Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ



Ο Yevgeny Yakovenko, που αρνείται να κρατήσει όπλο εξαιτίας των πασιφιστικών πιστεύω του, έλαβε αμνηστία από ένα σώμα δικαστών στην πόλη Gomel της νοτιο – ανατολικής Λευκορωσίας στις 23 Ιουλίου. Ο Yevgeny ζητούσε συνεχώς να του επιτραπεί να υπηρετήσει με εναλλακτική θητεία. Η απελευθέρωση του Yevgeny Yakovenko ακολούθησε μετά την απελευθέρωση δύο ακόμη αντιρρησιών συνείδησης, του Ivan Mikhailau και του Dzmitry Smyk, οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι τον Μάιο. Το Σύνταγμα της Λευκορωσίας επιτρέπει να προσδιοριστεί δια νόμου η πιθανότητα της εξαίρεσης από τη στρατιωτική θητεία και της αντικατάστασής της από εναλλακτική θητεία. Παρόλα αυτά, δεν έχει περάσει ακόμη ο νόμος για την εναλλακτική στρατιωτική θητεία με αποτέλεσμα να διώκονται ακόμη πολλοί νέοι άντρες που δεν θέλουν να υπηρετήσουν στο στρατό.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Ίση μεταχείριση για τους αντιρρησίες συνείδησης ζητά η Διεθνής Αμνηστεία

Να εναρμονιστούν επιτέλους οι διατάξεις για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης του Νόμου 3421/2005 με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και σύμφωνα με τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ζητά η Διεθνής Αμνηστία με αφορμή το νέο νομοσχέδιο που προωθεί το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
«Δεκατρία χρόνια μετά την ψήφιση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο του πρώτου νόμου που παρέχει τη δυνατότητα εκπλήρωσης εναλλακτικής υπηρεσίας αντί στρατιωτική θητείας, η Ελλάδα συνεχίζει να παραβιάζει τους κανόνες του διεθνούς δικαίου που διέπουν το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης. Στη σημερινή χρονική συγκυρία η Ελλάδα έχει μια ευκαιρία να σταματήσει, έστω και τώρα να αγνοεί βασικές συστάσεις εθνικών και διεθνών οργανισμών και να διαμορφώσει ένα νομικό πλαίσιο με πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης» δηλώνει ο διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Σπύρος Απέργης.
Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης αποτελεί βασικό στοιχείο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Αυτό διασφαλίζεται και από το ελληνικό Σύνταγμα αλλά και από πλήθος διατάξεων του διεθνούς δικαίου.
Η Διεθνής Αμνηστία, μετά από χρόνια δράσης για την αναγνώριση του δικαιώματος της αντίρρησης συνείδησης στην Ελλάδα εξακολουθεί να εκφράζει την ανησυχία της καθότι οι διατάξεις για την εναλλακτική υπηρεσία ακόμη υπολείπονται των διεθνών προτύπων και η εφαρμογή της παραμένει μη ικανοποιητική ή ακόμα και σαφώς μεροληπτική εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.
Η οργάνωση σημειώνει ότι η Ελλάδα είναι γνωστή για τις επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις διώξεις των Λάζαρου Πετρομελίδη, Δημήτρη Σωτηρόπουλου και Γιώργου Μοναστηριώτη που έρχονταν σε αντίθεση με τις διατάξεις του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα όπου ρητά ορίζεται ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας.
Με αφορμή το νέο νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Άμυνας, η Διεθνής Αμνηστία, ζητά η διαχείριση της εναλλακτικής υπηρεσίας να υπόκειται αυστηρά σε μη στρατιωτικές αρχές κι όχι στο υπουργείο Άμυνας όπου υπάγεται μέχρι τώρα., αλλά και την περαιτέρω μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας.
«Παρά τη μικρή μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας, στο νόμο αυτή εξακολουθεί να έχει σαφώς χαρακτήρα διάκρισης και τιμωρίας για τους αντιρρησίες συνείδησης» αναφέρει σχετικά σε ανακοίνωσή της η οργάνωση. «Αν και ο νόμος προβλέπει τη δυνατότητα μείωσης της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας με υπουργική απόφαση, και πάλι παραμένει τιμωρητική για τη μεγάλη πλειοψηφία των στρατεύσιμων, που αντί για στρατό ξηράς 9 μηνών θα πρέπει να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία 12+2=14 μηνών (προσαύξηση 55,6% και σαφώς τιμωρητική).
Επιπλέον η Διεθνής Αμνηστία ζητά να μην αποτελούν λόγους αποκλεισμού για την αναγνώριση κάποιου ως αντιρρησία συνείδησης η προηγούμενη ένοπλη υπηρεσία, ώστε να μπορούν να εξαιρεθούν και όσοι υπηρετούν μόνιμα στο στρατό εφόσον γίνουν αντιρρησίες συντήρησης, η άδεια οπλοφορίας, η συμμετοχή σε δραστηριότητες σκοπευτικών αγώνων, κυνηγιού ή παρόμοιων εκδηλώσεων, οι οποίες έχουν άμεση σχέση με τη χρήση όπλων και η καταδίκη ή η εκκρεμής ποινική δίωξη (αυτός ο λόγος αποκλεισμού αντιβαίνει στο τεκμήριο της αθωότητας) για έγκλημα που έχει σχέση με χρήση όπλων, πυρομαχικών ή παράνομης βίας.
Η Διεθνής Αμνηστία ζητά επιπλέον αρκετές τροποποιήσεις έτσι ώστε να μην υπάρχει διακριτική μεταχείριση εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης, όπως για παράδειγμα να διαγραφούν οι εξαιρέσεις αναφορικά με τις περιοχές εκπλήρωσης εναλλακτικής υπηρεσίας και να ισχύει το άρθρο 68 για τις δαπάνες κίνησης αναλογικά και για τους αντιρρησίες συνείδησης. Τέλος η οργάνωση ζητά να παρέχεται επαρκής και έγκαιρη πληροφόρηση για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και τον τρόπο απόκτησης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης, δεδομένου ότι η πλειονότητα των στρατεύσιμων δεν γνωρίζουν ακόμα ότι υπάρχει η επιλογή εναλλακτικής υπηρεσίας.\

Πηγή: TVXS 

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Ελλάδα: Νέος νόμος για την αντίρρηση συνείδησης – Νέα χαμένη ευκαιρία;

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ
Αθήνα, 13 Σεπτεμβρίου 2010

Με την ευκαιρία του νέου νομοσχεδίου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, μεταξύ άλλων για τη στρατολογία, η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν επιτέλους τις διατάξεις για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης του Νόμου 3421/2005 με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
«Δεκατρία χρόνια μετά την ψήφιση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο του πρώτου νόμου που παρέχει τη δυνατότητα εκπλήρωσης εναλλακτικής υπηρεσίας αντί στρατιωτική θητείας, η Ελλάδα συνεχίζει να παραβιάζει τους κανόνες του διεθνούς δικαίου που διέπουν το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης. Στη σημερινή χρονική συγκυρία η Ελλάδα έχει μια ευκαιρία να σταματήσει, έστω και τώρα να αγνοεί βασικές συστάσεις εθνικών και διεθνών οργανισμών και να διαμορφώσει ένα νομικό πλαίσιο με πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης», δήλωσε ο Σπύρος Απέργης, διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.
Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης αποτελεί βασικό στοιχείο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Αυτό διασφαλίζεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας (Άρθρα 13 και 14), καθώς και στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Άρθρο 18), στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Άρθρο 18), στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (Άρθρο 9) και στην Αμερικανική Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Άρθρα 12 και 13). Έχει επίσης αναγνωριστεί σε Ψηφίσματα και Συστάσεις που έχουν υιοθετηθεί από τα Ηνωμένα Έθνη, το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη. Επίσης το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης αναγνωρίζεται ρητά στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Άρθρο 10.2) και στην Ιβηροαμερικανική Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Νέων (Άρθρο 12).
Η Διεθνής Αμνηστία, μετά από χρόνια δράσης για την αναγνώριση του δικαιώματος της αντίρρησης συνείδησης στην Ελλάδα και την απελευθέρωση των αντιρρησιών συνείδησης που καταδικάζονταν σε πολυετείς ποινές φυλάκισης για ανυποταξία, χαιρέτισε τη θέσπιση της εναλλακτικής πολιτικής κοινωνικής υπηρεσίας με το Νόμο 2510/1997. Ωστόσο, η Διεθνής Αμνηστία εξακολουθεί να εκφράζει την ανησυχία της για τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης, καθότι οι διατάξεις για την εναλλακτική υπηρεσία ακόμη υπολείπονται των διεθνών προτύπων και η εφαρμογή της παραμένει μη ικανοποιητική ή ακόμα και σαφώς μεροληπτική εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.
Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι γνωστή για τις επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις διώξεις των Λάζαρου Πετρομελίδη, Δημήτρη Σωτηρόπουλου και Γιώργου Μοναστηριώτη, και, έτσι, παραβιάζει, εκτός των άλλων, και το Άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».
Όσον αφορά τη φυλάκιση των αντιρρησιών συνείδησης, η Ομάδα Εργασίας του Ο.Η.Ε. για την Αυθαίρετη Κράτηση έχει κρίνει ότι συνιστά μια μορφή αυθαίρετης κράτησης (Γνώμη 16/2008 για Τουρκία, Γνώμη 8/2008 για Κολομβία, Γνώμη 24/2003 για Ισραήλ και Γνώμη 36/1999 για Τουρκία).
Σχετικά με το Νέο Νομοσχέδιο:
1) Η Διεθνής Αμνηστία ζητά να τροποποιηθούν τα άρθρα 62 και 63, έτσι ώστε η διαχείριση της εναλλακτικής υπηρεσίας να υπόκειται αυστηρά σε μη στρατιωτικές αρχές (όχι στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας), συμπεριλαμβανομένων της εξέτασης των αιτήσεων και κάθε πιθανής επακόλουθης δικαστικής εξέλιξης, μεταξύ άλλων, για λόγους αμεροληψίας και ανεξαρτησίας. Ζητά, επίσης, να εξαλειφθεί το φαινόμενο των αμφισβητήσιμων γνωμοδοτήσεων της ειδικής επιτροπής, κυρίως για τους μη θρησκευτικούς αιτούντες (λόγω ανεπαρκούς αιτιολόγησης, αλλά και, καταρχάς, λόγω της ίδιας της σύστασης της επιτροπής και της υπαγωγής της στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας).
2) Στο άρθρο 60.1 ορίζεται ότι «οι αναγνωριζόμενοι ως αντιρρησίες συνείδησης υποχρεούνται να εκπληρώσουν εναλλακτική υπηρεσία, διπλάσια από εκείνη που θα εκπλήρωναν εάν υπηρετούσαν ενόπλως», ενώ ως τώρα υποχρεούνταν να εκπληρώσουν εναλλακτική υπηρεσία ίση με εκείνη που θα εκπλήρωναν αν υπηρετούσαν ενόπλως, προσαυξημένη κατά 18 μήνες για όσους θα εκπλήρωναν πλήρη ένοπλη στρατεύσιμη στρατιωτική υποχρέωση. Παρά τη μικρή μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας, στο νόμο αυτή εξακολουθεί να έχει σαφώς χαρακτήρα διάκρισης και τιμωρίας για τους αντιρρησίες συνείδησης. Στο άρθρο 60.2 «με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, επιτρέπεται η απόλυση των αντιρρησιών συνείδησης και πριν από τη συμπλήρωση του χρόνου υπηρεσίας που προβλέπεται από την προηγούμενη παράγραφο, όχι όμως πριν από τη συμπλήρωση του μέγιστου χρόνου πραγματικής στρατιωτικής υπηρεσίας, που ισχύει για την οριστική απόλυση των ενόπλως υπηρετούντων οπλιτών οποιουδήποτε κλάδου των Ενόπλων Δυνάμεων, προσαυξημένου τουλάχιστον κατά δυο (2) μήνες», ενώ ως τώρα ορίζονταν «όχι όμως πριν από τη συμπλήρωση του χρόνου πραγματικής στρατιωτικής υπηρεσίας, που ισχύει για την οριστική απόλυση των ενόπλως υπηρετούντων, προσαυξημένου … τουλάχιστον κατά το διπλάσιο, μειωμένου κατά ένα μήνα». Αν και ο νόμος προβλέπει τη δυνατότητα μείωσης της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας με υπουργική απόφαση, και πάλι παραμένει τιμωρητική για τη μεγάλη πλειοψηφία των στρατευσίμων, που αντί για στρατό ξηράς 9 μηνών θα πρέπει να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία 12+2=14 μηνών (προσαύξηση 55,6%, σαφώς τιμωρητική). Η Διεθνής Αμνηστία ζητά να τροποποιηθεί το άρθρο 60, έτσι ώστε η αναλογία της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας ως προς τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας να καθορίζεται από το νόμο και να μην είναι τιμωρητική, κι αν η διάρκεια της στρατιωτικής θητείας μπορεί να μειωθεί με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας να γίνεται αυτόματη αναλογική μείωση και της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας.
Ειδικά για τη διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας:
*   Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης: «Η εναλλακτική υπηρεσία δεν θα είναι αποτρεπτικού ή τιμωρητικού χαρακτήρα. Η διάρκειά της, σε σύγκριση με εκείνη της στρατιωτικής θητείας, θα παραμένει εντός εύλογων ορίων» (Σύσταση No. R (87) 8 της Επιτροπής Υπουργών) & «Η εναλλακτική υπηρεσία δεν μπορεί να υπερβαίνει κατά μία και μισή φορές τη διάρκεια της ένοπλης στρατιωτικής θητείας», (Συμπεράσματα XVIII-1 για την Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων όπου η Επιτροπή έκρινε ότι λόγω της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας η Ελλάδα παραβιάζει το Άρθρο 1.2 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη).
*   Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: «Θα πρέπει να παρέχεται εναλλακτική πολιτική υπηρεσία της ίδιας διάρκειας με την στρατιωτική θητεία, έτσι ώστε να μην θεωρηθεί ως κύρωση ή αποτρεπτικό μέτρο» (Ψήφισμα De Gucht 11/03/1993, ετήσια έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Α3-0025/93).
3) Στο άρθρο 59.3.α στο «Όσοι έχουν υπηρετήσει ενόπλως για οσοδήποτε χρονικό διάστημα στις Ελληνικές ή ξένες ένοπλες δυνάμεις ή στα Σώματα Ασφαλείας» προστίθεται το «μετά τον ενστερνισμό των πεποιθήσεων που τους εμποδίζουν στην εκπλήρωση ένοπλης στρατιωτικής υποχρέωσης για λόγους συνείδησης». Η Διεθνής Αμνηστία πιστεύει ότι αποτελεί βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, επιτρέποντας την αντίρρηση συνείδησης και μετά από ένοπλη υπηρεσία, και ζητά να ισχύει και για τους επαγγελματίες στρατιώτες, με βάση το ίδιο κατοχυρωμένο δικαίωμα αλλαγής συνείδησης.
Ειδικά για το ζήτημα αυτό η πρόσφατη Σύσταση CM/Rec (2010)4 της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα των μελών των στρατιωτικών δυνάμεων (24 Φεβρουαρίου 2010) ορίζει, μεταξύ άλλων, ότι οι κληρωτοί έχουν το δικαίωμα αναγνώρισης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης και ότι πρέπει να τους προτείνεται εναλλακτική υπηρεσία πολιτικής φύσης. Η Σύσταση, επίσης, ορίζει ότι οι επαγγελματίες μέλη των στρατιωτικών δυνάμεων πρέπει να έχουν το δικαίωμα να εγκαταλείπουν τις δυνάμεις του στρατού για λόγους συνείδησης και ότι τα μέλη των στρατιωτικών δυνάμεων, εφόσον έχουν νομίμως εγκαταλείψει το στρατό για λόγους συνείδησης, δεν θα υφίστανται διακρίσεις ή οποιαδήποτε ποινική δίωξη.
Συνεπώς, η Διεθνής Αμνηστία ζητά να διαγραφεί από το άρθρο 59.2 το τμήμα «που εφαρμόζονται από το άτομο απαράβατα και εκδηλώνονται με τήρηση ανάλογης συμπεριφοράς», και να καταργηθεί το άρθρο 59.3 ώστε να μην αποτελούν λόγους αποκλεισμού για την αναγνώριση κάποιου ως αντιρρησία συνείδησης η προηγούμενη ένοπλη υπηρεσία, η άδεια οπλοφορίας, η συμμετοχή σε δραστηριότητες σκοπευτικών αγώνων, κυνηγιού ή παρόμοιων εκδηλώσεων, οι οποίες έχουν άμεση σχέση με τη χρήση όπλων και η καταδίκη ή η εκκρεμής ποινική δίωξη (αυτός ο λόγος αποκλεισμού αντιβαίνει στο τεκμήριο της αθωότητας) για έγκλημα που έχει σχέση με χρήση όπλων, πυρομαχικών ή παράνομης βίας.
4) Στο άρθρο 64.5.δ και 64.5.ε η έκπτωση για συνδικαλιστική δραστηριότητα ή απεργία και για παράβαση των διατάξεων για χορήγηση αδειών απουσίας αντικαθίσταται με προσαύξηση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας κατά ένα μήνα κάθε φορά. Συνεπώς, και πάλι τιμωρείται η συνδικαλιστική δραστηριότητα ή η απεργία (αυτά είναι κατοχυρωμένα δικαιώματα και επιπλέον οι αντιρρησίες συνείδησης κινδυνεύουν να θεωρηθούν απεργοσπάστες) και η έκπτωση παραμένει για τις περιπτώσεις των άρθρων 64.5.α, 64.5.β και 64.5.γ. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά να καταργηθούν τα άρθρα 64.5, 64.6 και 64.7, ώστε να μην γίνεται έκπτωση και υπαγωγή στην ένοπλη θητεία, και να αναγνωρίζεται το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δραστηριότητα και στην απεργία όπως και για τους εργαζόμενους του φορέα.
5) Η Διεθνής Αμνηστία ζητά να τροποποιηθεί το άρθρο 65.1 ως εξής: «Όσοι καταδικάζονται για άρνηση εκτέλεσης στρατεύσιμης στρατιωτικής υπηρεσίας εξαιρούνται από τις προσκλήσεις για κατάταξη στις Ένοπλες Δυνάμεις» έτσι ώστε αφενός να αποφεύγονται οι επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης χωρίς να απαιτείται έκτιση ποινής φυλάκισης, αφού πλέον είναι πλημμέλημα και η ποινή εξαγοράσιμη, και αφετέρου να μην διακόπτεται η εξαίρεση σε περίοδο επιστράτευσης ή πολέμου. Ζητά, επίσης, να καταργηθεί το άρθρο 65.2, έτσι ώστε οι διατάξεις για την εναλλακτική υπηρεσία να μην αναστέλλονται ποτέ, ακόμα και σε περίοδο πολέμου. Σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, όπως το Άρθρο 4.2 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το Άρθρο 27.2 της Αμερικανικής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, καμία μείωση στην ελευθερία συνείδησης και θρησκείας δεν επιτρέπεται, ακόμα και σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή πολέμου.
6) Στο άρθρο 64.3.δ όσον αφορά το χρηματικό ποσό διαγράφεται το «ως αντίτιμο, ίσο με το ποσό που διατίθεται για τη σίτιση, τη στέγαση, την ένδυση και τις μετακινήσεις των οπλιτών», αποσυνδέοντας το ποσό που διατίθεται στους αντιρρησίες συνείδησης από το ποσό που διατίθεται στους οπλίτες. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά να αυξηθεί όσο χρειάζεται ώστε να ανταποκρίνεται στο πραγματικό ύψος των αναγκαίων εξόδων ενός αντιρρησία συνείδησης που υπηρετεί εναλλακτική υπηρεσία.
7) Προστίθεται άρθρο (79) για τη «ρύθμιση υποχρεώσεων αντιρρησιών συνείδησης που έχουν συμπληρώσει το 35ο έτος της ηλικίας τους» ορίζοντας εκπλήρωση τουλάχιστον τρίμηνης εναλλακτικής υπηρεσίας και εξαγορά του υπολοίπου. Αποτελεί βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, εισάγει διάταξη ανάλογη με αυτή που ισχύει για τους οπλίτες. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά και τις εξής τροποποιήσεις έτσι ώστε να μην υπάρχει διακριτική μεταχείριση εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης: να διαγραφούν από το άρθρο 61.2 όλες οι εξαιρέσεις όσον αφορά τις περιοχές εκπλήρωσης εναλλακτικής υπηρεσίας, να ισχύει το άρθρο 68 για τις δαπάνες κίνησης αναλογικά και για τους αντιρρησίες συνείδησης και ομοίως το άρθρο 69 για τους υπάλληλους.
8 ) Τέλος, η Διεθνής Αμνηστία ζητά να παρέχεται επαρκής και έγκαιρη πληροφόρηση για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και τον τρόπο απόκτησης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης, δεδομένου ότι η πλειονότητα των στρατευσίμων δεν γνωρίζουν ακόμα ότι υπάρχει η επιλογή εναλλακτικής υπηρεσίας.


Γραφείο Τύπου και Προβολής

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Μία 18χρονη υψώνει τη φωνή της στο στρατιωτικό κράτος του Ισραήλ



Σε 25 ημέρες κράτησης καταδικάστηκε η ισραηλινή Diane Kogan επειδή αρνήθηκε να καταταγεί στον Ισραηλινό στρατό. Η αντιρρησίας συνείδησης σήμερα βρίσκεται στη γυναικεία Στρατιωτική Φυλακή Νο 400 στη Tzrifin, όπου κρατείται από τις 14 Ιουνίου.
«Αρνούμαι να καταταγώ στον στρατό επειδή πιστεύω σθεναρά ότι το στρατιωτικό σύστημα δεν θα βοηθήσει ποτέ στην επίτευξη της ειρήνης. Ο στρατός είναι μια βίαιη δύναμη, καθώς διδάσκει πως οι διαμάχες επιλύονται με τη χρήση επιθετικών μέσων όπως όπλα και ωμή βία. Είναι πέραν κάθε λογικής η μία πλευρά να χρησιμοποιεί βία για την επίτευξη της ειρήνης ελπίζοντας ότι η άλλη πλευρά απλώς θα τη δεχτεί. Η βία οδηγεί στη βία και τελικά στον πόλεμο, γεγονός που οδηγεί σε περισσότερους πολέμους. Η αιματοχυσία δεν είναι λύση και πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος. Ως εκ τούτου, με όλη μου την καρδιά αρνούμαι να συνεργαστώ με το στρατιωτικό σύστημα (και τα ιδανικά του) πιστεύοντας ότι είναι σάπιο από τον πυρήνα του και πολύ μακριά από την επίτευξη της ειρήνης ανάμεσα στους ανθρώπους», αναφέρει στη δήλωση άρνησης η Diane Kogan.
Η Diane, από το Τελ Αβίβ, οδηγείται για δεύτερη φορά στη φυλακή και έχει καταδικαστεί άλλες έξι για την άρνησή της να καταταχτεί. Η πρώτη φορά που είχε καταδικαστεί με φυλάκιση ήταν στις 15 Απριλίου, ημέρα που είχε οριστεί η κατάταξή της. Ωστόσο, όπως ενημερώθηκε, οι γυναικείες φυλακές ήταν γεμάτες και κλήθηκε να παρουσιάζεται καθημερινά στη Στρατολογική Βάση στο Τel Hashomer.
Η Diane δεν δέχτηκε να εκπληρώσει de facto στρατιωτικά καθήκοντα ως υποκατάστατα της κράτησής της και αρνήθηκε να υπακούσει στην εντολή που της δόθηκε. Καταδικάζετε εκ νέου σε 10 ημέρες φυλάκισης, στις 25 Απριλίου, και τελικά φυλακίζεται.
Η άρνηση της να γίνει μέρος μίας «βίαιης δύναμης», όπως χαρακτηρίζει το στρατό, συνεχίστηκε και μετά την αποφυλάκισή της, στις 4 Μάη και έτσι η Diane Kogan καταδικάζεται και πάλι, αυτή τη φορά σε 20 μέρες υπό κράτηση στη Βάση. Ωστόσο και αυτή τη φορά αρνείται να υπακούσει στην απόφαση για εγκλεισμό της σε στρατιωτική βάση. Θα παρουσιαστεί ενώπιον των αρχών με την λήξη της ποινής, στις 24 Μάη.
Η τέταρτη καταδίκη της ήταν δεδομένη, όπως δεδομένη ήταν και η ανυπακοή της στις εντολές των αρχών, καθώς για άλλη μία φορά έπρεπε να παρουσιάζεται για 7 ημέρες στη βάση.
Στις 7 Ιουνίου επέστρεψε στη Στρατολογική Βάση και καταδικάστηκε σε 10 μέρες επιπλέον κράτηση στη Βάση και τελικά στις 13 Ιουνίου, αφού έμεινε σπίτι της για κάποιο διάστημα οδηγήθηκε στη φυλακή για δεύτερη φορά. Η Diane Kogan πρόκειται να αποφυλακιστεί στις 7 Ιουλίου.
Μέλη της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ελλάδα και των Αντιρρησιών Συνείδησης πραγματοποίησαν τη Δευτέρα παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την Ισραηλινή πρεσβεία υψώνοντας ένα πανό για την 18χρονη Diane Kogan και ζητώντας την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωσή της.
Σημειώνεται ότι στο Ισραήλ η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική με τη συμπλήρωση του 18ου έτους ηλικίας. Η θητεία για τους άντρες είναι τρία χρόνια και για τις γυναίκες 21 μήνες. Επιπλέον, κάθε χρόνο οι πολίτες καλούνται να παρουσιαστούν στο στρατό για περαιτέρω εκπαίδευση κάθε χρόνο για ένα μήνα.
Το τελευταίο διάστημα αρκετοί είναι οι Ισραηλινοί που αρνούνται να καταταχθούν. Μάλιστα οι αντιρρησίες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, σε εκείνους που αρνούνται να παρουσιαστούν στα κατεχόμενα και σε όσους αρνούνται ολοκληρωτικά την στράτευση.
Όσοι επιθυμούν μπορούν να στείλουν επιστολή διαμαρτυρίας μέσω τις ιστοσελίδας της Διεθνούς Αμνηστίας.

Πηγή: TVXS

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωση της Ισραηλινής αντιρρησία συνείδησης Diane Kogan – Διαμαρτυρία στην Ισραηλινή Πρεσβεία την Δευτέρα, 28 Ιουνιου στις 18:00

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ – ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ (ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ)
Αθήνα, 23 Ιουνίου 2010

«Αρνούμαι να καταταγώ στον στρατό επειδή πιστεύω σθεναρά ότι το στρατιωτικό σύστημα δεν θα βοηθήσει ποτέ στην επίτευξη της ειρήνης. Ο στρατός είναι μια βίαιη δύναμη, καθώς διδάσκει πως οι διαμάχες επιλύονται με τη χρήση επιθετικών μέσων όπως όπλα και ωμή βία. Είναι πέραν κάθε λογικής η μία πλευρά να χρησιμοποιεί βία για την επίτευξη της ειρήνη,ς ελπίζοντας ότι η άλλη πλευρά απλώς θα τη δεχτεί. Η βία οδηγεί στη βία και τελικά στον πόλεμο, γεγονός που οδηγεί σε περισσότερους πολέμους. Η αιματοχυσία δεν είναι λύση και πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος. Ως εκ τούτου, με όλη μου την καρδιά αρνούμαι να συνεργαστώ με το στρατιωτικό σύστημα (και τα ιδανικά του) πιστεύοντας ότι είναι σάπιο από τον πυρήνα του και πολύ μακριά από την επίτευξη της ειρήνης ανάμεσα στους ανθρώπους.»
Aπό τη δήλωση άρνησης στράτευσης της Diane Kogan
Η αντιρρησίας συνείδησης Diane Kogan, 18 ετών από το Τελ Αβίβ, καταδικάστηκε στις 13 Ιουνίου σε 25 ημέρες φυλάκιση για την άρνησή της να καταταγεί στον ισραηλινό στρατό, και στις 14 Ιουνίου μεταφέρθηκε στη γυναικεία Στρατιωτική Φυλακή Νο 400 στη Tzrifin.
Αυτή είναι η δεύτερη φορά που η Diane οδηγείται στη φυλακή και η έκτη φορά που καταδικάζεται για αντίρρηση συνείδησης. Την πρώτη φορά είχε καταδικαστεί σε 20 μέρες φυλάκιση την ημέρα που είχε οριστεί η κατάταξή της, στις 15 Απριλίου. Ωστόσο, της είπαν ότι οι γυναικείες φυλακές ήταν γεμάτες και ότι πρέπει να παρουσιάζεται καθημερινά στη Στρατολογική Βάση στο Τel Hashomer. Η Diane αποφάσισε ότι δεν προτίθεται να εκπληρώσει de facto στρατιωτικά καθήκοντα ως υποκατάστατα της κράτησής της και γύρισε στο σπίτι της. Η Diane επέστρεψε στη Στρατολογική Βάση στις 25 Απριλίου και τότε ήταν που καταδικάστηκε σε 10 ημέρες φυλακή και πράγματι φυλακίστηκε. Με την αποφυλάκισή της στις 4 Μαΐου καταδικάστηκε εκ νέου για την άρνησή της να καταταγεί, αυτή τη φορά σε 20 μέρες υπό κράτηση στη Βάση. Αποφάσισε να πάει στη γενέτειρά της και πάλι για τους ίδιους λόγους όπως και την προηγούμενη φορά και επέστρεψε όταν τελείωσε η περίοδος περιορισμού στις 24 Μαΐου. Τότε καταδικάστηκε για τέταρτη φορά -αυτή τη φορά σε μια υπό όρους καταδίκη των 7 ημερών, συν τη παράταση της περιόδου κράτησής της στη βάση (και πάλι η Diane αποφάσισε να μην υπακούσει σε αυτές τις διαταγές). Στις 7 Ιουνίου επέστρεψε στη Στρατολογική Βάση και καταδικάστηκε σε 10 μέρες επιπλέον κράτηση στη Βάση και τελικά στις 13 Ιουνίου, αφού έμεινε σπίτι της για κάποιο διάστημα οδηγήθηκε στη φυλακή για δεύτερη φορά. Η Diane Kogan πρόκειται να αποφυλακιστεί στις 7 Ιουλίου.
Φαίνεται πως ο ισραηλινός στρατός καταβάλλει επίπονες προσπάθειες να αποφύγει τη δημοσιότητα στις υποθέσεις αντιρρησιών συνείδησης.
Ζητάμε την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση της Diane Kogan χωρίς καμία απειλή για περαιτέρω φυλάκιση.
Καλούμε τις Ισραηλινές αρχές να σεβαστούν τα δικαιώματα όλων των αντιρρησιών συνείδησης.
Για επιστολές διαμαρτυρίας προς τις Ισραηλινές αρχές: www.amnesty.org.gr/sign-the-immediate-and-unconditional-release-of-israeli-conscientious-objector-diane-kogan

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Ελλάδα: Οι προγραμματισμένες μεταρρυθμίσεις της Κυβέρνησης πρέπει να διασφαλίζουν τον πλήρη σεβασμό του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ
Αθήνα, 14 Μαΐου 2010

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Αντίρρηση Συνείδησης (15/05), η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν ότι τα κυβερνητικά σχέδια που αφορούν τη μεταρρύθμιση του νομοθετικού πλαισίου το οποίο διέπει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης θα σέβονται πλήρως τα διεθνή πρότυπα.
Δεκατρία χρόνια μετά την υιοθέτηση του πρώτου νόμου που παρείχε τη δυνατότητα εκπλήρωσης εναλλακτικής υπηρεσίας, η Ελλάδα επιμένει να παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης, αγνοώντας τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα.
Εκτός από τις ποινικές διώξεις και τις επαναλαμβανόμενες καταδίκες για τις πεποιθήσεις τους, οι αντιρρησίες συνείδησης στην Ελλάδα έρχονται αντιμέτωποι με σειρά άλλων εμποδίων. Η διεκδίκηση της αναγνώρισης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης μπορεί να γίνει μόνο πριν την κατάταξή του στις ένοπλες δυνάμεις και μπορεί να ανακληθεί  για λόγους, όπως η συμμετοχή σε συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή η απλή συμμετοχή σε απεργία. Επίσης, οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την εναλλακτική πολιτική υπηρεσία μπορεί να ανασταλούν με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, σε καιρό πολέμου. Επιπρόσθετα, η διοίκηση  της εναλλακτικής υπηρεσίας δεν υπάγεται εξ’ολοκλήρου σε πολιτική αρχή, αλλά στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας αποφασίζει σχετικά με τις αιτήσεις, μετά τη γνωμοδότηση πενταμελούς επιτροπής, στην οποία συμμετέχουν δύο μέλη του στρατού.
Υπάρχουν, επίσης, πολλά προβλήματα κατά τη διαδικασία υποβολής αιτήματος αναγνώρισης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης, λόγω  εμποδίων όπως οι αυστηρές προθεσμίες, οι  δυσκολίες στην απόκτηση των απαιτούμενων δικαιολογητικών, καθώς επίσης, και οι αμφισβητούμενες αποφάσεις τις ειδικής πενταμελούς επιτροπής, κυρίως, στις αιτήσεις των μη-θρησκευτικών αντιρρησιών. Επιπλέον, η μεγάλη πλειονότητα των κληρωτών δεν ενημερώνονται για τη δυνατότητα της εναλλακτικής πολιτικής υπηρεσίας αντί της στρατιωτικής θητείας.
Η Διεθνής Αμνηστία σημειώνει ότι η πρόσφατη ανακοίνωση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας σχετικά με τη μείωση της εναλλακτικής πολιτικής υπηρεσίας από τους 17 στους 15 μήνες αποτελεί ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι, ακόμα κι αν υιοθετηθούν αυτές οι αλλαγές, η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία παραμένει τιμωρητικής φύσης και διάρκειας για την πλειονότητα των κληρωτών, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο ποσοστό (γύρω στο 80%, σύμφωνα με πρόσφατους υπολογισμούς) υπηρετεί στον στρατό ξηράς, όπου η στρατιωτική θητεία διαρκεί εννέα μήνες.
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να προχωρήσουν σε άμεσες τροποποιήσεις στο σχετικό θεσμικό πλαίσιο, ώστε να διασφαλιστεί ότι:
  • Η εναλλακτική υπηρεσία δεν θα έχει διάρκεια με χαρακτήρα διάκρισης και τιμωρίας για όλους τους κληρωτούς στις ένοπλες δυνάμεις,συμπεριλαμβανομένων και αυτών στο στρατό ξηράς,
  • Η διαχείριση της εναλλακτικής υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένων της εξέτασης των αιτήσεων και κάθε πιθανής επακόλουθης δικαστικής εξέλιξης, θα υπάγεται εξ’ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές,
  • Οι αντιρρησίες συνείδησης θα έχουν το δικαίωμα να αξιώσουν την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν, όσο και μετά την κατάταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις,
  • Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης θα ισχύει πάντοτε, τόσο σε καιρό ειρήνης, όσο και σε καιρό πολέμου,
  • Η ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης, και, συνεπώς, το δικαίωμα στην εναλλακτική υπηρεσία δεν θα ανακαλούνται ποτέ για λόγους είτε άσκησης συνδικαλιστικής δραστηριότητας, είτε συμμετοχής σε απεργία, είτε πειθαρχικών παραπτωμάτων. Σήμερα, προβλέπεται έκπτωση για τους λόγους αυτούς.
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί επίσης τις ελληνικές αρχές:
  • Να θέσουν τέλος στις διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης και να τους επιτρέψουν να ανακτήσουν πλήρως τα ατομικά και πολιτικά τους δικαιώματα,
  • Να διασφαλίσουν ότι, τόσο στο νόμο, όσο και στην πράξη, οι αντιρρησίες συνείδησης δεν θα υφίστανται διακρίσεις όσον αφορά τους όρους και τις συνθήκες της υπηρεσίας, ή όσον αφορά οποιαδήποτε οικονομικά, πολιτισμικά, αστικά και πολιτικά δικαιώματα,
  • Να εξαλείψουν τα προβλήματα στη διαδικασία αίτησης,
  • Να εγγυηθούν τη διαθεσιμότητα επαρκούς και έγκαιρης πληροφόρησης για το δικαίωμα της αντίρρησης συνείδησης στη στρατιωτική θητεία και τον τρόπο απόκτησης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης προς όλους όσους αφορά η στρατιωτική θητεία.
Επίσης, η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει στις ελληνικές αρχές την πρόσφατη Σύσταση CM/Rec (2010)4 της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα των μελών των στρατιωτικών δυνάμεων (24 Φεβρουαρίου 2010). Η Σύσταση ορίζει, μεταξύ άλλων, ότι οι κληρωτοί έχουν το δικαίωμα αναγνώρισης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης και ότι πρέπει να τους προτείνεται εναλλακτική υπηρεσία πολιτικής φύσης. Η Σύσταση, επίσης, ορίζει ότι οι επαγγελματίες μέλη των στρατιωτικών δυνάμεων πρέπει να έχουν το δικαίωμα να εγκαταλείπουν τις δυνάμεις του στρατού για λόγους συνείδησης και ότι τα μέλη των στρατιωτικών δυνάμεων, εφόσον έχουν νομίμως εγκαταλείψει το στρατό για λόγους συνείδησης, δεν θα υφίστανται διακρίσεις ή οποιαδήποτε ποινική δίωξη.
Πληροφορίες υποβάθρου
Οι καταδικαστικές αποφάσεις κατά αντιρρησιών συνείδησης συνεχίστηκαν και κατά το 2010. Στις 18 Φεβρουαρίου, το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών επικύρωσε την καταδίκη του Γιώργου Μοναστηριώτη για λιποταξία από το Ναυτοδικείο Πειραιά και τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με αναστολή. Τον Φεβρουάριο του 2008, το Ναυτοδικείο Πειραιά τον είχε καταδικάσει σε 10μηνη ποινή φυλάκισης με αναστολή για την τρίτη κατά σειρά κατηγορία για λιποταξία, επειδή δεν επέστρεψε στη μονάδα όπου υπηρετούσε μετά τη δεύτερη αποφυλάκισή του. Ο Γιώργος Μοναστηριώτης, πρώην επαγγελματίας οπλίτης, αρνήθηκε να ακολουθήσει τη μονάδα του, όταν κλήθηκε να συμμετάσχει στον Περσικό Κόλπο, το 2003, επικαλούμενος λόγους συνείδησης κι από τότε καταδικάζεται κατ’επανάληψιν για τις πεποιθήσεις του.
Στις 19 Φεβρουαρίου, ο Ευάγγελος Μιχαλόπουλος ο οποίος αρνήθηκε να υπηρετήσει εναλλακτική υπηρεσία, το 2007, για λόγους συνείδησης, καταδικάστηκε σε 8μηνη ποινή φυλάκισης με αναστολή από το Στρατοδικείο Αθηνών.
Το δικαίωμα της αντίρρησης συνείδησης στην στρατιωτική  θητεία αποτελεί θεμιτή άσκηση του  θεμελιώδους δικαιώματος στην ελευθερία  σκέψης, συνείδησης και θρησκείας, που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας (Άρθρα 13 και 14), καθώς και σε διεθνείς συνθήκες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στις οποίες είναι η Ελλάδα κράτος μέλος, συμπεριλαμβανομένων της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Άρθρο 18), του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Άρθρο 18) και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (Άρθρο 9).
Το Άρθρο 14, παράγραφος 7, του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα, για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί, σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».
Ακτιβισμός κατά των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο στρατό της Ερυθραίας (Πλατεία Μοναστηρακίου)
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Αντίρρηση Συνείδησης (15 Μαΐου), η  θεματική ομάδα για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης της Διεθνούς Αμνηστίας θα πραγματοποιήσει το Σάββατο, 15 Μαΐου, κατά τις ώρες 12:00-14:00, στην Πλατεία Μοναστηρακίου, ακτιβιστικό δρώμενο ενημέρωσης και συλλογής υπογραφών για τις πολύ σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται στο στρατό της Ερυθραίας στην Αφρική. Αντιρρησίες συνείδησης φυλακίζονται επ’ αόριστον χωρίς δίκη. Γυναίκες πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης των αξιωματικών τους. Στρατευμένοι εκτελούνται και βασανίζονται. Ποινές επιβάλλονται αυθαίρετα από τους αξιωματικούς, χωρίς κανενός είδους δίκη, ούτε καν σε στρατοδικείο. Συγγενείς ατόμων που δεν κατατάσσονται φυλακίζονται. Πολίτες διώκονται και φυλακίζονται μόνο και μόνο εξαιτίας της θρησκείας τους. Κρατούμενοι/ες παραμένουν χωρίς επικοινωνία επί χρόνια.

Στις 12 Μαΐου, η φοιτητική ομάδα της Διεθνούς Αμνηστίας στη Νομική Αθηνών πραγματοποίησε εκδήλωση – συζήτηση για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης.
Πηγή: Διεθνής Αμνηστία 

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Ακτιβισμός κατά των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον στρατό της Ερυθραίας

Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας για την Αντίρρηση Συνείδησης (15 Μαΐου), η θεματική ομάδα για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης της Διεθνούς Αμνηστίας θα πραγματοποιήσει το Σάββατο 15 Μαΐου στις 12:00-14:00 στην πλατεία Μοναστηρακίου ακτιβιστικό δρώμενο ενημέρωσης και συλλογής υπογραφών για τις πολύ σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που γίνονται στον στρατό της Ερυθραίας στην Αφρική.
Αντιρρησίες συνείδησης φυλακίζονται επ’ αόριστον χωρίς δίκη. Γυναίκες πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης των αξιωματικών τους. Στρατευμένοι εκτελούνται ή βασανίζονται. Ποινές επιβάλλονται αυθαίρετα από τους αξιωματικούς χωρίς κανενός είδους δίκη ούτε καν σε στρατοδικείο. Συγγενείς ατόμων που δεν κατατάσσονται, φυλακίζονται επίσης. Πολίτες διώκονται και φυλακίζονται μόνο και μόνο εξαιτίας της θρησκείας τους. Κρατούμενοι/ες παραμένουν χωρίς επικοινωνία για χρόνια.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία 

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Εκδήλωση για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης στη Νομική Αθηνών

Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας για την Αντίρρηση Συνείδησης (15 Μαΐου), η φοιτητική ομάδα της Διεθνούς Αμνηστίας στη Νομική Αθηνών θα πραγματοποιήσει εκδήλωση – συζήτηση για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης την Τετάρτη 12 Μαΐου, στις 17:00, στην αίθουσα 3 του νέου κτηρίου της Νομικής.
Ομιλητές:
- Καλλιόπη Λυκοβαρδή, Ειδικός Επιστήμονας στον Κύκλο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συνηγόρου του Πολίτη
- Αθανάσιος Θεοδωρίδης, Μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
- Γιώργος Καρατζάς, Αντιρρησίας Συνείδησης – Μέλος της θεματικής ομάδας για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης της Διεθνούς Αμνηστίας
- Άγγελος Νικολόπουλος, Αντιρρησίας Συνείδησης – Γραμματέας του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης
- Αλεξία Τσούνη, Μέλος της θεματικής ομάδας για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης της Διεθνούς Αμνηστίας

Από αριστερά προς δεξιά:
Γιώργος Καρατζάς, Άγγελος Νικολόπουλος, Οδυσσέας Θεοφάνης (μέλος της φοιτητικής ομάδας της Διεθνούς Αμνηστίας στη Νομική Αθηνών), Αθανάσιος Θεοδωρίδης, Αλεξία Τσούνη, Ελένη Βεληβασάκη (συντονίστρια της θεματικής ομάδας για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης της Διεθνούς Αμνηστίας)


Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί αντιρρησία συνείδησης κάθε στρατεύσιμο άτομο το οποίο για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης αρνείται να πάρει μέρος άμεσα ή έμμεσα σε πολέμους ή ένοπλες συγκρούσεις και να στρατευθεί. Οι λόγοι συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης μπορεί να εκπορεύονται από θρησκευτικά, ηθικά, ανθρωπιστικά, φιλοσοφικά, πολιτικά ή παρόμοια κίνητρα. Η αντίρρηση συνείδησης είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και βασική συνιστώσα του δικαιώματος κάθε ατόμου στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας όπως ορίζουν διεθνείς συμβάσεις και έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η αντίρρηση συνείδησης προβλέπεται επίσης και στο Σύνταγμα της Ελλάδας.

Πηγη: Διεθνής Αμνηστία 

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

ΗΠΑ: ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

Ο αντιρρησίας συνείδησης Travis Bishop, ο οποίος είχε φυλακιστεί για έναν χρόνο επειδή αρνήθηκε να υπηρετήσει στο Αφγανιστάν λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, αναμένεται να αφεθεί ελεύθερος τον επόμενο μήνα. Οι αρχές στη στρατιωτική βάση όπου κρατείται έλαβαν εκατοντάδες γράμματα για την απελευθέρωσή του. Μετά την αίτηση για χάρη που κατέθεσε ο δικηγόρος του Bishop, η ποινή του μειώθηκε κατά τρεις μήνες. Ο Travis Bishop ευχαρίστησε όλους όσους έστειλαν έκκληση για την απελευθέρωσή του και είπε πως αυτή η χωρίς προηγούμενο υποστήριξη άλλαξε εντελώς τη ζωή του. Δήλωσε πως δεν έχει μετανιώσει και κάλεσε όσους αισθάνονται ηθικά αντίθετοι με τον πόλεμο, να ακολουθήσουν την συνείδησή τους.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Ελλαδα: Νέες δίκες κατά αντιρρησιών συνείδησης – Οπισθοδρόμηση χωρίς τέλος

Κοινή Δημόσια Δήλωση

Αθήνα, 17 Φεβρουαρίου 2010



Το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, το Ευρωπαϊκό Γραφείο για την Αντίρρηση Συνείδησης και η Αντιπολεμική Διεθνής, άλλη μια φορά, εκφράζουν, την ανησυχία τους για τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα. Πέντε χρόνια μετά από προηγούμενή κοινή δημόσια δήλωσή τους, οι τρεις οργανώσεις καλούν και πάλι τις ελληνικές αρχές να συμμορφωθούν με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις και να τερματίσουν όλες τις διώξεις και τις ποινές φυλάκισης εναντίον των αντιρρησιών συνείδησης. «Οι διώξεις εναντίον των αντιρρησιών συνείδησης είναι αποτέλεσμα της γεμάτης στρεβλώσεις ελληνικής νομοθεσίας. Απαιτούνται σημαντικές βελτιώσεις επειγόντως. Αναμένουμε από την κυβέρνηση να εξορθολογίσει το θεσμό και να εναρμονίσει τη διαδικασία με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα», τόνισαν.
Ο Γιώργος Μοναστηριώτης, επαγγελματίας στρατιώτης, ο οποίος αρνήθηκε να συμμετάσχει στον πόλεμο του Ιράκ για ιδεολογικούς λόγους συνείδησης, δικάζεται πάλι στις 18/02, κατηγορούμενος για λιποταξία για τρίτη φορά, στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών. Η δίωξη κατά του Μοναστηριώτη παραβιάζει το δικαίωμά του να μεταβάλει τις πεποιθήσεις του και να διαμορφώσει αντίρρηση συνείδησης μετά την ένταξή του στις ένοπλες δυνάμεις. Επιπρόσθετα, οι επανειλημμένες καταδίκες του για λιποταξία παραβιάζουν το Άρθρο 14, παράγραφος 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανείς δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».
Ο Ευάγγελος Μιχαλόπουλος, αντιρρησίας συνείδησης για ιδεολογικούς λόγους, δικάζεται στις 19/02 κατηγορούμενος για ανυποταξία στο Στρατοδικείο Αθηνών. Η δίωξη κατά του Μιχαλόπουλου παραβιάζει το δικαίωμά του στην αντίρρηση συνείδησης εφόσον η πολιτική υπηρεσία στην οποία καλείται να υπηρετήσει αποτελεί δυσμενή διάκριση και έχει τιμωρητική φύση και διάρκεια. Υπόκειται στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και διαρκεί 17 μήνες, ενώ η στρατιωτική θητεία διαρκεί 9 μήνες.
Επιπρόσθετα, υπάρχει σειρά διώξεων κατά αντιρρησιών συνείδησης για ανυποταξία, επειδή δεν τους αναγνωρίστηκε η ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης λόγω προβλημάτων κατά τη διαδικασία υποβολής του αιτήματος. Όταν οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά Ιωάννης Παρασκευάς, Ευγένιος Κελεσίδης και Νικόλαος Ταταρίδης υπέβαλαν αίτηση ως αντιρρησίες συνείδησης να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία αντί για στρατιωτική θητεία οι αιτήσεις τους απορρίφθηκαν λόγω του ότι είχαν προηγουμένως μείνει μια νύχτα σε στρατόπεδο, περιμένοντας την ιατρική εξέταση που θα καθορίσει αν είναι κατάλληλοι για στρατιωτική θητεία. Επίσης, ο Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά Δημήτριος Πιτσικάλης, του οποίου η υπόθεση εκκρεμεί από το 2000, δεν αναγνωρίστηκε ως αντιρρησίας συνείδησης, λόγω προβλημάτων σχετικά με την προθεσμία στη διαδικασία υποβολής του αιτήματος.
Οι τρεις οργανώσεις καλωσορίζουν την πρόσφατη απόφαση υπ’ αριθ. 170/2010 της Ολομέλειας του Συμβουλίoυ της Επικρατείας, η οποία δέχτηκε την προσφυγή του Ευάγγελου Δελή, Χριστιανού Μάρτυρα του Ιεχωβά, ο οποίος δεν αναγνωρίστηκε ως έφεδρος αντιρρησίας συνείδησης το 2003 με το αιτιολογικό ότι είχε υπηρετήσει ένοπλη στρατιωτική θητεία την περίοδο 1994-1996, όταν δεν ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Το Συμβούλιo της Επικρατείας έκρινε ότι θα έπρεπε να αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης για την εφεδρεία καθώς άλλαξε τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις αφού υπηρέτησε την ένοπλη στρατιωτική του θητεία. «Καλωσορίζουμε την απόφαση υπ’ αριθ. 170/2010 του Συμβουλίου της Επικρατείας και καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να τροποποιήσει τον ελληνικό νόμο αντιστοίχως, έτσι ώστε τα άτομα που αλλάζουν τις θρησκευτικές ή τις ιδεολογικές τους πεποιθήσεις κατά τη διάρκεια ή μετά την στρατιωτική τους θητεία, συμπεριλαμβανομένων και τον επαγγελματιών στρατιωτών, να αναγνωρίζονται ως αντιρρησίες συνείδησης», δήλωσαν οι τρεις οργανώσεις.Τέτοιες περιπτώσεις συμπεριλαμβάνουν τους Χριστιανούς Μάρτυρες του Ιεχωβά Άρη Χουρίδη, Αθανάσιο Κουτσή, Νικόλαο Βλαχάκη και Νικόλαο Μπουρτιάκα καθώς επίσης και τον προαναφερθέντα Γιώργο Μοναστηριώτη, ο οποίος ήταν επαγγελματίας στρατιώτης, αλλά και τον Θανάση Τριαρίδη, ο οποίος δήλωσε έφεδρος αντιρρησίας συνείδησης για ιδεολογικούς λόγους το 2009, έχοντας υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία την περίοδο 1994-1995.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΥΠΟΒΑΘΡΟΥ

Ο Γιώργος Μοναστηριώτης, ο οποίος ήταν Εθελοντής Πενταετούς Υποχρέωσης στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, αρνήθηκε, επικαλούμενος λόγους συνείδησης, να ακολουθήσει τη μονάδα του τον Μάιο του 2003, όταν η φρεγάτα “Ναυαρίνο” όπου υπηρετούσε στάλθηκε στον Περσικό Κόλπο. Είναι ο πρώτος έλληνας επαγγελματίας στρατιώτης που γίνεται γνωστό ότι αρνήθηκε να συμμετάσχει στον πόλεμο στο Ιράκ για λόγους συνείδησης και δήλωσε ότι παραιτείται από το Πολεμικό Ναυτικό για το λόγο αυτό. Στη δημόσια δήλωση άρνησης στράτευσής του, τον Μάιο του 2003, ο Μοναστηριώτης είχε δηλώσει ότι: «Αρνούμαι συνειδητά και υπεύθυνα να συμμετάσχω ή να συνεισφέρω καθ’ οποιονδήποτε τρόπο στην ανελέητη σφαγή που συνεργείται κατά του ιρακινού λαού… Η πράξη αυτή είναι επίσης μια ελάχιστη συμπαράσταση αλληλεγγύης στον ιρακινό λαό, καθώς και στα φιλειρηνικά αισθήματα του ελληνικού λαού». Στις 13 Σεπτεμβρίου του 2004 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 40μηνη φυλάκιση για λιποταξία από το Ναυτοδικείο Πειραιά. Μεταφέρθηκε αμέσως στις φυλακές της Κορίνθου όπου παρέμεινε φυλακισμένος για 22 ημέρες μέχρι την προσωρινή του αποφυλάκιση εν αναμονή του εφετείου του. Στις 17 Ιανουαρίου 2005 καταδικάστηκε και πάλι από το Ναυτοδικείο Πειραιά σε 5μηνη φυλάκιση για δεύτερη κατηγορία λιποταξίας, επειδή δεν επέστρεψε στη μονάδα του μετά την απελευθέρωσή του. Άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος μέχρι την εκδίκασή της, η οποία δεν έγινε ποτέ διότι ο νόμος 3346/2005 διέγραψε όλες τις ποινές ως 6 μήνες φυλάκιση. Στις 15 Μαρτίου 2006 ο στρατός τον απέλυσε. Στις 31 Οκτωβρίου 2006 καταδικάστηκε από το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών σε 24 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή για την πρώτη κατηγορία λιποταξίας. Στις 21 Φεβρουαρίου 2008 καταδικάστηκε και πάλι από το Ναυτοδικείο Πειραιά σε 10 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή για την τρίτη και τελευταία κατηγορία λιποταξίας, επειδή δεν επέστρεψε στη μονάδα του μετά την δεύτερη απελευθέρωσή του. Το εφετείο για την τελευταία καταδίκη του είναι στις 18 Φεβρουαρίου 2010 στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών.
Ο Ευάγγελος Μιχαλόπουλος κλήθηκε να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία στις 8 Μαΐου 2007. Αρνήθηκε δημόσια να υπηρετήσει δηλώνοντας ότι «Αρνούμαι να κυνηγάω μετανάστριες και μετανάστες που το μόνο τους “έγκλημα” είναι ότι ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο… Και όσο για την τιμωρητική σας “εναλλακτική θητεία”, όταν γίνει ανθρώπινη το συζητάμε. Προσφέρω καθημερινά στο κοινωνικό σύνολο, γιατί το θέλω και όχι γιατί με αναγκάζετε…». Η δίκη του για ανυποταξία έχει οριστεί για τις 19 Φεβρουαρίου στο Στρατοδικείο Αθηνών.
Το δικαίωμα της αντίρρησης συνείδησης στην στρατιωτική θητεία αποτελεί θεμιτή άσκηση του θεμελιώδους δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας, και κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας (Άρθρα 13 και 14), καθώς και σε διεθνείς συνθήκες ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις οποίες η Ελλάδα είναι Κράτος Μέλος, συμπεριλαμβανομένων της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Άρθρο 18), του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Άρθρο 18) και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (Άρθρο 9).

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Βιζυηνός και Ανθρώπινα Δικαιώματα

Ομάδα «όχι παίζουμε» www.ohipezoume.gr

Βιζυηνός και Ανθρώπινα Δικαιώματα
Τριήμερο Συζητήσεων

Σάββατο 23 – Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010
Παλιά αίθουσα ορχήστρας, Ωδείο Αθηνών

Σάββατο 23/1:
21:00  Παρουσίαση της διαδρομής της θεατρικής ομάδας “Όχι παίζουμε” στον Γεώργιο Βιζυηνό (εικαστική έκθεση, βίντεο)
22:00  Ανοιχτή συζήτηση με τον Σύνδεσμο Αντιρρησιών Συνείδησης, συντονίζει ο Σπύρος Ψύχας
Κυριακή 24/1:
21:00  Παρουσίαση της διαδρομής της θεατρικής ομάδας “Όχι παίζουμε” στον Γεώργιο Βιζυηνό (εικαστική έκθεση, βίντεο)
22:00  Ανοιχτή συζήτηση με την Διεθνή Αμνηστία, συντονίζει η Ελένη Βεληβασάκη
Δευτέρα 25/1:
21:00 Παρουσίαση της διαδρομής της θεατρικής ομάδας “Όχι παίζουμε” στον Γεώργιο Βιζυηνό (εικαστική έκθεση, βίντεο)
22:00  Ανοιχτή συζήτηση με το κέντρο ημέρας για τους μετανάστες «Βαβέλ», συντονίζει ο Νίκος Γκωνιάκης
Είσοδος Ελεύθερη
Οι συζητήσεις:
Στα πλαίσια του «UrbanDig Project» («Ανασκαφή Φαντασμάτων Πολιτισμού στη Σύγχρονη Πόλη») η ομάδα συναντά, μετά την παράσταση, τρεις Μ.Κ.Ο., τη Διεθνή Αμνηστία, το Σύνδεσμο Αντιρρησιών Συνείδησης, και το Kέντρο Hμέρας για τους Mετανάστες «Βαβέλ», που γνωρίζουν τους «Μοσκώβ-Σελήμ» της εποχής μας.  Στον ίδιο χώρο της παράστασης, μας μιλούν για τις εμπειρίες και το έργο τους, σε μια ανοιχτή συζήτηση με θρακιώτικο κρασί.  Το τριήμερο ταυτίζεται με την κρίσιμη ημερομηνία (21/1) δικής στην Τουρκία του αντιρρησία συνείδησης Enver Aydemir. info
Τι είναι το UrbanDigProject:
H ομάδα «όχι παίζουμε» επισκέπτεται από το 2005 χώρους της πόλης όπου ζει και φέρνει στο (θεατρικό) φως τα φαντάσματα τους. Σημαντικές προσωπικότητες της πρόσφατης πολιτιστικής κληρονομιάς που συνδέονται με τους χώρους αυτούς. Μετά τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη στην ερειπωμένη αυλή του αρχοντικού του το 2006, τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο στο υγρό ημιυπόγειο στον βράχο του Στρέφη το 2007 και τον Πλάτωνα Ροδοκανάκη σε χώρους ειδικούς της Αθήνας και της Χίου το 2008, το UrbanDig Project παρουσιάζει από τον Απρίλιο 2009 τον Γεώργιο Βιζυηνόστο Ωδείο Αθηνών, το τελευταίο του πέρασμα από την πόλη πριν οδηγηθεί στον εγκλεισμό, με μια παράσταση βασισμένη στο τελευταίο του διήγημα «Μοσκώβ-Σελήμ» και με βραδινές συζητήσεις εξ’ αφορμής του έργου/project από καλλιτέχνες, επιστήμονες και Μ.Κ.Ο.   Η επόμενη ενασχόληση της ομάδας αφορά τον Διονύσιο Σολωμό (Απρίλιος 2010).  Για πληροφορίες και συμμετοχή στην αναζήτηση: www.ohipezoume.gr

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία 

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Δράση αλληλεγγύης υπέρ του αντιρρησία συνείδησης Enver Aydemir έξω από την Τουρκική Πρεσβεία



Αθήνα, 20/01/2010


Ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης και η Διεθνής Αμνηστία πραγματοποίησαν σήμερα, 20 Ιανουαρίου 2010, παράσταση διαμαρτυρίας στην Τουρκική Πρεσβεία για την υπόθεση του Τούρκου αντιρρησία συνείδησης Enver Aydemir.


Ο Enver Aydemir συνελήφθη για δεύτερη φορά στις 24 Δεκεμβρίου 2009, φυλακίστηκε και βασανίστηκε (ξυλοδαρμός, γύμνωση, πολύωρη έκθεση σε ψύχος) στη στρατιωτική φυλακή και κατόπιν κλείστηκε παρά τη θέλησή του σε στρατιωτικό νοσοκομείο, όπου και κρατείται ως σήμερα. Καλούμε την τουρκική κυβέρνηση να σταματήσει να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, να σεβαστεί και να αναγνωρίσει την ελευθερία της συνείδησης των Τούρκων αντιρρησιών, να σταματήσει τα βασανιστήρια στις τουρκικές φυλακές και να εναρμονιστεί με τις διεθνείς πρακτικές ρύθμισης των ζητημάτων αντίρρησης συνείδησης.

Καλούμε τη διεθνή κοινότητα και την Ευρωπαϊκή Ένωση να πιέσουν με όλα τα μέσα όλες τις κυβερνήσεις, περιλαμβανομένης και της ελληνικής, να σταματήσουν τις διακρίσεις σε βάρος των αντιρρησιών συνείδησης, την κακομεταχείριση και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει να τιμωρεί και να διώκει τους Έλληνες αντιρρησίες συνείδησης και να αναπροσαρμόσει άμεσα το νομοθετικό πλαίσιο που ρυθμίζει τους όρους της εναλλακτικής υπηρεσίας. Καλούμε τον πρωθυπουργό να θέσει το ζήτημα την παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον Τούρκο ομόλογό του στην επικείμενη συνάντησή τους.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ENVER AYDEMIR – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Ημερομηνία: Τετάρτη, January 20, 2010

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Η Τουρκία πρέπει να αφήσει ελεύθερο αντιρρησία συνείδησης

Είδηση

11 Ιανουαρίου 2010

Η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε τις τουρκικές αρχές να αφήσουν ελεύθερο αντιρρησία συνείδησης ο οποίος συνελήφθη μετά την άρνησή του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για θρησκευτικούς λόγους.
Ο Ενβέρ Αϊντεμίρ δηλώνει ότι υπέστη ξυλοδαρμό με γκλόμπ στη στρατιωτική φυλακή Μαλτέπε, όταν αρνήθηκε να φορέσει στρατιωτική στολή κατά την άφιξή του, στις 24 Δεκεμβρίου 2009. Το επόμενο πρωί, τον έντυσαν διά της βίας με στρατιωτικό ρουχισμό και υπέστη εκ νέου ξυλοδαρμό από το διοικητή της φυλακής.
Ξεκίνησε απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αλλά μεταφέρθηκε στο νοσηλευτήριο της φυλακής, όπου, δια της βίας, του πέρασαν ορό.
“Ο Ενβέρ Αϊντεμίρ είναι κρατούμενος συνείδησης και πρέπει να απελευθερωθεί άμεσα και χωρίς όρους”, δήλωσε η Διευθύντρια του Προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία, Χαλάια Γκοουάν.
“Οι τουρκικές αρχές θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι δεν θα υποστεί βασανιστήρια ή άλλου είδους κακομεταχείριση και ότι θα ερευνήσουν τους ισχυρισμούς του για κακομεταχείριση, άμεσα και με ανεξάρτητες διαδικασίες.”
Στις 28 Δεκεμβρίου, ο δικηγόρος του Ενβέρ Αϊντεμίρ κατέθεσε μήνυση στον εισαγγελέα σχετικά με την κακομεταχείρισή του και ζήτησε επείγουσα παροχή ιατρικής βοήθειας. Ο δικηγόρος είπε στη Διεθνή Αμνηστία ότι, αντ’ αυτού, ο Ενβέρ Αϊντεμίρ εξαναγκάστηκε να περάσει από “ψυχιατρικό τεστ.”
Μικρός αριθμός αντιρρησιών συνείδησης που έχουν υποβληθεί σε παρόμοιες εξετάσεις, έχουν πάρει ιατρική αναφορά ότι έχουν μια «προχωρημένη αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας» και άρα είναι «ακατάλληλοι για στρατιωτική θητεία σε καιρό ειρήνης και πολέμου». Η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί ότι τέτοιες αναφορές εκδίδονται όχι εξαιτίας κάποιας ψυχολογικής κατάστασης, αλλά μόνο εξαιτίας της επιμονής τους στην ιδιότητά τους ως αντιρρησιών συνείδησης.
Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης κατά παράβαση των υποχρεώσεών της βάσει του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και δεν παρέχει κανενός είδους πολιτική εναλλακτική, στη στρατιωτική υπηρεσία.
Οι αντιρρησίες συνείδησης που έχουν δηλώσει δημόσια την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία αντιμετώπισαν ποινικές διώξεις και φυλακίσεις μέχρι και τρία χρόνια.
Κατά την αποφυλάκισή τους, συχνά λαμβάνουν εκ νέου κλήσεις στράτευσης και η διαδικασία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα αυτό που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων περιγράφει ως τον “πολιτικό θάνατο” των αντιρρησιών συνείδησης, οι οποίοι διαρκώς διώκονται και καταδικάζονται για την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία.
Ο Ενβέρ Αϊντεμίρ αρχικά δήλωσε αντιρρησίας συνείδησης το 2007. Οδηγήθηκε παρά τη θέλησή του να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και φυλακίστηκε μια εβδομάδα μετά στη στρατιωτική φυλακή Εσκισεχίρ.
Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, οδηγήθηκε σε στρατιωτικό δικαστήριο, όπου αφέθηκε ελεύθερος με τον όρο ότι θα παρουσιαζόταν αμέσως να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία
Αφότου αφέθηκε ελεύθερος δήλωσε και πάλι την άρνησή του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία, προβάλλοντας θρησκευτικούς λόγους, και δεν παρουσιάστηκε στη μονάδα του, γεγονός που οδήγησε στην έκδοση εντάλματος σύλληψης, βάσει του οποίου συνελήφθη τον προηγούμενο μήνα.
Ο Ενβέρ Αϊντεμίρ αυτή τη στιγμή περιμένει να δικαστεί στη στρατιωτική φυλακή Εσκισεχίρ. Η ακροαματική διαδικασία έχει οριστεί για τις 21 Ιανουαρίου όπου θα αντιμετωπίσει τις κατηγορίες της απείθειας και της λιποταξίας.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία