότε που έγινε γνωστή. Έχει επανειλημμένως καλέσει τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν επιτέλους τη νομοθεσία και την πρακτική περί αντίρρησης συνείδησης με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις, και να τερματίσουν αμέσως όλες τις διώξεις, τις ποινές φυλάκισης, τα πρόστιμα και τις διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.

Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι σε κάθε περίπτωση ο Νικόλαος Ξιάρχος δεν θα έπρεπε να είχε δικαστεί από στρατοδικείο. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει ρητά κρίνει ότι οι δίκες αντιρρησιών ενώπιον στρατοδικείων  παραβιάζουν το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, όπως αυτό προστατεύεται από το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (υπόθεση Ercep v. Turkey, απόφαση 22/11/2011).

Παρά το γεγονός ότι ο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αναγνωρίσει ρητά ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης προστατεύεται από το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας (υπόθεση Bayatyan v. Armenia, απόφαση 01/06/2011), η Ελλάδα εξακολουθεί να μη συμμορφώνεται με τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης.

Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι η εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία συνεχίζει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Θεωρεί επίσης ότι ο θεσμός της εναλλακτικής υπηρεσίας πρέπει να είναι καθαρά πολιτικής φύσης, εκτός της αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης των αιτήσεων των ενδιαφερομένων για αναγνώρισή τους ως αντιρρησιών συνείδησης), και να μην έχει χαρακτήρα τιμωρίας ή διάκρισης εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Από τα Καλά Νέα της Διεθνούς Αμνηστίας

 Αποσπάσματα από το 29ο Δελτίο Καλών Νέων του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας

ΑΙΓΥΠΤΟΣ: ΑΦΕΘΗΚΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Ο MAIKEL NABIL SANAD

 

O Maikel Nabil Sanad είναι ένας από τους χιλιάδες ανθρώπους που έχουν δικαστεί σε στρατιωτικά δικαστήρια της Αιγύπτου μετά την απομάκρυνση του Χόσνι Μουμπάρακ από την προεδρία της Αιγυπτιακής Δημοκρατίας, τον Φεβρουάριο του 2011. Είναι 28 ετών,  blogger και φοιτητής της Νομικής που συνελήφθη στο σπίτι του στο Κάιρο στις 28 Μαρτίου 2011. Δικάστηκε από στρατοδικείο και καταδικάστηκε στις 10 Απριλίου σε φυλάκιση τριών ετών. Τον Οκτώβριο του 2011 ξεκίνησε απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για τη συνεχιζόμενη φυλάκιση του. Για τη Διεθνή Αμνηστία θεωρείτο κρατούμενος συνείδησης, που φυλακίστηκε αποκλειστικά για την ειρηνική έκφραση των απόψεών του. Ο Maikel Nabil Sanad αποφυλακίστηκε στις 24 Ιανουαρίου 2012. Μετά την απελευθέρωσή του ο Sanad έλαβε μηνύματα συμπαράστασης από ακτιβιστές της Διεθνούς Αμνηστίας και δήλωσε ευγνώμων για όλη την υποστήριξη! 

ΤΟΥΡΚΙΑ: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

 

Ο αντιρρησίας συνείδησης και υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία Halil Savda αποφυλακίστηκε υπό όρους από τη φυλακή στην ανατολική Τουρκία, στην οποία κρατούνταν τους τελευταίους μήνες. Αποφυλακίστηκε με βάση νέες τροποποιήσεις στην νομοθεσία για την έκτιση των ποινών, που δίνουν τη δυνατότητα σε κρατούμενους που τους απομένει λιγότερο από ένα έτος ποινής, να αποφυλακίζονται υπό επιτήρηση. Ο Halil Savda είπε στη Διεθνή Αμνηστία ότι έλαβε περίπου 500 κάρτες και γράμματα συμπαράστασης όσο βρισκόταν στη φυλακή. Αυτό ενίσχυσε τρομερά το ηθικό του και ευχαριστεί όλους και όλες αυτούς/ες που του έγραψαν.

 Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Βίντεο από την εκδήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας με θέμα: "Αντιρρησίες Συνείδησης: Ισραήλ - Ιράν - Ευρώπη"

Καψόνι η εναλλακτική θητεία

26/05/2012 - 14:46 / 

Εκδήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας για την αντίρρηση συνείδησης

• Τάκης Σκριβάνος

Στο Ιράν ο όρος «αντιρρησίας συνείδησης» δεν υπάρχει καν. Εάν εμφανιστεί κάποιος «τέτοιος», θεωρείται ότι εγκληματεί σε βάρος της κυβέρνησης, και τιμωρείται με φυλάκιση, νοσηλεία και υποχρεωτική λήψη ψυχοφαρμάκων. Αλλά και η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει μια από τις πιο αυστηρές νομοθεσίες παγκοσμίως, όπως ανέφεραν οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας την Παρασκευή στον Χώρο Πολιτισμού @Ρουφ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης (15 Μαΐου).
Ορισμένα στοιχεία: η Ελλάδα, η Τουρκία και η Κύπρος διατηρούν τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της στρατιωτικής θητείας, σε αντίθεση με άλλες βαλκανικές χώρες όπως οι Αλβανία, πΓΔΜ και Βουλγαρία. Επίσης, το άρθρο 220 του ποινικού κώδικα τιμωρεί όσους εκφράζονται δημόσια κατά του στρατού και της θητείας (διάταξη που ευτυχώς πρακτικά δεν εφαρμόζεται πλέον). Στην Ευρώπη, οι πιο αυστηρές κυρώσεις για τους αρνητές προβλέπονται στην Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και στην Τουρκία, ενώ παγκοσμίως στη Νότια Κορέα.
Στη χώρα μας σήμερα, με υπουργική απόφαση η υποχρεωτική θητεία έχει οριστεί στους 9 μήνες και η εναλλακτική στους 15. Όσοι δεν αποδέχονται ούτε την εναλλακτική θητεία, διώκονται μέχρι τα 45 τους και δεν μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, ενώ από το 2010 έχει καθιερωθεί πρόστιμο 6.000 για κάθε ανυποταξία.
Αναφορικά με την εναλλακτική θητεία, ο Άγγελος Νικολόπουλος, γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης, αφού τόνισε πως ο χαρακτήρας είπε ότι «κανείς δεν ξέρει να δώσει πληροφορίες, η στρατολογία έχει άγνοια και παραπέμπει για πληροφορίες στο Ίντερνετ». Και όταν καταφέρει τελικά κανείς να δηλώσει τη θέση του, καλείται να «περάσει» από επιτροπή στο Πεντάγωνο, όπου δέχεται ερωτήσεις του τύπου «αν πηγαίνεις σε πορείες» και «σε ποιο κόμμα ανήκεις».
Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είναι σύμφυτο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας υπογράμμισε η Αλεξία Τσούνη από το Δίκτυο για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.

---

*Περισσότερα για το θέμα μπορείτε να βρείτε στο www.amnesty.org.gr και στο www.antirrisies.gr. 

Πηγή: Athens Voice

Εκδήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας για τους αντιρρησίες συνείδησης

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 25 Μαΐου 2012, 23:25

Το δικαίωμα να μην συμμετέχεις σε κάτι που διαφωνείς, όπως ο στρατός, εκφράστηκε από τους ομιλητές στην εκδήλωση με θέμα «Αντιρρησίες Συνείδησης: Ισραήλ - Ιράν – Ευρώπη», που διοργάνωσε η Διεθνής Αμνηστία με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης (15 Μαΐου).
Ακόμα και σήμερα εκατοντάδες άνθρωποι εξακολουθούν να διώκονται και να φυλακίζονται για την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είναι σύμφυτο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας επισήμανε η Αλεξία Τσούνη από το Δίκτυο για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.

Όπως τονίστηκε στην εκδήλωση, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι από τις λίγες χώρες στην Ευρώπη που η στρατιωτική θητεία είναι ακόμα υποχρεωτική. Συγκεκριμένα, από τους γείτονές μας, ούτε η Αλβανία, ούτε η ΠΓΔΜ, ούτε η Βουλγαρία, ούτε η Ιταλία έχουν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, μόνο η Τουρκία.
Η Ελλάδα, όπως ανέφεραν οι ομιλητές, έχει επίσης από τους πιο σκληρούς νόμους για τη θητεία. Το άρθρο 220 του ποινικού κώδικα τιμωρεί όσους εκφράζονται δημόσια κατά του στρατού και της θητείας, όμως πρακτικά δεν εφαρμόζεται πια. Παρόμοιο άρθρο έχει και η τουρκική δικαιοσύνη. Η ελληνική νομοθεσία ορίζει 24 μήνες για την υποχρεωτική και 36 μήνες για την εναλλακτική, και οι αλλαγές γίνονται με υπουργικές αποφάσεις, όπως αυτό που ισχύει σήμερα, που η υποχρεωτική είναι 9 μήνες και η εναλλακτική 15 μήνες.

Ο Άγγελος Νικολόπουλος, Έλληνας αντιρρησίας συνείδησης, γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης (EBCO), τόνισε πως μόνο η Ελλάδα, η Κύπρος, η Αυστρία και η Φινλανδία έχουν τιμωρητική εναλλακτική θητεία, δηλαδή μεγαλύτερη από την υποχρεωτική. Από τις ευρωπαϊκές χώρες, οι πιο αυστηρές κυρώσεις προβλέπονται για τους αρνητές στην Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και στην Τουρκία, ενώ παγκοσμίως η Νότια Κορέα κρατάει τα σκήπτρα αδιαλλαξίας, αφού φυλακίζει ανεξαιρέτως όποιον αρνείται να υπηρετήσει, είτε για θρησκευτικούς είτε για ιδεολογικούς λόγους.

Παρόμοια και στο Ιράν, όπου, όπως ανέφερε ο Κούσα Μπαχραμί, Ιρανός πρόσφυγας αντιρρησίας συνείδησης, «δεν υπάρχει λέξη για τον αντιρρησία συνείδησης, είναι σαν τον ομοφυλόφιλο, απλώς δεν υπάρχει για το ιρανικό καθεστώς». Θεωρείται έγκλημα κατά της κυβέρνησης και τιμωρείται με φυλάκιση, νοσηλεία και υποχρεωτική λήψη ψυχοφαρμάκων.

Η Σαχάρ Βαρντί, Ισραηλινή αντιρρησίας συνείδησης, υπογράμμισε ότι «ο στρατιώτης στο σημείου ελέγχου («checkpoint») δεν είναι υπεύθυνος για την οικτρή πολιτική της καταπίεσης των παλαιστινίων αμάχων, αλλά παρόλα αυτά, δεν μπορώ να απαλλάξω αυτόν τον στρατιώτη από τις ευθύνες για τις δικές του πράξεις. Εννοώ την ανθρώπινη ευθύνη να μην κάνεις να υποφέρει ένα άλλο ανθρώπινο ον». Η Βαρντί έχει καταδικαστεί 6 φορές, από αυτές 3 σε φυλακίσεις από 1 ως 2 μήνες, και τις υπόλοιπες σε κράτηση σε στρατιωτική βάση. Τελικά, έπειτα από εξαναγκαστική νοσηλεία, αποφυλακίστηκε, επισήμως, λόγω ψυχολογικών προβλημάτων.

Ο κ. Νικολόπουλος περιέγραψε τι αντιμετωπίζει κάποιος που επιλέγει να μην υπηρετήσει στον στρατό στην Ελλάδα: «κανείς δεν ξέρει να σου δώσει πληροφορίες, η στρατολογία έχει άγνοια και σε παραπέμπει για πληροφορίες στο Ίντερνετ. Όταν τελικά καταφέρει κανείς και το δηλώσει, περνά από μια επιτροπή στο Πεντάγωνο, που αποτελείται από 2 στρατιωτικούς, 2 καθηγητές πανεπιστημίου και 1 μέλος του νομικού συμβουλίου του κράτους». Η επιτροπή αυτή, όπως υποστήριξε, δεν κρατάει πρακτικά και εκδίδει μια απλή απόφαση, χωρίς καμία αιτιολογία. «Οι ερωτήσεις είναι απαράδεκτες και άσχετες με το θέμα» υποστήριξε ο κ. Νικολόπουλος, σημειώνοντας: «σε ρωτούν αν πηγαίνεις σε πορείες, σε ποιο κόμμα ανήκεις, τί θα κάνεις αν σε χτυπήσουν στο δρόμο».

Όπως αναφέρθηκε στην εκδήλωση, για τους ολικούς αρνητές στράτευσης, αυτούς δηλαδή που δεν αποδέχονται ούτε την εναλλακτική θητεία, η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη, γιατί διώκονται μέχρι τα 45 τους χρόνια. Αποκλείονται από κάθε νόμιμη εργασία και δεν μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Το Μάιο του 2010 καθιερώθηκε 6.000 ευρώ πρόστιμο για κάθε ανυποταξία. Τα τελευταία χρόνια έχει τετραπλασιαστεί ο αριθμός των ανθρώπων που δηλώνουν αντιρρησίες συνείδησης στην Ελλάδα.

Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 25 Μαΐου 2012, 23:28

Πηγή: zougla.gr

Ακόμα:  enikos.gr , naftemporiki.gr , express.gr  κ.α. 

Αρχική Πηγή: ΑΜΠΕ

Η άγνωστη ιστορία ενός περιφερειακού συμβούλου ως αντιρρησίας συνείδησης

22.05.2012

 ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΜ-Θ

Από τους πρωτεργάτες της εναλλακτικής θητείας, αρνήθηκε το 1987-88 και συμμετείχε σε απεργία διεκδικώντας το δικαίωμα να μην υπηρετήσει στο στρατό  Η εναλλακτική υπηρεσία είναι αναφαίρετο, αναγνωρισμένο από το Σύνταγμα, δικαίωμα, που έγινε Νόμος το 1997 αλλά εφαρμόστηκε το 1998 Ρεπορτάζ Δήμητρα Συμεωνίδου

Ο περιφερειακός σύμβουλος Αν. Μακεδονίας και Θράκης Θανάσης Μακρής

Δήλωσε αντιρρησίας συνείδησης το 1987-88, πιστεύοντας ότι η άρνηση στράτευσης αποτελεί πέρα από ένα ανθρώπινο δικαίωμα και σημαντική συμβολή στην ειρήνη. Ο περιφερειακός σύμβουλος Θανάσης Μακρής και επικεφαλής της παράταξης των Οικολόγων Πράσινων στην Αν. Μακεδονία – Θράκη, μοιράστηκε την προσωπική του ιστορία στην εκδήλωση με θέμα: «Δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης, ένα κατοχυρωμένο, άγνωστο δικαίωμα», που διοργάνωσε στην Κομοτηνή η τοπική ομάδα δράσης του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Μία εμπειρία που περιελάμβανε τη σύλληψή του, τη διαπόμπευση στην τοπική κοινωνία της Καβάλας, αλλά και τη δικαίωσή του ειδικά σήμερα όταν πλέον έχει γίνει απόλυτα παραδεκτό ότι τα εξοπλιστικά και αμυντικά συστήματα επιβαρύνουν δυσανάλογο τον προϋπολογισμό της χώρας μας.  Η Μιμίκα Κριτσανίδου, εκπρόσωπους του Δικτύου Αντιρρησιών Συνείδησης της Διεθνούς Αμνηστίας με μέλη της τοπικής ομάδας δράσης του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας στην Κομοτηνή ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ  Η άγνωστη ιστορία του περιφερειακού συμβούλου ξεκινάει όταν συλλαμβάνεται εξαιτίας της άρνησής του να στρατευτεί, έξι μέρες αφότου είχε εκλεγεί μέλος του κεντρικού συμβουλίου της ΕΦΕΕ (Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος). Αρχικά καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή. «Ζητούσαμε την καθιέρωση μιας εναλλακτικής κοινωνικής θητείας. Μετά από μια πολυήμερη απεργία πείνας, είχε υποσχεθεί η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι θα καθιερώσει την εναλλακτική κοινωνική θητεία που είναι η απαίτηση όλων των διεθνών οργανισμών να υπάρχει η δυνατότητα κάποιος να κάνει εναλλακτική κοινωνική θητεία αντί για στρατιωτική θητεία. Με βάση αυτή την υπόσχεση και την παρουσία νομοσχεδίου στον τύπο, σταματήσαμε την απεργία πείνας που κάναμε μαζί με τον Μιχάλη Μαραγκάκη». Ο Θανάσης Μακρής μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί από τους πρωτεργάτες της εναλλακτικής θητείας και πρωτεργάτης, όπως είπε και στους ιδεολογικούς αντιρρησίες μετά τον Μιχάλη Μαραγκάκη, ο οποίος, όπως τόνισε, «άνοιξε αυτό το κύκλο, τουλάχιστον στους γνωστούς ιδεολογικούς αντιρρησίες, Είχαμε ιδεολογικούς αντιρρησίες και κατά την χούντα και πριν από την χούντα και λίγο μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο στην Ελλάδα, αλλά οι γνωστοί και καταγεγραμμένοι δημόσια ήταν ο Μιχάλης Μαραγκάκης και μετά εγώ». Το βασικό ζήτημα έθετε τότε ο κ. Μακρής αρνούμενος τη στράτευση είναι ότι πέρα από ένα ανθρώπινο δικαίωμα, αποτελεί και σημαντική συμβολή στην ειρήνη. Ανέφερε μάλιστα ότι στην απολογία του τότε είχα παρουσιάσει επιχειρήματα για αυτή του την επιλογή που σήμερα δικαιώνονται, δηλαδή, ότι, «η λογική που κυριαρχεί σε σχέση με τον στρατό και τους εξοπλισμούς θα μας οδηγήσει σε χρεοκοπία. Το έλεγα πριν από 24 χρόνια, δυστυχώς επιβεβαιώνεται».  ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΕΠΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ Η επιλογή του να αρνηθεί τη στράτευσή του σαφώς και επηρέασε τη μετέπειτα ζωή του, όχι μόνο επαγγελματική, αλλά προσωπική. «Η καταδίκη αρχικά μου στέρησε τη δυνατότητα οποιουδήποτε διορισμού. Να σημειώσω ότι μετά από 3 χρόνια με ειδική διάταξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη με ξανακάλεσαν στον στρατό παρανόμως και βγήκα ξανά στην παρανομία με αποτέλεσμα να υποχρεωθώ να εγκαταλείψω το βιβλιοπωλείο που είχα στην Καβάλα. Η δικαίωση ήρθε μετά από 4-5 χρόνια και συγκεκριμένα το 1997 οπότε αναγνωρίστηκε η εναλλακτική κοινωνική θητεία/ Υπήρξε διαγραφή των ποινών μας θεωρώντας ότι υπήρξε αναγνώριση του αγώνα μας». Στο ερώτημα αν μετανιώνει είναι κάθετος «καθόλου, πρέπει να πω ότι νιώθω ότι η ζωή ήταν πολύ εύκολη μαζί μου, την έχω ζήσει, δεν νιώθω ότι κάτι με βαραίνει, είμαι ευτυχισμένος με την ζωή».  Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΝΕΙ ΔΥΣΚΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑ  Εκπροσωπεί τη νεότερη γενιά αντιρρησιών συνείδησης ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, ο οποίος κατέθεσε τον περασμένο Αύγουστο τη σχετική αίτηση στο στρατολογικό γραφείο, οπότε ακολούθησε μια γραφειοκρατική διαδικασία που διήρκησε περίπου 9 μήνες. Ο ίδιος χαρακτήρισε γραφικό τον στρατό και τόνισε ότι η άρνησή του είναι πολιτικού περιεχομένου. Σύμφωνα τη Διεθνής Αμνηστία αντιρρησία συνείδησης είναι κάθε στρατεύσιμο άτομο το οποίο για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης αρνείται να πάρει μέρος άμεσα ή έμμεσα σε πολέμους ή ένοπλες συγκρούσεις και να στρατευτεί. Οι λόγοι συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης μπορεί να πηγάζουν από θρησκευτικά, ηθικά, ανθρωπιστικά, φιλοσοφικά, πολιτικά ή παρόμοια κίνητρα. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης ισχύει και για άτομα που έχουν ήδη στρατευτεί καθώς και για στρατιώτες που υπηρετούν σε επαγγελματικούς στρατούς και διαμορφώνουν αντίρρηση συνείδησης μετά την στράτευση τους.  Σήμερα ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος υπηρετεί εναλλακτική θητεία σε υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών στην Ξάνθη. Όμως και αυτή είναι μια επιλογή που δεν τον ικανοποιεί, αφού όπως είπε, «αν είχα ζήσει αυτή την εμπειρία μέσα από κάποιον άλλο, όχι ο ίδιος, δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να το κάνω, θα προτιμούσα να κηρυχτώ ανυπότακτος, να κάνω ολική άρνηση στράτευσης. Αυτός που αποφασίζει να γίνει αντιρρησίας συνείδησης δεν έχει τα δικαιώματα του εργαζόμενου, αλλά έχει τις υποχρεώσεις, δηλαδή αποφεύγει την καταπίεση του στρατού, αλλά έχει να διαλέξει ανάμεσα σε ένα καταπιεστικού τύπου θεσμό. Γιατί εγώ μπορεί να μην έχω τόσες αρμοδιότητες στην υπηρεσία όσο ένας κρατικός υπάλληλος, αλλά δουλεύω κανονικά 8ώρο ή 6ώρο και αμείβομαι 225 ευρώ τα οποία δεν τα έχω πάρει ακόμη, θα τα πάρω σε 2 μήνες που σημαίνει στην ουσία εγώ αν με είχαν στείλει κάπου αλλού πέρα από την Ξάνθη, που περίμενα να με στείλουν αλλού, δεν θα πήγαινα».  Όσον αφορά στη διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας αυτή με την τελευταία υπουργική απόφαση ορίστηκε στους 15 μήνες.

Πηγή: xronos.gr

Αντίρρηση συνείδησης, ένα «άγνωστο» δικαίωμα

22-05-2012

Εκδήλωση από τη Διεθνή Αμνηστία, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης - Από τις διώξεις και τις φυλακίσεις στην τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης, που είναι η 15η Μαΐου, η Διεθνής Αμνηστία οργάνωσε εκδηλώσεις σε πολλές πόλεις της Ελλάδος, με σκοπό την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση για το συγκεκριμένο δικαίωμα, της αντίρρησης συνείδησης, εν πολλοίς άγνωστο και ξένο προς την ελληνική πραγματικότητα. Στην Κομοτηνή η σχετική εκδήλωση έλαβε χώρα στην αίθουσα του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου την περασμένη Παρασκευή, με ομιλητές την Μιμίκα Κριτσανίδου, μέλος του Δικτύου Αντιρρησιών Συνείδησης του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, τον Θανάση Μακρή από τον Σύνδεσμο Αντιρρησιών Συνείδησης και τον Αλέξανδρο Παπαδόπουλο, ιδεολογικό αντιρρησία συνείδησης, που κατέθεσε τις απόψεις και τις εμπειρίες του.
Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ως αντιρρησία συνείδησης κάθε άτομο το οποίο, για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης, αρνείται να υπηρετήσει θητεία στις ένοπλες δυνάμεις ή να έχει οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε πολέμους ή ένοπλες συρράξεις. Ακόμα και σήμερα σε πολλές χώρες εκατοντάδες άνθρωποι εξακολουθούν να διώκονται και να φυλακίζονται επανειλημμένα για την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία. Στην Ελλάδα καθοριστικής σημασίας υπήρξε η ψήφιση νόμου το 1997, που εισήγαγε μια μορφή πολιτικής κοινωνικής υπηρεσίας ως εναλλακτική της στρατιωτικής. Παρά ταύτα η Διεθνής Αμνηστία κάνει λόγο για προβληματικό νομικό πλαίσιο και έχει επανειλημμένως καλέσει τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν επιτέλους τη νομοθεσία περί αντίρρησης συνείδησης και την πρακτική με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις, και να τερματίσουν αμέσως όλες τις διώξεις, τις ποινές φυλάκισης, τα πρόστιμα και τις διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί επίσης ότι η εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία είχε και συνεχίζει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Θεωρεί ότι ο θεσμός της εναλλακτικής υπηρεσίας πρέπει να είναι καθαρά πολιτικής φύσης, εκτός της αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, και να μην έχει χαρακτήρα τιμωρίας ή διάκρισης εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.

Σωρεία παραλογισμών στο σύστημα εξέτασης των αντιρρησιών συνείδησης

Αυτό που ισχύει σήμερα στην Ελλάδα είναι ο ενδιαφερόμενος, που δηλώνει αντιρρησίας συνείδησης, να εξετάζεται από μια 5μελή επιτροπή, η οποία υπάγεται θεσμικά στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και αποτελείται από 2 στρατιωτικούς, δυο πανεπιστημιακούς και ένα μέλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Μεταξύ άλλων απαιτείται να καταθέσει βεβαιώσεις ότι δεν είναι κείνος ή ότι δεν ανήκει σε κάποια σκοπευτική λέσχη, ενώ προβλέπεται να περάσει και από συνέντευξη. Αρκετούς παραλογισμούς διαπίστωσε σε αυτήν τη διαδικασία η κ. Κριτσανίδου, που αρχικά τόνισε την ανάγκη η συγκεκριμένη επιτροπή να αλλάξει φορέα. Αναρωτήθηκε επίσης πώς είναι δυνατόν τα μέλη της επιτροπής αυτής να κρίνουν τη συνείδηση κάποιου, ώστε να αποφανθούν αν είναι αντιρρησίας συνείδησης ή όχι, ενώ κατήγγειλε ότι κατά πρώτον δεν κρατούνται πρακτικά στη διάρκεια της προφορικής εξέτασης και ότι δεν παρέχεται η δυνατότητα άσκησης έφεσης κατά της απόφασης από τον ενδιαφερόμενο. Κατήγγειλε επίσης πολλές φορές οι αντιρρησίες συνείδησης έρχονται αντιμέτωποι με τη χλεύη και το σαρκασμό από πλευράς των μελών της επιτροπής. Σημειώνεται, βέβαια, ότι όλα τα παραπάνω συμβαίνουν στην περίπτωση, που καταφέρει κανείς να καταθέσει το σχετικό αίτημα να εξεταστεί από την επιτροπή. Κι αυτό διότι, όπως επισήμανε η κ. Κριτσανίδου, «δεν υπάρχει πληροφόρηση στα κέντρα στράτευσης ή στα ΚΕΠ, οι πληροφορίες που παίρνει κανείς είναι ελάχιστες ή με πολύ ψιλά γράμματα σε ένα φυλλάδιο, που κι αυτό δεν παρέχεται».

«Πρέπει η εναλλακτική εργασία να μην είναι τιμωρητική, αλλά στην Ελλάδα είναι»

Τι συμβαίνει όμως όταν ο ενδιαφερόμενος καταφέρει να εξεταστεί από την επιτροπή και να «εγκριθεί» ως αντιρρησίας συνείδησης; Αναλόγως το αίτημα, που κατέθεσε, μπορεί να οριστεί ολικός αντιρρησίας συνείδησης, ώστε να μην έχει οποιαδήποτε πρόσθετη υποχρέωση ή να επιλέξει να προσφέρει εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία. Εναλλακτική υπηρεσία, η οποία όμως είναι τιμωρητική στη χώρα μας, σύμφωνα με τα όσα υποστήριξαν οι ομιλητές στην προχθεσινή εκδήλωση. Κατά πρώτον ο αντιρρησίας συνείδησης ορίζεται κατά κόρον να προσφέρει κοινωνική υπηρεσία σε περιοχές μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα, όπως Αθήνα ή Θεσσαλονίκη, κι επιπλέον εκτός του τόπου κατοικίας ή καταγωγής του. Ο αντιρρησίας συνείδησης λαμβάνει γύρω στα 200 ευρώ το μήνα ως αμοιβή για τις υπηρεσίες του, ενώ συνήθης πρακτική είναι να τοποθετείται όπου το κράτος κρίνει απαραίτητο, ανεξαρτήτως του γνωστικού αντικειμένου του. «Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι πρέπει η εναλλακτική εργασία να μην είναι τιμωρητική», υπογράμμισε η κ. Κριτσανίδου, «αλλά στην Ελλάδα είναι τιμωρητική».

Θανάσης Μακρής, Από την άρνηση στράτευσης στη φυλακή, την απεργία πείνας και τη δικαίωση

Ο κ. Θανάσης Μακρής είναι μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, ένας μάλιστα εκ των πρώτων μελών του. Ο Σύνδεσμος άλλωστε δημιουργήθηκε το 1988, ως μετεξέλιξη των επιτροπών συμπαράστασης στον ίδιο και στο Μιχάλη Μαραγκάκη, των πρώτων Ελλήνων που, με τεράστιο προσωπικό κόστος, διακήρυξαν δημόσια την άρνησή τους να στρατευτούν για μη θρησκευτικούς συνειδησιακούς λόγους. Μεταξύ άλλων ο Σύνδεσμος διεκδικεί την αναγνώριση της αντίρρησης συνείδησης και της άρνησης στράτευσης ως δικαιωμάτων στην Ελλάδα, παρέχει πληροφορίες για την άρνηση στράτευσης στους ενδιαφερόμενους, διεκδικεί τη θεσμοθέτηση δίκαιης εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας και ζητάει την κατάργηση του θεσμού της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.

«Η ειρήνη και η ασφάλεια δεν υπηρετούνται από το στρατό, αλλ’ αντίθετα κινδυνεύουν από αυτόν και από τους εξοπλισμούς»

Την προσωπική του εμπειρία και τα βιώματα κατέθεσε στην προχθεσινή εκδήλωση ο κ. Μακρής, ανατρέχοντας 25 χρόνια πίσω, όταν αποφάσισε να ανοίξει το δρόμο για την αντίρρηση συνείδησης στη χώρα μας. «Έχοντας βαθιά πεποίθηση», εξήγησε, «ότι η ειρήνη και η ασφάλεια της περιοχής και η χώρα μου δεν υπηρετούνται από το στρατό, αλλ’ αντίθετα κινδυνεύουν από αυτόν και από τους εξοπλισμούς, όταν ήρθε η ώρα για να στρατευτώ κηρύχτηκα ανυπόταχτος». «Αν και η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να είχα κρυφτεί», σημείωσε, «άλλα 4 χρόνια πίσω από την αναβολή στράτευσης, που είχα ως φοιτητής». Το 1987 ωστόσο ο ίδιος δήλωσε αρνητής στράτευσης και, ενώ μετά από λίγους μήνες είχε εκλεχτεί στο κεντρικό συμβούλιο της ΕΦΕΕ, τέσσερις ημέρες αργότερα συνελήφθη και οδηγήθηκε σε δίκη, όπου καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση. Κατά της διάρκεια της δίκης ο ίδιος επιχείρησε να εξηγήσει τους λόγους της άρνησής του να στρατευτεί. Μεταξύ άλλων υποστήριξε πως «ο αγώνας των εξοπλισμών θα οδηγήσει αυτή τη χώρα στο να γονατίσει» κι ότι «η υπερχρέωση αυτή θα φτάσει σε τέτοιο σημείο, που θα κινδυνεύσει η χώρα από αυτό και μόνο το λόγο». Πέραν αυτών των επιχειρημάτων, ο κ. Μακρής είχε προβάλει τότε την προσωπική του πεποίθηση ότι «ο στρατός νομιμοποιεί την ύπαρξή του, δημιουργώντας τους λόγους για να υπάρχει, δηλαδή την ένταση».

Παρότι καταδικάστηκε μετά από τη συγκεκριμένη δίκη, η αντίφαση, όπως σημείωσε, ήταν ότι μέσα στην ελληνική βουλή οι ίδιοι οι στρατιωτικοί, που τον καταδίκασαν, εκφράστηκαν με ιδιαίτερα τιμητικά λόγια προς το πρόσωπό του και προς τον αγώνα του, λέγοντας ότι «πολίτες σαν τον Μακρή πρέπει να φυλακιστούν, γιατί δεν είναι ώριμη αυτή η κοινωνία». Ακολούθησε απεργία πείνας του φυλακισμένου πλέον Θανάση Μακρή –μαζί με έναν έτερο συγκροτούμενό του, τον Μιχάλη Μαραγκάκη– μια απεργία πείνας που διήρκησε 56 ημέρες και οδήγησε την τότε κυβέρνηση να περάσει ένα νομοσχέδιο με το οποίο μειωνόταν η ποινή στους 18 μήνες.

«Η κοινωνική θητεία είναι πιο δύσκολη από τη στρατιωτική θητεία και γι’ αυτό δεν την επιλέγουν όσοι θέλουν να λουφάρουν»

Σχολιάζοντας την μετέπειτα αναγνώριση του δικαιώματος της αντίρρησης συνείδησης, ο κ. Μακρής διαπίστωσε πως δεν ευσταθούν τελικά όλα αυτά που λέγανε ότι η αναγνώριση αυτού του δικαιώματος θα κατάστρεφε την άμυνα της χώρα μας. «Η κοινωνική θητεία είναι πιο δύσκολη από τη στρατιωτική θητεία», επισήμανε, «και γι’ αυτό δεν την επιλέγουν όσοι θέλουν να λουφάρουν, την επιλέγουν όσοι πραγματικά πιστεύουν και έχουν λόγους συνείδησης». «Εγώ θα ήθελα φυσικά όλοι να κάνουν κοινωνική θητεία, είτε το πιστεύουν είτε όχι», υπογράμμισε κλείνοντας, «γιατί θεωρώ ότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να υπηρετηθεί καλυτέρα αυτή η χώρα».

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος «Κάποιοι αντιρρησίες συνείδησης είναι πιο πατριώτες από αυτούς που πηγαίνουν στο στρατό και θεωρούν τους εαυτούς τους πατριώτες»


Πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία όμως έναν αντιρρησία συνείδησης; Είναι λιγότερο πατριώτης σε σύγκριση με τους υπόλοιπους όποιος δηλώνει αντιρρησίας συνείδησης. «Συνήθως αυτοί που το έχουν αποφασίσει, δεν τους απασχολεί τι πιστεύει ο περίγυρός τους», υπογράμμισε ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, απαντώντας αφοπλιστικά «εγώ δεν είμαι καθόλου πατριώτης». «Γιατί εξαρτάται κανείς πώς τον μετράει τον πατριωτισμό και ποια έννοια δίνει στην πατρίδα», εξήγησε. «Για άλλον πατρίδα του είναι ένα βουνό, για άλλον πατρίδα είναι ένας φίλος, για άλλον η θάλασσα, για άλλον ένα εργοστάσιο, για άλλον τα αυτοκίνητα και τα διαμερίσματά του. Αλλά μπορεί κάποιοι αντιρρησίες συνείδησης να είναι πιο πατριώτες από αυτούς που πηγαίνουν στο στρατό και θεωρούν τους εαυτούς τους πατριώτες». «Συνήθως τα μεγαλύτερα εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομα μιας πατρίδας ή μιας θρησκείας», κατέληξε.

Συντάκτης:Θωμάς Σταμούλης
e-mail: paratiritis.stamoulis@gmail.com

Πηγή: Παρατηρητής της Θράκης

Εκδήλωση για την Αντίρρηση Συνείδησης – Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης

 


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

16 Μαΐου 2011

Εκδήλωση για την Αντίρρηση Συνείδησης – Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης (15 Μαΐου), η Διεθνής Αμνηστία διοργανώνει εκδήλωση, με θέμα «Αντιρρησίες Συνείδησης: Ισραήλ – Ιράν – Ευρώπη», την Παρασκευή, 25 Μαΐου 2012, ώρα 19:30, στο χώρο πολιτισμού @Ρουφ (Κωνσταντινουπόλεως 10 και Ανδρονίκου 18, Γκάζι, κοντά στο μετρό Κεραμεικός, τηλ. 210 3837191).
Θα μιλήσουν:

• Sahar Vardi, ισραηλινή αντιρρησίας συνείδησης και ακτιβίστρια
• Kusha Bahrami, ιρανός πρόσφυγας αντιρρησίας συνείδησης
• Άγγελος Νικολόπουλος, έλληνας αντιρρησίας συνείδησης, γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης (EBCO)

Τη συζήτηση θα ανοίξει και θα συντονίσει η Αλεξία Τσούνη, Δίκτυο για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης  του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.
Ακόμα και σήμερα εκατοντάδες άνθρωποι εξακολουθούν να διώκονται και να φυλακίζονται επανειλημμένα για την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είναι σύμφυτο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ως αντιρρησία συνείδησης κάθε άτομο το οποίο, για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης, αρνείται να υπηρετήσει θητεία στις ένοπλες δυνάμεις ή να έχει οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε πολέμους ή ένοπλες συρράξεις.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει την απογοήτευσή της για τις συνεχιζόμενες δίκες αντιρρησιών συνείδησης και το προβληματικό νομικό πλαίσιο για την αντίρρηση συνείδησης στην Ελλάδα. Η Διεθνής Αμνηστία έχει επανειλημμένως καλέσει τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν επιτέλους τη νομοθεσία περί αντίρρησης συνείδησης και την πρακτική με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις, και να τερματίσουν αμέσως όλες τις διώξεις, τις ποινές φυλάκισης, τα πρόστιμα και τις διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.
Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί επίσης ότι η εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία είχε και συνεχίζει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Θεωρεί ότι ο θεσμός της εναλλακτικής υπηρεσίας πρέπει να είναι καθαρά πολιτικής φύσης, εκτός της αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης των αιτήσεων των ενδιαφερομένων για αναγνώρισή τους ως αντιρρησιών συνείδησης), και να μην έχει χαρακτήρα τιμωρίας ή διάκρισης εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.
Παρά το γεγονός ότι ο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αναγνωρίσει ρητά ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης προστατεύεται από το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας (υπόθεση Bayatyan v. Armenia, απόφαση 01/06/2011), η Ελλάδα εξακολουθεί να μη συμμορφώνεται με τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης
Πληροφορίες για τους ομιλητές και ομιλήτριες
Η Sahar Vardi, 21 ετών, είναι ακτιβίστρια για την ειρήνη από την Ιερουσαλήμ. Επί περισσότερα από 7 χρόνια δραστηριοποιείται σε διάφορες ομάδες ενάντια στην κατοχή της Παλαιστίνης, όπως οι Αναρχικοί ενάντια στο Τείχος, Taayush, New Profile και πολλές άλλες. Τον Αύγουστο του 2008 αρνήθηκε να υπηρετήσει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Σε επιστολή της προς το Υπουργείο Άμυνας, όπου διακήρυττε την άρνησή της, έγραψε μεταξύ άλλων: «Συνειδητοποιώ ότι ο στρατιώτης στο σημείου ελέγχου («checkpoint») δεν είναι υπεύθυνος για την οικτρή πολιτική της καταπίεσης των παλαιστινίων αμάχων, αλλά παρόλα αυτά, δεν μπορώ να απαλλάξω αυτόν τον στρατιώτη από τις ευθύνες για τις δικές του πράξεις… Εννοώ την ανθρώπινη ευθύνη να μην κάνεις να υποφέρει ένα άλλο ανθρώπινο ον». Η Sahar Vardi έχει καταδικαστεί 6 φορές, 3 σε σύντομες φυλακίσεις, και τις υπόλοιπες σε κράτηση σε στρατιωτική βάση.
Ο Kusha Bahrami, 30 ετών, είναι ιρανός αντιρρησίας συνείδησης που αρνήθηκε να φέρει όπλο κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας (χωρίς δικαίωμα εναλλακτικής υπηρεσίας), το 2004. Έχει διαφύγει στο εξωτερικό και ως πρόσφυγας έχει υποστεί κράτηση επί 8 μήνες στην Τουρκία και 3 μήνες στην Ελλάδα, όπου εκκρεμεί η αίτησή του για πολιτικό άσυλο. Είναι επίσης μέλος του Δ.Σ. του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.
Ο Άγγελος Νικολόπουλος, 29 ετών, είναι έλληνας αντιρρησίας συνείδησης που έχει υπηρετήσει την τιμωρητική εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία σε Κέντρο Εκπαίδευσης Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης Ατόμων με Αναπηρίες. Είναι επίσης μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης και Γενικός Γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης (EBCO).

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Εκδήλωση για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης – Κομοτηνη

Η Διεθνής Αμνηστία διοργανώνει στην Κομοτηνή εκδήλωση σχετικά με το δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης, την Παρασκευή, 18 Μαΐου στις 19.00, στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κομοτηνής (πρώην Ρεξ, Αυτοκράτορος Θεοδοσίου 7) με ομιλητές τους αντιρρησίες συνείδησης Θανάση Μακρή, Αλέξανδρο Παπαδόπουλο και τη Μιμίκα Κριτσανίδου, μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας.  Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Δράση υπέρ των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης σε Ελλάδα και Τουρκία

Δράση στο Σύνταγμα, υπέρ των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης σε Ελλάδα και Τουρκία.

Έγγραφο – Τουρκία: Περαιτέρω πληροφόρηση: Υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποφυλακίζεται στην Τουρκία: Χαλίλ Σαβντά

Περαιτέρω πληροφόρηση στην UA: 64/12 Index: EUR 44/006/2012 Τουρκία Ημερομηνία 17 Απριλίου 2012

Επείγουσα δράση

Υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποφυλακίζεται στην Τουρκία

Ο κρατούμενος συνείδησης Χαλίλ Σαβντά αποφυλακίστηκε υπό όρους από φυλακή στην ανατολική Τουρκία. Αποφυλακίστηκε με βάση νέες τροποποιήσεις στην νομοθεσία για την έκτιση των ποινών που δίνουν τη δυνατότητα σε κρατούμενους που τους απομένει λιγότερο από ένα έτος ποινής, να αποφυλακίζονται υπό επιτήρηση.

Ο Χαλίλ Σαβντά, που συχνά έχει μιλήσει δημόσια εναντίον της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, βρισκόταν στη φυλακή από τις 24 Φεβρουαρίου 2012, εκτίοντας μια ποινή 100 ημερών για «απομάκρυνση του κοινού από τη στρατιωτική θητεία». Κρατήθηκε εκατοντάδες χιλιόμετρα από το σπίτι του, στο διαμέρισμα Doğubeyazıt της επαρχίας Ağrı στην ανατολική Τουρκία. Αποφυλακίστηκε στις 13 Απριλίου, υπό τους ακόλουθους όρους:

Ότι θα πρέπει να παραμείνει στο σπίτι του στην επαρχία Diyarbakır στη νότια Τουρκία, για το υπόλοιπο της ποινής του που είναι να λήξει στις 3 Ιουνίου 2012, αν και μπορεί να κάνει αίτημα να επισκεφθεί την οικογένειά του στο Cizre σε δύο εβδομάδες.

Ότι θα πρέπει να παρουσιάζεται στο τοπικό αστυνομικό τμήμα κάθε μέρα.

Ότι θα πρέπει να μην διαπράξει ξανά το ίδιο αδίκημα μέχρι το τέλος της ποινής του και ότι, εάν το κάνει, θα επιστρέψει στη φυλακή και δεν θα επωφεληθεί ξανά από αποφυλάκιση υπό επιτήρηση και υπό όρους για αυτό το αδίκημα.

Ο Χαλίλ Σαβντά είπε στη Διεθνή Αμνηστία ότι έλαβε κάπου 500 κάρτες και γράμματα όσο βρισκόταν στη φυλακή, συμπεριλαμβανομένων αυτών από ακτιβιστές της Διεθνούς Αμνηστίας καθώς και από υποστηρικτές στην Τουρκία. Είπε ότι αυτό του ενίσχυσε τρομερά το ηθικό. Θα ήθελε να ευχαριστήσει όλους/ες αυτούς/ες που του έγραψαν.

Πολλά ευχαριστώ σε όλους/ες όσους/ε έστειλαν εκκλήσεις. Η Διεθνής Αμνηστία θα συνεχίσει την εκστρατεία για τον Χαλίλ Σαβντά με άλλα μέσα. Δεν χρειάζονται άλλες εκκλήσεις από το δίκτυο επειγουσών ενεργειών.

Αυτή είναι η δεύτερη επικαιροποίηση στην UA 64/12

Περαιτέρω πληροφόρηση: http://www.amnesty.org/en/library/info/EUR44/005/2012/en

Όνομα: Χαλίλ Σαβντά

Φύλο α/θ: Α

Περαιτέρω πληροφόρηση στην UA: 64/12 Index: EUR 44/006/2012

Ημερομηνία έκδοσης: 17 Απριλίου 2012 

Πηγή: Amnesty International 

ΤΟΥΡΚΙΑ: Φυλακίστηκε Υπερασπιστής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

(UA: 64/12)
Ο Halil Savda, αντιρρησίας συνείδησης και υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, είναι κρατούμενος από τις 6:00 της 24ης Φεβρουαρίου, όταν είχε επισκεφθεί την περιοχή Doğubeyazıt της ανατολικής Τουρκίας. Τώρα βρίσκεται στη φυλακή της περιοχής και έχει κληθεί να ολοκληρώσει την ποινή των 100 ημερών, ποινή που του είχε επιβληθεί το 2008, επειδή είχε μιλήσει δημόσια και είχε υπερασπιστεί τους αντιρρησίες συνείδησης. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί πως είναι κρατούμενος συνείδησης και κρατείται αποκλειστικά επειδή εξάσκησε ειρηνικά το δικαίωμά του στην ελευθερία της έκφρασης.

Η καταδίκη του Halil Savda το 2008 βασίστηκε στο Άρθρο 318 του Ποινικού Κώδικα της Τουρκίας, το οποίο ποινικοποιεί τη δημόσια υπεράσπιση του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης. Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 100 ημερών, μετά την υπεράσπιση δύο ισραηλινών αντιρρησιών συνείδησης το 2006. Η καταδίκη του επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο Εφέσεων τον Νοέμβριο του 2010 και ανακοινώθηκε στον Halil Savda τον Φεβρουάριο του 2011, αλλά δεν του ζητήθηκε να ξεκινήσει να εκτίει την ποινή του μέχρι τώρα. Ο Halil Savda αντιμετωπίζει επίσης ποινή έξι μηνών για παράβαση του Άρθρου 318, που εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2010 και η οποία εξετάζεται από το Ανώτατο Δικαστήριο Εφέσεων. Υπάρχουν άλλες τρεις περιπτώσεις εναντίον του Halil Savda, που βρίσκονται σε εξέλιξη και για τις οποίες και πάλι κατηγορείται με βάση το Άρθρο 318.

Ο Halil Savda έχει επανειλημμένα φυλακιστεί ως αντιρρησίας συνείδησης για την άρνησή του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία, η οποία είναι υποχρεωτική στην Τουρκία. Ο Halil Savda δήλωσε αντιρρησίας συνείδησης το 2004 και από τότε, μέσα σε πέντε χρόνια, έχει εκτίσει συνολικά 17 μήνες σε στρατιωτικές φυλακές, λόγω της άρνησής του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Το 2008, ανακηρύχθηκε ως άτομο «ακατάλληλο» για στρατιωτική θητεία και έτσι έληξαν οι διώξεις του ως αντιρρησία συνείδησης.

Το Άρθρο 318 του Ποινικού Κώδικα της Τουρκίας παραβιάζει το Άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στην οποία η Τουρκία είναι συμβαλλόμενο μέρος. Το Άρθρο 10 διασφαλίζει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Η Διεθνής Αμνηστία έχει επανειλημμένα καλέσει τις τουρκικές αρχές για την κατάργηση του Άρθρου 318.


ΥΠΟΓΡΑΨΕ το παρακάτω γράμμα μέχρι τις 6 Απριλίου, ζητώντας από τις τουρκικές αρχές:

• Να απελευθερώσουν άμεσα και χωρίς όρους τον Halil Savda,
• Να εξασφαλίσουν τη σωματική ακεραιότητα και την ασφάλεια του Halil Savda, όσο βρίσκεται στη φυλακή,
• Να αναλάβουν άμεσα ενέργειες για την κατάργηση του Άρθρου 318, το οποίο παραβιάζει διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις οποίες η Τουρκία έχει υπογράψει.

Minister of Justice
Sadullah Ergin – Adalet Bakanı
Adalet Bakanlığı
06659 Ankara
Turkey
Dear Minister,
Ι am writing to you, regarding the case of Halil Savda, human rights defender, who was detained at 6am on 24 February while visiting the district of Doğubeyazıt in eastern Turkey. I consider him to be a prisoner of conscience, detained solely for the peaceful exercise of his right to freedom of expression. Also, I would like to express my concern about the Article 318.
I call you to release Halil Savda immediately and unconditionally and ensure his safety, while he is in prison. I also urge you to take urgent steps towards the abolition of Article 318, which violates international human rights conventions to which Turkey is a signatory.
Yours sincerely,


Μπείτε στον ιστότοπο του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας για να υπογράψετε την έκκληση:

http://www.amnesty.org.gr/halil-savda

Ελλάδα: Καταδίκη 49χρονου αντιρρησία συνείδησης απο στρατοδικείο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

6 Φεβρουαρίου 2012

Ελλάδα: Καταδίκη 49χρονου αντιρρησία συνείδησης από στρατοδικείο

Η Διεθνής Αμνηστία αποδοκιμάζει έντονα την καταδίκη του 49χρονου αντιρρησία συνείδησης, Αβραάμ Πουλιάση, από το Στρατοδικείο Αθηνών την 1/2/2012. Καταδικάστηκε για την κατηγορία της ανυποταξίας σε ποινή φυλάκισης 6 μηνών με τριετή αναστολή, εξαγοράσιμη προς 5 ευρώ την ημέρα, και επιβαρύνθηκε με τα έξοδα της δίκης, παρότι ο ίδιος δεν είναι πλέον υπόχρεος στράτευσης, εφόσον έχει συμπληρώσει το 45^ό έτος της ηλικίας του.
Ο Αβραάμ Πουλιάσης είναι ένας από τους πρώτους ιδεολογικούς αντιρρησίες συνείδησης στην Ελλάδα. Το 1988 διέκοψε ο ίδιος πρόωρα την αναβολή στράτευσής του ως ένδειξη αλληλεγγύης στον πρώτο φυλακισμένο ιδεολογικό αντιρρησία συνείδησης, Μιχάλη Μαραγκάκη, δήλωσε δημόσια την άρνησή του να στρατευθεί και ζήτησε να υπηρετήσει εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία, η οποία τότε δεν ήταν θεσμοθετημένη. Στη συνέχεια, όπως και οι υπόλοιποι αντιρρησίες συνείδησης, παρέμεινε σε καθεστώς εκκρεμότητας και παρανομίας επί πολλά χρόνια, έως ότου κατοχυρώθηκε το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης το 1997, και τέθηκε σε ισχύ μια τιμωρητική εναλλακτική πολιτική υπηρεσία την 01/01/1998.
Το Στρατοδικείο Αθηνών αρνήθηκε να αναγνωρίσει την «έλλειψη δόλου» του Αβραάμ Πουλιάση, κάτι που θα μπορούσε να είχε οδηγήσει στην αθώωσή του, παρά τα κάτωθι:
- Από το 1997 και μετά ο Αβραάμ Πουλιάσης ουδέποτε ενημερώθηκε επαρκώς από τις στρατιωτικές αρχές για το νέο κατοχυρωμένο δικαίωμά του στην αντίρρηση συνείδησης και την εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία, και ιδιαίτερα για τη διαδικασία την οποία θα έπρεπε να ακολουθήσει ως παλαιός -προ της αναγνώρισης του δικαιώματος- αντιρρησίας συνείδησης, αφού ουδέποτε του απεστάλη νέα κλήση από τις στρατιωτικές αρχές, είτε για στρατιωτική θητεία, είτε για εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία, ούτε κάποιο άλλο ενημερωτικό έγγραφο. Η Διεθνής Αμνηστία ζητεί να παρέχεται επαρκής και έγκαιρη ενημέρωση για το δικαίωμα της αντίρρησης συνείδησης στη στρατιωτική θητεία και τη διαδικασία αναγνώρισης κάποιου ως αντιρρησία συνείδησης, δεδομένου ότι η μεγάλη πλειονότητα των στρατευσίμων δεν γνωρίζουν ακόμα ότι υπάρχει η επιλογή της εναλλακτικής υπηρεσίας.
- Ο Αβραάμ Πουλιάσης δεν γνώριζε ότι εκκρεμούσε δίωξη εις βάρος του, αφού δεν είχε ενημερωθεί από τις αρχές και, ταυτόχρονα, σε αντίθεση με άλλους ανυπότακτους (συμπεριλαμβανομένων αντιρρησιών συνείδησης), ουδέποτε του απαγορεύθηκε η έξοδος από τη χώρα. Αντίθετα, είχε ταξιδεύσει επανειλημμένα στο εξωτερικό στο πλαίσιο ανθρωπιστικών αποστολών ή επαγγελματικών δραστηριοτήτων, σε συνεννόηση με τις αρχές και συγκεκριμένα με το Υπουργείο Εξωτερικών.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο Αβραάμ Πουλιάσης αρχικά δεν ενημερώθηκε για την παραπομπή της υπόθεσής του σε στρατοδικείο και κινδύνευσε να καταδικασθεί όχι απλώς ερήμην, αλλά και χωρίς να γνωρίζει ότι κατηγορείται και, συνεπώς, χωρίς τη δυνατότητα να υπερασπισθεί τον εαυτό του. Ο Αβραάμ Πουλιάσης ενημερώθηκε για την παραπομπή της υπόθεσής του σε στρατοδικείο, έπειτα από τυχαίο γεγονός, όταν αντιρρησίας συνείδησης που βρισκόταν στο στρατοδικείο Αθήνας για να παρακολουθήσει την εκδίκαση της υπόθεσης άλλου διωκόμενου αντιρρησία συνείδησης (του Ευάγγελου Μιχαλόπουλου), στις 19 Φεβρουαρίου 2010, παρατήρησε ότι στο πινάκιο των υποθέσεων υπήρχε το όνομα του Αβραάμ Πουλιάση και στη συνέχεια τον ειδοποίησε. Η υπόθεση του Α. Πουλιάση τότε είχε αναβληθεί, όπως είχε αναβληθεί και στις 23/02/2011, για να εκδικασθεί τελικά την 1/2/2012, σε μια δίκη που παρακολούθησε παρατηρητής της Διεθνούς Αμνηστίας και παρατηρήτρια του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης (EBCO).
Η Διεθνής Αμνηστία παρακολουθεί την υπόθεση της δίωξης του Αβραάμ Πουλιάση από τότε που έγινε γνωστή. Η Διεθνής Αμνηστία έχει επανειλημμένως καλέσει τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν επιτέλους τη νομοθεσία περί αντίρρησης συνείδησης και την πρακτική με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις, και να τερματίσουν αμέσως όλες τις διώξεις, τις ποινές φυλάκισης, τα πρόστιμα και τις διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.
Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι σε κάθε περίπτωση ο Αβραάμ Πουλιάσης, όπως και κάθε άλλος πολίτης, δεν θα έπρεπε να είχε δικαστεί από στρατοδικείο. Αυτό άλλωστε έχει κρίνει και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: υπάρχει παραβίαση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη (Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) όταν δικάζονται αντιρρησίες συνείδησης από στρατοδικεία (υπόθεση Ercep v. Turkey, απόφαση 22/11/2011).
Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί επίσης ότι η εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία, στην οποία ο Αβραάμ Πουλιάσης ήταν σύμφωνα με το νόμο υπόχρεος από το 1998 έως το 2008, είχε και συνεχίζει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι ο θεσμός της εναλλακτικής υπηρεσίας πρέπει να είναι καθαρά πολιτικής φύσης, εκτός της αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης των αιτήσεων των ενδιαφερομένων για αναγνώρισή τους ως αντιρρησιών συνείδησης), και να μην έχει χαρακτήρα τιμωρίας ή διάκρισης εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.
Παρά το γεγονός ότι ο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αναγνωρίσει ρητά ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης προστατεύεται από το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας (υπόθεση Bayatyan v. Armenia, απόφαση 01/06/2011), η Ελλάδα εξακολουθεί να μη συμμορφώνεται με τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης:

• Στις 13/12/2011, σε μια δίκη που παρακολούθησε παρατηρητής της Διεθνούς Αμνηστίας, ο Γεράσιμος Κορωναίος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκιση 6 μηνών με τριετή αναστολή με την κατηγορία της ανυποταξίας από το Στρατοδικείο Ιωαννίνων, επειδή αρνήθηκε για ιδεολογικούς λόγους συνείδησης να υπηρετήσει τόσο την στρατιωτική, όσο και την εναλλακτική υπηρεσία. Ο Γεράσιμος Κορωναίος άσκησε έφεση. Ο Γεράσιμος Κορωναίος κλήθηκε να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία το Φεβρουάριο του 2008. Αρνήθηκε δημόσια να υπηρετήσει, με δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης, τον Οκτώβριο του 2009. Σε αυτή τη δήλωσή του κατήγγειλε επίσης ότι, καίτοι πολίτης, η στρατονομία επισκέφθηκε το σπίτι των γονέων του και επιπλέον απείλησε τη μητέρα του με φυλάκιση, για το λόγο ότι γνωρίζει πού βρίσκεται ο γιος της και δεν το λέει.

• Στις 06/12/2011 ο Κ.Κ. προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά της Ελλάδας για παραβίαση του άρθρου 9 και 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου λόγω της απόφασης του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, που απέρριψε στις 05/04/2004, κατόπιν αρνητικής γνωμοδότησης της Ειδικής Επιτροπής, την αίτησή του να αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης, με την αιτιολογία ότι «δεν ανήγαγε πειστικά τις απόψεις του για τις οποίες εναντιώνεται στην στράτευση σε γενική αντίληψη περί ζωής, ούτε παρουσίασε δράση και εν γένει στάση ζωής χαρακτηριστικά αντίστοιχη με ιδεολογικές πεποιθήσεις που τον εμποδίζουν να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις». Ο Κ.Κ. είχε καταθέσει την αίτηση αυτή για ιδεολογικούς λόγους συνείδησης στις 23/05/2003, κατόπιν της κλήσης του να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία. Στις 17/05/2004 κατέθεσε αίτηση ακύρωσης κατά της απόφασης του Υπουργού Εθνικής Άμυνας στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η οποία εξετάστηκε στις 02/06/2008 και απορρίφθηκε στις 08/03/2010.

• Στις 29/08/2011 απορρίφθηκε από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, κατόπιν αρνητικής γνωμοδότησης της Ειδικής Επιτροπής, η αίτηση του Γεώργιου Κεραμυδά να αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης, επειδή ο αιτών «δεν συνέδεσε το εσωτερικό του φρόνημα με συγκεκριμένες πράξεις που υπαγορεύονται από τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις και εν γένει δεν παρουσίασε στάση ζωής χαρακτηριστικά αντίστοιχη με τις πεποιθήσεις που υποστηρίζει και που τον εμποδίζουν να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ενόπλως». Ο Γεώργιος Κεραμυδάς είχε καταθέσει την αίτηση αυτή για ιδεολογικούς λόγους συνείδησης στις 12/11/2010. Στις 17/10/2011 κατέθεσε αίτηση ακύρωσης κατά της απόφασης του Υπουργού Εθνικής Άμυνας στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

• Στις 29/08/2011 απορρίφθηκε από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, κατόπιν αρνητικής γνωμοδότησης της Ειδικής Επιτροπής, η αίτηση του Δημήτριου Καμπάση να αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης, επειδή ο αιτών «δεν συνέδεσε το εσωτερικό του φρόνημα με συγκεκριμένες πράξεις που υπαγορεύονται από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις και εν γένει δεν παρουσίασε στάση ζωής χαρακτηριστικά αντίστοιχη με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις (Μάρτυρας του Ιεχωβά) που υποστηρίζει και που τον εμποδίζουν να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ενόπλως». Τον Οκτώβριο του 2011 ο Δημήτριος Καμπάσης κατέθεσε αίτηση ακύρωσης κατά της απόφασης του Υπουργού Εθνικής Άμυνας στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

• Στις 04/10/2010 και στις 29/11/2010 εκδικάστηκαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας οι υποθέσεις των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά, Νικόλαου Ταταρίδη και Ευγένιου Κελεσίδη, αντίστοιχα, και εκκρεμούν οι αποφάσεις. Και στις δύο περιπτώσεις οι αιτήσεις που υπέβαλαν το 2009 για την υπαγωγή τους στις διατάξεις της εναλλακτικής υπηρεσίας λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων απορρίφθηκαν με την αιτιολογία ότι είχαν προηγουμένως διαμείνει μια νύχτα σε στρατόπεδο, περιμένοντας την ιατρική εξέταση που θα καθορίσει αν είναι κατάλληλοι για στρατιωτική θητεία.

• Στις 25/01/2010 εκδικάστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας η υπόθεση του Νικόλαου Βλαχάκη και αναμένεται η απόφαση. Η αίτηση του Νικόλαου Βλαχάκη να αναγνωριστεί ως έφεδρος αντιρρησίας συνείδησης για θρησκευτικούς λόγους απορρίφθηκε το 2003 με την αιτιολογία ότι είχε υπηρετήσει ένοπλη στρατιωτική θητεία (πριν γίνει Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά).

• Στις 12/03/2012 εκδικάζεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας η αίτηση ακύρωσης που υπέβαλε ο Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά, Ωανάσης Καλαϊτσίδης, στις 20/09/2010 κατά της από 13/08/2010 κλήσης για κατάταξη του Α’ Στρατολογικού Γραφείου Θεσσαλονίκης. Ο Ωανάσης Καλαϊτσίδης είχε αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης και είχε αρχίσει να υπηρετεί εναλλακτική υπηρεσία. Στις 06/03/2003 εγκατέλειψε την υπηρεσία του λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας της μητέρας του και τον Απρίλιο του 2003 ζήτησε από το Α΄ Στρατολογικό Γραφείο Θεσσαλονίκης να του δοθεί αναβολή εκπλήρωσης της εναλλακτικής υπηρεσίας, αλλά τελικώς, αντί της αναβολής του επιδόθηκε σημείωμα κατάταξης στις Ένοπλες Δυνάμεις.

• Στις 02/04/2012 εκδικάζεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας για τρίτη φορά η υπόθεση του Χριστιανού Μάρτυρα του Ιεχωβά, Δημήτριου Πιτσικάλη, του οποίου η αίτηση να αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης για θρησκευτικούς λόγους απορρίφθηκε το 2000 με την αιτιολογία ότι δεν προσήλθε εμπρόθεσμα για τις ιατρικές εξετάσεις.

• Στις 05/06/2012 δικάζεται από το Ναυτοδικείο Πειραιά με την κατηγορία της λιποταξίας για δεύτερη φορά ο Νικόλαος Ξιάρχος, ο οποίος ήταν επαγγελματίας στρατιωτικός και έγινε αντιρρησίας συνείδησης για θρησκευτικούς λόγους, αφού βαφτίστηκε Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά. Την πρώτη φορά, τον Σεπτέμβριο του 2008, ο Νικόλαος Ξιάρχος καταδικάστηκε από το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών σε ποινή φυλάκισης 3 ετών με πενταετή αναστολή για λιποταξία. Στις 16/02/2011 εκδικάστηκε από το δικαστικό συμβούλιο του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου Αθηνών η έφεση του Νικολάου Ξιάρχου κατά του παραπεμπτικού βουλεύματος του δικαστικού συμβουλίου του Ναυτοδικείου Πειραιά για την δεύτερη λιποταξία, και τον Μάρτιο του 2011 εκδόθηκε απορριπτικό βούλευμα και του επιβλήθηκε εγγυοδοσία ύψους 3.000 ευρώ την οποία και πλήρωσε. Στην δίκη της 05/06/2012 θα παρευρεθεί παρατηρητής της Διεθνούς Αμνηστίας. Η Διεθνής Αμνηστία ζητεί να έχει κανείς το δικαίωμα να διεκδικεί την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την κατάταξή του στις Ένοπλες Δυνάμεις, είτε αυτός είναι κληρωτός είτε επαγγελματίας στρατιώτης, με βάση το κατοχυρωμένο δικαίωμα αλλαγής συνείδησης.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Αίγυπτος: Η απελευθέρωση του μπλόγκερ Μάικελ Ναμπίλ είναι το τέλος ενός μαρτυρίου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

24 Ιανουαρίου 2012

 Αίγυπτος: Η απελευθέρωση του μπλόγκερ Μάικελ Ναμπίλ είναι το τέλος ενός μαρτυρίου

Με καθυστέρηση μηνών απελευθερώθηκε αιγύπτιος μπλόγκερ και κρατούμενος συνείδησης, του οποίου η δίκη ήταν κατάφωρα άδικη, δήλωσε σήμερα η Διεθνής Αμνηστία.

«Το τέλος του μαρτυρίου του Μάικελ Ναμπίλ στα χέρια του στρατιωτικού συμβουλίου θα έπρεπε να εορταστεί», δήλωσε η Χασίμπα Χατζ Σαχράουι, Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
«Παρόλα αυτά, χάθηκαν 10 μήνες από τη ζωή του Μάικελ. Δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε συλληφθεί. Πρέπει να ανακτήσει το λευκό ποινικό του μητρώο και να αποζημιωθεί για το μαρτύριό του».
«Κατά τη διάρκεια της δίκης του, οι αιγυπτιακές αρχές συμπεριφέρθηκαν χωρίς κανένα σεβασμό για τα δικαιώματά του. Κατά καιρούς έδιναν την εντύπωση ότι έπαιζαν με τη ζωή του, αφήνοντας την υγεία του να επιδεινωθεί τόσο άσχημα, που πολλοί φοβήθηκαν για τη ζωή του».
«Το Ανώτατο Συμβούλιο Ενόπλων Δυνάμεων (SCAF) θα έπρεπε να έχει απελευθερώσει τον Μάικελ Ναμπίλ εδώ και πολύ καιρό. Είναι ντροπή ότι, καθώς φαίνεται, το έκαναν τώρα, μόνο για να προσπαθήσουν να αποφύγουν την κριτική στην επέτειο της 25^ης Ιανουαρίου», προσέθεσε.
Μετά τη σύλληψη του μπλόγκερ στο σπίτι του, στο Κάιρο, στις 28 Μαρτίου, ένα στρατοδικείο τον καταδίκασε στις 10 Απριλίου σε φυλάκιση τριών ετών για την κριτική του στη χρήση βίας από τον αιγυπτιακό στρατό εναντίον διαδηλωτών στην Πλατεία Ταχρίρ, και την αντίρρησή του στη στρατιωτική θητεία.
Όταν ξεκίνησε απεργία πείνας, τον Αύγουστο, επιβιώνοντας μόνο με υγρά, το βάρος του έπεσε κατακόρυφα, ενώ οι αρχές των φυλακών του αρνήθηκαν τα απαιτούμενα φάρμακα προκειμένου να αντιμετωπίσει καρδιολογικά προβλήματα.
Κατά τη διάρκεια των δικών του, το στρατιωτικό δικαστήριο αρνήθηκε να αφήσει ελεύθερο τον Μάικελ Ναμπίλ Σάναντ έστω και προσωρινά, προκειμένου να δεχθεί ιατρική περίθαλψη.
Το Δεκέμβριο καταδικάστηκε σε φυλάκιση 2 ετών, σε επανάληψη της δίκης. Στις 21 Ιανουαρίου το SCAF ανακοίνωσε ότι θα του έδινε χάρη, όπως και σε περίπου 2.000  ακόμα κρατούμενους, που είχαν καταδικαστεί από στρατοδικεία.
Τον Αύγουστο το SCAF παραδέχθηκε ότι περίπου 12.000 πολίτες σε όλη τη χώρα είχαν δικαστεί από στρατοδικεία μετά από πολύ άδικες δίκες. Τουλάχιστον 13 έχουν καταδικασθεί σε θάνατο.
Η Διεθνής Αμνηστία δήλωσε ότι οι δίκες σε στρατοδικεία παραβιάζουν θεμελιώδεις προϋποθέσεις της ορθής απονομής δικαιοσύνης και της δίκαιης δίκης.
«Είναι συγκλονιστικό ότι περισσότεροι πολίτες έχουν δικαστεί ενώπιον στρατοδικείων υπό το SCAF σε ένα χρόνο, παρά κατά ολόκληρη τη τριακονταετή διακυβέρνηση του Μουμπάρακ», δήλωσε η Χασίμπα Χατζ-Σαχράουι.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία