Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Δημόσια Δήλωση Διεθνούς Αμνηστίας

Η Διεθνής Αμνηστία χαιρετίζει την αναγνώριση των ομόφυλων σχέσεων από την Ελλάδα, αλλά εκφράζει τη λύπη της για την ανεπαρκή αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.

Δημόσια Δήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου 2016.
Το Συμβούλιο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου υιοθετεί τα συμπεράσματα για την Ελλάδα στο πλαίσιο του Οικουμενικού Περιοδικού Ελέγχου.

Η Διεθνής Αμνηστία χαιρετίζει την αποδοχή από την Ελλάδα των συστάσεων σχετικά α. με την αντιμετώπιση των αυξημένων ροών άτυπης μετανάστευσης κατά τρόπο σύμφωνο με το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το διεθνές προσφυγικό δίκαιο[1], β. τη βελτίωση των συνθηκών υποδοχής προσφύγων και μεταναστών[2] και γ. την απαγόρευση της κράτησης ασυνόδευτων ανηλίκων[3].

Η οργάνωση σημείωσε με λύπη, ωστόσο, ότι η τρέχουσα αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης από την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης της συμφωνίας Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.)-Τουρκίας της 18ης Μαρτίου 2016, δεν είναι σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το διεθνές προσφυγικό δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της αρχής της μη επαναπροώθησης. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από την Ελλάδα να απέχει από οποιαδήποτε επιστροφή αιτούντων άσυλο στην Τουρκία κατ’ εφαρμογή της εν λόγω συμφωνίας.

Η Διεθνής Αμνηστία έχει τεκμηριώσει άθλιες συνθήκες σε καταυλισμούς και κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης προσφύγων στα νησιά και στην ηπειρωτική Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων περιστατικών βίας και έλλειψης ασφάλειας. Η οργάνωση καλεί τις ελληνικές αρχές να παράσχουν επειγόντως στους αιτούντες άσυλο κατάλληλη διαμονή, με την υποστήριξη της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένων εναλλακτικών λύσεων στους καταυλισμούς. Η Ελλάδα θα πρέπει επίσης να εγγυηθεί την ασφάλεια και την προστασία των αιτούντων άσυλο στους καταυλισμούς και σε άλλους χώρους, καθώς και την αποτελεσματική πρόσβαση των τελευταίων στη δικαιοσύνη.

Η Διεθνής Αμνηστία σημειώνει με ικανοποίηση την υποστήριξη από την Ελλάδα μιας σύστασης για την πλήρη αναγνώριση των ομόφυλων σχέσεων και την παιδοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από την Ελλάδα να υιοθετήσει και εφαρμόσει τάχιστα αυτές τις μεταρρυθμίσεις, καθώς και να προβεί στη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.

Η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει τη λύπη της διότι η Ελλάδα απέρριψε συστάσεις για τη θέσπιση εναλλακτικής στη στρατιωτική υπηρεσία που να μην είναι τιμωρητική και να μην επιφέρει διακρίσεις. Όπως επίσης συστάσεις σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα θα πρέπει να διασφαλίσει ότι οι αντιρρησίες συνείδησης δεν θα αντιμετωπίζουν παρενοχλήσεις και ποινικές διώξεις. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί την Ελλάδα να θέσει τέρμα στην πρακτική των συλλήψεων, των διώξεων, της επιβολής προστίμων και της φυλάκισης εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης επειδή αρνούνται να υπηρετήσουν στο στρατό ή να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία που είναι τιμωρητική ή παραβιάζει την αρχή της μη διάκρισης.

Υπόβαθρο

Το Συμβούλιο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ υιοθέτησε τα συμπεράσματα για την Ελλάδα στο πλαίσιο του Οικουμενικού Περιοδικού Ελέγχου στις 21 Σεπτεμβρίου 2016 κατά τη διάρκεια της 33ης συνόδου του. Πριν την υιοθέτηση της έκθεσης ελέγχου η Διεθνής Αμνηστία εκφώνησε την παραπάνω προφορική δήλωση. Η Διεθνής Αμνηστία συνέβαλε επίσης στο πληροφοριακό υλικό στο οποίο βασίστηκε ο έλεγχος της Ελλάδας:
https://www.amnesty.org/en/documents/eur25/3538/2016/en/
 
[1] Συμβούλιο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Έκθεση της Ομάδας Εργασίας του Οικουμενικού Περιοδικού Ελέγχου – Ελλάδα, A/HRC/33/7, 8 Ιουλίου 2016, σύσταση 134.132 (Καναδάς).
[2] A/HRC/33/7, συστάσεις 134.131 (Νορβηγία), 134.139 (Ιρλανδία), 134.142 (Καναδάς), 134.144 (Κόστα Ρίκα).
[3] Συμβούλιο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Έκθεση της Ομάδας Εργασίας του Οικουμενικού Περιοδικού Ελέγχου – Ελλάδα (Addendum), A/HRC/33/7/Add. 1, 2 Σεπτεμβρίου 2016, συστάσεις 136.26 (Βέλγιο).


Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Από το Βιετνάμ στη Νότια Κορέα: ο Muhammad Ali και οι αντιρρησίες συνείδησης σήμερα



Καθώς η υφήλιος πενθεί για τον Muhammad Ali, η Νότια Κορέα συνεχίζει να φυλακίζει εκατοντάδες αντιρρησίες συνείδησης.

Του Ashfaq Khalfan, διευθυντή του Προγράμματος Νομοθεσίας και Πολιτικής της Διεθνούς Αμνηστίας.
Στην κηδεία του Muhammad Ali, την περασμένη εβδομάδα, ένας από τους πιο συγκινητικούς επικήδειους εκφωνήθηκε από τον κωμικό και ηθοποιό Billy Crystal. Υπήρξαν, φυσικά, ανάλαφρες στιγμές. «Ήταν υπέροχος. Ήταν ο πιο τέλειος αθλητής που έχετε δει ποτέ – και αυτά ήταν τα δικά του λόγια», αστειεύτηκε ο Crystal με το συγκεντρωμένο πλήθος. Αλλά υπήρξαν και σοβαρές στιγμές.

Στο απόγειο της καριέρας του, ο Ali αρνήθηκε να αφήσει τα γάντια του για να πάρει ένα όπλο και να συμμετάσχει στον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Η ανάληψη μάχιμου ρόλου, διακήρυξε ο Άλι, θα ήταν προσβολή στις θρησκευτικές και πολιτικές του πεποιθήσεις. «Εκατομμύρια νέοι στην ηλικία μου θεωρήθηκαν στρατεύσιμοι για να συμμετάσχουν σε έναν πόλεμο στον οποίο δεν πιστεύαμε», θυμήθηκε ο Crystal.

Ήταν ο Ali που αντιστάθηκε για λογαριασμό μας, αντιστεκόμενος για τον εαυτό του
Billy Crystal
Αρνούμενος να καταταγεί στο στρατό, βρέθηκε απέναντι στον πιο δύσκολο αντίπαλο μέχρι τότε – την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο Ali πλήρωσε βαρύ τίμημα για την ανυπακοή του. Του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή βαρέων βαρών, το διαβατήριό του και διασύρθηκε ευρέως. Εωσότου τον δικαιώσει το Ανώτατο Δικαστήριο, του είχε απαγορευτεί να μπει στο ρινγκ και αντιμετώπιζε το ενδεχόμενο να περάσει τα καλύτερά του χρόνια πίσω από τα σίδερα.  

Το 1966, την ίδια χρονιά που ο Ali θεωρήθηκε στρατεύσιμος, η οργάνωσή μου, η Διεθνής Αμνηστία, υιοθέτησε ρητά μια πολιτική για τους «αντιρρησίες συνείδησης» - στρατεύσιμους που αρνούνται να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης.

Υιοθέτησε τη θέση ότι οι αντιρρησίες συνείδησης που φυλακίζονταν επειδή αρνούνταν τη στρατιωτική θητεία ήταν «κρατούμενοι συνείδησης». Πέντε χρόνια νωρίτερα, η Αμνηστία είχε ιδρυθεί για να αγωνιστεί για την απελευθέρωση τέτοιων κρατουμένων – ανθρώπων που έχουν φυλακιστεί όχι επειδή διέπραξαν εγκλήματα, αλλά εξαιτίας των ειρηνικά εκφραζόμενων πολιτικών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεών τους, με βάση τη συνείδησή τους.

Ειπώθηκε ότι έχω δύο εναλλακτικές, είτε να πάω στη φυλακή είτε να πάω στο στρατό. Αλλά θα ήθελα να πω ότι υπάρχει και μια άλλη εναλλακτική. Και αυτή η εναλλακτική είναι η δικαιοσύνη
Muhammad Ali
Υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι ανά τον κόσμο που ακόμα στερούνται αυτήν την τρίτη εναλλακτική. Από τότε που αρχίσαμε να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία έχει τεκμηριώσει υποθέσεις, μεταξύ άλλων, στην Αργεντινή, την Κύπρο, την Ερυθραία, το Ισραήλ και τα Κατεχόμενα Εδάφη, την Τουρκία, τη Λευκορωσία, την Ελλάδα, τη Νορβηγία, και, ιδιαίτερα, τη Νότια Κορέα – τη χώρα που έχει σήμερα τους περισσότερους φυλακισμένους αντιρρησίες συνείδησης στον κόσμο.

Ο Song In-ho είναι ένας από τους περισσότερους από 540 Νοτιοκορεάτες που βρίσκονται σήμερα φυλακισμένοι επειδή αρνούνται την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Όπως και στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, είναι ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά. (Οι υπόλοιποι αρνούνται στη βάση άλλων θρησκευτικών πεποιθήσεων, ή επειδή έχουν ηθικούς ή ανθρωπιστικούς λόγους για να το κάνουν). Σύμφωνα με το δόγμα της πίστης τους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιτίθενται σε κάθε μορφή μιλιταρισμού, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής θητείας.

Από την εποχή του πολέμου στην Κορέα, σύμφωνα με το κορεατικό τμήμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, περισσότεροι από 18.000 πιστοί έχουν τεθεί ενώπιον του δυσάρεστου διλήμματος να ακολουθήσουν τις βαθιές πεποιθήσεις τους ή να υπακούσουν στο νόμο. Η ποινή της φυλάκισης παραβιάζει το ανθρώπινο δικαίωμά τους στην ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας.
Ο Song είναι 26 ετών και πρόσφατα αποφοίτησε από το κολλέγιο. Οι καταδίκες των αντιρρησιών συνείδησης σφραγίζουν τη μοίρα τους. Καθώς οι εφέσεις τους συνήθως απορρίπτονται, πολλοί δεν προσπαθούν πια να αμφισβητήσουν τις καταδίκες τους.

Όταν βγουν από τη φυλακή, οι αντιρρησίες συνείδησης δυσκολεύονται να βρουν δουλειά, και περιθωριοποιούνται. «Γεννήθηκα εγκληματίας», είπε ο Song στους ερευνητές της Διεθνούς Αμνηστίας πριν σταλεί στη φυλακή. «Όλη μου τη ζωή ένιωθα φυλακισμένος γιατί γνώριζα ότι θα πάω φυλακή».

Ο πατέρας του Song προσπάθησε να τον αποτρέψει να γίνει αντιρρησίας συνείδησης. Ανήκοντας σε μια παλιότερη γενιά, μεγάλωσε σε μια εποχή όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συχνά υφίσταντο δημόσιους εξευτελισμούς ή ακόμα και ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια. Τώρα δεν υφίστανται πια τέτοια μεταχείριση, αλλά ακόμα περιθωριοποιούνται ως μια  μειονότητα στασιαστών, στιγματισμένοι από ισχυρισμούς περί προδοσίας.

Μετά το θάνατό του, οι Νοτιοκορεάτες θυμήθηκαν πώς ο Muhammad Ali είχε επισκεφθεί τη Σεούλ πριν από σαράντα χρόνια, αφότου είχε νικήσει τον Joe Frazier στο «Θρίλερ της Μανίλα» και είχε ανακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή βαρέων βαρών. Εκεί του επιφυλάχθηκε υποδοχή ήρωα καθώς περιηγούταν στους δρόμους της πρωτεύουσας καθισμένος στο πίσω μέρος ενός ανοιχτού αμαξιού και χαιρετούσε το πλήθος. «Όταν θα επιστρέψω στην Αμερική και στις περιοδείες μου θα λέω στον κόσμο πόσο όμορφη είναι η Κορέα», είχε πει.

Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουν οι αρχές της Νότιας Κορέας τη μνήμη του διάσημου καλεσμένου τους είναι τιμώντας την ελπίδα του ότι η «εναλλακτική της δικαιοσύνης» θα θριαμβεύσει απέναντι στην εναλλακτική της φυλακής για τους αντιρρησίες συνείδησης. Αυτό θα σήμαινε την αποφυλάκιση του Song και άλλων που βρίσκονται σήμερα φυλακισμένοι, την εκκαθάριση του ποινικού τους μητρώου, την αναγνώριση ότι οι πεποιθήσεις τους είναι θεμιτές, αλλά και το να τους δοθεί η δυνατότητα να διαδραματίσουν το ρόλο τους ως πλήρη μέλη της κοινωνίας.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο The Diplomat στις 13 Ιουνίου 2016.

Tribute to the greatest (video)

Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Ισραηλινή αντιρρησίας συνείδησης για 5η φορά στη φυλακή

Η 19χρονη Ταΐρ Καμινέρ αρνείται να στρατευθεί στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις λόγω της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Ήδη βρίσκεται φυλακισμένη για 5η φορά, από τον Ιανουάριο έχει εκτίσει περισσότερες από εκατό ημέρες φυλάκισης και κινδυνεύει με περαιτέρω. Η Διεθνής Αμνηστία υπερασπίζεται το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και ζητά την παύση της ποινικοποίησης όσων διώκονται επειδή αρνούνται να στρατευθούν για λόγους συνείδησης. Η Διεθνής Αμνηστία βρίσκεται εξαρχής στον πλευρό της Ταΐρ με το Ισραηλινό Τμήμα να έχει δημιουργήσει και σχετικό βίντεο. Το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας πραγματοποίησε δράση αλληλεγγύης μπροστά στην ισραηλινή πρεσβεία.


«Δεν θα λάβω ενεργό μέρος στην κατοχή των Παλαιστινιακών Εδαφών»

Στη δήλωση άρνησης στράτευσής της, η Ταΐρ αναφέρει:

«Το όνομά μου είναι Ταΐρ Καμινέρ, είμαι 19 ετών. Πριν λίγους μήνες ολοκλήρωσα έναν χρόνο εθελοντισμού με τα ισραηλινά αγόρια και κορίτσια προσκόπους, στην πόλη Σντερότ, στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας. Σε λίγες μέρες θα πάω φυλακή. Έναν ολόκληρο χρόνο εργάστηκα εθελοντικά στο Σντερότ, δουλεύοντας με παιδιά που ζουν σε εμπόλεμη ζώνη, και εκεί ήταν που αποφάσισα να αρνηθώ να υπηρετήσω στον ισραηλινό στρατό. Η άρνησή μου πηγάζει από τη θέλησή μου να συμβάλω στην κοινωνία της οποίας είμαι μέλος και να κάνω αυτόν τον τόπο καλύτερο για να ζήσουμε σε αυτόν, από τη δέσμευσή μου στον αγώνα για ειρήνη και ισότητα. Τα παιδιά με τα οποία δούλεψα μαζί μεγάλωσαν στην καρδιά της σύγκρουσης και είχαν τραυματικές εμπειρίες από μικρή ηλικία. Σε πολλά από αυτά, αυτό προκάλεσε τρομακτικό μίσος – κάτι που είναι πολύ κατανοητό, ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά. Όπως αυτά, έτσι και πολλά από τα παιδιά που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας και στα υπόλοιπα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, σε μια ακόμα πιο σκληρή πραγματικότητα, μαθαίνουν να μισούν την άλλη πλευρά. Κι αυτά δε φταίνε. Όταν κοιτάζω όλα αυτά τα παιδιά, την επόμενη γενιά και στις δύο πλευρές, και την πραγματικότητα στην οποία ζουν, δεν μπορώ παρά να δω τη συνέχιση των ψυχολογικών τραυμάτων και του πόνου. Και λέω: Αρκετά! Εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχει πολιτικός ορίζοντας, δεν φαίνεται πουθενά ειρηνευτική διαδικασία. Δεν υπάρχει καμιά προσπάθεια να φέρουμε ειρήνη στη Γάζα ή το Σντερότ. Όσο επικρατεί ο βίαιος στρατιωτικός τρόπος, απλά θα έχουμε κι άλλες γενιές να μεγαλώνουν με μια κληρονομιά μίσους, η οποία μόνο χειρότερα θα κάνει τα πράγματα. Θα πρέπει να το σταματήσουμε αυτό – τώρα! Γι’ αυτό αρνούμαι: δεν θα λάβω ενεργό μέρος στην κατοχή των Παλαιστινιακών Εδαφών και στην αδικία κατά του παλαιστινιακού λαού που διαπράττεται ξανά και ξανά υπό αυτήν την κατοχή. Δεν θα λάβω μέρος στον κύκλο του μίσους στη Γάζα και το Σντερότ. Η ημερομηνία κατάταξής μου ορίστηκε για τις 10 Ιανουαρίου 2016. Εκείνη την ημέρα θα παρουσιαστώ στο Κέντρο Κατάταξης Τέλ Χασομέρ, για να διακηρύξω την άρνησή μου να υπηρετήσω στο στρατό – και την επιθυμία μου να κάνω εναλλακτική πολιτική υπηρεσία. Σε συζητήσεις με κάποιους ανθρώπους που νοιάζομαι, κατηγορήθηκα ότι υπονομεύω τη δημοκρατία, μέσα από την άρνησή μου να τηρήσω νόμους που θεσπίστηκαν από ένα εκλεγμένο κοινοβούλιο. Αλλά οι Παλαιστίνιοι στα Κατεχόμενα Εδάφη ζουν υπό την εξουσία της Κυβέρνησης του Ισραήλ, χωρίς να έχουν κανέναν λόγο στην εκλογή αυτής της κυβέρνησης. Πιστεύω πως όσο το Ισραήλ συνεχίζει να είναι μια χώρα κατοχής, θα συνεχίζει να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη δημοκρατία. Συνεπώς, η άρνησή μου είναι μέρος του αγώνα για δημοκρατία – όχι μια αντιδημοκρατική πράξη. Μου είπαν ότι αποφεύγω την ευθύνη μου για την ασφάλεια του Ισραήλ. Αλλά ως γυναίκα που βλέπει όλους τους ανθρώπους  – ίσους και τις ζωές όλων ως εξίσου σημαντικές – δεν μπορώ να δεχτώ ότι το επιχείρημα της ασφάλειας ισχύει μόνο για τους Εβραίους. Ειδικά τώρα, καθώς συνεχίζεται το κύμα τρόμου, όταν γίνεται ξεκάθαρο και προφανές ότι ο στρατός δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την ασφάλεια των Εβραίων. Είναι πολύ απλό – δεν μπορεί κανείς να δημιουργήσει μια νησίδα ασφάλειας εν μέσω μιας καταπιεστικής κατοχής. Η αληθινή ασφάλεια μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν ο παλαιστινιακός λαός ζήσει με ελευθερία και αξιοπρέπεια, στο δικό του ανεξάρτητο κράτος δίπλα στο Ισραήλ.

Υπήρξαν κάποιοι που ανησύχησαν για το προσωπικό μου μέλλον σε μια χώρα όπου το να υπηρετήσεις τη στρατιωτική θητεία θεωρείται ύψιστης σημασίας στη δομή των καθημερινών κοινωνικών επαφών. Καθώς νοιάζονταν για τις μελλοντικές προοπτικές μου, πρότειναν να υπηρετήσω στο στρατό, ανεξάρτητα από τις απόψεις μου – ή τουλάχιστον να μη δημοσιοποιήσω την άρνησή μου. Αλλά μέσα από όλες τις δυσκολίες και τις ανησυχίες, επέλεξα να διακηρύξω ανοιχτά την άρνησή μου, για να την ακούσουν όλοι. Αυτή η χώρα, αυτή η κοινωνία είναι πολύ σημαντική για μένα – δεν μπορώ και δε συμφωνώ να παραμείνω σιωπηλή. Δεν με μεγάλωσαν έτσι – να νοιάζομαι μόνο για τον εαυτό μου και τις προσωπικές μου ανησυχίες. Η ζωή μου μέχρι τώρα αφορούσε την προσφορά και την κοινωνική ευθύνη, και έτσι θέλω να συνεχιστεί.

Ακόμα κι αν πληρώσω ένα προσωπικό τίμημα για αυτήν μου την άρνηση, αυτό το τίμημα θα αξίζει εάν είναι να βοηθήσει να τεθεί η κατοχή στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου στο Ισραήλ. Υπερβολικά πολλοί Ισραηλινοί δε νιώθουν άμεσα την κατοχή, και τείνουν να την ξεχνούν στις καθημερινές ζωές τους – ζωές που είναι εξαιρετικά ασφαλείς σε σχέση με εκείνες των Παλαιστινίων, ή ακόμα και των Ισραηλινών που ζουν στη Δυτική Νεγκέβ (περιοχή των συνόρων με τη Γάζα).
Μας λένε πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από τον βίαιο στρατιωτικό δρόμο. Αλλά εγώ πιστεύω ότι αυτός είναι ο πιο καταστροφικός δρόμος, και ότι υπάρχουν και άλλοι. Θέλω να υπενθυμίσω σε όλους μας ότι υπάρχει εναλλακτική: διαπραγματεύσεις, ειρήνη, αισιοδοξία, μια πραγματική επιθυμία να ζήσουμε με ισότητα, ασφάλεια και ελευθερία. Μας λένε ότι ο στρατός δεν είναι ένας πολιτικός φορέας – αλλά η απόφαση να υπηρετήσεις στο στρατό είναι μια πολύ πολιτική απόφαση, όχι λιγότερο από αυτήν να αρνηθείς.

Εμείς, οι νέοι άνθρωποι, θα πρέπει να κατανοήσουμε πλήρως τις επιπτώσεις μιας τέτοιας επιλογής. Θα πρέπει να κατανοήσουμε τις συνέπειές της στην κοινωνία μας. Έχοντας συλλογιστεί αυτά τα ζητήματα, πήρα την απόφαση να αρνηθώ. Δε φοβάμαι τη στρατιωτική φυλακή – αυτό που πραγματικά με φοβίζει είναι η κοινωνία μας που χάνει την ανθρωπιά της».

Αντίρρηση συνείδησης στο Ισραήλ 

Το Ισραήλ δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στις περισσότερες των περιπτώσεων και κάποιοι αντιρρησίες συνείδησης τιμωρούνται επανειλημμένα, όπως ο Νατάν Μπλανκ που φυλακίστηκε 10 φορές.

Πέρα από παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας (άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα), η επανειλημμένη τιμωρία των αντιρρησιών συνείδησης, αποτελεί επιπλέον και παραβίαση του άρθρου 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο προβλέπει ότι: «Κανένα άτομο δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται εκ νέου για ένα αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί ή απαλλαγεί με τελεσίδικη απόφαση σύμφωνα με το δίκαιο και την ποινική δικονομία κάθε χώρας
Περισσότερα για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και την κατάσταση στην Ελλάδα μπορείτε να διαβάσετε στη σελίδα τη σχετικής εκστρατείας μας και σε πρόσφατη συνέντευξη του πρώην Επικεφαλής του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. 

*Στο blog του ιστότοπου του Ελληνικού Τμήματος παρουσιάζονται, μεταξύ άλλων, προσωπικές ιστορίες θυμάτων παραβιάσεων και  δίνεται η ευκαιρία να ακουστεί ο λόγος τους. Τα κείμενα αυτά και ιδιαίτερα δηλώσεις προσώπων δεν απηχούν απαραίτητα τις απόψεις της Διεθνούς Αμνηστίας.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία 

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Παραβιάσεις του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης σε Ελλάδα και εξωτερικό



Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Αντίρρησης Συνείδησης το Δίκτυο για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας διοργανώνει εκδήλωση με θέμα:
 «Παραβιάσεις του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης σε Ελλάδα και εξωτερικό».

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 12 Μαΐου στις 19:00 στην αίθουσα του Κέντρου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης (Europe Direct - City of Athens) στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50 (είσοδος από Σόλωνος).

Ακολουθεί το πρόγραμμα της εκδήλωσης, την οποία θα συντονίσει η Μαριέττα Δημητρίου, μέλος του Δικτύου για το Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας:

Πρώτο μέρος: Διώξεις αντιρρησιών συνείδησης στο εξωτερικό

Θα ακουστούν ιστορίες βασισμένες σε πραγματικά περιστατικά διώξεων αντιρρησιών συνείδησης από τη Φινλανδία, το βόρειο τμήμα της Κύπρου, τις ΗΠΑ, την Τουρκία και την Ερυθραία.

Θα προβληθούν σύντομα βίντεο με διωκόμενους αντιρρησίες συνείδησης από τη Νότια Κορέα και το Ισραήλ.

Δεύτερο μέρος: Αντίρρηση συνείδησης στην Ελλάδα: νομοθεσία, πρακτική εφαρμογή,  συστάσεις για τον τερματισμό των παραβιάσεων 

Ομιλητές:
  • Αλεξία Τσούνη, Γενική Γραμματέας του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας
  • Μιχάλης Τσαπόγας, Δρ.Ν., Ειδικός επιστήμονας στο Συνήγορο του Πολίτη
  • Σπύρος Απέργης, δικηγόρος, μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
  • Παύλος Καπερνάρος, αντιρρησίας συνείδησης που υπηρετεί εναλλακτική υπηρεσία
Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

Αντιρρησίες συνείδησης στον τοίχο




Η Διεθνής Αμνηστία εξηγεί γιατί το νομοσχέδιο του υπ. Άμυνας δεν λύνει κανένα πρόβλημα 

 


Η Διεθνής Αμνηστία τόνισε πρόσφατα ότι τα σχέδιο νόμου του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που αφορά και σε θέματα αντιρρησιών συνείδησης, «αποτυγχάνει να επιλύσει τα χρόνια ζητήματα παραβιάσεων των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης και να εξασφαλίσει την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα». Τους λόγους αυτής της θέσης εξηγεί στην Athens Voice ο διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Γιώργος Κοσμόπουλος.

Η Διεθνής Αμνηστία ανέφερε ότι το νομοσχέδιο του υπ. Εθνικής Άμυνας, που αφορά και σε θέματα αντιρρησιών συνείδησης, «αποτυγχάνει να επιλύσει τα χρόνια ζητήματα παραβιάσεων των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης και να εξασφαλίσει την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα». Για ποιο λόγο;

Ο πρώτος και κύριος λόγος είναι πως η εναλλακτική υπηρεσία παραμένει τιμωρητική, τουλάχιστον ως προς τη διάρκεια: 15 μήνες έναντι 9 μηνών που διαρκεί η στρατιωτική θητεία στο Στρατό Ξηράς, όπου υπηρετεί η συντριπτική πλειονότητα των στρατευσίμων. Από εκεί και πέρα τίθενται μια σειρά από ζητήματα, όπως η μη αναγνώριση του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης μετά την κατάταξη, ούτε για τους επαγγελματίες στρατιωτικούς, καθώς και η έκπτωση από το δικαίωμα εξαιτίας πειθαρχικού παραπτώματος στο φορέα που υπηρετεί κάποιος εναλλακτική υπηρεσία. Επίσης οι διατάξεις περί εναλλακτικής υπηρεσίας μπορούν να ανασταλούν σε καιρό πολέμου, με απόφαση του υπουργού Εθνικής Άμυνας.

image

Το Νοέμβριο η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ζήτησε από την Ελλάδα την αναθεώρηση της νομοθεσίας με σκοπό την αναγνώριση του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης για τη στρατιωτική θητεία. Για ποιο λόγο η ελληνική πολιτεία αρνείται να συμμορφωθεί με αυτές τις υποδείξεις;

Αυτή είναι και μια δική μας απορία. Η συγκεκριμένη Επιτροπή επανέλαβε -εν προκειμένω- παλαιότερες συστάσεις της αναφορικά με τη μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας και την ανάγκη να τεθεί η εξέταση των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης υπό τον πλήρη έλεγχο των πολιτικών αρχών. Επιπλέον, αυτή τη φορά αναφέρθηκε και στην παραβίαση που προκύπτει εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων τιμωριών των αντιρρησιών συνείδησης. Η αρχές του διεθνούς δικαίου δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται αλά καρτ -ειδικά όταν αφορούν ανθρώπινα δικαιώματα- και αυτό δεν θα σταματήσουμε να το υπενθυμίζουμε στην ελληνική αλλά και σε κάθε κυβέρνηση.

Ποιος είναι αντιρρησίας συνείδησης; Τι σημαίνει ολικός αρνητής στράτευσης, ποιες ενέργειες πρέπει να κάνει για να μην υπηρετήσει και πώς αντιμετωπίζεται από την πολιτεία;

Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ως αντιρρησία συνείδησης κάθε άτομο που αρνείται να υπηρετήσει θητεία στις ένοπλες δυνάμεις ή να έχει οποιαδήποτε άλλη άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε πολέμους ή ένοπλες συγκρούσεις για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης. Σε αυτούς ανήκουν και όσοι ήδη υπηρετούν στο πλαίσιο της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας ή είναι επαγγελματικά μέλη ένοπλων δυνάμεων και αναπτύσσουν αντίρρηση συνείδησης κατά τη διάρκεια της θητείας τους, δηλαδή μετά την κατάταξή τους.

Ολικοί αρνητές στράτευσης λέγονται όσοι αρνούνται να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία. Σήμερα τιμωρούνται ως ανυπότακτοι και μάλιστα επαναλαμβανόμενα και με προσαυξανόμενα πρόστιμα. Σε κάθε περίοδο ανυποταξίας, αντιστοιχεί μια ποινή φυλάκισης έως 2 ετών και επιπλέον πρόστιμο 6.000 ευρώ που προσαυξάνεται όσο δεν καταβάλλεται. Εφόσον ακόμη δεν έχει θεσπιστεί στη χώρα μας μια μη τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία -που δεν θα συνιστά διάκριση- η τιμωρία αυτή αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου.

image

Τι είναι η εναλλακτική υπηρεσία; Αυτός που θέλει να κάνει εναλλακτική υπηρεσία περνάει από την Ειδική Επιτροπή του υπ. Εθνικής Άμυνας. Ποια είναι η διαδικασία και τι ερωτήσεις του κάνουν εκεί;

Η εναλλακτική υπηρεσία είναι ο τρόπος εκπλήρωσης της στρατολογικής υποχρέωσης για τους αντιρρησίες συνείδησης και στην Ελλάδα θεσπίστηκε το 1998 με όλα τα προβλήματα που αναφέρθηκαν ήδη. Όσοι αναγνωριστούν υπηρετούν σε φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα π.χ. σε νοσοκομεία και εφορίες ή ακόμη και σε οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Θεωρητικά η διαδικασία προσπαθεί να «αναγνωρίσει» κάποιον ως αντιρρησία συνείδησης π.χ. μέσω ερωτήσεων σε μια συνέντευξη. Δεν λείπουν οι καταγγελίες για αυτή τη διαδικασία.

Σε ανακοίνωσή της η Διεθνής Αμνηστία αναφέρει ότι «το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη θα πρέπει να προστατεύεται σε κάθε περίπτωση». Υπάρχουν παραδείγματα όπου κατά την άποψή σας δεν υπήρξαν δίκαιες δίκες;

Οι καταδίκες αντιρρησιών συνείδησης γίνονται κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου γιατί ουδέποτε αναγνωρίστηκε επαρκώς στους ανθρώπους αυτούς το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης εξαιτίας των λόγων που ανέφερα ήδη. Από τη στιγμή δε που οι δίκες πραγματοποιήθηκαν από στρατοδικεία παραβιάστηκε το δικαίωμά τους σε δίκαιη δίκη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει άλλωστε επανειλημμένα κρίνει ότι οι δίκες Τούρκων αντιρρησιών συνείδησης από δικαστήρια αποτελούμενα αποκλειστικά από στρατιωτικούς συνιστούν παραβίαση του δικαιώματός τους σε δίκαιη δίκη. Επιπλέον, σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε καταδίκες ερήμην, χωρίς οι καταδικασθέντες να έχουν λάβει γνώση για την εκδίκαση της υπόθεσής τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Γιάννη Γκλαρνέτατζη, ο οποίος τελικά αθωώθηκε σε δεύτερο βαθμό. Για όλους τους παραπάνω λόγους η Διεθνής Αμνηστία ζητάει ακύρωση όλων των καταδικών και των προστίμων που έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα.

Υπάρχουν στο νομοσχέδιο σημεία τα οποία αξιολογείτε ως θετικά;

Σε γενικές γραμμές το νομοσχέδιο δεν κινείται στην επιθυμητή κατεύθυνση άρσης των παραβιάσεων. Ωστόσο θα πρέπει να περιμένουμε τυχόν αλλαγές στις διατάξεις που θα έρθουν τελικά προς ψήφιση πριν προβούμε σε τελική αξιολόγηση. Θα πρέπει π.χ. να δούμε λίγο πιο αναλυτικά και στην πράξη τη διάταξη που εξαλείφει το αξιόποινο της ανυποταξίας και παραγράφει και αίρει τις ποινικές συνέπειες αυτής υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Πηγή: Athens Voice

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΕΙ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛAΔΑ



Το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας με τίτλο «Ρύθμιση θεμάτων μεταθέσεων οπλιτών, μέριμνας προσωπικού και άλλες διατάξεις» που -μεταξύ άλλων- αφορά και σε θέματα αντιρρησιών συνείδησης, αποτυγχάνει να επιλύσει τα χρόνια ζητήματα παραβιάσεων των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης και να εξασφαλίσει την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα.

«Δυστυχώς η ελληνική πολιτεία  επιμένει στις διακρίσεις και τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης» δήλωσε ο Γιώργος Κοσμόπουλος, Διευθυντής του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. «Η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει την ευκαιρία του νομοσχεδίου για να άρει χρόνιες παραβιάσεις».

Η Διεθνής Αμνηστία παρουσίασε αναλυτικά τις θέσεις της κατά την διάρκεια της σχετικής διαβούλευσης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και μεταξύ άλλων επισήμανε ότι το σύστημα σχετικά με τους αντιρρησίες συνείδησης άνω των 35 ετών (παράγραφος 7 του άρθρου 12 του νομοσχεδίου) συνεχίζει να αντικατοπτρίζει τη διαφοροποίηση στη διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας και της στρατιωτικής θητείας, και άρα εξακολουθεί να είναι τιμωρητικού χαρακτήρα και να συνιστά διάκριση. Αυτή η διάκριση επιδεινώνεται, σύμφωνα με τις προβλέψεις του νομοσχεδίου, από τον απαιτούμενο ελάχιστο χρόνο εναλλακτικής υπηρεσίας, ο οποίος είναι διπλάσιος σε σχέση με τον ελάχιστο χρόνο στρατιωτικής θητείας για όσους υπηρετούν ενόπλως.

Ειδικότερα, κατά την διάρκεια της ίδιας διαβούλευσης η Διεθνής Αμνηστία επανέλαβε τις συστάσεις της ώστε να εναρμονιστεί η ελληνική νομοθεσία με τα διεθνή πρότυπα, ζητώντας μεταξύ άλλων:

1. Να ακυρωθούν όλες οι ποινές φυλάκισης και τα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, σε αντιρρησίες συνείδησης, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων ολικών αρνητών στράτευσης, εξαιτίας της άρνησής τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία ή μια τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία, και να σταματήσουν όλες οι εκκρεμείς διώξεις·

2. Να τροποποιηθεί η νομοθεσία ώστε η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας να μην έχει τιμωρητικό χαρακτήρα και να μη συνιστά διάκριση. Σήμερα, για τους υπόχρεους πλήρους θητείας, η εναλλακτική υπηρεσία είναι 15 μήνες, ενώ η στρατιωτική θητεία στο Στρατό Ξηράς, όπου υπηρετεί η συντριπτική πλειονότητα των στρατευσίμων, είναι 9 μήνες.

3. Να διασφαλιστεί ότι όλοι οι αιτούντες εναλλακτικής υπηρεσίας, που σήμερα εξετάζονται από την Ειδική Επιτροπή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, θα έχουν μια δίκαιη ακρόαση των λόγων τους ως προς την αντίρρηση συνείδησης. H Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ έχει επανειλημμένα συστήσει ότι η εξέταση των αιτήσεων για αναγνώριση της αντίρρησης συνείδησης θα πρέπει να τεθεί υπό τον πλήρη έλεγχο πολιτικών αρχών.

4. Το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη θα πρέπει να προστατεύεται σε κάθε περίπτωση και συνεπώς πρέπει να σταματήσουν οι επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης (κατά παράβαση της αρχής ne bis in idem), να παύσουν οι διώξεις και οι δίκες αντιρρησιών συνείδησης από στρατοδικεία και να υπάρξει πρόβλεψη ώστε να σταματήσουν οι ερήμην δίκες, που γίνονται χωρίς εκείνοι να έχουν λάβει γνώση.

Oι ελληνικές αρχές έχουν επανειλημμένα αποτύχει να εφαρμόσουν τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου καθώς και αυτές της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, του οργάνου που επιβλέπει την τήρηση του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, αναφορικά με τη συμμόρφωση της ελληνικής νομοθεσίας με το διεθνές δίκαιο. Πιο συγκεκριμένα, το Νοέμβριο του 2015, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, επισήμανε και πάλι το ζήτημα των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα, κρίνοντας ότι υπάρχουν παραβιάσεις των άρθρων 18 και 14 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και ζήτησε την αναθεώρηση της νομοθεσίας με σκοπό την αναγνώριση του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης για τη στρατιωτική θητεία.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία