Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2005

Τουρκία: Ο αντιρρησίας συνείδησης Μεχμέτ Ταρχάν ειναι Κρατούμενος Συνείδησης και πρέπει να απελευθερωθεί αμέσως

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
11 Δεκεμβρίου 2005

Η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί εντονότατα για την υγεία και την ασφάλεια του αντιρρησία συνείδησης Μεχμέτ Ταρχάν, 27 ετών, που αυτή τη στιγμή εκτίει 4ετή ποινή φυλάκισης στη Στρατιωτική Φυλακή Σιβάς (Σεβάστειας) μετά από διπλή καταδίκη για ανυποταξία διότι αρνήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο Μεχμέτ Ταρχάν φέρεται να έχει υποστεί βαριά κακομεταχείριση. Επιπλέον, αντιμετωπίζει τώρα το ενδεχόμενο καταναγκαστικής σωματικής εξέτασης, η οποία θα ισοδυναμούσε με σκληρή, απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, καθώς και με καταπάτηση του δικαιώ­ματός του στην προσωπική ζωή. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί τον Μεχμέτ Ταρχάν κρατούμενο συνείδησης και ζητά την άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωσή του.

Ο Μεχμέτ Ταρχάν εξέφρασε για πρώτη φορά την άρνησή του να στρατευθεί, για λόγους συνείδησης, στις 27 Οκτωβρίου 2001, όταν δήλωσε σε συνέντευξη τύπου στην Άγκυρα: «Καταδικάζω κάθε είδους βία και πιστεύω πως η συμμετοχή στη βία ή η ανοχή της δεν θα οδηγήσει παρά σε νέα βία και όλοι θα είναι υπεύθυνοι για τις συνέπειες. Πιστεύω πως οι πόλεμοι που προκαλούνται από πολεμοκάπηλα κράτη αποτελούν πρώτα και κύρια καταπάτηση του δικαιώματος στη ζωή. Η καταπάτηση του δικαιώματος στη ζωή είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και καμία διεθνής συνθήκη ή νόμος δεν μπορούν να δικαιολογήσουν το έγκλημα αυτό, με κανένα σκεπτικό. Συνεπώς δηλώνω ότι δεν θα γίνω όργανο τέτοιου εγκλήματος υπό οποιασδήποτε συνθήκες. Δεν θα υπηρετήσω κανέναν στρατιω­τικό μηχανισμό». Μετά από αυτή του τη δήλωση συνέχισε ενεργά τις αντιμιλιταρι­στικές του δραστηριότητες. Στις 27 Οκτωβρίου 2004 δήλωσε και πάλι δημόσια την άρνησή του για λόγους συνείδησης να στρατευθεί. Αρχικά τέθηκε υπό κράτη­ση στο Ιζμίρ (Σμύρνη) στις 8 Απριλίου του 2005 και οδηγήθηκε σε στρατόπεδο στο Τόκατ αφού αρνήθηκε να υπακούσει σε στρατιωτικές διαταγές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κρατηθεί στη στρατιωτική φυλακή του Σίβας από τις 11 Απριλίου μέχρι τις 10 Ιουνίου 2005. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, κατά τη διάρκεια της κράτη­σής του εκεί υποβλήθηκε σε σοβαρούς ξυλοδαρμούς και δέχτηκε απειλές κατά της ζωής του από άλλους φυλακισμένους. Όταν ο Μεχμέτ Ταρχάν ενημέρωσε τις αρχές τις φυλακής για την κακοποίησή του, δεν έγινε καμία άμεση ενέργεια για να διασφαλιστεί η ασφάλειά του και αναφέρεται ότι η κακοποίηση συνεχίστηκε. Όταν η δικηγόρος του πληροφορήθηκε την κακοποίησή του, έθεσε υπ’ όψη της διοίκησης της φυλακής τις ανησυχίες της για την ασφάλειά του και τελικά πέτυχε την παρέμβασή της.

Η αντίρρηση συνείδησης δεν αναγνωρίζεται στο τουρκικό δίκαιο. Εναντίον του Μεχμέτ Ταρχάν ασκήθηκε δίωξη σύμφωνα με το άρθρο 88 του τουρκικού Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα (TACK) με την κατηγορία της ανυποταξίας. Η κατηγορία αυτή επισύρει ποινή φυλάκισης 3 μηνών έως 5 ετών. Στη δίκη του στις 26 Μαΐου 2005, παρατηρητές είδαν σημάδια κακώσεων στο σώμα του Μεχμέτ Ταρχάν και παρατήρησαν ότι αδυνατούσε να περπατήσει κανονικά. Η δίκη διακόπηκε και η τελευταία ημέρα της δίκης ήταν στις 9 Ιουνίου. Σύμφωνα με παρατηρητές, ο Μεχμέτ Ταρχάν φαινόταν αδύναμος σωματικά. Έκανε απεργία πείνας από τις 26 Μαΐου. Ο στρατιωτικός εισαγγελέας συμφώνησε να αφεθεί ελεύθερος ο Μεχμέτ Ταρχάν με το σκεπτικό ότι βρισκόταν ήδη στη φυλακή δύο μήνες, το χρονικό διάστημα που απαιτούνταν να εκτίσει αν καταδικαζόταν. Παρ’ όλα αυτά, μόλις αφέθηκε ελεύθερος ο Μεχμέτ Ταρχάν, κλήθηκε εκ νέου να στρατευθεί και αρνήθηκε ξανά. Συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση στην Στρατιωτική Φυλακή Σίβας μέχρι τη δίκη του στις 10 Αυγούστου 2005, οπότε και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 2 ετών για την κάθε μία κατηγορία ανυποταξίας (συνολικά 4 χρόνια).

Η Διεθνής Αμνηστία έλαβε αναφορές ότι στις 30 Σεπτεμβρίου 2005, ένας υπάλληλος της φυλακής συνοδευόμενος από τουλάχιστον 3 δεσμοφύλακες κούρεψε με τη βία τον Μεχμέτ Ταρχάν και του ξύρισε τα γένια ενάντια στη θέλησή του, ενώ τον κρατούσαν ακίνητο τουλάχιστον 7 άτομα. Το περιστατικό αυτό αναφέρεται ότι άφησε στον Μεχμέτ Ταρχάν έντονους πόνους στον λαιμό, τους καρπούς, το αριστερό χέρι και πόδι και αδυνατεί να στρίψει πλήρως το κεφάλι του. Επιπλέον, παρατηρητές ανέφεραν ότι είχε μώλωπες στα πόδια. Την 1η Οκτωβρίου 2005, ο Μεχμέτ Ταρχάν αναφέρεται ότι οδηγήθηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο παρά τη θέλησή του και εξετάστηκε από δύο στρατιωτικούς γιατρούς. Παρόλα αυτά, μετά την εξέταση, η οποία φαίνεται να ήταν επιδερμική (φέρεται να διάρκεσε 10 λεπτά), φαίνεται ότι του έδωσαν ιατρική γνωμάτευση, η οποία ανέφερε ότι δεν υπήρχαν στο σώμα του σημάδια ξυλοδαρμού και τον έστειλαν πίσω στη στρατιωτική φυλακή. Τυχόν τέτοια εξέταση αντιβαίνει σαφώς στο Πρωτόκολλο της Ισταμπούλ (Κωνσταντινούπολης), που ορίζει ότι οι ιατρικές εξετάσεις πρέπει να είναι εξονυχιστικές και να γίνονται από μη στρατιωτικούς γιατρούς. Μετά από το περιστατικό αυτό, ο Μεχμέτ Ταρχάν ξεκίνησε δεύτερη απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κακομεταχείριση που υφίσταται από τις αρχές της φυλακής και ενάντια στις φερόμενες συνωστισμένες, ανθυγιεινές συνθήκες κράτησής του. Σύμφωνα με αναφορές, κρατούνταν σε ένα μικρό, βρώμικο κελί χωρίς παράθυρα και μερικές φορές κρατούνταν στην απομόνωση και του στερούσαν τα δικαιώματά του να τηλεφωνεί, να λαμβάνει αναγνώσιμο υλικό και επιστολές, καθώς και να βλέπει επισκέπτες μέχρι και επί 15 συνεχόμενες ημέρες.

Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί πως το γεγονός ότι ο Μεχμέτ Ταρχάν έχει δικαστεί και καταδικαστεί δύο φορές για ανυποταξία παραβιάζει το άρθρο 14, παράγραφος 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR), το οποίο έχει υπογράψει η Τουρκία και το οποίο ορίζει ότι «κανείς δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται εκ νέου για αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με τον νόμο και την ποινική δικονομία». Η Ομάδα Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών για την Αυθαίρετη Κράτηση, στη Γνωμάτευση 36/1999 για παρόμοια υπόθεση Τούρκου αντιρρησία συνείδησης, του Οσμάν Μουράτ Ούλκε, διαπίστωσε ότι η επανειλημμένη άρνησή του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία ήταν «μία και η αυτή πράξη που επιφέρει τις ίδιες συνέπειες και επομένως πρόκειται για το ίδιο και όχι νέο αδίκημα».

Η τελευταία εξέλιξη στην υπόθεση του Μεχμέτ Ταρχάν ήταν ότι το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο, στις 2 Νοεμβρίου 2005, ακύρωσε την τετραετή ποινή φυλάκισης που είχε επιβληθεί στον Μεχμέτ Ταρχάν στις 10 Αυγούστου 2005 για δύο κατηγορίες ανυποταξίας, και ανέπεμψε την υπόθεση στο Στρατοδικείο του Σίβας. Το αρχικό σκεπτικό αυτής της απόφασης ήταν το γεγονός ότι η ποινή ήταν δυσανάλογα βαριά και επομένως άδικη. Εντούτοις, στην τελική γραπτή απόφαση του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου, η ακύρωση της ποινής αποδόθηκε στο γεγονός ότι η ομοφυλοφιλία του Μεχμέτ Ταρχάν (ο λόγος για τον οποίον μπορεί να θεωρηθεί «ακατάλληλος για στρατιωτική θητεία») δεν είχε εξακριβωθεί μέσω «κατάλληλων διαδικασιών σωματικής εξέτασης».

Η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει έντονη ανησυχία για τις συνέπειες της απόφασης του δικαστηρίου, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην υποβολή του Μεχμέτ Ταρχάν σε οχληρή σωματική εξέταση που θα ισοδυναμεί με σκληρή, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ο λόγος, για τον οποίον ο Μεχμέτ Ταρχάν δήλωσε την άρνησή του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Αντίθετα, οι λόγοι της άρνησής του είναι συνειδησιακοί – στη δίκη του τον Αύγουστο του 2004 δήλωσε: «Επειδή το θεωρώ σημαντικό να ζω ανθρώπινα και ως απαραίτητη προϋπόθεση θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να ζουν ανθρώπινα, δηλώνω για μία ακόμα φορά ότι ποτέ δεν θα δεχτώ διαταγές και ποτέ δεν θα δώσω διαταγές. Πιστεύω πως οι διακρίσεις και η βία είναι εγκλήματα απανθρωπιάς και, προκειμένου να αποφύγω να διαπράξω αυτό το έγκλημα, είμαι αποφασισμένος να μην γίνω μέρος του στρατού, που είναι ένας μηχανισμός βίας βασισμένος στην ιεραρχία, ο οποίος επιβάλλει τέτοιες ιεραρχικές δομές στην κοινωνία, είμαι αποφασισμένος να μην υπακούσω και αρνούμαι να μεταμορφωθώ σε μια δολοφονική μηχανή διδασκόμενος να πεθαίνω και να σκοτώνω». Η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί ότι οι τουρκικές αρχές εστιάζονται στον σεξουαλικό προσανατολισμό του Μεχμέτ Ταρχάν για να αποφύγουν το ευρύτερο ζήτημα της αντίρρησης συνείδησης στην στρατιωτική θητεία, η οποία δεν αναγνωρίζεται στην Τουρκία. Ουσιαστικά, αν ο Μεχμέτ Ταρχάν «αποδείκνυε» την ομοφυλοφιλία του παρέχοντας στις τουρκικές αρχές φωτογραφικά αποδεικτικά στοιχεία του εαυτού του σε σεξουαλική επαφή ή υποβαλλόμενος σε πρωκτική εξέταση, θα θεωρούνταν «ακατάλληλος για στρατιωτική θητεία» και η δίωξή του θα ακυρωνόταν. Όμως παραμένει στη φυλακή και η Διεθνής Αμνηστία εξακολουθεί να τον θεωρεί κρατούμενο συνείδησης.

Μετά την απόφαση του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου, η υπόθεση έχει αναπεμφθεί στο Στρατοδικείο του Σίβας, το οποίο και θα αποφασίσει πώς θα ενεργήσει. Αν επιλέξει να ακολουθήσει την πρόταση του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου, ο Μεχμέτ Ταρχάν θα οδηγηθεί σε στρατιωτικό νοσοκομείο για σωματική εξέταση. Η δίκη αυτή έχει οριστεί για τις 15 Δεκεμβρίου 2005. Δεδομένων των τραυμάτων που αναφέρεται ότι υπέστη ο Μεχμέτ Ταρχάν όταν τον κούρεψαν και τον ξύρισαν με τη βία, η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί εντονότατα για τη σωματική και νοητική του ακεραιότητα αν υποβληθεί σε καταναγκαστική πρωκτική εξέταση. Ο τουρκικός στρατός χρησιμοποιεί το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Νοητικών Διαταραχών που χρονολογείται από το 1968 (DSM II), το οποίο ορίζει την ομοφυλοφιλία ως ψυχοσεξουαλική διαταραχή και θεωρεί ότι όσοι έχουν αυτήν την «πάθηση» είναι «ακατάλληλοι να στρατευθούν». Αντιθέτως, η ιατρική κοινότητα χρησιμοποιεί το DSM IV, που χρονολογείται από το 2000 και δεν καταγράφει την ομοφυλοφιλία ως διαταραχή. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν μπορεί να καθορίζεται με σωματική εξέταση ή βλέποντας φωτογραφικά αποδεικτικά στοιχεία σεξουαλικής επαφής. Η οργάνωση επιπλέον θεωρεί αντιδεοντολογικό για έναν γιατρό να υποβάλει κάποιον σε εσωτερική σωματική εξέταση χωρίς την συγκατάθεσή του και χωρίς επιτακτικό λόγο (π.χ. σοβαρός κίνδυνος για τον ίδιον ή για άλλους). Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι κάθε τέτοια εξέταση ισοδυναμεί με σκληρή, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση. Επιπρόσθετα, η οργάνωση θεωρεί ότι μια τέτοια εξέταση θα αποτελούσε καταπάτηση του δικαιώματος του Μεχμέτ Ταρχάν στην ιδιωτική ζωή, όπως εγγυάται το άρθρο 17 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα, στο οποίο μετέχει η Τουρκία.

Ο Μεχμέτ Ταρχάν αναφέρεται ότι τερμάτισε την απεργία πείνας του, διάρκειας 34 ημερών, στις 2 Νοεμβρίου 2005, αφού ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά του για ποινική δίωξη όσων τον ακινητοποίησαν και τον ξύρισαν με τη βία και για ίση μεταχείρισή του με τους άλλους φυλακισμένους. Κατόπιν έρευνας για τα περιστατικά που κατήγγειλε ο Μεχμέτ Ταρχάν στη στρατιωτική φυλακή του Σίβας μεταξύ 11 Μαΐου και 10 Ιουνίου του 2005, δύο αξιωματούχοι της φυλακής παραπέμφθηκαν σε δίκη για παράβαση καθήκοντος και δύο συγκρατούμενοί του παραπέμφθηκαν σε δίκη για ληστεία συνδεόμενη με εκβιασμό. Η υπόθεση θα εκδικαστεί στις 29 Δεκεμβρίου 2005 από το Στρατοδικείο του Σίβας.

Στην Τουρκία είναι υποχρεωτικό για όλους τους άντρες μεταξύ 19 και 40 ετών να υπηρετούν στρατιωτική θητεία για 15 μήνες. Η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει την ανησυχία ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης δεν αναγνωρίζεται νομικά από τις αρχές και δεν υφίστανται διατάξεις για εναλλακτική πολιτική υπηρεσία για τους αντιρρησίες συνείδησης. Τα διεθνή θεσμικά κείμενα αναγνωρίζουν το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης. Η Σύσταση Νο. R (87) 8 της Επιτροπής Υπουργών προς τα Κράτη-Μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης Αναφορικά με την Αντίρρηση Συνείδησης στην Υποχρεωτική Στρατιωτική Θητεία, της 9ης Απριλίου 1987, ορίζει ότι «Κάθε υπόχρεος στρατιωτικής θητείας ο οποίος, για επιτακτικούς λόγους συνείδησης, αρνείται να χρησιμοποιήσει όπλα, θα έχει το δικαίωμα απαλλαγής από την υποχρέωση να υπηρετήσει τέτοιου είδους θητεία… Αυτά τα άτομα μπορεί να είναι υπόχρεοι εκπλήρωσης εναλλακτικής υπηρεσίας». Τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία υπήρξε μικρός αριθμός αντιρρησιών συνείδησης που δήλωσαν δημόσια την άρνησή τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία. Συνήθως διώκονται ποινικά.

Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί αντιρρησία συνείδησης κάθε άτομο που για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης αρνείται να υπηρετήσει στις ένοπλες δυνάμεις ή να έχει οποιαδήποτε άλλη άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε πολέμους ή ένοπλες συγκρούσεις. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει άρνηση συμμετοχής σε έναν πόλεμο διότι κάποιος διαφωνεί με τους σκοπούς του ή με τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται, ακόμα κι αν δεν αντιτίθεται συνολικά στο να συμμετέχει σε πόλεμο. Επιπλέον η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι κάποιος είναι κρατούμενος συνείδησης όταν κρατείται ή φυλακίζεται απλά και μόνο επειδή του στέρησαν ή του αρνήθηκαν το δικαίωμά του να δηλώσει αντίρρηση συνείδησης ή να υπηρετήσει μια γνήσια εναλλακτική πολιτική υπηρεσία. Θα ήταν επίσης κρατούμενος συνείδησης αν φυλακιζόταν επειδή αποχώρησε χωρίς άδεια από τις ένοπλες δυνάμεις για λόγους συνείδησης, εφ’ όσον είχε κάνει εύλογες ενέργειες για να εξασφαλίσει την απαλλαγή του από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις.

Η Διεθνής Αμνηστία θα ήθελε με την ευκαιρία της 9ης Δεκεμβρίου, που επιλέχτηκε ως διεθνής ημέρα δράσης για την υποστήριξη του Μεχμέτ Ταρχάν, να ζητήσει από τις Τουρκικές αρχές να προβούν στις ακόλουθες ενέργειες προκειμένου να τηρήσουν τις διεθνείς και εθνικές τους νομικές υποχρεώσεις:
  • Να απελευθερώσουν αμέσως και άνευ όρων τον Μεχμέτ Ταρχάν.
  • Να διασφαλίσουν ότι ο Μεχμέτ Ταρχάν δεν θα υποβληθεί σε καταναγκαστική σωματική εξέταση.
  • Να αναγνωρίσουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός ατόμου δεν μπορεί να καθορίζεται από φωτογραφικά αποδεικτικά στοιχεία ή σωματική εξέταση.
  • Να θέσουν αμέσως τέλος στην πρακτική να δικάζουν επανειλημμένα ένα άτομο για το ίδιο αδίκημα.
  • Να αναγνωρίσουν το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης.
  • Να καθιερώσουν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, που να μην είναι μεροληπτική ή τιμωρητικής διάρκειας, για όσους αντιτάσσονται στη στρατιωτική θητεία.

    Πρόσθετες πληροφορίες

    Ελλάδα: Μεροληπτική και τιμωρητική η εναλλακτική θητεία και με τον νέο νόμο

    Δυστυχώς η Ελλάδα, αν και ευρωπαϊκή χώρα, εξακολουθεί να μην συμμορφώνεται με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και τις σαφείς συστάσεις ευρωπαϊκών και διεθνών θεσμών και οργανισμών. Οι ελληνικές αρχές συνεχίζουν να διώκουν και να φυλακίζουν αντιρρησίες συνείδησης και η ελληνική νομοθεσία παραμένει τιμωρητικής φύσης και κάνει διακρίσεις σε βάρος όσων επιλέγουν για λόγους συνείδησης να υπηρετήσουν εναλλακτική μη στρατιωτική υπηρεσία (ακόμα και ο νέος νόμος περί «Στρατολογίας των Ελλήνων»).

    Η Διεθνής Αμνηστία έχει καλέσει τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν τη νομοθεσία περί στράτευσης με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και τις σχετικές συστάσεις και να θέσουν τέλος στις ποινικές διώξεις εναντίον όλων των αντιρρησιών συνείδησης (που κάποιες φορές είναι και επαναλαμβανόμενες για το ίδιο αδίκημα, παραβιάζοντας έτσι το ʼρθρο 14, παράγραφο 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα).

    Μόλις πρόσφατα, τον Μάρτιο του 2005, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε την Ελλάδα να βελτιώσει την εναλλακτική πολιτική υπηρεσία. Ανησυχίες και συστάσεις για την εναλλακτική υπηρεσία έχουν εκφράσει επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

    Διώξεις αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα

    Η διεθνής οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει καλέσει το κοινό να συμμετάσχει στη διεθνή εκστρατεία «Ελλάδα: ‘Παύσατε πυρ’ για τους αντιρρησίες συνείδησης!», υπογράφοντας την έκκληση προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, κ. Κώστα Καραμανλή, ως διαμαρτυρία για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των διωκόμενων αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα (www.amnesty.org.gr/actnow/gre20050331.htm).

    Τον Ιανουάριο του 2006 δικάζονται στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθήνας οι αντιρρησίες συνείδησης Λάζαρος Πετρομελίδης και Μπόρις Σωτηριάδης.

    Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

    Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2005

    Ελλάδα: Η 17η Νοεμβρίου στιγματίζεται απο στρατοδικεία και διακρίσεις εις βάρος αντιρρησιών συνείδησης

    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
    15 Νοεμβρίου 2005

    Την παραμονή της επετείου της εξέγερσης κατά της στρατιωτικής δικτατορίας (1967-1974), η Ελλάδα στέλνει άλλον έναν πολίτη της σε στρατοδικείο και ετοιμάζεται να ψηφίσει άλλον ένα νόμο που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης. Η Διεθνής Αμνηστία, της οποίας το Ελληνικό Τμήμα ιδρύθηκε μετά την πτώση της δικτατορίας από ανθρώπους που είχαν φυλακιστεί κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος και είχαν υιοθετηθεί ως κρατούμενοι συνείδησης από τη διεθνή οργάνωση, εξέφρασε την έντονη ανησυχία της για τις εξελίξεις αυτές.

    «Η Ελλάδα εξακολουθεί να καταδικάζει ανθρώπους επειδή ασκούν το δικαίωμά τους στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας», είχε δηλώσει η Διεθνής Αμνηστία στις 18 Μαΐου 2005, όταν ο ιδεολογικός αντιρρησίας συνείδησης Νίκος Μπαλτούκας καταδικάστηκε από το Στρατοδικείο Ξάνθης σε ποινή φυλάκισης 15 μηνών με αναστολή με την κατηγορία της ανυποταξίας. Ο Νίκος Μπαλτούκας είχε υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στον ελληνικό στρατό το 1990-91 αλλά, όταν κλήθηκε για πενθήμερη εφεδρική στρατιωτική θητεία στις 31 Οκτωβρίου 2004, αρνήθηκε να παρουσιαστεί για λόγους συνείδησης «που επιβάλλει η ιδεολογική μου ταυτότητα και η ταξική μου θέση», όπως ανέφερε στη δήλωσή του. Η καταδίκη του Νίκου Μπαλτούκα αποτελεί παραβίαση του δικαιώματός του να αναπτύξει αντίρρηση συνείδησης ακόμα κι αν έχει στρατευθεί στο παρελθόν. Η εκδίκαση της έφεσής του έχει οριστεί για αύριο, 16 Νοεμβρίου, στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από τις ελληνικές αρχές να παύσουν τη δίωξη εναντίον του.
    Παράλληλα, η Ελλάδα ετοιμάζεται να ψηφίσει έναν νέο νόμο, με τίτλο «Στρατολογία των Ελλήνων και άλλες διατάξεις». Η Διεθνής Αμνηστία διατύπωσε τις συστάσεις της στη Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων του Ελληνικού Κοινοβουλίου στις 2 Νοεμβρίου 2005, καλώντας την να συμβάλει στην τροποποίηση συγκεκριμένων διατάξεων προκειμένου η εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία στην Ελλάδα να εναρμονιστεί με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και τις συστάσεις.

    Η οργάνωση χαιρετίζει την παράγραφο 11 του Άρθρου 73, που δίνει τη δυνατότητα σε όσους εξέπεσαν του δικαιώματος εκπλήρωσης εναλλακτικής υπηρεσίας να υποβάλουν εκ νέου αίτηση για την υπαγωγή τους στον θεσμό, εκφράζει όμως τις σοβαρές της ανησυχίες για κάποιες διατάξεις του Κεφαλαίου Ι’ (Άρθρα 59-65). Συγκεκριμένα, η Διεθνής Αμνηστία:

    - Ανησυχεί για την τιμωρητική διάρκεια της εναλλακτικής πολιτικής κοινωνικής υπηρεσίας (ακόμα και μετά τον Νόμο 3257/2004 και την Υπουργική Απόφαση Φ.420/76/81249), και ζητά την τροποποίηση του άρθρου 60.

    - Ζητά να έχει κανείς το δικαίωμα να διεκδικεί την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης οποιαδήποτε στιγμή, ακόμα και μετά την κατάταξή του στις Ένοπλες Δυνάμεις, είτε είναι κληρωτός είτε επαγγελματίας στρατιώτης, και ζητά την τροποποίηση της παραγράφου 3 του Άρθρου 59, έτσι ώστε να γίνεται σεβαστό πάντα το δικαίωμα μεταβολής της συνείδησης.

    - Ζητά η εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία να υπάγεται αυστηρά σε πολιτική αρχή, συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης της αίτησης κάποιου για αναγνώρισή του ως αντιρρησία συνείδησης, και ζητά την τροποποίηση της παραγράφου 1 του Άρθρου 62 και της παραγράφου 3β του Άρθρου 64, που θέτουν ντε φάκτο την εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία υπό στρατιωτική αρχή.

    - Ζητά το δικαίωμα στην εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία να μην αναστέλλεται ποτέ, ακόμα και σε περίοδο πολέμου, και ζητά την τροποποίηση της παραγράφου 2 του Άρθρου 65.

    - Ζητά να μην εκπίπτουν από την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης όσοι ασκούν συνδικαλιστική δραστηριότητα ή συμμετέχουν σε απεργία, και ζητά την τροποποίηση της παραγράφου 5δ του Άρθρου 64.

    Γενικότερα, η Διεθνής Αμνηστία ζητά από τις Ελληνικές Αρχές:

    - Να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλιστεί ο άμεσος τερματισμός όλων των διακρίσεων εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης που επέλεξαν να υπηρετήσουν εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία.

    - Να σταματήσουν οι διώξεις εναντίον όλων των αντιρρησιών συνείδησης και να αρθεί ο περιορισμός των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων τους.

    - Να παρέχουν επαρκή και έγκαιρη ενημέρωση προς όλους τους στρατεύσιμους σχετικά με τη δυνατότητα εκπλήρωσης εναλλακτικής πολιτικής κοινωνικής υπηρεσίας.

    Γενικές πληροφορίες

    Μόλις πρόσφατα, τον Μάρτιο του 2005, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε την Ελλάδα να βελτιώσει την κατάσταση των αντιρρησιών συνείδησης σημειώνοντας ότι: «Η Επιτροπή εκφράζει την ανησυχία της γιατί η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας για τους αντιρρησίες συνείδησης είναι πολύ μεγαλύτερη από τη στρατιωτική θητεία, και γιατί η αξιολόγηση των αιτήσεων για την υπηρεσία αυτή βρίσκεται υπό τον αποκλειστικό έλεγχο του Υπουργείου Άμυνας. Το Κράτος-Μέλος πρέπει να διασφαλίσει ότι η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, και πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να αναθέσει την αξιολόγηση των αιτήσεων αναγνώρισης αντιρρησιών συνείδησης σε πολιτικές αρχές».

    Το δικαίωμα της άρνησης εκτέλεσης στρατιωτικής θητείας για λόγους συνείδησης αποτελεί θεμιτή άσκηση του θεμελιώδους δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Αυτό διασφαλίζεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας (Άρθρα 13 και 14), καθώς και στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Άρθρο 18), στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Άρθρο 18), και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (Άρθρο 9). Έχει επίσης αναγνωριστεί σε Ψηφίσματα και Συστάσεις που έχουν υιοθετηθεί από τα Ηνωμένα Έθνη, το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη.

    Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

    Δευτέρα 29 Αυγούστου 2005

    Ελλάδα: Πρωτοφανής ποινή φυλάκισης σε αντιρρησία συνείδησης

    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
    29 Αυγούστου 2005

    Ένας Έλληνας αντιρρησίας συνείδησης που καταδικάστηκε σε πρωτοφανή ποινή φυλάκισης υιοθετήθηκε από τη Διεθνή Αμνηστία ως κρατούμενος συνείδησης και η οργάνωση ζητά την άμεση απελευθέρωσή του.

    Η Διεθνής Αμνηστία απέστειλε επιστολή στις ελληνικές αρχές επισημαίνοντας ότι το δικαίωμα της άρνησης εκτέλεσης στρατιωτικής θητείας για λόγους συνείδησης αποτελεί θεμιτή άσκηση του θεμελιώδους δικαιώματος στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, το οποίο καθιερώνεται σε διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχει κυρώσει η Ελλάδα.

    Την προηγούμενη εβδομάδα, το Στρατοδικείο Ξάνθης καταδίκασε τον Μπόρις Σωτηριάδη για ανυπακοή σε ποινή φυλάκισης τρεισήμισι ετών χωρίς αναστολή ακόμα και εν αναμονή της εκδίκασης της έφεσής του, μετά την άρνησή του να υπηρετήσει στον στρατό επειδή κάτι τέτοιο συγκρούεται με τα θρησκευτικά του πιστεύω.

    Ο Μπόρις Σωτηριάδης είναι Γεωργιανός ελληνικής καταγωγής που απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα στο πλαίσιο της πολιτικής επαναπατρισμού ομογενών. Είχε υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στον στρατό της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και αργότερα έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά. Όταν κλήθηκε από τον ελληνικό στρατό να παρουσιαστεί για στρατιωτική θητεία, παρουσιάστηκε αλλά αρνήθηκε να υπηρετήσει στον στρατό επικαλούμενος θρησκευτική αντίρρηση συνείδησης και ζήτησε, αντ’ αυτού, να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία. Εντούτοις αυτό δεν επιτρέπεται, σύμφωνα με τον Νόμο 2510/97, για όσους έχουν ήδη υπηρετήσει σε ένοπλες δυνάμεις.

    «Η Ελλάδα εξακολουθεί να μεταχειρίζεται τους αντιρρησίες συνείδησης ως εγκληματίες, φυλακίζοντάς τους επειδή ασκούν το ανθρώπινο δικαίωμά τους στην αντίρρηση συνείδησης», δήλωσε η κ. Όλγα Δημητρίου, Ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ελλάδα.

    «Όχι μόνο καταδικάστηκε ο Μπόρις Σωτηριάδης, αλλά του επεβλήθη και μια εξαιρετικά βαριά ποινή. Η καταδίκη του είναι εξαιρετικά αυστηρή καθώς η Ελλάδα βρίσκεται τώρα σε καιρό ειρήνης και η ανυπακοή θεωρείται πλημμέλημα, όχι κακούργημα».

    Το Στρατοδικείο Ξάνθης δεν δέχτηκε το επιχείρημα της υπεράσπισης ότι ο Μπόρις Σωτηριάδης είχε «σύγκρουση νομικών καθηκόντων» μεταξύ του καθήκοντος προς τον στρατό και του καθήκοντος προς την θρησκεία του. Εντούτοις, το Στρατοδικείο Αθηνών έχει δεχτεί το επιχείρημα αυτό και έχει αθωώσει σε παρόμοιες υποθέσεις αντιρρησίες συνείδησης όπως τον Σεργκέι Γκουτάροφ το 2005, τον Αλέξανδρο Εβτουσένκο και τον Γκουράμ Αλμανίδη το 2004.

    «Τέτοιες αντιφάσεις στην εφαρμογή του νόμου αναδεικνύουν την ανεπάρκεια των διατάξεων περί εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας στην Ελλάδα, τόσο στο νόμο όσο και στην πράξη. Η σημερινή νομοθεσία και πρακτική χρειάζονται αναθεώρηση και εναρμόνιση με τα διεθνή πρότυπα», δήλωσε η κ. Όλγα Δημητρίου.

    Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης ή βαθιάς προσωπικής πεποίθησης, χωρίς να υποστεί καμία νομική κύρωση ή υλική ζημία. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί την ελληνική κυβέρνηση να θέσει τέλος στις διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης και ζητά όλοι οι αντιρρησίες συνείδησης, συμπεριλαμβανομένου του Μπόρις Σωτηριάδη, να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, χωρίς διακρίσεις.

    Η οργάνωση υπενθυμίζει στις ελληνικές αρχές ότι μόλις πρόσφατα, τον Μάρτιο του 2005, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε την Ελλάδα να βελτιώσει την κατάσταση των αντιρρησιών συνείδησης. Η Επιτροπή εξέφρασε την ανησυχία της γιατί η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας για τους αντιρρησίες συνείδησης είναι πολύ μεγαλύτερη από τη στρατιωτική θητεία, και γιατί η αξιολόγηση των αιτήσεων για την υπηρεσία αυτή βρίσκεται υπό τον αποκλειστικό έλεγχο του Υπουργείου Άμυνας.

    Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από τις ελληνικές αρχές να σταματήσουν αμέσως τις διώξεις εναντίον όλων των αντιρρησιών συνείδησης και να εναρμονίσουν τις διατάξεις περί αντίρρησης συνείδησης με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις καθώς επίσης και με τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

    Διαβάστε επίσης:
    http://www.amnesty.org.gr/news/2005-06-01-1.htm.
    Πηγή: Διεθνής Αμνηστία 

    Σάββατο 6 Αυγούστου 2005

    Ελλάδα: Ο Μπόρις Σωτηριάδης, άλλος ένας διωκόμενος αντιρρησίας συνείδησης, πρέπει να απελευθερωθεί αμέσως και χωρίς όρους

    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
    6 Αυγούστου 2005

    «Για άλλη μια φορά η Ελλάδα διώκει και θέτει υπό κράτηση ένα άτομο επειδή ασκεί το ανθρώπινο δικαίωμά του στην αντίρρηση συνείδησης», δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία σήμερα καθώς ο αντιρρησίας συνείδησης Μπόρις Σωτηριάδης παραμένει υπό κράτηση στο στρατόπεδο του Αυλώνα.

    «Επιθυμούμε να υπενθυμίσουμε στις ελληνικές αρχές ότι το δικαίωμα της άρνησης εκτέλεσης στρατιωτικής θητείας για λόγους συνείδησης αποτελεί θεμιτή άσκηση του θεμελιώδους δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας, που διαφυλάσσεται σε διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στις οποίες μετέχει η Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου», δήλωσε η κ. Όλγα Δημητρίου, Ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ελλάδα.

    Ο Μπόρις Σωτηριάδης, Γεωργιανός ελληνικής καταγωγής, που απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα στο πλαίσιο της πολιτικής επαναπατρισμού ομογενών, είχε υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στον στρατό της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Αργότερα έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά οπότε, όταν κλήθηκε από τον ελληνικό στρατό να παρουσιαστεί για στρατιωτική θητεία στο στρατόπεδο του Αυλώνα την 1η Αυγούστου, παρουσιάστηκε αλλά αρνήθηκε να υπηρετήσει στον στρατό επικαλούμενος θρησκευτική αντίρρηση συνείδησης και ζήτησε, αντ’ αυτού, να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία.

    Εντούτοις αυτό δεν επιτρέπεται, σύμφωνα με τον Νόμο 2510/97, για όσους έχουν ήδη υπηρετήσει σε ένοπλες δυνάμεις. Ο Σωτηριάδης τέθηκε υπό κράτηση στο στρατόπεδο του Αυλώνα και αναμένεται να δικαστεί από το Στρατοδικείο Αθηνών με την κατηγορία της ανυπακοής. Η Διεθνής Αμνηστία τον έχει υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης και ζητά την άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωσή του.

    Η Διεθνής Αμνηστία υπενθυμίζει ότι την 1η Απριλίου το Στρατοδικείο Αθηνών αθώωσε τον θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης Σεργκέι Γκουτάροφ, στον οποίον είχε ασκηθεί δίωξη για ανυποταξία για τον ίδιο λόγο (απόφαση την οποία η οργάνωση χαιρέτισε στο δελτίο τύπου της με τίτλο «Ελλάδα: Ιστορική απόφαση στρατοδικείου δίνει το δικαίωμα σε άτομο που είχε στρατευθεί να κάνει αίτηση για εναλλακτική πολιτική υπηρεσία», AI Index: EUR 25/004/2005, http://www.amnesty.org.gr/news/2005-04-03-1.htm), και ζητά όλοι οι αντιρρησίες συνείδησης, συμπεριλαμβανομένου του Σωτηριάδη, να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, χωρίς διακρίσεις.

    Η Διεθνής Αμνηστία πιστεύει ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης ή βαθιάς προσωπικής πεποίθησης, χωρίς να υποστεί καμία νομική κύρωση ή υλική ζημία. Οποιοσδήποτε φυλακιστεί για την άσκηση αυτού του δικαιώματος θεωρείται κρατούμενος συνείδησης, εφόσον δεν έχει αρνηθεί να υπηρετήσει μια εναλλακτική μη στρατιωτική υπηρεσία που δεν θα έχει χαρακτήρα τιμωρίας ή διάκρισης στη διάρκεια και την ουσία της.

    Στις 31 Μαΐου η Διεθνής Αμνηστία, το Ευρωπαϊκό Γραφείο για την Αντίρρηση Συνείδησης και η Αντιπολεμική Διεθνής, με κοινή δημόσια δήλωση, κάλεσαν την Ελληνική κυβέρνηση «να προβεί σε ενέργειες για να σταματήσει αμέσως τις διώξεις εναντίον όλων των αντιρρησιών συνείδησης, να αποκαταστήσει τα αστικά και πολιτικά τους δικαιώματα και να εναρμονίσει τις διατάξεις περί αντίρρησης συνείδησης με τα ευρωπαϊκώς και διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα και συστάσεις (των Ηνωμένων Εθνών, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη) καθώς και με τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου» («Η Ελλάδα έσπασε την Ευρωπαϊκή συναίνεση», AI Index: EUR 25/009/2005, http://www.amnesty.org.gr/news/2005-06-01-1.htm).

    Γενικές πληροφορίες

    Αυτή τη στιγμή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που αντιμετωπίζουν προβλήματα, αναφορικά με την απόκτηση της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης, ομαδοποιούνται σε δύο κύριες κατηγορίες:

    1. Αυτοί που προέρχονται από χώρες που ανήκουν στο πρώην ανατολικό μπλοκ. Αυτά τα άτομα έχουν ελληνική καταγωγή και, εφόσον έχουν μεταναστεύσει στην Ελλάδα για να μείνουν μόνιμα, έχουν υποχρέωση να υπηρετήσουν κάποια στρατιωτική θητεία. Εντούτοις, μεταξύ αυτών υπάρχουν και άτομα που έχουν υπηρετήσει στον στρατό της χώρας τους και μετέπειτα έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η ελληνική νομοθεσία όμως δεν χορηγεί την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης σε άτομα που έχουν υπηρετήσει σε ένοπλες δυνάμεις.

    2. Αυτοί που έχουν ήδη υπηρετήσει στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και καταχωρήθηκαν στους καταλόγους εφέδρων, αλλά εν τω μεταξύ έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Συνήθως, οι έφεδροι καλούνται για εκπαίδευση στη χρήση νέου οπλισμού ή για να συμμετάσχουν σε στρατιωτικές ασκήσεις. Αυτά τα άτομα δηλώνουν ότι είναι αντιρρησίες συνείδησης, αλλά η ελληνική νομοθεσία δεν τους αναγνωρίζει.

    Συνεπώς, αν παρουσιαστούν στο στρατόπεδο όταν κληθούν για στρατιωτική θητεία ή εφεδρική υπηρεσία και αρνηθούν να υπηρετήσουν επικαλούμενοι θρησκευτική αντίρρηση συνείδησης, δικάζονται από στρατοδικείο με την κατηγορία της ανυπακοής. Αν δεν παρουσιαστούν στο στρατόπεδο και στείλουν υπόμνημα εξηγώντας ότι είναι πλέον Μάρτυρες του Ιεχωβά και επιθυμούν να υπηρετήσουν κάποιας μορφής εναλλακτική υπηρεσία, η αίτησή τους απορρίπτεται και κηρύσσονται ανυπότακτοι.

    Οι καταδίκες αυτών των αντιρρησιών συνείδησης Μαρτύρων του Ιεχωβά αποτελούν παραβίαση του δικαιώματός τους να μεταβάλουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους και να διαμορφώσουν αντίρρηση συνείδησης ακόμα και αν έχουν στρατευθεί στο παρελθόν. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να παύσουν όλες αυτές τις ποινικές διώξεις και να αναγνωρίσουν το δικαίωμα των ατόμων αυτών να υιοθετούν νέες θρησκευτικές πεποιθήσεις οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή τους και να διαμορφώνουν αντίρρηση συνείδησης. Επιπρόσθετα, η Διεθνής Αμνηστία ζητά την αναθεώρηση του ελληνικού νομικού πλαισίου ώστε να διασφαλίζεται ότι η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία δεν θα έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης, θα υπάγεται εξ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης), οι αντιρρησίες συνείδησης θα έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις, και δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου.

    Την 15η Μαΐου, Παγκόσμια Ημέρα για τους Αντιρρησίες Συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία δημοσίευσε έκθεση που παραθέτει τις ανησυχίες της οργάνωσης για την αντίρρηση συνείδησης στην Ελλάδα («Τιμωρούνται για τα πιστεύω τους: πώς οι αντιρρησίες συνείδησης εξακολουθούν να στερούνται των δικαιωμάτων τους», AI Index: EUR 25/007/2005, βλ. http://www.amnesty.org.gr/news/2005-05-11-1.htm).

    Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

    Τετάρτη 1 Ιουνίου 2005

    Η Ελλάδα έσπασε την Ευρωπαϊκή συναίνεση

    ΚΟΙΝΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ
    1 Ιουνίου 2005

    «Είναι πια καιρός οι ελληνικές αρχές να σεβαστούν τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις, να συμμορφωθούν με αυτά και να θέσουν τέλος σε όλες τις διώξεις, τις φυλακίσεις και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης», δήλωσαν σήμερα οι τρεις διεθνείς οργανώσεις, καταδικάζοντας με τον εντονότερο τρόπο το πρόσφατο κύμα καταδικαστικών αποφάσεων εναντίον των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα. «Η Ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να εθελοτυφλεί μπροστά στο πρόβλημα» τόνισαν.

    Το δικαίωμα της άρνησης εκτέλεσης στρατιωτικής θητείας αποτελεί θεμιτή άσκηση του θεμελιώδους δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας, που διαφυλάσσεται σε διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στις οποίες η Ελλάδα είναι Κράτος-Μέλος, συμπεριλαμβανομένων της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

    «Η Ελλάδα δεν μπορεί να εξακολουθεί να καταδικάζει ανθρώπους επειδή ασκούν το ανθρώπινο δικαίωμά τους στην αντίρρηση συνείδησης. Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να προβεί σε ενέργειες για να σταματήσει αμέσως τις διώξεις εναντίον όλων των αντιρρησιών συνείδησης, να αποκαταστήσει τα αστικά και πολιτικά τους δικαιώματα και να εναρμονίσει τις διατάξεις περί αντίρρησης συνείδησης με τα ευρωπαϊκώς και διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα και συστάσεις (των Ηνωμένων Εθνών, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη) καθώς και με τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου», δήλωσαν η Διεθνής Αμνηστία, το Ευρωπαϊκό Γραφείο για την Αντίρρηση Συνείδησης και η Αντιπολεμική Διεθνής.

    Μόλις πρόσφατα, τον Μάρτιο του 2005, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε την Ελλάδα να βελτιώσει την κατάσταση των αντιρρησιών συνείδησης σημειώνοντας ότι: «Η Επιτροπή εκφράζει την ανησυχία της γιατί η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας για τους αντιρρησίες συνείδησης είναι πολύ μεγαλύτερη από τη στρατιωτική θητεία, και γιατί η αξιολόγηση των αιτήσεων για την υπηρεσία αυτή βρίσκεται υπό τον αποκλειστικό έλεγχο του Υπουργείου Άμυνας. Το Κράτος-Μέλος πρέπει να διασφαλίσει ότι η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, και πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να αναθέσει την αξιολόγηση των αιτήσεων αναγνώρισης αντιρρησιών συνείδησης σε πολιτικές αρχές».

    Παρ’ όλα αυτά, μόνο τον Μάιο του 2005, άλλοι 4 αντιρρησίες συνείδησης καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης 6 έως 24 μηνών με αναστολή ενώ ένας από αυτούς παρέμεινε προφυλακισμένος επί 11 ημέρες εν αναμονή της δίκης του. Όλοι άσκησαν έφεση εναντίον των καταδικαστικών αποφάσεων και αναμένουν την εκδίκαση των εφέσεών τους.

    Στις 10 Μαΐου ο αντιρρησίας συνείδησης Μακεδόνας Αλεξανδρίδης καταδικάστηκε για ανυπακοή σε ποινή φυλάκισης 6 μηνών με αναστολή από το Στρατοδικείο Ιωαννίνων. Ο Αλεξανδρίδης είχε υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στον ρωσικό στρατό. Αργότερα έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά οπότε, όταν κλήθηκε από τον ελληνικό στρατό να παρουσιαστεί για στρατιωτική θητεία, ζήτησε αντ’ αυτού να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία. Όμως, το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης δεν αναγνωρίζεται σύμφωνα με τον Νόμο 2510/97 για όσους έχουν ήδη υπηρετήσει σε ένοπλες δυνάμεις.
    • Στις 17 Μαΐου ο αντιρρησίας συνείδησης Ανδρέας Αναστασίου καταδικάστηκε για ανυποταξία και ανυπακοή σε ποινή φυλάκισης 6 μηνών με αναστολή από το Στρατοδικείο Λάρισας. Ο Αναστασίου είχε υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στον ελληνικό στρατό, κατόπιν όμως έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά, οπότε όταν κλήθηκε για εφεδρική στρατιωτική θητεία αρνήθηκε για θρησκευτικούς λόγους να παρουσιαστεί.
    • Στις 18 Μαΐου ο αντιρρησίας συνείδησης Νίκος Μπαλτούκας καταδικάστηκε για ανυποταξία σε ποινή φυλάκισης 15 μηνών με αναστολή από το Στρατοδικείο Ξάνθης. Ο Μπαλτούκας είχε υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στον ελληνικό στρατό, αλλά όταν κλήθηκε για εφεδρική στρατιωτική θητεία αρνήθηκε να παρουσιαστεί για λόγους συνείδησης.
    • Στις 23 Μαΐου ο αντιρρησίας συνείδησης Γεώργιος Κουτσομανωλάκης καταδικάστηκε για ανυποταξία σε ποινή φυλάκισης 24 μηνών με αναστολή από το Στρατοδικείο Αθηνών. Ο Κουτσομανωλάκης κατηγορήθηκε για ανυποταξία το 1979, όταν δεν υπήρχε εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία στην Ελλάδα, επειδή ως Μάρτυρας του Ιεχωβά αρνήθηκε να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης. Έφυγε από την Ελλάδα και πήρε πολιτικό άσυλο στη Γερμανία, όπου ζει έκτοτε. Συνελήφθη και κρατήθηκε στις 12 Μαΐου 2005 στη Ρόδο κατά τη διάρκεια επίσκεψης στους γονείς του και στις 16 Μαΐου μεταφέρθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού στην Αθήνα, όπου παρέμεινε προφυλακισμένος μέχρι τη δίκη του.
    Επιπλέον, οι αντιρρησίες συνείδησης Λάζαρος Πετρομελίδης και Γιώργος Μοναστηριώτης έχουν και οι δύο επανειλημμένα καταδικαστεί από Στρατοδικεία σε βαριές ποινές φυλάκισης για την άρνησή τους να στρατευθούν για λόγους συνείδησης.

    Ο Λάζαρος Πετρομελίδης, Πρόεδρος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, αρνήθηκε για λόγους συνείδησης να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία το 1992 και έκτοτε έχει επανειλημμένα υποστεί ποινικές διώξεις και καταδίκες. Αρνήθηκε να υπηρετήσει την εναλλακτική υπηρεσία που του προσφέρθηκε το 1998, καθώς είχε εξαιρετικά τιμωρητική διάρκεια -στην περίπτωσή του 7,5 φορές τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας που θα όφειλε να υπηρετήσει διαφορετικά- και εξέπεσε της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης. Από τότε, εξακολουθεί να λαμβάνει τακτικά προσκλήσεις κατάταξης στον στρατό, οπότε διώκεται κάθε φορά εκ νέου για ανυποταξία, λόγω της άρνησής του ως αντιρρησίας συνείδησης να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Παλαιότερα είχε φυλακιστεί τον Μάιο του 1998, τον Απρίλιο του 1999 και τον Σεπτέμβριο του 2002. Τον Ιούνιο του 2003 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 20 μηνών με τριετή αναστολή για ανυποταξία από το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών. Με την πιο πρόσφατη ερήμην καταδίκη του σε ποινή φυλάκισης 30 μηνών για ανυποταξία τον Δεκέμβριο του 2004 από το Ναυτοδικείο Πειραιά, άρθηκε η αναστολή της προηγούμενης ποινής, γεγονός που σημαίνει ότι οφείλει να εκτίσει συνολική ποινή φυλάκισης 50 μηνών αν συλληφθεί. Οι επανειλημμένες διώξεις και καταδίκες του Πετρομελίδη αποτελούν παραβίαση του δικαιώματός του στην αντίρρηση συνείδησης εφόσον η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία που καλείται να υπηρετήσει έπρεπε να μην αποτελεί δυσμενή διάκριση και να μην είναι τιμωρητικής φύσεως ή διάρκειας.
    • Ο Γιώργος Μοναστηριώτης, ο οποίος ήταν Εθελοντής Πενταετούς Υποχρέωσης στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, αρνήθηκε, επικαλούμενος λόγους συνείδησης, να ακολουθήσει τη μονάδα του τον Μάιο του 2003, όταν η φρεγάτα “Ναυαρίνο” όπου υπηρετούσε στάλθηκε στον Περσικό Κόλπο. Είναι ο πρώτος Έλληνας επαγγελματίας στρατιώτης που γίνεται γνωστό ότι αρνήθηκε να συμμετάσχει στον πρόσφατο πόλεμο στο Ιράκ για λόγους συνείδησης και δήλωσε ότι παραιτείται από το Πολεμικό Ναυτικό για τους λόγους αυτούς. Στη δημόσια δήλωση άρνησης στράτευσής του τον Μάιο του 2003 ο Μοναστηριώτης είχε δηλώσει ότι: «Αρνούμαι συνειδητά και υπεύθυνα να συμμετάσχω η να συνεισφέρω καθ’ οποιονδήποτε τρόπο στην ανελέητη σφαγή που συνεργείται κατά του Ιρακινού λαού… Η πράξη αυτή είναι επίσης μια ελάχιστη συμπαράσταση αλληλεγγύης στον ιρακινό λαό καθώς και στα φιλειρηνικά αισθήματα του ελληνικού λαού». Τον Σεπτέμβριο του 2004 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 40 μηνών για λιποταξία από το Ναυτοδικείο Πειραιά. Μεταφέρθηκε αμέσως στις φυλακές Κορίνθου όπου παρέμεινε φυλακισμένος για 22 ημέρες μέχρι την προσωρινή του αποφυλάκιση εν αναμονή της εκδίκασης της έφεσής του. Τον Ιανουάριο του 2005 καταδικάστηκε πάλι για λιποταξία από το Ναυτοδικείο Πειραιά σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών με αναστολή σε περίπτωση άσκησης έφεσης. Άσκησε έφεση και αποφυλακίστηκε έως την εκδίκασή της. Οι καταδίκες του Μοναστηριώτη αποτελούν παραβίαση του δικαιώματός του να μεταβάλει τις πεποιθήσεις του και να διαμορφώσει αντίρρηση συνείδησης μετά την ένταξή του στις ένοπλες δυνάμεις.
    Επιπλέον, τόσο ο Λάζαρος Πετρομελίδης όσο και ο Γιώργος Μοναστηριώτης καλούνται τακτικά για στρατιωτική θητεία, και κάθε φορά που αρνούνται να υπηρετήσουν στον στρατό κινείται νέα δίωξη εναντίον τους για ανυποταξία και λιποταξία αντίστοιχα. Αυτό αποτελεί παραβίαση του Άρθρου 14 παράγραφος 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι: «Κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».

    Amnesty International – European Bureau for Conscientious Objectors – War Resisters’ International

    Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

    Τετάρτη 18 Μαΐου 2005

    Ελλάδα: Η Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης στιγματίστηκε από τις διώξεις άλλων τεσσάρων αντιρρησιών συνείδησης

    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
    18 Μαΐου 2005

    «Η Ελλάδα εξακολουθεί να καταδικάζει ανθρώπους επειδή ασκούν το δικαίωμά τους στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας», δήλωσε σήμερα η Διεθνής Αμνηστία, καθώς ο ιδεολογικός αντιρρησίας συνείδησης Νίκος Μπαλτούκας καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δεκαπέντε μηνών και ο θρησκευτικός αντιρρησίας συνείδησης Ανδρέας Αναστασίου σε ποινή φυλάκισης έξι μηνών επειδή αρνήθηκαν να υπηρετήσουν την εφεδρική στρατιωτική τους θητεία, ο θρησκευτικός αντιρρησίας συνείδησης Μακεδόνας Αλεξανδρίδης καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης έξι μηνών επειδή αρνήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και για τον ίδιο λόγο ο θρησκευτικός αντιρρησίας συνείδησης Γεώργιος Κουτσομανωλάκης παραμένει προφυλακισμένος εν αναμονή της δίκης του τη Δευτέρα 23 Μαΐου.

    «Το δικαίωμα της άρνησης εκτέλεσης στρατιωτικής θητείας αποτελεί θεμιτή άσκηση του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας και είναι καιρός η Ελλάδα να το σεβαστεί αυτό», τόνισε η Διεθνής Αμνηστία.

    Ο Νίκος Μπαλτούκας, 37 ετών, είχε υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία στον ελληνικό στρατό το 1990-91 αλλά, όταν κλήθηκε για εφεδρική στρατιωτική θητεία στις 31 Οκτωβρίου 2004, αρνήθηκε για λόγους συνείδησης να παρουσιαστεί. Έτσι κατηγορήθηκε για ανυποταξία και παραπέμφθηκε σε δίκη σήμερα στο Στρατοδικείο Ξάνθης, όπου καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δεκαπέντε μηνών. Ο Ανδρέας Αναστασίου είχε επίσης υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στον ελληνικό στρατό, κατόπιν όμως έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά, οπότε όταν κλήθηκε για εφεδρική στρατιωτική θητεία αρνήθηκε για λόγους συνείδησης να παρουσιαστεί. Ο Ανδρέας Αναστασίου καταδικάστηκε χτες, 17 Μαΐου, από το Στρατοδικείο Λάρισας σε ποινή φυλάκισης 6 μηνών για ανυπακοή και ανυποταξία. Η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει ότι πρόσφατα, στις 7 Απριλίου, το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών αθώωσε τον θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης Διονύση Αβλαστημίδη, που επίσης κατηγορούνταν για ανυποταξία επειδή δεν υπηρέτησε την εφεδρική στρατιωτική του θητεία, και ζητά όλοι οι αντιρρησίες συνείδησης, συμπεριλαμβανομένων των Μπαλτούκα και Αναστασίου, να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, χωρίς διακρίσεις.

    Ο Μακεδόνας Αλεξανδρίδης είχε υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στον ρωσικό στρατό. Αργότερα έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά, οπότε όταν κλήθηκε από τον ελληνικό στρατό να παρουσιαστεί για στρατιωτική θητεία, ζήτησε αντ’ αυτού να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία – κάτι που, σύμφωνα με τον Νόμο 2510/97, δεν επιτρέπεται για όσους έχουν ήδη υπηρετήσει στις ένοπλες δυνάμεις. Ο Αλεξανδρίδης καταδικάστηκε στις 10 Μαΐου για ανυπακοή σε ποινή φυλάκισης 6 μηνών από το Στρατοδικείο Ιωαννίνων. Η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει ότι και πάλι πρόσφατα, την 1η Απριλίου, το Στρατοδικείο Αθηνών αθώωσε τον θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης Σεργκέι Γκουτάροφ, που κατηγορούνταν για ανυποταξία για τον ίδιο ακριβώς λόγο και ζητά όλοι οι αντιρρησίες συνείδησης, συμπεριλαμβανομένου του Αλεξανδρίδη, να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, χωρίς διακρίσεις.

    Ο Γεώργιος Κουτσομανωλάκης, 45 ετών, κατηγορήθηκε για ανυποταξία το 1979, όταν δεν υπήρχε εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία στην Ελλάδα, επειδή ως Μάρτυρας του Ιεχωβά αρνήθηκε να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης. Συνελήφθη στις 12 Μαΐου 2005 στη Ρόδο και στις 16 Μαΐου μεταφέρθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού στην Αθήνα, όπου παραμένει προφυλακισμένος μέχρι τη δίκη του στο Στρατοδικείο Αθηνών την ερχόμενη Δευτέρα 23 Μαΐου. Η Διεθνής Αμνηστία τον έχει υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης και ζητά την άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωσή του.

    Με την ευκαιρία της 15ης Μαΐου, Παγκόσμιας Ημέρας για τους Αντιρρησίες Συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία δημοσίευσε νέα έκθεση για την Ελλάδα, με τίτλο: «Τιμωρούνται για τα πιστεύω τους: πώς οι αντιρρησίες συνείδησης εξακολουθούν να στερούνται των δικαιωμάτων τους» (www.amnesty.org.gr/news/2005-05-11-1.htm, AI Index: EUR 25/007/2005), στην οποία η οργάνωση εκφράζει τις σοβαρές της ανησυχίες για τις συνεχιζόμενες διώξεις εναντίον των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα και για το γεγονός ότι η Ελληνική νομοθεσία περί στράτευσης και αντίρρησης συνείδησης, συγκεκριμένα ο Νόμος 2510/97, εξακολουθεί να υπολείπεται των διεθνών προτύπων.

    Κατά συνέπεια η οργάνωση ζητά την αναθεώρηση του ελληνικού νομικού πλαισίου ώστε να διασφαλίζεται ότι η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία δεν θα έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης, θα υπάγεται εξ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης), οι αντιρρησίες συνείδησης θα έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις, και δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου.

    Επίσης η Διεθνής Αμνηστία ζητά την αναθεώρηση των διατάξεων που ορίζουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης που πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας εκπίπτουν του δικαιώματός τους στην εναλλακτική υπηρεσία ή στην άοπλη στρατιωτική θητεία. Η οργάνωση καλεί επιπλέον τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης θα ανακτήσουν πλήρως τα ατομικά και πολιτικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος να ταξιδεύουν εκτός συνόρων, του δικαιώματος να έχουν ταυτότητα και διαβατήριο και του δικαιώματος στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Παρόμοιες ανησυχίες έχουν εκφράσει επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

    «Καλούμε τις ελληνικές αρχές να συμμορφωθούν με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις και να θέσουν τέλος σε όλες τις διώξεις, τις φυλακίσεις και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης», κατέληξε η Διεθνής Αμνηστία.

    Εκστρατεία Διεθνούς Αμνηστίας 

    Η διεθνής οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων καλεί τον κόσμο να συμμετάσχει στη διεθνή εκστρατεία «Ελλάδα: ‘Παύσατε πυρ’ για τους αντιρρησίες συνείδησης!», υπογράφοντας την έκκληση προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, κ. Κώστα Καραμανλή, ως διαμαρτυρία για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των διωκόμενων αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα.
    Η έκκληση βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.amnesty.org.gr/actnow/gre20050331.htm στα ελληνικά και τα αγγλικά. Οι ενδιαφερόμενοι, είτε συμπληρώνουν απλώς τα στοιχεία τους (όνομα και ταχυδρομική διεύθυνση) και στέλνουν την έκκληση μέσω e-mail στο Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, είτε τυπώνουν την έκκληση, συμπληρώνουν τα στοιχεία τους και τη στέλνουν στα γραφεία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας (Σίνα 30, 10672 Αθήνα, fax 210-3638016), που έχει αναλάβει να προωθήσει τις σχετικές εκκλήσεις στον κ. Καραμανλή.

    Για περισσότερες πληροφορίες και συνεντεύξεις:

    Γεράσιμος Κουβαράς, Διευθυντής Ελληνικού Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 210-3600087
    Νίκος Μαστρακούλης, υπεύθυνος Τύπου, τηλ. 6932-069477

    Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

    Τετάρτη 11 Μαΐου 2005

    15η Μαΐου: Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης – και με την Ελλάδα τι θα γίνει;

    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
    11 Μαΐου 2005

    Με την ευκαιρία της 15ης Μαΐου, Παγκόσμιας Ημέρας για τους Αντιρρησίες Συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία δίνει σήμερα στη δημοσιότητα νέα έκθεση για την Ελλάδα, με τίτλο: «Τιμωρούνται για τα πιστεύω τους: πώς οι αντιρρησίες συνείδησης εξακολουθούν να στερούνται των δικαιωμάτων τους» (AI Index: EUR 25/007/2005).

    Παράλληλα η διεθνής οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων καλεί τον κόσμο να συμμετάσχει στη διεθνή εκστρατεία «Ελλάδα: ‘Παύσατε πυρ’ για τους αντιρρησίες συνείδησης!», υπογράφοντας την έκκληση προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, κ. Κώστα Καραμανλή, ως διαμαρτυρία για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των διωκόμενων αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα (www.amnesty.org.gr/actnow/gre20050331.htm).

    Στη νέα της έκθεση για την Ελλάδα, η Διεθνής Αμνηστία χαιρετίζει την πρόσφατη ιστορική απόφαση του Στρατοδικείου Αθηνών να αθωώσει έναν θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης, που κατηγορούνταν για ανυποταξία επειδή δεν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, υιοθετώντας το σκεπτικό της «σύγκρουσης καθηκόντων» (προς τη θρησκεία του και προς τον στρατό) και να του επιτρέψει να κάνει αίτηση για εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, καθώς και την πρόσφατη ιστορική απόφαση του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου Αθηνών να αθωώσει έναν θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης, που κατηγορούνταν για ανυποταξία επειδή δεν υπηρέτησε την εφεδρική του στρατιωτική υπηρεσία, με το σκεπτικό της «απουσίας δόλου». Παρ’ όλα αυτά, η οργάνωση ανησυχεί για το γεγονός ότι ταυτόχρονα άλλοι αντιρρησίες συνείδησης συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν επαναλαμβανόμενες διώξεις για τα πιστεύω τους, όπως ο Λάζαρος Πετρομελίδης, ο Γιώργος Μοναστηριώτης και διάφοροι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

    Παρά την τελευταία τροποποίηση, τον Αύγουστο του 2004, η εναλλακτική, μη στρατιωτική υπηρεσία συνεχίζει να έχει τιμωρητική διάρκεια. Συνεπώς η ελληνική νομοθεσία περί στράτευσης παραμένει μεροληπτική εις βάρος όσων επιλέγουν για λόγους συνείδησης να υπηρετήσουν εναλλακτική μη στρατιωτική υπηρεσία. Επιπρόσθετα, δεν παρέχει το δικαίωμα να διεκδικήσει κάποιος την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή του στις ένοπλες δυνάμεις. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν με τα διεθνή πρότυπα τη νομοθεσία περί στράτευσης και αντίρρησης συνείδησης και να θέσουν τέλος στις επαναλαμβανόμενες διώξεις εναντίον συγκεκριμένων αντιρρησιών συνείδησης, σύμφωνα με τη διεθνή αρχή του δικαίου ότι «κανείς δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται εκ νέου για αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί ή αθωωθεί».

    Επιπλέον, η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί διότι, όχι μόνο στον νόμο αλλά και στην πράξη, η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία παραμένει προβληματική και σαφώς μεροληπτική εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης. Για παράδειγμα, η οργάνωση επισημαίνει προβλήματα όσον αφορά την υποβολή αιτήσεων για την αναγνώριση κάποιου ως αντιρρησία συνείδησης, λόγω εμποδίων όπως είναι οι αυστηρές προθεσμίες, οι δυσκολίες στη συγκέντρωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών και η μη αναγνώριση όσων έχουν παρουσιαστεί σε στρατιωτικό κατάστημα για να λάβουν αναβολή για λόγους υγείας.

    Κατά συνέπεια η οργάνωση ζητά την αναθεώρηση του ελληνικού νομικού πλαισίου ώστε να διασφαλίζεται ότι η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία δεν θα έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης, θα υπάγεται εξ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης), οι αντιρρησίες συνείδησης θα έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις, και δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου.

    Επίσης η Διεθνής Αμνηστία ζητά την αναθεώρηση των διατάξεων που ορίζουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης που πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας εκπίπτουν του δικαιώματός τους στην εναλλακτική υπηρεσία ή στην άοπλη στρατιωτική θητεία. Η οργάνωση καλεί επιπλέον τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης θα ανακτήσουν πλήρως τα ατομικά και πολιτικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος να ταξιδεύουν εκτός συνόρων, του δικαιώματος να έχουν ταυτότητα και διαβατήριο και του δικαιώματος στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Παρόμοιες ανησυχίες έχουν εκφράσει επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

    Η Διεθνής Αμνηστία πιστεύει ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αρνηθεί, για λόγους συνείδησης ή βαθιάς προσωπικής πεποίθησης, να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία, χωρίς να υποστεί καμία νομική κύρωση ή υλική ζημία. Οποιοσδήποτε φυλακιστεί για την άσκηση αυτού του δικαιώματος θεωρείται κρατούμενος συνείδησης, εφόσον δεν έχει αρνηθεί να υπηρετήσει μια εναλλακτική μη στρατιωτική υπηρεσία που δεν θα έχει χαρακτήρα τιμωρίας ή διάκρισης στη διάρκεια και την ουσία της.

    Γενικές πληροφορίες

    Η έκκληση βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.amnesty.org.gr/actnow/gre20050331.htm στα ελληνικά και τα αγγλικά. Οι ενδιαφερόμενοι, είτε συμπληρώνουν απλώς τα στοιχεία τους (όνομα και ταχυδρομική διεύθυνση) και στέλνουν την έκκληση μέσω e-mail στο Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, είτε τυπώνουν την έκκληση, συμπληρώνουν τα στοιχεία τους και τη στέλνουν στα γραφεία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας (Σίνα 30, 10672 Αθήνα, fax 210-3638016), που έχει αναλάβει να προωθήσει τις σχετικές εκκλήσεις στον κ. Καραμανλή. Οι πρώτες υπογραφές από διάφορες χώρες έχουν ήδη φτάσει και η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται…

    Για περισσότερες πληροφορίες και συνεντεύξεις:

    Γεράσιμος Κουβαράς, Διευθυντής Ελληνικού Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 210-3600087
    Νίκος Μαστρακούλης, υπεύθυνος Τύπου, τηλ. 6932-069477

    Δημόσιο έγγραφο

    διεθνής αμνηστία

    ΕΛΛΑΔΑ

    Τιμωρούνται για τα πιστεύω τους: Πώς οι αντιρρησίες συνείδησης συνεχίζουν να στερούνται των δικαιωμάτων τους

    11 Μαΐου 2005 Έκθεση AI Index: EUR 25/007/2005

    Εισαγωγή

    Η Διεθνής Αμνηστία χαιρετίζει την πρόσφατη απόφαση-ορόσημο του Στρατοδικείου Αθηνών να αθωώσει έναν θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης, που κατηγορούνταν για ανυποταξία επειδή δεν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, με το σκεπτικό της «σύγκρουσης καθηκόντων» (προς τη θρησκεία του και προς τον στρατό) και να του επιτρέψει να κάνει αίτηση για εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, καθώς και την πρόσφατη απόφαση-ορόσημο του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου Αθηνών να αθωώσει έναν θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης, που κατηγορούνταν για ανυποταξία επειδή δεν υπηρέτησε την εφεδρική του στρατιωτική υπηρεσία, με το σκεπτικό της «απουσίας δόλου». Παρ’ όλα αυτά, η οργάνωση ανησυχεί για το γεγονός ότι η ελληνική νομοθεσία περί στράτευσης και αντίρρησης συνείδησης, ιδίως ο Νόμος 2510/97, εξακολουθεί να υπολείπεται των διεθνών προτύπων.

    Παρά την τροποποίηση της νομοθεσίας τον Αύγουστο του 2004, η εναλλακτική, μη στρατιωτική υπηρεσία παραμένει τιμωρητικής διάρκειας. Κατά συνέπεια, η ελληνική νομοθεσία περί στράτευσης παραμένει μεροληπτική εις βάρος όσων επιλέγουν για λόγους συνείδησης να υπηρετήσουν εναλλακτική μη στρατιωτική υπηρεσία. Επιπρόσθετα, δεν παρέχει το δικαίωμα να διεκδικήσει κάποιος την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή του στις ένοπλες δυνάμεις. Οι αντιρρησίες συνείδησης στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν ακόμα επαναλαμβανόμενες ποινικές διώξεις για τα πιστεύω τους. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν την νομοθεσία περί στράτευσης με τα διεθνή πρότυπα και να θέσουν τέλος στις επαναλαμβανόμενες διώξεις εναντίον μεμονωμένων αντιρρησιών συνείδησης, σύμφωνα με την διεθνή αρχή του δικαίου ότι «κανείς δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται εκ νέου για αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί ή αθωωθεί».

    Επιπλέον, η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί διότι, όχι μόνο στο νόμο αλλά και στην πράξη, η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία παραμένει προβληματική και σαφώς μεροληπτική εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης. Για παράδειγμα, η οργάνωση επισημαίνει προβλήματα, αναφορικά με την υποβολή αιτήσεων για την αναγνώριση κάποιου ως αντιρρησία συνείδησης, λόγω εμποδίων όπως είναι οι αυστηρές προθεσμίες, οι δυσκολίες στη συγκέντρωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών και η μη αναγνώριση όσων έχουν παρουσιαστεί σε στρατιωτικό κατάστημα για να λάβουν αναβολή για λόγους υγείας.

    Κατά συνέπεια η οργάνωση ζητά να τροποποιηθεί το ελληνικό νομικό πλαίσιο ώστε να διασφαλίζεται ότι η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία δεν θα έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης, θα υπάγεται εξ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης), οι αντιρρησίες συνείδησης θα έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις, και δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου. Επίσης η Διεθνής Αμνηστία ζητά να τροποποιηθούν οι διατάξεις που ορίζουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης, που πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας, εκπίπτουν του δικαιώματός τους στην εναλλακτική υπηρεσία ή στην άοπλη στρατιωτική θητεία. Η οργάνωση καλεί επιπλέον τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης θα ανακτήσουν πλήρως τα ατομικά και πολιτικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος να ταξιδεύουν εκτός συνόρων, του δικαιώματος να έχουν ταυτότητα και διαβατήριο και του δικαιώματος στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

    Η τιμωρητική διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας: υπόθεση Λάζαρου Πετρομελίδη 

    Ο Λάζαρος Πετρομελίδης, 43 ετών, είναι ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, παντρεμένος με ένα παιδί. Αρνήθηκε να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης το 1992 και έκτοτε έχει επανειλημμένα υποστεί ποινικές διώξεις και καταδίκες για ανυποταξία. Αρνήθηκε να υπηρετήσει την εναλλακτική υπηρεσία που του προσφέρθηκε το 1998, καθώς είχε εξαιρετικά τιμωρητική διάρκεια – στην περίπτωσή του 7,5 φορές τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας που θα όφειλε να υπηρετήσει διαφορετικά. Από τότε, ο Πετρομελίδης εξακολουθεί να λαμβάνει τακτικά προσκλήσεις κατάταξης στον στρατό, οπότε διώκεται κάθε φορά εκ νέου για ανυποταξία, λόγω της άρνησής του ως αντιρρησίας συνείδησης να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Παλαιότερα είχε φυλακιστεί τον Μάιο του 1998, τον Απρίλιο του 1999 και τον Σεπτέμβριο του 2002. Τον Ιούνιο του 2003 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 1 έτους και 8 μηνών με αναστολή για ανυποταξία. Με την πιο πρόσφατη ερήμην καταδίκη του για ανυποταξία τον Δεκέμβριο του 2004 άρθηκε η αναστολή της προηγούμενης ποινής, γεγονός που σημαίνει ότι οφείλει να εκτίσει συνολική ποινή φυλάκισης 4 ετών και 2 μηνών αν συλληφθεί, στην οποία περίπτωση η Διεθνής Αμνηστία θα τον υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης. Οι επανειλημμένες διώξεις και καταδίκες του Πετρομελίδη αποτελούν παραβίαση του δικαιώματός του να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία που δεν θα αποτελεί δυσμενή διάκριση και δεν θα είναι τιμωρητικής φύσεως ή διάρκειας. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από τις ελληνικές αρχές να σταματήσουν τις επαναλαμβανόμενες διώξεις εναντίον του Λάζαρου Πετρομελίδη και να τροποποιήσουν το νομικό πλαίσιο ώστε η εναλλακτική υπηρεσία να μην συνιστά πια τιμωρητική εναλλακτική επιλογή ως προς τη στρατιωτική θητεία.

    Η υπόθεση ενός επαγγελματία στρατιώτη: Γιώργος Μοναστηριώτης

    Ο Γιώργος Μοναστηριώτης, 25 ετών, ο οποίος ήταν Εθελοντής Πενταετούς Υποχρέωσης στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, αρνήθηκε, επικαλούμενος λόγους συνείδησης, να ακολουθήσει τη μονάδα του τον Μάιο του 2003, όταν η φρεγάτα “Ναυαρίνο” όπου υπηρετούσε στάλθηκε στον Περσικό Κόλπο. Είναι ο πρώτος Έλληνας επαγγελματίας στρατιώτης που γίνεται γνωστό ότι αρνήθηκε να συμμετάσχει στον πρόσφατο πόλεμο στο Ιράκ για λόγους συνείδησης και δήλωσε ότι παραιτείται από το Πολεμικό Ναυτικό για τους λόγους αυτούς. Στη δημόσια δήλωση άρνησης στράτευσής του τον Μάιο του 2003 ο Μοναστηριώτης είχε δηλώσει ότι: «Αρνούμαι συνειδητά και υπεύθυνα να συμμετάσχω η να συνεισφέρω καθ’ οποιονδήποτε τρόπο στην ανελέητη σφαγή που συνεργείται κατά του ιρακινού λαού… Η πράξη αυτή είναι επίσης μια ελάχιστη συμπαράσταση αλληλεγγύης στον ιρακινό λαό καθώς και στα φιλειρηνικά αισθήματα του ελληνικού λαού». Τον Σεπτέμβριο του 2004 καταδικάστηκε για λιποταξία σε ποινή φυλάκισης 3 ετών και 4 μηνών την οποία άρχισε να εκτίει στις φυλακές Κορίνθου αλλά μετά αποφυλακίστηκε εν αναμονή της έφεσης. Στις 17 Ιανουαρίου 2005 καταδικάστηκε δεύτερη φορά για λιποταξία σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών. Οι καταδίκες του Γιώργου Μοναστηριώτη αποτελούν παραβίαση του δικαιώματός του να αλλάξει τις πεποιθήσεις του και να διαμορφώσει αντίρρηση συνείδησης μετά την ένταξή του στις ένοπλες δυνάμεις, επομένως αν φυλακιστεί ξανά η Διεθνής Αμνηστία θα τον υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης.

    Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία διάταξη στην ελληνική νομοθεσία για αντιρρησίες συνείδησης που είναι επαγγελματίες στρατιώτες. Ο ισχύων νόμος καλύπτει μόνο τους κληρωτούς. Με άλλα λόγια, κάποιος που διαμορφώνει αντίρρηση συνείδησης μετά την ένταξή του στις ένοπλες δυνάμεις δεν αναγνωρίζεται από τον νόμο. Αυτό παραβιάζει τις Αποφάσεις 1993/84 και 1998/77 της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών: «όσοι υπηρετούν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία δεν πρέπει να αποκλείονται από το δικαίωμα να έχουν αντίρρηση συνείδησης» (1993/84) και «όσοι υπηρετούν στρατιωτική θητεία μπορεί να διαμορφώσουν αντίρρηση συνείδησης» (1998/77). Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από τις ελληνικές αρχές να παύσουν τις ποινικές διώξεις εναντίον του Γιώργου Μοναστηριώτη, καθώς και να αναγνωρίσουν το δικαίωμά του να διαμορφώσει αντίρρηση συνείδησης ενόσω υπηρετούσε ως επαγγελματίας στρατιώτης.

    Υποθέσεις θρησκευτικών αντιρρησιών συνείδησης: Μάρτυρες του Ιεχωβά

    Η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει ότι αυτή τη στιγμή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που αντιμετωπίζουν τις περισσότερες δυσκολίες αναφορικά με την απόκτηση της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης ομαδοποιούνται σε δύο βασικές κατηγορίες:

    1. Αυτοί που προέρχονται από χώρες που ανήκουν στο πρώην Ανατολικό μπλοκ. Αυτά τα άτομα έχουν ελληνική καταγωγή και, εφόσον έχουν μεταναστεύσει στην Ελλάδα για να μείνουν μόνιμα, έχουν υποχρέωση να υπηρετήσουν τρίμηνη στρατιωτική θητεία. Εντούτοις, μεταξύ αυτών υπάρχουν και άτομα που έχουν υπηρετήσει στον στρατό της χώρας τους και μετέπειτα έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η ελληνική νομοθεσία όμως δεν χορηγεί την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης σε άτομα που έχουν υπηρετήσει σε ένοπλες δυνάμεις. Επομένως οι αιτήσεις που καταθέτουν αυτά τα άτομα απορρίπτονται και κηρύσσονται ανυπότακτοι.

    2. Αυτοί που έχουν ήδη υπηρετήσει στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και καταχωρήθηκαν στους καταλόγους εφέδρων, αλλά εν τω μεταξύ έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Συνήθως, οι έφεδροι καλούνται για εκπαίδευση στη χρήση νέου οπλισμού ή για να συμμετάσχουν σε στρατιωτικές ασκήσεις. Αυτά τα άτομα δηλώνουν ότι είναι αντιρρησίες συνείδησης, αλλά η ελληνική νομοθεσία δεν τους αναγνωρίζει. Συνεπώς, αν παρουσιαστούν σε στρατόπεδο όταν κληθούν για εφεδρική υπηρεσία, δικάζονται από στρατοδικείο και τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης. Αν δεν παρουσιαστούν για εφεδρική υπηρεσία και στείλουν υπόμνημα εξηγώντας ότι είναι πλέον Μάρτυρες του Ιεχωβά και επιθυμούν να υπηρετήσουν κάποιας μορφής εναλλακτική υπηρεσία, η αίτησή τους απορρίπτεται και κηρύσσονται ανυπότακτοι.

    Οι καταδίκες αυτών των αντιρρησιών συνείδησης Μαρτύρων του Ιεχωβά αποτελούν παραβίαση του δικαιώματός τους να μεταβάλουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους και να διαμορφώσουν αντίρρηση συνείδησης ακόμα και αν έχουν στρατευθεί στο παρελθόν. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να παύσουν όλες αυτές τις ποινικές διώξεις και να αναγνωρίσουν το δικαίωμα των ατόμων αυτών να υιοθετούν νέες θρησκευτικές πεποιθήσεις οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή τους και να διαμορφώνουν αντίρρηση συνείδησης.

    Συστάσεις της Διεθνούς Αμνηστίας προς τις Ελληνικές αρχές

    Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να σταματήσουν τις επαναλαμβανόμενες ποινικές διώξεις των συγκεκριμένων αντιρρησιών συνείδησης, που αναφέρθηκαν στην παρούσα έκθεση, και να εναρμονίσουν τις διατάξεις περί στράτευσης και αντίρρησης συνείδησης με τα διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα ως εξής:
    • Να μειώσουν τη διάρκεια της εναλλακτικής πολιτικής υπηρεσίας, ώστε αυτή να μην έχει πλέον διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης, σύμφωνα με το ʼρθρο 6 της Απόφασης 1998/77 των Ηνωμένων Εθνών, η οποία ορίζει ότι «Τα κράτη, στη νομοθεσία και την πρακτική τους, οφείλουν να μην κάνουν διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης όσον αφορά στους όρους και τις συνθήκες υπηρεσίας τους, ή τα οικονομικά, πολιτιστικά, ατομικά ή πολιτικά δικαιώματα».
    • Να διασφαλίσουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις, σύμφωνα με τις Αποφάσεις 1993/84 και 1998/77 της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.
    • Να διασφαλίσουν ότι η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία υπάγεται εξ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης), όπως ορίζεται στο ʼρθρο 3 της Απόφασης 1998/77 της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο «καλεί τα Κράτη που δεν έχουν τέτοιο σύστημα να ιδρύσουν ανεξάρτητα και αμερόληπτα σώματα λήψης αποφάσεων που να ορίζουν αν υπάρχει γνήσια αντίρρηση συνείδησης ανά περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη την απαίτηση να μην μεροληπτούν εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης στη βάση της φύσης των ιδιαίτερων πεποιθήσεών τους».
    • Να διασφαλίσουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης δεν είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου.
    • Να εγγυηθούν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης που πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας δεν εκπίπτουν του δικαιώματος στην εναλλακτική κοινωνική ή την άοπλη στρατιωτική υπηρεσία.
    • Να διασφαλίσουν ότι δεν θίγονται τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης εις βάρος των οποίων εκκρεμούν επαναλαμβανόμενες ποινικές διώξεις.
    • Να εγγυηθούν «τη διαθεσιμότητα της πληροφόρησης, σχετικά με το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και τους τρόπους απόκτησης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης, για όλα τα άτομα που επηρεάζονται από τη στρατιωτική θητεία», όπως τονίζει το ʼρθρο 8 της Απόφασης 1998/77 της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.
    Ελληνικό Τμήμα, Σίνα 30, 106 72 Αθήνα, τηλ. 210-3631532, φαξ 210-3638016
    Website: , email:
    International Secretariat, 1 Easton Street, London WC1X 0DW, United Kingdom

    Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

    Κυριακή 3 Απριλίου 2005

    Ελλάδα: Ιστορική απόφαση στρατοδικείου δίνει το δικαίωμα σε άτομο που είχε στρατευθεί να κάνει αίτηση για εναλλακτική πολιτική υπηρεσία

    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
    3 Απριλίου 2005

    Η Διεθνής Αμνηστία χαιρετίζει την ιστορική απόφαση του Στρατοδικείου Αθηνών, την Παρασκευή, 1η Απριλίου, σύμφωνα με την οποία ο θρησκευτικός αντιρρησίας συνείδησης και πρώην στρατιώτης Σεργκέι Γκουτάροφ κρίνεται ομόφωνα αθώος λόγω «σύγκρουσης καθηκόντων» (προς τον στρατό και προς τη θρησκεία του), οπότε απελευθερώνεται και του επιτρέπεται να κάνει αίτηση για εναλλακτική πολιτική υπηρεσία.

    «Οπωσδήποτε χαιρετίζουμε την απόφαση για την υπόθεση του Σεργκέι Γκουτάροφ. Ζητάμε όμως όλοι οι αντιρρησίες συνείδησης, και οι ιδεολογικοί, να αντιμετωπίζονται χωρίς διακρίσεις», δήλωσε η κ. Όλγα Δημητρίου, Ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ελλάδα.

    «Είναι καιρός πια η Ελλάδα να συμμορφωθεί προς τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις και να θέσει τέλος σε όλες τις διώξεις, τις φυλακίσεις και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης».

    Ο Σεργκέι Γκουτάροφ είχε υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στον ρωσικό στρατό. Αργότερα έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά, οπότε όταν κλήθηκε από τον ελληνικό στρατό να παρουσιαστεί για στρατιωτική θητεία, ζήτησε αντ’ αυτού να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία – κάτι που, σύμφωνα με τον Νόμο 2510/97, δεν επιτρέπεται για όσους έχουν ήδη υπηρετήσει στις ένοπλες δυνάμεις. Ο Σεργκέι Γκουτάροφ συνελήφθη την Πέμπτη, 31 Μαρτίου 2005, κατηγορούμενος για ανυποταξία επειδή δεν κατατάχθηκε για στρατιωτική θητεία και αμέσως προφυλακίστηκε. Η Διεθνής Αμνηστία τον θεώρησε κρατούμενο συνείδησης και ζήτησε την άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωσή του.

    Η Διεθνής Αμνηστία πιστεύει ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης ή βαθιάς προσωπικής πεποίθησης, χωρίς να υποστεί καμία νομική κύρωση ή υλική ζημία. Οποιοσδήποτε φυλακιστεί για την άσκηση αυτού του δικαιώματος θεωρείται κρατούμενος συνείδησης, εφόσον δεν έχει αρνηθεί να υπηρετήσει μια εναλλακτική μη στρατιωτική υπηρεσία που δεν θα έχει χαρακτήρα τιμωρίας ή διάκρισης στη διάρκεια και την ουσία της.

    Γενικές πληροφορίες

    Οι ανησυχίες της Διεθνούς Αμνηστίας περιγράφονται λεπτομερώς στην έκθεση με τίτλο: «Ελλάδα: Να είσαι στον στρατό ή να επιλέγεις να μην είσαι: ο συνεχιζόμενος διωγμός των αντιρρησιών συνείδησης» (Ιούνιος 2003, AI Index: EUR 25/003/2003), διαθέσιμη στη διεύθυνση http://web.amnesty.org/library/index/engeur250032003.
    Η οργάνωση ζητά από τις ελληνικές αρχές να αναθεωρήσουν τον Νόμο 2510/97 ώστε να διασφαλίζεται ότι:
    •  η εναλλακτική υπηρεσία δεν έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης,
    •  υπάγεται εξ’ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης),
    •  οι αντιρρησίες συνείδησης έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις,
    •  δεν είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου,
    •  δεν εκπίπτουν του δικαιώματος στην εναλλακτική πολιτική υπηρεσία ή στην άοπλη στρατιωτική θητεία όσοι αντιρρησίες συνείδησης πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας,
    •  οι αντιρρησίες συνείδησης, για τους οποίους εκκρεμούν διώξεις, θα ανακτήσουν πλήρως τα πολιτικά και ατομικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος εξόδου από τη χώρα, του δικαιώματος για διαβατήριο και δελτίο ταυτότητας και του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

    Παρόμοιες ανησυχίες έχουν εκφράσει επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
    _____________________________________________
    Αθήνα, 3 Απριλίου 2005

    ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

    Διεθνής εκστρατεία συλλογής υπογραφών σε έκκληση προς τον πρωθυπουργό για διωκόμενους αντιρρησίες συνείδησης στην Ελλάδα

    Δυστυχώς η Ελλάδα, αν και ευρωπαϊκή χώρα, εξακολουθεί να διώκει και να φυλακίζει επανειλημμένα αντιρρησίες συνείδησης παρ’ όλες τις σαφείς συστάσεις ευρωπαϊκών και διεθνών θεσμών και οργανισμών. Οι αντιρρησίες συνείδησης Λάζαρος Πετρομελίδης και Γιώργος Μοναστηριώτης καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές φυλάκισης επειδή αρνήθηκαν για λόγους συνείδησης να στρατευθούν.

    Η Διεθνής Αμνηστία ξεκινά σήμερα από το Λονδίνο διεθνή εκστρατεία με τίτλο «Ελλάδα: ‘Παύσατε πυρ’ για τους αντιρρησίες συνείδησης!» και καλεί τον κόσμο να υπογράψει έκκληση προς τον πρωθυπουργό ως διαμαρτυρία για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των διωκόμενων αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα.

    Η έκκληση βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.amnesty.org.gr/actnow/gre20050331.htm στα ελληνικά και τα αγγλικά. Οι ενδιαφερόμενοι, είτε συμπληρώνουν απλώς τα στοιχεία τους (όνομα και ταχυδρομική διεύθυνση) και στέλνουν την έκκληση μέσω email στο Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, είτε τυπώνουν την έκκληση, συμπληρώνουν τα στοιχεία τους και τη στέλνουν στα γραφεία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας (Σίνα 30, 10672 Αθήνα, fax 210 36 38 016), που θα την προωθήσει στον κ. Καραμανλή.

    Η πρώτη ανασκόπηση της εκστρατείας θα γίνει στις 15 Μαΐου 2005, Παγκόσμια Ημέρα για τους Αντιρρησίες Συνείδησης.

    Για περισσότερες πληροφορίες και συνεντεύξεις:

    Γεράσιμος Κουβαράς, Διευθυντής Ελληνικού Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 210-3600087
    Νίκος Μαστρακούλης, υπεύθυνος προβολής Ελλ. Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 6932-069477

    Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

    Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2005

    Ελλάδα: “Παύσατε πυρ” για τους αντιρρησίες συνείδησης!

    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
    17 Ιανουαρίου 2005

    Η Διεθνής Αμνηστία καταδικάζει με τον πιο έντονο τρόπο τη νέα, δεύτερη καταδίκη του αντιρρησία συνείδησης Γιώργου Μοναστηριώτη. Το Ναυτοδικείο Πειραιά τον καταδίκασε σήμερα για λιποταξία σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών με αναστολή σε περίπτωση έφεσης. Αν ο επαγγελματίας στρατιώτης Γιώργος Μοναστηριώτης φυλακιστεί λόγω της συνειδητής του άρνησης να συμμετάσχει στον πρόσφατο πόλεμο στο Ιράκ, η παγκόσμια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα τον υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης, και θα ζητήσει την άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωσή του.

    Η Διεθνής Αμνηστία καταδικάζει επίσης με τον πιο έντονο τρόπο την τελευταία καταδίκη του αντιρρησία συνείδησης Λάζαρου Πετρομελίδη, Προέδρου του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης. Στις 16 Δεκεμβρίου 2004 το Ναυτοδικείο Πειραιά τον καταδίκασε ερήμην σε ποινή φυλάκισης 30 μηνών για ανυποταξία, αίροντας έτσι και την αναστολή της προηγούμενης ποινής φυλάκισης 20 μηνών που του είχε επιβληθεί από το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών στις 12 Ιουνίου 2003. Αν ο Λάζαρος Πετρομελίδης φυλακιστεί, η οργάνωση θα τον υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης, που φυλακίζεται για την άρνησή του να στρατευθεί για λόγους συνείδησης, και θα ζητήσει την άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωσή του.

    Η διεθνής οργάνωση επισημαίνει ότι, τόσο ο Γιώργος Μοναστηριώτης, όσο και ο Λάζαρος Πετρομελίδης, διώκονται ποινικά κατ’ επανάληψη για το ίδιο αδίκημα (λιποταξία και ανυποταξία αντιστοίχως), με τη μεθόδευση της επανειλημμένης πρόσκλησής τους από τις αρχές. Κάθε φορά που δεν παρουσιάζονται, κινείται νέα ποινική δίωξη εναντίον τους. Η μεθόδευση αυτή ουσιαστικά παραβιάζει τη βασική αρχή του δικαίου, ότι κανείς δεν μπορεί να δικαστεί δεύτερη φορά για το ίδιο αδίκημα.

    «Δυστυχώς η Ελλάδα, αν και Ευρωπαϊκή χώρα, εξακολουθεί να φυλακίζει αντιρρησίες συνείδησης παρ’ όλες τις σαφείς συστάσεις ευρωπαϊκών και διεθνών θεσμών και οργανισμών», δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία.

    Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί αντιρρησία συνείδησης κάθε άνθρωπο που, για λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης, αρνείται να εκτελέσει υπηρεσία σε ένοπλες δυνάμεις ή να έχει οποιαδήποτε άλλη άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε πολέμους ή ένοπλες συγκρούσεις. Περιλαμβάνονται και οι κληρωτοί ή επαγγελματίες στρατιώτες που αναπτύσσουν αντίρρηση συνείδησης μετά την κατάταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις. Στην Ελλάδα το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης δεν αναγνωρίζεται ούτε για τους κληρωτούς ούτε για τους επαγγελματίες στρατιώτες μετά την κατάταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις.

    Ο Γιώργος Μοναστηριώτης, ο οποίος ήταν Εθελοντής Πενταετούς Υποχρέωσης στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, αρνήθηκε, επικαλούμενος λόγους συνείδησης, να ακολουθήσει τη μονάδα του τον Μάιο του 2003, όταν η φρεγάτα «Ναυαρίνο» όπου υπηρετούσε στάλθηκε στον Περσικό Κόλπο. Είναι ο πρώτος Έλληνας επαγγελματίας στρατιώτης που γίνεται γνωστό ότι αρνήθηκε να συμμετάσχει στον πρόσφατο πόλεμο στο Ιράκ για λόγους συνείδησης και δήλωσε ότι παραιτείται από το Πολεμικό Ναυτικό για τους λόγους αυτούς. Στη δημόσια δήλωση άρνησης στράτευσής του τον Μάιο του 2003 ο Μοναστηριώτης είχε δηλώσει ότι: «Θεωρώ πως η συμμετοχή μου σε αυτή την αποστολή είναι συνεργασία στις δολοφονίες του ιρακινού λαού. Αρνούμαι συνειδητά και υπεύθυνα να συμμετάσχω η να συνεισφέρω καθ’ οποιονδήποτε τρόπο στην ανελέητη σφαγή που συνεργείται κατά του ιρακινού λαού, σ’ έναν πόλεμο που δεν λέει να τελειώσει αφού μετά και την επίσημη λήξη του μετράμε νεκρούς και μάλιστα παιδιά… Η πράξη αυτή είναι επίσης μια ελάχιστη συμπαράσταση αλληλεγγύης στον ιρακινό λαό καθώς και στα φιλειρηνικά αισθήματα του ελληνικού λαού».

    Ο Λάζαρος Πετρομελίδης αρνήθηκε να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης το 1992 και έκτοτε έχει υποστεί επανειλημμένες ποινικές διώξεις. Αρνήθηκε να υπηρετήσει την εναλλακτική υπηρεσία που του προσφέρθηκε το 1998, καθώς είχε εξαιρετικά τιμωρητική διάρκεια – στην περίπτωσή του 7,5 φορές τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας που θα όφειλε να υπηρετήσει διαφορετικά. Από τότε, ο Λάζαρος Πετρομελίδης εξακολουθεί να λαμβάνει τακτικά προσκλήσεις κατάταξης στον στρατό, οπότε διώκεται κάθε φορά εκ νέου για ανυποταξία, λόγω της άρνησής του ως αντιρρησίας συνείδησης να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Παλαιότερα είχε φυλακιστεί τον Μάιο του 1998, τον Απρίλιο του 1999 και τον Σεπτέμβριο του 2002. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι οι καταδίκες του Λάζαρου Πετρομελίδη αποτελούν παραβίαση του δικαιώματός του να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία που δεν θα αποτελεί δυσμενή διάκριση και δεν θα είναι τιμωρητικής φύσεως ή διάρκειας.

    «Επτά χρόνια μετά την έναρξη ισχύος του Νόμου 2510/97, που για πρώτη φορά πρόσφερε τη δυνατότητα εκπλήρωσης εναλλακτικής κοινωνικής πολιτικής υπηρεσίας στην Ελλάδα, και παρ’ όλες τις επανειλημμένες διακηρύξεις των αρχών, που υπόσχονταν τη βελτίωσή του, πιστεύουμε ότι η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, τόσο στον νόμο όσο και στην πράξη, εξακολουθεί να είναι τιμωρητικής φύσης και να κάνει διακρίσεις σε βάρος των αντιρρησιών συνείδησης», δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία.

    «Ζητάμε από τις Ελληνικές αρχές να παύσουν αμέσως τις ποινικές διώξεις εναντίον όλων των αντιρρησιών συνείδησης και να καθιερώσουν επειγόντως μια εναλλακτική πολιτική υπηρεσία σύμφωνη με τα Ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και τις συστάσεις»

    Γενικές πληροφορίες

    Οι ανησυχίες της Διεθνούς Αμνηστίας περιγράφονται λεπτομερώς στην έκθεση με τίτλο: «Ελλάδα: Να είσαι στον στρατό ή να επιλέγεις να μην είσαι: ο συνεχιζόμενος διωγμός των αντιρρησιών συνείδησης» (Ιούνιος 2003, AI Index: EUR 25/003/2003).

    Συνοπτικά, η οργάνωση ζητά από τις Ελληνικές αρχές να αναθεωρήσουν τον Νόμο 2510/97 ώστε να διασφαλίζεται ότι:

    • η εναλλακτική υπηρεσία δεν έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης,
    • υπάγεται εξ’ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης),
    • οι αντιρρησίες συνείδησης έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις,
    • δεν είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου,
    • δεν εκπίπτουν του δικαιώματος στην εναλλακτική πολιτική υπηρεσία ή στην άοπλη στρατιωτική θητεία όσοι αντιρρησίες συνείδησης πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας,
    • οι αντιρρησίες συνείδησης, για τους οποίους εκκρεμούν διώξεις, θα ανακτήσουν πλήρως τα πολιτικά και ατομικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος εξόδου από τη χώρα, του δικαιώματος για διαβατήριο και δελτίο ταυτότητας και του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

    Παρόμοιες ανησυχίες έχουν εκφράσει επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

    Για περισσότερες πληροφορίες και συνεντεύξεις:

    Γεράσιμος Κουβαράς, Διευθυντής Ελληνικού Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 210-3600087 

    Κωστής Παπαϊωάννου, εκπρόσωπος Ελληνικού Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 6972-727577

    Νίκος Μαστρακούλης, υπεύθυνος προβολής Ελλ. Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 6932-069477

    Πηγή: Διεθνής Αμνηστία