Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Διώξεων αντιρρησιών συνείδησης... συνέχεια!


Συνεχίζονται οι διώξεις σε βάρος των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα, με 3 από αυτούς να καλούνται το Φεβρουάριο ενώπιον της Δικαιοσύνης. Απογοητευμένη δηλώνει η Διεθνής Αμνηστία για την ανεπάρκεια του νομικού πλαισίου για την αντίρρηση συνείδησης στην Ελλάδα.
Στις 8 Φεβρουαρίου δικάστηκε από το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών ο ιδεολογικός αντιρρησίας συνείδησης, Ευάγγελος Μιχαλόπουλος, με την κατηγορία της ανυποταξίας. Ο Ευάγγελος Μιχαλόπουλος αρνήθηκε να υπηρετήσει την τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία το 2007, για λόγους συνείδησης, και καταδικάστηκε για ανυποταξία σε 8μηνη ποινή φυλάκισης, με αναστολή από το Στρατοδικείο Αθηνών, στις 19 Φεβρουαρίου 2010. Η δίκη σε δεύτερο βαθμό του κ. Μιχαλόπουλου πήρε αναβολή για τις 12 Μαΐου.
Μια δεύτερη παρόμοια δίκη ακολουθεί στις 16 του μηνός στο δικαστικό συμβούλιο του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου Αθηνών. Πρόκειται για την έφεση του θρησκευτικού αντιρρησία συνείδησης, Νικολάου Ξιάρχου, κατά του παραπεμπτικού βουλεύματος του δικαστικού συμβουλίου του Ναυτοδικείου Πειραιά για δεύτερη λιποταξία. Ο Νικόλαος Ξιάρχος ήταν επαγγελματίας στρατιωτικός και το 1989 πήρε άδεια και έφυγε στη Σουηδία όπου και βαφτίστηκε χριστιανός μάρτυρας του Ιεχωβά. Επέστρεψε στην Ελλάδα το Νοέμβριο του 2006 και καταδικάστηκε πρωτόδικα για το κακούργημα της λιποταξίας σε ποινή φυλάκισης 6 ετών. Κατά της καταδίκης αυτής άσκησε έφεση και καταδικάστηκε από το αναθεωρητικό στρατοδικείο το Σεπτέμβριο του 2008 σε ποινή φυλάκισης 3 ετών με πενταετή αναστολή. Στις 8/8/2010, του κοινοποιήθηκε παραπεμπτικό βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου του Ναυτοδικείου Πειραιά για δεύτερη λιποταξία, επειδή δεν επέστρεψε στο στρατό από την ημέρα της δίκης του στο αναθεωρητικό στρατοδικείο (όπου έληξε η πρώτη λιποταξία) μέχρι τον Ιούνιο του 2007, οπότε έγινε δεκτή η παραίτησή του από το στρατό. Στις 30/09/2010, υπέβαλε έφεση κατά του παραπεμπτικού αυτού βουλεύματος.
Τέλος, στις 23 Φεβρουαρίου, δικάζεται από το Στρατοδικείο Αθηνών ο ιδεολογικός αντιρρησίας συνείδησης Αβραάμ Πουλιάσης με την κατηγορία της ανυποταξίας. Ο Αβραάμ Πουλιάσης, ο οποίος δεν είναι πλέον υπόχρεος στράτευσης, καθότι 48 ετών σήμερα, κλήθηκε για στρατιωτική θητεία πριν το 1998, όταν δεν υπήρχε ακόμα εναλλακτική υπηρεσία, και αρνήθηκε να στρατευθεί.
Τονίζοντας την ανάγκη αναγνώρισης του δικαιώματος της αντίρρησης συνείδησης στην Ελλάδα και απελευθέρωσης των αντιρρησιών συνείδησης που καταδικάζονταν σε πολυετείς ποινές φυλάκισης για ανυποταξία, η Διεθνής Αμνηστία σημειώνει πως παρόλο που χαιρέτισε τη θέσπιση της εναλλακτικής πολιτικής κοινωνικής υπηρεσίας με το Νόμο 2510/1997, εξακολουθεί να εκφράζει τις ανησυχίες της για τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης. Η Ελλάδα, παρά τις βελτιώσεις του Νόμου 3883/2010 και την απόφαση του υπουργού Εθνικής Άμυνας για μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας στους 15 μήνες, ακόμα αποτυγχάνει να συμμορφωθεί με τις διεθνείς υποχρεώσεις της.
Μεταξύ άλλων, η Ελλάδα συνεχίζει να έχει εναλλακτική θητεία τιμωρητικού χαρακτήρα για τη συντριπτική πλειονότητα των στρατεύσιμων, να μην αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στους επαγγελματίες στρατιωτικoύς, και να μην παρέχει επαρκή και έγκαιρη πληροφόρηση για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και τον τρόπο απόκτησης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης.
Η Ελλάδα, με τις επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης, παραβιάζει, εκτός των άλλων, και το Άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας», υπογραμμίζει η Διεθνής Αμνηστία. Όσον αφορά τη φυλάκιση των αντιρρησιών συνείδησης, η Ομάδα Εργασίας του Ο.Η.Ε. για την Αυθαίρετη Κράτηση έχει κρίνει ότι συνιστά μια μορφή αυθαίρετης κράτησης (Γνώμη 16/2008 για Τουρκία, Γνώμη 8/2008 για Κολομβία, Γνώμη 24/2003 για Ισραήλ και Γνώμη 36/1999 για Τουρκία).
Επιπλέον, η Σύσταση CM/Rec (2010)4 της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα των μελών των στρατιωτικών δυνάμεων (24 Φεβρουαρίου 2010) ορίζει, μεταξύ άλλων, ότι οι κληρωτοί έχουν το δικαίωμα αναγνώρισης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης και ότι πρέπει να τους προτείνεται εναλλακτική υπηρεσία πολιτικής φύσης. Η Σύσταση, επίσης, ορίζει ότι οι επαγγελματίες μέλη των στρατιωτικών δυνάμεων πρέπει να έχουν το δικαίωμα να εγκαταλείπουν τις δυνάμεις του στρατού για λόγους συνείδησης και ότι τα μέλη των στρατιωτικών δυνάμεων, εφόσον έχουν νομίμως εγκαταλείψει το στρατό για λόγους συνείδησης, δεν θα υφίστανται διακρίσεις ή οποιαδήποτε ποινική δίωξη.

Πηγή: TVXS

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Ελλάδα: Ανησυχίες για τις τρεις δίκες αντιρρησιών συνείδησης

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ
Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου 2011

Η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει την ανησυχία της για τις τρεις δίκες αντιρρησιών συνείδησης, τον Φεβρουάριο, και την απογοήτευσή της για την ανεπάρκεια του νομικού πλαισίου για την αντίρρηση συνείδησης στην Ελλάδα. Η οργάνωση επαναλαμβάνει τη σύστασή της προς την ελληνική Κυβέρνηση να τερματίσει τις διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης και να τους επιτρέψει να ανακτήσουν τα πλήρη ατομικά και πολιτικά τους δικαιώματα.
Σήμερα, 08/02/2011, δικάζεται από το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών ο ιδεολογικός αντιρρησίας συνείδησης, Ευάγγελος Μιχαλόπουλος, με την κατηγορία της ανυποταξίας. Ο Ευάγγελος Μιχαλόπουλος αρνήθηκε να υπηρετήσει την τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία το 2007, για λόγους συνείδησης, και καταδικάστηκε για ανυποταξία σε 8μηνη ποινή φυλάκισης, με αναστολή από το Στρατοδικείο Αθηνών, στις 19 Φεβρουαρίου 2010.
Στις 16/02/2011, εκδικάζεται από το δικαστικό συμβούλιο του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου Αθηνών η έφεση του θρησκευτικού αντιρρησία συνείδησης, Νικολάου Ξιάρχου, κατά του παραπεμπτικού βουλεύματος του δικαστικού συμβουλίου του Ναυτοδικείου Πειραιά για δεύτερη λιποταξία. Ο Νικόλαος Ξιάρχος ήταν επαγγελματίας στρατιωτικός και το 1989 πήρε άδεια και έφυγε στη Σουηδία όπου και βαφτίστηκε χριστιανός μάρτυρας του Ιεχωβά. Επέστρεψε στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2006 και καταδικάστηκε πρωτόδικα για το κακούργημα της λιποταξίας σε ποινή φυλάκισης 6 ετών. Κατά της καταδίκης αυτής άσκησε έφεση και καταδικάστηκε από το αναθεωρητικό στρατοδικείο τον Σεπτέμβριο του 2008 σε ποινή φυλάκισης 3 ετών με πενταετή αναστολή. Στις 8/8/2010, του κοινοποιήθηκε παραπεμπτικό βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου του Ναυτοδικείου Πειραιά για δεύτερη λιποταξία, επειδή δεν επέστρεψε στο στρατό από την ημέρα της δίκης του στο αναθεωρητικό στρατοδικείο (όπου έληξε η πρώτη λιποταξία) μέχρι το 2007, οπότε έγινε δεκτή η παραίτησή του από το στρατό. Στις 30/09/2010, υπέβαλε έφεση κατά του παραπεμπτικού αυτού βουλεύματος.
Στις 23/02/2011, δικάζεται από το Στρατοδικείο Αθηνών ο ιδεολογικός αντιρρησίας συνείδησης Αβραάμ Πουλιάσης με την κατηγορία της ανυποταξίας. Ο Αβραάμ Πουλιάσης, ο οποίος δεν είναι πλέον υπόχρεος στράτευσης, καθότι 48 ετών σήμερα, κλήθηκε για στρατιωτική θητεία πριν το 1998, όταν δεν υπήρχε ακόμα εναλλακτική υπηρεσία, και αρνήθηκε να στρατευθεί.
Η Διεθνής Αμνηστία, μετά από χρόνια δράσης για την αναγνώριση του δικαιώματος της αντίρρησης συνείδησης στην Ελλάδα και την απελευθέρωση των αντιρρησιών συνείδησης που καταδικάζονταν σε πολυετείς ποινές φυλάκισης για ανυποταξία, χαιρέτισε τη θέσπιση της εναλλακτικής πολιτικής κοινωνικής υπηρεσίας με το Νόμο 2510/1997. Ωστόσο, εξακολουθεί να εκφράζει τις ανησυχίες της για τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης, καθώς η Ελλάδα, παρά τις βελτιώσεις του Νόμου 3883/2010 και την απόφαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας για μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας στους 15 μήνες, ακόμα αποτυγχάνει να συμμορφωθεί με τις διεθνείς υποχρεώσεις της. Ανάμεσα σε άλλα, η Ελλάδα συνεχίζει να έχει εναλλακτική θητεία τιμωρητικού χαρακτήρα για τη συντριπτική πλειονότητα των στρατεύσιμων, να μην αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στους επαγγελματίες στρατιωτικoύς, και να μην παρέχει επαρκή και έγκαιρη πληροφόρηση για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και τον τρόπο απόκτησης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης.
Η Ελλάδα, με τις επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης, παραβιάζει, εκτός των άλλων, και το Άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».
Όσον αφορά τη φυλάκιση των αντιρρησιών συνείδησης, η Ομάδα Εργασίας του Ο.Η.Ε. για την Αυθαίρετη Κράτηση έχει κρίνει ότι συνιστά μια μορφή αυθαίρετης κράτησης (Γνώμη 16/2008 για Τουρκία, Γνώμη 8/2008 για Κολομβία, Γνώμη 24/2003 για Ισραήλ και Γνώμη 36/1999 για Τουρκία).
Επιπλέον, η Σύσταση CM/Rec (2010)4 της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα των μελών των στρατιωτικών δυνάμεων (24 Φεβρουαρίου 2010) ορίζει, μεταξύ άλλων, ότι οι κληρωτοί έχουν το δικαίωμα αναγνώρισης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης και ότι πρέπει να τους προτείνεται εναλλακτική υπηρεσία πολιτικής φύσης. Η Σύσταση, επίσης, ορίζει ότι οι επαγγελματίες μέλη των στρατιωτικών δυνάμεων πρέπει να έχουν το δικαίωμα να εγκαταλείπουν τις δυνάμεις του στρατού για λόγους συνείδησης και ότι τα μέλη των στρατιωτικών δυνάμεων, εφόσον έχουν νομίμως εγκαταλείψει το στρατό για λόγους συνείδησης, δεν θα υφίστανται διακρίσεις ή οποιαδήποτε ποινική δίωξη.
Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης αποτελεί βασικό στοιχείο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Αυτό διασφαλίζεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας (Άρθρα 13 και 14), καθώς και στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Άρθρο 18), στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Άρθρο 18), στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (Άρθρο 9) και στην Αμερικανική Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Άρθρα 12 και 13). Έχει επίσης αναγνωριστεί σε Ψηφίσματα και Συστάσεις που έχουν υιοθετηθεί από τα Ηνωμένα Έθνη, το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη. Επίσης το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης αναγνωρίζεται ρητά στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Άρθρο 10.2) και στην Ιβηροαμερικανική Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Νέων (Άρθρο 12).
Αναλυτικά, οι συστάσεις της Διεθνούς Αμνηστίας για τον ελληνικό νόμο για την αντίρρηση συνείδησης στη Δημόσια Δήλωση «Ελλάδα: Νέος νόμος για την αντίρρηση συνείδησης – Νέα χαμένη ευκαιρία;», 13/09/2010.

Γραφείο Τύπου και Προβολής

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία