Ο τεράστιος αριθμός νέων ανθρώπων που δραπετεύουν από την αορίστου χρόνου εθνική θητεία στην Ερυθραία προστίθενται στην παγκόσμια προσφυγική κρίση. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα σε διεθνή προστασία, όπως αποκαλύπτει μια νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας.
Η έκθεση με τίτλο Απλά λιποτάκτες: γιατί η αορίστου χρόνου εθνική θητεία στην Ερυθραία έχει δημιουργήσει μια γενιά προσφύγων (στα αγγλικά εδώ) αποκαλύπτει ότι, παρά τους ισχυρισμούς αξιωματούχων ότι η στράτευση θα περιοριζόταν στους 18 μήνες, η εθνική θητεία εξακολουθεί να είναι αορίστου χρόνου και συχνά διαρκεί για δεκαετίες. Στους στρατευμένους περιλαμβάνονται αγόρια και κορίτσια από την ηλικία των 16, καθώς και ηλικιωμένα άτομα και η στράτευση συχνά ισοδυναμεί με καταναγκαστική εργασία.
«Οι Ερυθραίοι,
πολλοί από τους οποίους παιδιά, είναι πρόσφυγες που δραπετεύουν από ένα
σύστημα που ισοδυναμεί με καταναγκαστική εργασία σε εθνική κλίμακα»
Michele Kagari
Aπόπειρες να ξεφύγουν από την εθνική θητεία είχαν ως αποτέλεσμα οι Ερυθραίοι να αποτελούν τον τρίτο μεγαλύτερο πληθυσμό προσφύγων που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη. Ωστόσο, παρά την πραγματικότητα επί του εδάφους, τα ευρωπαϊκά κράτη όλο και περισσότερο απορρίπτουν τις αιτήσεις ασύλου από την Ερυθραία.
«Η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι στρατευμένοι στην Ερυθραία είναι απελπιστική και καταδεικνύει το ψέμα πίσω από ισχυρισμούς που διατυπώνονται από ορισμένες χώρες υποδοχής ότι οι περισσότεροι Ερυθραίοι που φτάνουν στα σύνορά τους είναι οικονομικοί μετανάστες», δήλωσε η Michelle Kagari, Αναπληρώτρια Περιφερειακή Διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ανατολική Αφρική, το Χορν και τις Μεγάλες Λίμνες.
«Αυτοί οι άνθρωποι, πολλοί από αυτούς παιδιά, είναι πρόσφυγες που δραπετεύουν από ένα σύστημα που ισοδυναμεί με καταναγκαστική εργασία σε εθνική κλίμακα και που τους στερεί την επιλογή πάνω στις βασικές πτυχές της ζωής τους.»
Βασισμένη σε συνεντεύξεις με 72 Ερυθραίους οι οποίοι εγκατέλειψαν τη χώρα από τα μέσα του 2014, η έκθεση ρίχνει νέο φως στις σκληρές συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι στρατευμένοι και τις βάναυσες μεθόδους που χρησιμοποιούνται από τον στρατό ενάντια σε εκείνους που προσπαθούν να τον αποφύγουν. Μερικοί από τους ανθρώπους που ερωτήθηκαν είπαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι είχαν επιστρατευτεί για περισσότερα από 10 ή 15 χρόνια προτού δραπετεύσουν από τη χώρα. Άλλοι είχαν συζύγους ή πατέρες που εξακολουθούν να βρίσκονται στρατευμένοι μετά από 20 χρόνια θητείας.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, πολλά μέλη της οικογένειας στρατεύονται ταυτόχρονα και διαχωρίζονται γεωγραφικά, στερούμενα το δικαίωμα να απολαύσουν οικογενειακή ζωή. Μια 18χρονη γυναίκα είπε στη Διεθνή Αμνηστία πως μια καινούργια υποχρέωση για ηλικιωμένες γυναίκες να παρουσιαστούν για να υπηρετήσουν σημαίνει ότι όλα τα μέλη της στενής οικογένειάς της έχουν στρατευθεί ή έχουν διαφύγει από τη χώρα.
«Η
απελπιστική κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι στρατευμένοι στην Ερυθραία
καταδεικνύει το ψέμα πίσω από ισχυρισμούς που διατυπώνονται από
ορισμένες χώρες υποδοχής ότι οι περισσότεροι Ερυθραίοι που φτάνουν στα
σύνορά τους είναι οικονομικοί μετανάστες»
Michelle Kagari
Κάποιοι πρώην στρατευμένοι περιέγραψαν πως επί πολλά χρόνια δεν τους είχε χορηγηθεί άδεια. Όσοι φεύγουν χωρίς άδεια αντιμετωπίζουν φυλάκιση· αν δεν μπορούν να τους βρουν, τα μέλη της οικογένειάς τους φυλακίζονται αντί γι’ αυτούς.
Η εθνική θητεία έχει αρνητικές επιπτώσεις στα παιδιά. Πολλά παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο νωρίς για να αποφύγουν την υποχρεωτική στράτευση και τα κορίτσια παντρεύονται νωρίς με την ελπίδα ότι αυτό θα τις καταστήσει μη επιλέξιμες για στράτευση. Άλλα παιδιά, των οποίων οι γονείς έχουν επιστρατευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναγκάστηκαν να αναλάβουν την οικονομική ευθύνη των οικογενειών τους.
Η εθνική θητεία δεν είναι μόνο παρατεταμένη και αορίστου χρόνου, είναι επίσης εξαιρετικά κακοπληρωμένη.
Όλοι οι πρώην στρατευμένοι που έδωσαν συνέντευξη στη Διεθνή Αμνηστία είπαν ότι είναι αδύνατο να καλύψουν τις βασικές ανάγκες μιας οικογένειας με το μισθό που λαμβάνουν. Ο μηνιαίος βασικός μισθός στρατευμένων είναι 450-500 Νάκφα ανά μήνα (43,8 δολάρια ΗΠΑ) πριν τις κρατήσεις.
Αυτοί που συλλαμβάνονται προσπαθώντας να δραπετεύσουν ή να αποφύγουν την στράτευση, συμπεριλαμβανομένου του να φύγουν από τη χώρα, κρατούνται, μερικές φορές επ 'αόριστον, σε άθλιες συνθήκες. Οι κρατούμενοι συχνά κρατούνται σε υπόγεια κελιά ή σε εμπορευματοκιβώτια. Την ίδια τύχη είναι πιθανό να έχουν εκείνοι που εξαναγκάζονται να επιστρέψουν από το εξωτερικό μετά την απόρριψη των αιτήσεων ασύλου στην Ευρώπη ή αλλού, και υπάρχει ένας γενικευμένος κίνδυνος αυθαίρετης κράτησης και βασανιστηρίων καθώς και άλλων μορφών κακομεταχείρισης για όσους από τους αιτούντες άσυλο επιστρέφουν στη χώρα.
Αυτοί που προσπαθούν να διασχίσουν τα σύνορα με την Αιθιοπία κινδυνεύουν να πυροβοληθούν από τις αρχές της Ερυθραίας.
Η κυβέρνηση της Ερυθραίας δηλώνει ότι το σύστημα της εθνικής θητείας είναι απαραίτητο για αυτοάμυνα υπό το πρίσμα της μακροχρόνιας εχθρότητας με τη γειτονική Αιθιοπία, αλλά δεν αναλαμβάνουν όλοι οι στρατευμένοι στρατιωτικά καθήκοντα. Πολλοί τοποθετούνται σε πολιτικούς ρόλους όπως στη γεωργία, στις κατασκευές, στη διδασκαλία και ως δημόσιοι υπάλληλοι. Παρά τους ισχυρισμούς αξιωματούχων ότι η στράτευση θα περιοριζόταν στους 18 μήνες, αυτό σαφώς δεν έχει συμβεί.
«Η
Ερυθραία αιμορραγεί σε νέους. Τα παιδιά περπατούν μόνα τους, συχνά
χωρίς να το πουν στους γονείς τους, προς άλλες χώρες, ώστε να αποφύγουν
να ζήσουν μια ζωή αέναης καταναγκαστικής εργασίας»
Michelle Kagari
«Η στράτευση συνεχίζει να είναι επ’ αόριστον για ένα μεγάλο ποσοστό στρατευμένων και μερικές φορές διαρκεί δεκαετίες. Ηλικιωμένοι άνθρωποι στρατεύονται εκ νέου, και αυτοί που προσπαθούν να δραπετεύσουν κρατούνται αυθαίρετα, χωρίς να τους απαγγέλλονται κατηγορίες», λέει η Michelle Kagari.
«Η Ερυθραία αιμορραγεί σε νέους. Τα παιδιά περπατούν μόνα τους, συχνά χωρίς να το πουν στους γονείς τους, προς άλλες χώρες, ώστε να αποφύγουν να ζήσουν μια ζωή αέναης καταναγκαστικής εργασίας με χαμηλούς μισθούς χωρίς εκπαίδευση ή ευκαιρίες απασχόλησης. Το ότι επιλέγουν να κάνουν ένα τόσο αβέβαιο και μη ασφαλές ταξίδι προς υποτιθέμενα ασφαλή καταφύγια, αντικατοπτρίζει την βαρύτητα των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που θα αντιμετώπιζαν αν έμεναν στη χώρα τους.»
H Διεθνής Αμνηστία καλεί την Ερυθραία να τερματίσει το σύστημα της επ’ αόριστον στράτευσης στην εθνική θητεία. Η οργάνωση καλεί όλα τα κράτη να το αναγνωρίσουν ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πλαίσιο
Η εθνική θητεία, ένα σύστημα που θεσπίστηκε με νόμο το 1995, απαιτεί κάθε Ερυθραίος ενήλικας να υπηρετήσει 18 μήνες. Ωστόσο, στην πράξη, η εθνική θητεία έχει επεκταθεί επ’ αόριστον για σημαντικό ποσοστό στρατευμένων.
Στην Ερυθραία, δεν υπάρχει πρόβλεψη για αντίρρηση συνείδησης στη Διακήρυξη για την Εθνική Θητεία, ώστε να παρέχει μια εναλλακτική πολιτική υπηρεσία για εκείνους που αντιτίθενται στη στρατιωτική θητεία για θρησκευτικούς, ηθικούς ή άλλους λόγους συνείδησης.
Το 2014 και το 2015, ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου και της Δανίας, υποστήριξαν ότι υπήρξε μια βελτίωση στην κατάσταση των στρατευμένων στην Εθνική Θητεία και άλλων Ερυθραίων σε τέτοιο βαθμό ώστε όσοι φεύγουν δεν έχουν πλέον λόγους για χορήγηση ασύλου. Στο διάστημα των έξι μηνών μεταξύ 1ης Απριλίου και 30ης Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου σε πρώτο βαθμό απέρριψε το 64% των αιτήσεων για άσυλο από Ερυθραίους (1.179 αρνήσεις σε 1.855 αρχικές αποφάσεις).
Πηγή: Διεθνής Αμνηστία
Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015
Να ακυρωθεί η καταδίκη του αντιρρησία συνείδησης Αναστάσιου Μπάτα
Δημόσια δήλωση
Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015
Με αφορμή την εκδίκαση της έφεσης του αντιρρησία συνείδησης Αναστάσιου Μπάτα, στις 3 Νοεμβρίου, η Διεθνής Αμνηστία καλεί σε ακύρωση της καταδίκης του και για μια ακόμη φορά, καλεί τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν τη νομοθεσία και την πρακτική για τους αντιρρησίες συνείδησης με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία και τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο Αναστάσιος Μπάτας, 50 ετών σήμερα, και ιατρός στο επάγγελμα, κατατάχθηκε ως οπλίτης στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού την 7η Μαρτίου 1994, υπηρετώντας τη θητεία του μέχρι και την 20η Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Στη συνέχεια αιτήθηκε και έλαβε ετήσια αναβολή εκπλήρωσης των στρατιωτικών του υποχρεώσεων. Πριν λήξει η αναβολή του έστειλε επιστολή στο στρατολογικό γραφείο δηλώνοντας αντιρρησίας συνείδησης και ζητώντας να εκτελέσει εναλλακτική υπηρεσία. Καθώς δεν κατατάχθηκε για να υπηρετήσει το υπόλοιπο της στρατιωτικής του θητείας, κινήθηκε εναντίον του ποινική δίωξη για το αδίκημα της ανυποταξίας σε ειρηνική περίοδο και το 2012, αφότου πια δεν ήταν υπόχρεος στράτευσης, εκδόθηκε σε βάρος του ερήμην απόφαση του Τριμελούς Ναυτοδικείου Πειραιώς, με την οποία καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 15 μηνών με τριετή αναστολή. Κατά της απόφασης αυτής άσκησε την από 19 Ιουνίου 2013 έφεσή του, η οποία απορρίφθηκε με απόφαση του Τριμελούς Αναθεωρητικού Δικαστηρίου Αθηνών, λόγω εκπρόθεσμης άσκησης. Η τελευταία απόφαση αναιρέθηκε, ελλείψει ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, με απόφαση του Αρείου Πάγου (Στ΄ Ποινικό Τμήμα), η οποία παρέπεμψε την υπόθεση για νέα συζήτηση στο Τριμελές Αναθεωρητικό Δικαστήριο Αθηνών. Τη δίκη θα παρακολουθήσει παρατηρητής της Διεθνούς Αμνηστίας.
Στον Αναστάσιο Μπάτα, ουδέποτε αναγνωρίστηκε το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είτε πριν, είτε μετά την κατάταξή του στις ένοπλες δυνάμεις καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχε νομική πρόβλεψη για εναλλακτική πολιτική υπηρεσία. Ακόμα όμως και μετά την υιοθέτηση τέτοιας πρόβλεψης, το 1998, δεν μπορούσαν να υπαχθούν στις σχετικές διατάξεις «[o]σοι έχουν υπηρετήσει ενόπλως για οσοδήποτε χρονικό διάστημα στις ελληνικές ή ξένες Ένοπλες Δυνάμεις ή στα Σώματα Ασφαλείας».[1]
Η Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ[2], στην απόφαση 84 του 1993 είχε δηλώσει ότι άτομα που υπηρετούν στρατιωτική θητεία δε θα πρέπει να αποκλείονται από το δικαίωμα να έχουν αντιρρήσεις συνείδησης στη στρατιωτική θητεία.
Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, το 1996, στις συμπερασματικές παρατηρήσεις για την Ισπανία[3], είχε καλέσει το κράτος-μέλος του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα «να τροποποιήσει τη νομοθεσία του για την αντίρρηση συνείδησης ώστε κάθε άτομο που επιθυμεί να διεκδικήσει την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης να μπορεί να το κάνει οποιαδήποτε στιγμή, είτε πριν είτε μετά την ένταξη στις ένοπλες δυνάμεις».
Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, στην Απόφαση 24/17, του 2013[4], ενθάρρυνε τα κράτη να δέχονται αιτήσεις αντίρρησης συνείδησης πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη στρατιωτική θητεία.
Η Διεθνής Αμνηστία για μια ακόμη φορά, καλεί τις ελληνικές αρχές να εφαρμόσουν τις ακόλουθες συστάσεις:
-Οι αντιρρησίες συνείδησης δεν πρέπει να συλλαμβάνονται, να διώκονται, να τους επιβάλλονται πρόστιμα ή να φυλακίζονται εξαιτίας της άρνησής τους να καταταγούν στο στρατό ή εξαιτίας της άρνησής τους να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία που είναι τιμωρητική ή συνιστά διάκριση.
-Περαιτέρω, οι δίκες των αντιρρησιών συνείδησης λαμβάνουν χώρα ενώπιον στρατοδικείων. Η Διεθνής Αμνηστία αντιτίθεται στις δίκες πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των αντιρρησιών συνείδησης, από στρατοδικεία, που εγείρουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με το δικαίωμά τους σε δίκαιη δίκη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι μια δίκη ενός τούρκου αντιρρησία συνείδησης από ένα δικαστήριο αποτελούμενο αποκλειστικά από στρατιωτικούς ήταν παραβίαση του δικαιώματός του σε δίκαιη δίκη σύμφωνα με το Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Erçep κατά Τουρκίας, απόφαση της 22ας Νοεμβρίου 2011).
-Να μειωθεί η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα είναι τιμωρητική. Σήμερα, η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας είναι στους 15 μήνες, σε σύγκριση με τους 9 μήνες της στρατιωτικής θητείας, για την συντριπτική πλειονότητα των στρατευσίμων.
-Να αναγνωριστεί το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης σε οποιαδήποτε στιγμή, πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής θητείας, καθώς και για τους επαγγελματίες μέλη των ενόπλων δυνάμεων.
[1] Με την τροποποίηση της νομοθεσίας το 2010, η διάταξη αυτή τροποποιήθηκε με την προσθήκη της φράσης «μετά τον ενστερνισμό των πεποιθήσεων που τους εμποδίζουν στην εκπλήρωση ένοπλης στρατιωτικής υποχρέωσης για λόγους συνείδησης» (ν.3883/2010, άρθρο 78, εδάφιο γ).
Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015
Με αφορμή την εκδίκαση της έφεσης του αντιρρησία συνείδησης Αναστάσιου Μπάτα, στις 3 Νοεμβρίου, η Διεθνής Αμνηστία καλεί σε ακύρωση της καταδίκης του και για μια ακόμη φορά, καλεί τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν τη νομοθεσία και την πρακτική για τους αντιρρησίες συνείδησης με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία και τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο Αναστάσιος Μπάτας, 50 ετών σήμερα, και ιατρός στο επάγγελμα, κατατάχθηκε ως οπλίτης στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού την 7η Μαρτίου 1994, υπηρετώντας τη θητεία του μέχρι και την 20η Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Στη συνέχεια αιτήθηκε και έλαβε ετήσια αναβολή εκπλήρωσης των στρατιωτικών του υποχρεώσεων. Πριν λήξει η αναβολή του έστειλε επιστολή στο στρατολογικό γραφείο δηλώνοντας αντιρρησίας συνείδησης και ζητώντας να εκτελέσει εναλλακτική υπηρεσία. Καθώς δεν κατατάχθηκε για να υπηρετήσει το υπόλοιπο της στρατιωτικής του θητείας, κινήθηκε εναντίον του ποινική δίωξη για το αδίκημα της ανυποταξίας σε ειρηνική περίοδο και το 2012, αφότου πια δεν ήταν υπόχρεος στράτευσης, εκδόθηκε σε βάρος του ερήμην απόφαση του Τριμελούς Ναυτοδικείου Πειραιώς, με την οποία καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 15 μηνών με τριετή αναστολή. Κατά της απόφασης αυτής άσκησε την από 19 Ιουνίου 2013 έφεσή του, η οποία απορρίφθηκε με απόφαση του Τριμελούς Αναθεωρητικού Δικαστηρίου Αθηνών, λόγω εκπρόθεσμης άσκησης. Η τελευταία απόφαση αναιρέθηκε, ελλείψει ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, με απόφαση του Αρείου Πάγου (Στ΄ Ποινικό Τμήμα), η οποία παρέπεμψε την υπόθεση για νέα συζήτηση στο Τριμελές Αναθεωρητικό Δικαστήριο Αθηνών. Τη δίκη θα παρακολουθήσει παρατηρητής της Διεθνούς Αμνηστίας.
Στον Αναστάσιο Μπάτα, ουδέποτε αναγνωρίστηκε το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είτε πριν, είτε μετά την κατάταξή του στις ένοπλες δυνάμεις καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχε νομική πρόβλεψη για εναλλακτική πολιτική υπηρεσία. Ακόμα όμως και μετά την υιοθέτηση τέτοιας πρόβλεψης, το 1998, δεν μπορούσαν να υπαχθούν στις σχετικές διατάξεις «[o]σοι έχουν υπηρετήσει ενόπλως για οσοδήποτε χρονικό διάστημα στις ελληνικές ή ξένες Ένοπλες Δυνάμεις ή στα Σώματα Ασφαλείας».[1]
Η Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ[2], στην απόφαση 84 του 1993 είχε δηλώσει ότι άτομα που υπηρετούν στρατιωτική θητεία δε θα πρέπει να αποκλείονται από το δικαίωμα να έχουν αντιρρήσεις συνείδησης στη στρατιωτική θητεία.
Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, το 1996, στις συμπερασματικές παρατηρήσεις για την Ισπανία[3], είχε καλέσει το κράτος-μέλος του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα «να τροποποιήσει τη νομοθεσία του για την αντίρρηση συνείδησης ώστε κάθε άτομο που επιθυμεί να διεκδικήσει την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης να μπορεί να το κάνει οποιαδήποτε στιγμή, είτε πριν είτε μετά την ένταξη στις ένοπλες δυνάμεις».
Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, στην Απόφαση 24/17, του 2013[4], ενθάρρυνε τα κράτη να δέχονται αιτήσεις αντίρρησης συνείδησης πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη στρατιωτική θητεία.
Η Διεθνής Αμνηστία για μια ακόμη φορά, καλεί τις ελληνικές αρχές να εφαρμόσουν τις ακόλουθες συστάσεις:
-Οι αντιρρησίες συνείδησης δεν πρέπει να συλλαμβάνονται, να διώκονται, να τους επιβάλλονται πρόστιμα ή να φυλακίζονται εξαιτίας της άρνησής τους να καταταγούν στο στρατό ή εξαιτίας της άρνησής τους να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία που είναι τιμωρητική ή συνιστά διάκριση.
-Περαιτέρω, οι δίκες των αντιρρησιών συνείδησης λαμβάνουν χώρα ενώπιον στρατοδικείων. Η Διεθνής Αμνηστία αντιτίθεται στις δίκες πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των αντιρρησιών συνείδησης, από στρατοδικεία, που εγείρουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με το δικαίωμά τους σε δίκαιη δίκη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι μια δίκη ενός τούρκου αντιρρησία συνείδησης από ένα δικαστήριο αποτελούμενο αποκλειστικά από στρατιωτικούς ήταν παραβίαση του δικαιώματός του σε δίκαιη δίκη σύμφωνα με το Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Erçep κατά Τουρκίας, απόφαση της 22ας Νοεμβρίου 2011).
-Να μειωθεί η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα είναι τιμωρητική. Σήμερα, η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας είναι στους 15 μήνες, σε σύγκριση με τους 9 μήνες της στρατιωτικής θητείας, για την συντριπτική πλειονότητα των στρατευσίμων.
-Να αναγνωριστεί το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης σε οποιαδήποτε στιγμή, πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής θητείας, καθώς και για τους επαγγελματίες μέλη των ενόπλων δυνάμεων.
[1] Με την τροποποίηση της νομοθεσίας το 2010, η διάταξη αυτή τροποποιήθηκε με την προσθήκη της φράσης «μετά τον ενστερνισμό των πεποιθήσεων που τους εμποδίζουν στην εκπλήρωση ένοπλης στρατιωτικής υποχρέωσης για λόγους συνείδησης» (ν.3883/2010, άρθρο 78, εδάφιο γ).
[2] Commission on Human Rights resolution 1993/84: Conscientious objection to military service
[3] Concluding observations of the Human Rights Committee, SPAIN, CCPR/C/79/Add.61, 3 April 1996, § 15, 20.
[4] Human Rights Council A/HRC/RES/24/17
----
Πηγή: Διεθνής Αμνηστία
[3] Concluding observations of the Human Rights Committee, SPAIN, CCPR/C/79/Add.61, 3 April 1996, § 15, 20.
[4] Human Rights Council A/HRC/RES/24/17
----
Πηγή: Διεθνής Αμνηστία
Τρίτη 16 Ιουνίου 2015
Οι δίκες των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλαδα συνεχίζονται
Δημόσια Δήλωση
Τρίτη 16 Ιουνίου 2015
Με αφορμή τη νέα δίκη του αντιρρησία συνείδησης Δημήτρη Κ. Σωτηρόπουλου, η Διεθνής Αμνηστία ζητά την παύση των διώξεων και την άμεση εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία και τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι αντιρρησίες συνείδησης δεν πρέπει να συλλαμβάνονται, να διώκονται, να τους επιβάλλονται πρόστιμα και να φυλακίζονται εξαιτίας της άρνησής τους να καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις για λόγους συνείδησης ή εξαιτίας της άρνησής τους να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία που είναι τιμωρητική ή συνιστά διάκριση.
Νέα δίκη σε στρατοδικείο για το Δημήτρη Κ. Σωτηρόπουλου
Την Τρίτη 16 Ιουνίου εκδικάζεται στο – στρατιωτικό - Αναθεωρητικό Δικαστήριο Αθηνών η έφεση που έχει ασκήσει ο Δημήτρης Κ. Σωτηρόπουλος στην καταδικαστική απόφαση σε 10 μήνες φυλάκιση με διετή αναστολή, που του επέβαλε το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης στις 13 Μαΐου 2014. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί σε αναίρεση της καταδίκης του Δημήτρη Σωτηρόπουλου ενώ στη δίκη θα παρευρίσκεται παρατηρητής της.
Ο Σωτηρόπουλος διακήρυξε δημόσια τη συνειδησιακή του αντίρρηση να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία, για ιδεολογικούς λόγους, μαζί με άλλους τέσσερις αντιρρησίες συνείδησης κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στις 13/2/1990. Ζήτησε να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία αλλά εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τέτοια πρόβλεψη. Κλήθηκε για στράτευση το 1992 και αρνήθηκε να εμφανιστεί για ιδεολογικούς λόγους. Αρχικά οι στρατιωτικές αρχές τον κήρυξαν «ανυπότακτο», και του απαγορεύτηκε να ταξιδεύει στο εξωτερικό, ενώ αργότερα κατασχέθηκε το διαβατήριό του. Το 1994 διώχθηκε για «ανυποταξία σε περίοδο γενικής επιστράτευσης» και εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εναντίον του. Η αστυνομία προσπάθησε να τον εντοπίσει για να τον συλλάβει, πολλές φορές, ανεπιτυχώς. Όταν το 1998 θεσπίστηκε μια τιμωρητική εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ο Σωτηρόπουλος αρνήθηκε να την υπηρετήσει και επανέλαβε το αίτημά του να του επιτραπεί να υπηρετήσει μια μη-τιμωρητική. Το 2008 απαλλάχτηκε από την υποχρέωση στράτευσης ως πατέρας τριών τέκνων, αλλά δεν απαλλάχτηκε από την προηγούμενη δίωξη.
Οι δίκες των αντιρρησιών συνείδησης λαμβάνουν χώρα ενώπιον στρατοδικείων. Η Διεθνής Αμνηστία αντιτίθεται στις δίκες πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των αντιρρησιών συνείδησης, από στρατοδικεία, καθότι εγείρουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με το δικαίωμά τους σε δίκαιη δίκη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι η δίκη ενός τούρκου αντιρρησία συνείδησης από ένα δικαστήριο αποτελούμενο αποκλειστικά από στρατιωτικούς ήταν παραβίαση του δικαιώματός του σε δίκαιη δίκη σύμφωνα με το Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Erçep κατά Τουρκίας, απόφαση της 22ας Νοεμβρίου 2011).
Πέρα από αυτές τις ανησυχίες σχετικά με τη διαδικασία, η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι ο Δημήτρης Κ. Σωτηρόπουλος και άλλοι αντιρρησίες συνείδησης δεν θα πρέπει να συλλαμβάνονται, να διώκονται, να τιμωρούνται με πρόστιμα ή να φυλακίζονται εξαιτίας της άρνησής τους να καταταγούν στο στρατό για λόγους συνείδησης ή επειδή αρνούνται να υπηρετήσουν μια εναλλακτική υπηρεσία που είναι τιμωρητική ή συνιστά διάκριση. Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (Γενικό Σχόλιο 22, 1993) και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Μπαγιατιάν κατά Αρμενίας, Τμήμα Μείζονος Σύνθεσης, απόφαση της 7ης Ιουλίου 2011), έχουν ρητά αναγνωρίσει ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στη στρατιωτική θητεία προστατεύεται από το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, όπως ορίζεται από το Άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αντίστοιχα. Τα διεθνή πρότυπα ορίζουν επίσης ότι οποιαδήποτε εναλλακτική υπηρεσία υποχρεούνται να υπηρετήσουν οι αντιρρησίες συνείδησης πρέπει να είναι γνήσια πολιτική, υπό πολιτικό έλεγχο, και μη τιμωρητικής φύσης ή διάρκειας.
Η Διεθνής Αμνηστία, για μια ακόμη φορά, καλεί τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν τη νομοθεσία και την πρακτική για τους αντιρρησίες συνείδησης με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία και πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ιδιαίτερα, η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να μειώσουν τη διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας, που σήμερα ανέρχεται στους 15 μήνες, σε αντίθεση με τους 9 μήνες της στρατιωτικής θητείας που η συντριπτική πλειονότητα των στρατευσίμων καλείται να εκτίσει, ώστε να διασφαλίσουν ότι η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας δεν θα είναι τιμωρητική.
Νέα καταδίκη του Μιχάλη Τόλη
Στις 14 Μαΐου 2015, ο ολικός αρνητής στράτευσης Μιχάλης Τόλης, καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλάκιση με διετή αναστολή. Πρόκειται για τη δεύτερη καταδίκη του Μιχάλη Τόλη εξαιτίας της άρνησής του να υπηρετήσει για λόγους συνείδησης τόσο τη στρατιωτική θητεία όσο και την τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία. Ταυτόχρονα του έχουν επιβληθεί και δύο πρόστιμα της τάξης των 6.000 ευρώ, τα οποία προσαυξάνονται όσο αρνείται να τα καταβάλει.
Οι επανειλημμένες διώξεις και δίκες ατόμων για το ίδιο αδίκημα που πηγάζει από την ίδια πράξη, την αντίρρηση συνείδησης εν προκειμένω, παραβιάζουν το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο προβλέπει ότι: «Κανένα άτομο δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται εκ νέου για ένα αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί ή απαλλαγεί με τελεσίδικη απόφαση σύμφωνα με το δίκαιο και την ποινική δικονομία κάθε χώρας.»
Διεθνής Αμνηστία – Ελληνικό Τμήμα
Τηλ. 210 3600628
Email: athens@amnesty.org.gr
Ακολουθήστε μας στο Twitter: AmnestyGreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook: Διεθνής Αμνηστία – Ελληνικό Τμήμα
www.amnesty.org.gr
Πηγή: Διεθνής Αμνηστία
Τρίτη 16 Ιουνίου 2015
Με αφορμή τη νέα δίκη του αντιρρησία συνείδησης Δημήτρη Κ. Σωτηρόπουλου, η Διεθνής Αμνηστία ζητά την παύση των διώξεων και την άμεση εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία και τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι αντιρρησίες συνείδησης δεν πρέπει να συλλαμβάνονται, να διώκονται, να τους επιβάλλονται πρόστιμα και να φυλακίζονται εξαιτίας της άρνησής τους να καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις για λόγους συνείδησης ή εξαιτίας της άρνησής τους να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία που είναι τιμωρητική ή συνιστά διάκριση.
Νέα δίκη σε στρατοδικείο για το Δημήτρη Κ. Σωτηρόπουλου
Την Τρίτη 16 Ιουνίου εκδικάζεται στο – στρατιωτικό - Αναθεωρητικό Δικαστήριο Αθηνών η έφεση που έχει ασκήσει ο Δημήτρης Κ. Σωτηρόπουλος στην καταδικαστική απόφαση σε 10 μήνες φυλάκιση με διετή αναστολή, που του επέβαλε το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης στις 13 Μαΐου 2014. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί σε αναίρεση της καταδίκης του Δημήτρη Σωτηρόπουλου ενώ στη δίκη θα παρευρίσκεται παρατηρητής της.
Ο Σωτηρόπουλος διακήρυξε δημόσια τη συνειδησιακή του αντίρρηση να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία, για ιδεολογικούς λόγους, μαζί με άλλους τέσσερις αντιρρησίες συνείδησης κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στις 13/2/1990. Ζήτησε να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία αλλά εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τέτοια πρόβλεψη. Κλήθηκε για στράτευση το 1992 και αρνήθηκε να εμφανιστεί για ιδεολογικούς λόγους. Αρχικά οι στρατιωτικές αρχές τον κήρυξαν «ανυπότακτο», και του απαγορεύτηκε να ταξιδεύει στο εξωτερικό, ενώ αργότερα κατασχέθηκε το διαβατήριό του. Το 1994 διώχθηκε για «ανυποταξία σε περίοδο γενικής επιστράτευσης» και εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εναντίον του. Η αστυνομία προσπάθησε να τον εντοπίσει για να τον συλλάβει, πολλές φορές, ανεπιτυχώς. Όταν το 1998 θεσπίστηκε μια τιμωρητική εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ο Σωτηρόπουλος αρνήθηκε να την υπηρετήσει και επανέλαβε το αίτημά του να του επιτραπεί να υπηρετήσει μια μη-τιμωρητική. Το 2008 απαλλάχτηκε από την υποχρέωση στράτευσης ως πατέρας τριών τέκνων, αλλά δεν απαλλάχτηκε από την προηγούμενη δίωξη.
Οι δίκες των αντιρρησιών συνείδησης λαμβάνουν χώρα ενώπιον στρατοδικείων. Η Διεθνής Αμνηστία αντιτίθεται στις δίκες πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των αντιρρησιών συνείδησης, από στρατοδικεία, καθότι εγείρουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με το δικαίωμά τους σε δίκαιη δίκη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι η δίκη ενός τούρκου αντιρρησία συνείδησης από ένα δικαστήριο αποτελούμενο αποκλειστικά από στρατιωτικούς ήταν παραβίαση του δικαιώματός του σε δίκαιη δίκη σύμφωνα με το Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Erçep κατά Τουρκίας, απόφαση της 22ας Νοεμβρίου 2011).
Πέρα από αυτές τις ανησυχίες σχετικά με τη διαδικασία, η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι ο Δημήτρης Κ. Σωτηρόπουλος και άλλοι αντιρρησίες συνείδησης δεν θα πρέπει να συλλαμβάνονται, να διώκονται, να τιμωρούνται με πρόστιμα ή να φυλακίζονται εξαιτίας της άρνησής τους να καταταγούν στο στρατό για λόγους συνείδησης ή επειδή αρνούνται να υπηρετήσουν μια εναλλακτική υπηρεσία που είναι τιμωρητική ή συνιστά διάκριση. Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (Γενικό Σχόλιο 22, 1993) και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Μπαγιατιάν κατά Αρμενίας, Τμήμα Μείζονος Σύνθεσης, απόφαση της 7ης Ιουλίου 2011), έχουν ρητά αναγνωρίσει ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στη στρατιωτική θητεία προστατεύεται από το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, όπως ορίζεται από το Άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αντίστοιχα. Τα διεθνή πρότυπα ορίζουν επίσης ότι οποιαδήποτε εναλλακτική υπηρεσία υποχρεούνται να υπηρετήσουν οι αντιρρησίες συνείδησης πρέπει να είναι γνήσια πολιτική, υπό πολιτικό έλεγχο, και μη τιμωρητικής φύσης ή διάρκειας.
Η Διεθνής Αμνηστία, για μια ακόμη φορά, καλεί τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν τη νομοθεσία και την πρακτική για τους αντιρρησίες συνείδησης με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία και πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ιδιαίτερα, η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να μειώσουν τη διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας, που σήμερα ανέρχεται στους 15 μήνες, σε αντίθεση με τους 9 μήνες της στρατιωτικής θητείας που η συντριπτική πλειονότητα των στρατευσίμων καλείται να εκτίσει, ώστε να διασφαλίσουν ότι η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας δεν θα είναι τιμωρητική.
Νέα καταδίκη του Μιχάλη Τόλη
Στις 14 Μαΐου 2015, ο ολικός αρνητής στράτευσης Μιχάλης Τόλης, καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλάκιση με διετή αναστολή. Πρόκειται για τη δεύτερη καταδίκη του Μιχάλη Τόλη εξαιτίας της άρνησής του να υπηρετήσει για λόγους συνείδησης τόσο τη στρατιωτική θητεία όσο και την τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία. Ταυτόχρονα του έχουν επιβληθεί και δύο πρόστιμα της τάξης των 6.000 ευρώ, τα οποία προσαυξάνονται όσο αρνείται να τα καταβάλει.
Οι επανειλημμένες διώξεις και δίκες ατόμων για το ίδιο αδίκημα που πηγάζει από την ίδια πράξη, την αντίρρηση συνείδησης εν προκειμένω, παραβιάζουν το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο προβλέπει ότι: «Κανένα άτομο δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται εκ νέου για ένα αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί ή απαλλαγεί με τελεσίδικη απόφαση σύμφωνα με το δίκαιο και την ποινική δικονομία κάθε χώρας.»
Διεθνής Αμνηστία – Ελληνικό Τμήμα
Τηλ. 210 3600628
Email: athens@amnesty.org.gr
Ακολουθήστε μας στο Twitter: AmnestyGreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook: Διεθνής Αμνηστία – Ελληνικό Τμήμα
www.amnesty.org.gr
Πηγή: Διεθνής Αμνηστία
Δευτέρα 25 Μαΐου 2015
Καταδικασμένος σε ισόβια από τη γέννησή του – η ιστορία ενός Νοτιοκορεάτη αντιρρησία συνείδησης
Ο
Σονγκ Ιν-Χο, 25 ετών, περιμένει την απόφαση ενός δικαστηρίου σχετικά με
την απόφασή του να αρνηθεί τη στρατιωτική θητεία στη Νότια Κορέα, και
θα φυλακιστεί μόλις ο ισχυρισμός του απορριφθεί. Στο πλαίσιο της
Παγκόσμιας Ημέρας Αντιρρησιών Συνείδησης, στις 15 Μαΐου, λέει στην
Αμνηστία πώς οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις διαμόρφωσαν τη ζωή του.Μεγαλώνοντας ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, η συνείδησή μου διαμορφώθηκε από τη Βίβλο. Διδασκόμαστε να αγαπάμε ακόμα και τους εχθρούς μας και ότι δεν θα πρέπει να ανταποδίδουμε με βία στη βία. Γι’ αυτό έγινα αντιρρησίας συνείδησης στη στρατιωτική θητεία. Πρωτόδικα κρίθηκα ένοχος και αν απορριφθεί η έφεσή μου, θα φυλακιστώ για 18 μήνες. Αλλά δεν τελειώνει εκεί η ιστορία μου, ούτε καν αρχίζει.
Χαρακτηρισμένος ως εγκληματίας από τη γέννηση του
Στη Νότια Κορέα, εκείνοι που αρνούμαστε για λόγους συνείδησης τη στρατιωτική θητεία, στιγματιζόμαστε, σχεδόν σαν να μας έχουν σημαδέψει από τη γέννησή μας. Είναι σαν ο κόσμος να γνωρίζει ότι ένα παιδί προορίζεται να βρεθεί στη φυλακή, οπότε αποφασίζουν να τους συμπεριφερθούν ως μελλοντικούς εγκληματίες.
Η μητέρα μου είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά ο πατέρας μου αρχικά ήταν πολύ αντίθετος στη θρησκεία μου. Ήξερε πως ο αγαπημένος του γιος τελικά θα πήγαινε στη φυλακή εξαιτίας της άρνησης της στρατιωτικής θητείας, και κανένας πατέρας δεν το θέλει αυτό. Ως εκ τούτου, πάντα έβαζα τα δυνατά μου για να είμαι ένας καλός, προκομμένος γιος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο πατέρας μου σταδιακά να αλλάξει γνώμη. Ήταν ο πρώτος που υποστήριξε την έφεσή μου.
Όταν ήμουν μαθητής στο δημοτικό, μου ζήτησαν στο μάθημα να γράψω για τις μελλοντικές φιλοδοξίες μου, αλλά το άφησα κενό γιατί ήξερα ότι δεν ήταν εφικτές. Καθώς προοριζόμουν να πάω στη φυλακή έτσι κι αλλιώς, τι νόημα είχε να ονειρεύομαι; Παρόλα αυτά, δεν μπορούσα να το πω στη μητέρα μου γιατί θα ράγιζε η καρδιά της.
Θυμάμαι μια τραυματική εμπειρία όταν κάποιες συμμαθήτριές μου με πλησίασαν και ρώτησαν: “Είσαι μάρτυρας του Ιεχωβά; Η μητέρα μου είπε ότι θα πας φυλακή”. Πολλά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησα ότι αυτή η εμπειρία ήταν απλά ο πρόλογος του πώς θα εκτυλισσόταν η ζωή μου.
Ξεχωρίζοντας στο σχολείο
Στην αρχή κάθε σχολικής περιόδου, δάσκαλοι και γονείς με ρωτούσαν την ίδια ερώτηση: “Θα πας πράγματι φυλακή; Είσαι σίγουρος πως θες να είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά;” Η απάντησή μου ήταν η ίδια. Δεν είναι θέμα συμβιβασμού, γιατί πρόκειται για την πίστη, κάτι για το οποίο θα έδινα και τη ζωή μου. Είναι ένα φορτίο που θα πρέπει να σηκώσω μέχρι τέλους.
Φίλοι μου με ρωτούσαν: “Ξέρεις πόσα αρνητικά κουτσομπολιά κυκλοφορούν για σένα;” Τέτοιες στιγμές είναι πολύ πικρές, και αυτές οι οδυνηρές αναμνήσεις είναι πάρα πολλές.
Οι διακρίσεις στο κολλέγιο ήταν ιδιαίτερα σκληρές. Οι φίλοι μου μια φορά με κορόιδεψαν: “Σονγκ Ιν-Χο, δεν μπορείς να βρίσεις, δεν μπορείς να παλέψεις, δεν περνιέσαι για άντρας και δεν είσαι καλός σε τίποτα”. Με περιγελούσαν πολύ και ειλικρινά ήταν πολύ δυσάρεστο. Ένιωθα θυμωμένος. Πέρασα πολύ καιρό να σκέφτομαι: “Αυτό είναι το σωστό που πρέπει να κάνω; Ή δεν ταιριάζει στους άντρες;”
Από τότε που γεννήθηκα, ένιωσα ότι είμαι σε ένα τρένο που ορμά προς έναν αναπόφευκτο σταθμό που λέγεται φυλακή και αισθανόμουν εντελώς αβοήθητος, χωρίς να μπορώ να ξεφύγω.
Μετά την αποφοίτηση, ήθελα να βρω μια καλή δουλειά, αλλά δεν μπορούσα. Ως αντιρρησίας συνείδησης, το να βρω μια δουλειά σε μια αξιοσέβαστη εταιρία ήταν σχεδόν αδύνατο εξαιτίας των διακρίσεων και της προκατάληψης. Σήμερα βοηθώ τους γονείς μου στην εταιρία καθαρισμών τους.
Ζητώντας μόνο εναλλακτικές
Για να προετοιμαστώ για τη δίκη μου, πήγαινα στο δικαστήριο την ίδια μέρα κάθε εβδομάδα και είδα κλέφτες, διαρρήκτες, απατεώνες και βιαστές – εγκληματίες όλων των ειδών, όλους να κάνουν έφεση υποστηρίζοντας ότι οι ποινές τους ήταν παράλογες. Ένιωσα πως αν κάποιος θα έπρεπε να κάνει έφεση, αυτός είμαι εγώ.
Τότε το αποφάσισα. Εάν μου δινόταν η ευκαιρία, ότι κι αν κόστιζε, θα έκανα ό,τι μπορούσα για να δηλώσω ότι είμαι αθώος, ακόμα κι αν σήμαινε κάποια φυλάκιση.
Είμαι πρόθυμος και έτοιμος να αφοσιωθώ σε οποιαδήποτε μορφή εναλλακτικής υπηρεσίας για την πατρίδα μου, όσο δύσκολη κι αν είναι. Η συνειδησιακή μου αντίρρηση στη στρατιωτική θητεία δεν έχει καμία σχέση με αποφυγή να υπηρετήσω.
Είμαι ευγνώμων πολίτης, και είναι ευχή μου να μου επιτραπεί να συνεισφέρω στο έθνος με κάποιον άλλο τρόπο αντί της στρατιωτικής θητείας. Όποια και αν είναι η εναλλακτική, είμαι πρόθυμος να την κάνω εφόσον δεν θα είναι ενάντια στη συνείδησή μου.
Αυτό είναι όλο που ζητάμε, στην πραγματικότητα.
Στη Νότια Κορέα, η πλειονότητα των αντιρρησιών συνείδησης είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η χώρα φυλακίζει περισσότερους ανθρώπους για τη συνειδησιακή τους αντίρρηση στη στρατιωτική θητεία, απ’ ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος μαζί – με τουλάχιστον 600 άντρες, ηλικίας κυρίως μεταξύ 20 και 24 ετών, να βρίσκονται σήμερα στη φυλακή. Διαβάστε [στα αγγλικά] το δελτίο τύπου και την έκθεση “Καταδικασμένοι σε ισόβια”.
Στηρίξτε ανθρώπους σαν τον Σονγκ Ιν-Χο: καλέστε τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να αναγνωρίσει το δικαίωμα να αντιτίθεται κανείς για λόγους συνείδησης στη στρατιωτική θητεία. Υπογράψτε την έκκληση.
Αναδημοσίευση από amnesty.org – 25 Μαΐου 2015
Πηγή: Διεθνής Αμνηστία
Δευτέρα 18 Μαΐου 2015
Παρασκευή 15 Μαΐου 2015
Παγκόσμια Ημέρα για την Αντίρρηση Συνείδησης: Η Ελλάδα δεν εχει πολλούς λόγους να γιορτάζει
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥΠαρασκευή 15 Μαΐου 2015
Με αφορμή την 15η Μάιου, παγκόσμια ημέρα για την Αντίρρηση Συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία ζητά την άμεση εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με το διεθνές δίκαιο και τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επαναλαμβάνει τις συστάσεις της προς τις ελληνικές αρχές αναφορικά με τα σημαντικά και χρόνια ζητήματα παραβιάσεων των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα. Οι αντιρρησίες συνείδησης δεν πρέπει να συλλαμβάνονται, να διώκονται, να τους επιβάλλονται πρόστιμα και να φυλακίζονται εξαιτίας της άρνησής τους να καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις ή εξαιτίας της άρνησής τους να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία που είναι τιμωρητική ή συνιστά διάκριση.
«Είναι μια παγκόσμια ημέρα για την οποία η Ελλάδα, δεν έχει πολλούς λόγους να γιορτάζει. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είναι διεθνώς αναγνωρισμένο δικαίωμα που δυστυχώς, παρά τις περιορισμένες προόδους τις τελευταίες δεκαετίες, συνεχίζει να παραβιάζεται με πολλούς τρόπους στην Ελλάδα» δήλωσε ο Γιώργος Κοσμόπουλος, Επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ελλάδα.
Τιμωρητική διάρκεια εναλλακτικής υπηρεσίας, επανειλημμένες διώξεις και στρατιωτικά δικαστήρια
Το 2014 τουλάχιστον 4 αντιρρησίες συνείδησης καταδικάστηκαν για ανυποταξία και τους επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης με αναστολή, ενώ σημειώθηκαν τουλάχιστον 6 συλλήψεις 5 διαφορετικών ατόμων (ένας εκ των οποίων 2 φορές) που αρνούνται να υπηρετήσουν τόσο την στρατιωτική θητεία όσο και την τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία.
Οι δίκες των αντιρρησιών συνείδησης συνεχίζονται και το 2015. Στις 14 Μαΐου 2015, στο στρατοδικείο Ιωαννίνων, ήταν προγραμματισμένη η δίκη του ολικού αρνητή στράτευσης Μιχάλης Τόλη, με την κατηγορία της ανυποταξίας. Πρόκειται για τη δεύτερη δίωξή του εξαιτίας της άρνησής του να στρατευθεί για λόγους συνείδησης. Ήδη, τον Μάρτιο του 2014 ο Τόλης είχε καταδικαστεί σε 8μήνες με ένα έτος αναστολή.
Επίσης στις 28 Μαΐου 2015, εκδικάζεται στο Αναθεωρητικό Στρατιωτικό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης η έφεση του Χαράλαμπου Ακριβόπουλου εναντίον της πρωτόδικης καταδίκης του από το Ναυτοδικείο Πειραιά σε 9μήνες με 3ετή αναστολή. Πρόκειται επίσης για δεύτερη δίωξη για την ίδια πράξη, καθώς ο Ακριβόπουλος είχε καταδικαστεί και τον Μάρτιο του 2011 από το Ναυτοδικείο Πειραιά σε 8 μήνες με 2ετή αναστολή.
«Οι συνεχιζόμενες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης συνιστούν ευθεία παραβίαση των δικαιωμάτων τους και σε κάθε περίπτωση δεν είναι δουλειά των στρατοδικείων να δικάζουν πολίτες. Αυτές είναι πρακτικές που η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει αφήσει πίσω της πολλά χρόνια τώρα». δήλωσε ο Γιώργος Κοσμόπουλος, Επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα για εκείνους που για λόγους συνείδησης αρνούνται να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία, η νομοθεσία απαιτεί να υπηρετήσουν μια εναλλακτική πολιτική υπηρεσία διάρκειας 15 μηνών, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη από τη στρατιωτική θητεία 9 μηνών που προβλέπεται για στο Στρατό Ξηράς, όπου υπηρετεί η πλειονότητα των στρατευσίμων. Η διάρκεια αυτή έχει τιμωρητικό χαρακτήρα και συνιστά διάκριση εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης και ως εκ τούτου παραβιάζει τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Επίσης, στην Ελλάδα οι αντιρρησίες συνείδησης συνεχίζουν να διώκονται εξαιτίας της άρνησής τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία ή στην περίπτωση των ολικών αρνητών στράτευσης, να υπηρετήσουν την τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία ενώ έρχονται αντιμέτωποι και με πρόστιμα ύψους 6000 ευρώ. Υπό τις παρούσες συνθήκες, οι διώξεις αυτές είναι καταχρηστικές και συνιστούν παραβίαση του δικαιώματός τους στην ελευθερία της συνείδησης.
Επιπλέον, οι δίκες των αντιρρησιών συνείδησης λαμβάνουν χώρα ενώπιον στρατοδικείων. Οι δίκες των αντιρρησιών συνείδησης που ενώ παραμένουν πολίτες δικάζονται από στρατοδικεία εγείρουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με το δικαίωμά τους σε δίκαιη δίκη. Το 2011 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι μία δίκη ενός τούρκου αντιρρησία συνείδησης από ένα δικαστήριο αποτελούμενο αποκλειστικά από στρατιωτικούς ήταν παραβίαση του δικαιώματός του σε δίκαιη δίκη σύμφωνα με το Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου .
Οι επανειλημμένες διώξεις και δίκες ατόμων για το ίδιο αδίκημα που πηγάζει από την ίδια πράξη, την αντίρρησης συνείδησης εν προκειμένω, παραβιάζουν το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο προβλέπει ότι: «Κανένα άτομο δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται εκ νέου για ένα αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί ή απαλλαγεί με τελεσίδικη απόφαση σύμφωνα με το δίκαιο και την ποινική δικονομία κάθε χώρας.»
Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν ρητά αναγνωρίσει ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στη στρατιωτική θητεία προστατεύεται από το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας στο Άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και στο Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αντίστοιχα. Τα διεθνή πρότυπα ορίζουν επίσης ότι οποιαδήποτε εναλλακτική υπηρεσία απαιτείται να υπηρετήσουν οι αντιρρησίες συνείδησης πρέπει να είναι γνήσια πολιτική, υπό πολιτικό έλεγχο, και μη τιμωρητικής φύσης ή διάρκειας.
Σημείωμα προς συντάκτες / συντάκτριες
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης, την Παρασκευή 15 Μαΐου 2015 στις 7 μμ ακτιβιστές και ακτιβίστριες του Ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας θα προβούν σε σύντομη συμβολική διαμαρτυρία μπροστά από το κτίριο του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης.
Πηγή: Διεθνής Αμνηστία
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)